Ogłoszenia podręczne » KLIKNIJ WAĆPAN «

 :: Misje :: Retrospekcje :: Archiwum


Strona 1 z 2 1, 2  Next

Go down



Historie z życia wzięte dwójki braci
Callicore'a i Ulysses'a Richerlieu



... a zaczynają się 329 lat wstecz.





______________________________________________



- … i wtedy tak mu rozpierdoliliśmy auto, że się dyrcio, aż rozryczał jak ostatnia baba!
- Hahaha, tak, nawet potem jak skopaliśmy mu dupsko nic tylko bełkotał „Moja Corsa, moja Corsa!” – Młodzieńcy zarechotali równocześnie jak na znak, gdy jeden z nich piskliwym głosikiem udał biednego Dyrektora ich byłego gimnazjum, któremu w widowiskowy sposób spuścili wpierdol. Zero litości, zero wątpliwości, nawet sekundy zastanowienia czy to jest „okej”. Wywalił ich z budy? Trzeba było się zemścić. Co z tego, że to była istna wylęgarnia patologii i zbiorowisko szumowin podobnych do nich. Nie będzie sobie dziadeczek pozwalał na ich terenie rozkazywać kto może, a kto nie chodzić do tej psiarni.
A Ulysses siedział na kanapie i słuchał. Mocno rozbawiony, z szerokim uśmiechem na ustach, fajką między zębami i „motylkiem” zgrabnie prześlizgującym się między palcami.
- No, to nieźle odpierdoliliście. – Skomentował wyciągając wolną ręką fajkę z buzi. – Aż żałuję, że z wami nie poszedłem.
- Jak się dupska nie chciało ruszyć z rewiry to wiesz. Zażalenia nie do nas! – Odpowiedział blondynek z wygolonymi bokami, który właśnie wstał od składanego stolika.
- Emanuel! Idziesz po browar? – Spytał drugi z towarzyszy właśnie częstując się fajeczką od Richerlieu.
- Tsa, przyniosę wam.
- O no proszę! Jaki milutki! Tamta rozrywka musiała ci się nieźle spodobać! – Zaśmiał się chłopaczek z cygarkiem z wygoloną na łyso głową.
- Fetyszysta jeden i tyle. – Dodał Ulysses pół-głosem. – Podnieca go bicie starszych dziadków i ty…
- Hej! Ja was słyszę skurwiele!
Nagle dwie puszki poleciały w ich stronę i gdyby nie szybki refleks bruneta dostałby nimi najprawdopodobniej w twarz. Siedzieli we trójkę w pustej obecnie siedzibie ich gangu w fabrycznej dzielnicy M5, gdzie normalny człowiek bałby się choćby i postawić kroku na wybrakowanym chodniku. Mieściło się tu wiele opustoszałych zakładów i magazynów, taki jak ten, które szybko zostały przejęte przez uliczne gangi, zbuntowanych młodziaków i nie mających co zrobić z agresją „studentów”. W ich lokum, gdzie dwa ogromne skrzydła hangaru były rozsunięte na dwa metry mieściły się 3 zużyte kanapy na środku, jakieś zatęchłe materace po kątach i na antresoli, 5 motocykli, składany stół uginający się pod masą śmieci, piwa i noży, oraz 2 lodówki pod ścianą przy tylnim wejściu. Ściany oblepione były masą plakatów z nagimi panienkami, na podłodze co rusz leżał gdzieś zmięty magazyn z pornoskami, albo puste opakowania fajek. Dzięki dużym oknom i świetlikom na poddaszu, do hangaru wpadała w dzień tak piękny jak ten wystarczająca ilość światła, aby wszystko było widoczne, a równocześnie utrzymywała się nieco zacieniona atmosfera.
Ulek postawił jedną puszkę przed Łysym, a z drugą wstał nieco odchodząc od brudnego siedziska. Przyłożył do bocznej ścianki czubek noża motylkowego.
- A! Byśmy zapomnieli stary, że dzisiaj twój wyjątkowy dzień!
- Szesnaście lat się kończy, ale z ciebie stara dupa!
- Mordy, szczeniaki. – Odwarknął z uśmiechem i przebił u dołu puszkę szybko przywierając ustami do powstałego utworu. Zaczął zerować butelkę w trakcie, gdy koledzy zaczęli go wygwizdywać.
- W sumie to nie dowiedziałbym się, że Ul ma urodziny, gdybym nie spotkał tego dziwnego gościa. – Wspomniał Łysy otwierając swoją puszkę.
- Hoo, naprawdę? – Zapytał się zaciekawiony blondyn siadając na rozkładanym krzesełku.
- No. To było chyba tydzień temu, kiedy wpadliśmy po towar u dilera. Był z nim ten dziwny typ i zapytał się o Ulka. Udawałem, że nic nie wiem, a ten tak z dupy wywalił, że niby jest jego bratem i go odwiedzi za tydzień w uro…
- PFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFTTTTTTTTTTT - Fontanna piwa i śliny poleciała na dwójkę młodocianych gangsterów nie pozwalając Łysemu dokończyć historii.
- AAA KURWA! NO WEŹ! COŚ CI ODJEBAŁO?! – Krzyknął Łysol wstając cały zmoknięty.
Ulysses wyglądał jakby go coś nagle opętało. Rzucił opróżnioną w 2/3 puszką i złapał znajomego za bluzę przyciągając do siebie. Oczy mu prawie wychodziły z orbit. – Jak wyglądał? – Warknął ciężko oddychając.
- Kurwa, spokojnie. B-był wysoki, wyglądał na zdecydowanie starszego od nas typa, m-miał blond wło…
Ulek rzucił chłopaka na kanapę i zaczął myśleć. – Niemożliwe… po co?
- Coś… nie tak z twoim bratem?
- Tak! Jest bardzo, kurwa, nie tak. Powiedziałeś mu gdzie mnie znaleźć?
- Nie! Nie, nie, nie. Mówię ci stary, do samego końca udawałem, że cię nie znam, więc nie ma bata by znał nasze lokum. Chociaż dziwne, że wiedział, że się kumplujemy…
- Kurwa… - Jęknął załamany Ulysses i popatrzył z przerażeniem w stronę rozsuniętych drzwi hangaru. – Zamykamy hangar i się zmywamy. Już!
Dwójka patrzyła na niego nie rozumiejąc.  Szaleniec, no po prostu szaleniec.
- NA CO CZEKACIE, CHUJE?!
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

Nie spieszył się. Szedł spokojnie pomiędzy budynkami i starymi magazynami. Zdawał się zupełnie nie pasować do otoczenia, ubrany w dopasowany garnitur i wypastowane buty. Prawie tak jakby jakiś przypadkowy bankier lub adwokat pomylił kierunki i zamiast w stronę bogatszej dzielnicy M-5, skręcił tu. Nikt nie uwierzyłby, że ktoś tak dobrze wyglądający przyszedł celowo do tej zapomnianej przez Boga i ludzi wylęgarni pomniejszych gangów, gdzie zachlane i zaćpane narkotykami dzieciaki oddają się przyjemnościom cielesnym na podartych, zawszonych kanapach.
Niemniej, taka właśnie była prawda. W ten wesoły dzień, gdy jego młodszy brat kończył 16 lat, postanowił zrobić wyjątek i zaszczycić swoją obecnością patologię z dzielnicy fabrycznej.
Nikt jednak nie wyszedł go powitać. To wręcz zaskakujące. Żadnego komitetu, kwiatów, o czerwonym dywanie nie wspominając? Nawet jednej próby obrabowania. Gdyby nie fakt, że on nigdy się nie gubi, zacząłby poważnie się martwić, iż pomylił dzielnice.
Nie było jednak mowy o błędzie. Nie w przypadku Callicore'a. Ktokolwiek inny mógłby się zaplątać, pomylić ulice i w efekcie wyjść w złej części miasta. Ale nie on.
Widać ten dzień jest jeszcze bardziej wyjątkowy, niż się to mężczyźnie zdawało. Nie potrafił powiedzieć, czy się cieszy, przeświadczony o tym, że podobne dni zaczynają się dobrze, ale kończą tragicznie. Z dwojga złego już wolałby dzienną porcję problemów odhaczyć rano, a wieczór mieć spokojny... Zaczynał się obawiać, że nie będzie mu to dane.
Do jego uszu dotarły strzępki rozmowy, śmiechy i krzyki. Trzy głosy, w tym dwa mu znane - brata oraz dzieciaka, którego spotkał wcześniej. Oczywiście, że go pamiętał. Zdążył dowiedzieć się o nim paru interesujących rzeczy. Nie było tego za wiele... Na szczęście młodego gniewnego, Callicore wciąż się uczył. Zatem wszedł w posiadanie jedynie ogólników. Na jego nieszczęście, blondyn stawiał sam sobie poprzeczkę coraz wyżej. Miał chorą ambicję rozszerzyć wpływy do tego stopnia, by móc dowiedzieć się wszystkiego o wszystkich na pstryknięcie palcem - od fetyszy szefów wielkich korporacji po ulubiony program telewizyjny pierwszego lepszego Jurga spod trójki. Sieć kontaktów, zależności i wtyk tak gęsta, że nie ominie nikogo.
Nie wybiegając jednak myślami nadmiernie w przyszłość - miał wszak zadanie do wykonania - przystanął przy wejściu do hangaru i póki co się nie pokazywał. Słuchał opowieści, przechwałek i wzajemnych obelg, tak częstych wśród młodych. Doprawdy, prawdziwa męska przyjaźń, gdzie wyzwanie od najgorszych jest równoznaczne z wyznaniem miłości.
Uśmiechnął się rozbawiony. No proszę, więc jednak nie doniósł na Callicore'a wcześniej? Bardzo nierozważny ruch. Ale to nic! Błędy się zdarzają, niech się młodzik aby nie martwi. Prawdziwym problemem jest: kto wykorzysta to potknięcie dla własnej korzyści~?
Zdecydował się ujawnić dopiero, gdy padł rozkaz zamknięcia hangaru. Wychylił się jak gdyby nigdy nic zza metalowych drzwi.
- Oh? Już zamykacie? Czyżbym się spóźnił? - W głosie mężczyzny zabrzmiał smutek. Prawie jakby istotnie się przejął.
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

Gdy Ulysses krzyknął do kolegów, oni w końcu, chociaż nieśpiesznie wstali z siedzisk i nadal rzucając mu krzywe spojrzenia odwrócili się w stronę drzwi i ruszyli, aby je zamknąć.
Stanęli jak wryci. Blondyn z podejrzliwym spojrzeniem, Łysol zaskoczony, ale to jednak Ulysses przewyższył ich wszystkich w reakcji, bo jak normalnie był nieco opalony przez codzienne spędzanie niemiłosiernej ilości czasu na zewnątrz, tak teraz stał blady jak ściana przy stolikach. Oto przed nim ukazał się jego własnym oczom kochany braciszek. Ile się już nie widzieli? Z dwa lata, trzy? Młodziak uciekł z domu, nie mógł już dłużej patrzeć na idiotyczne miny rodziców i ten wiecznie uśmiechnięty w fałszywy sposób ryj własnego rodzeństwa. Wiecznie najlepszy... Nawet teraz kurde nosił się jak panicz, kiedy to Ulek miał na sobie znoszoną, podziurawioną bluzę, wytarte, nieco za duże spodnie i znoszone tenisówki, których podeszwy były już niebezpiecznie cienkie.
- O, stary... - Zaczął Łysol wskazując palcem na przybysza. - To ten gościu, który...
Nie zdążył skończyć. Podenerwowany Ulysses rzucił w tył jego głowy puszkę, ucinając jego wypowiedź.
- Lepiej się zamknij, Hans. - Mruknął bardziej rozgarnięty umysłowo blondyn.
Młody Richerlieu nabrał powietrza w płuca i zacisnął pięści. Wydawało mu się, że jego przełknięcie śliny było wystarczająco donośne, aby połowa miasta je usłyszała. Zmierzył się wzrokiem z Callicorem nie zamierzając mu ulec. Przynajmniej taki był jego początkowy plan. Wyprostował się i przybrał znacznie surowszą minę niż wcześniej starając się wydawać na groźniejszego dzieciaka-huligana. Motylkowy nożyk w ręce drżał lekko z napięcia w jego dłoniach.
- Tsa. Zamykamy. Nie masz tu czego szukać, więc spadaj do nory, z której wypełzłeś, Calli. - Rzucił ostro, ale dało się słyszeć, że głos mu nieco drżał. Nie żeby miał jakieś mocno traumatyczne wspomnienia ze swoim bratem... był on bardzo osobliwą osobą... z mocno porąbanymi zapędami, o których wiedział chyba tylko sam Ulysses. Co go jeszcze bardziej przerażało. Wolałby zdecydowanie pozostać w słodkiej niewiedzy, ale nie było na to rady.
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

Wyszedł zza metalowego skrzydła, stając na środku wejścia. Niemal tuż na wprost swojego brata. Puszka odbiła się od głowy młodzika i upadła, robiąc sporo szumu. Chrzęszcząc na brudzie oraz pyle pokrywającym podłogę magazynu, poturlała się w stronę Callicore'a. Mężczyzna uniósł stopę, czekając, aż pojemnik uderzy w podeszwę i zatrzyma się.
- Nory... - Poruszał stopą, turlając w tę i z powrotem puszkę. Przybrał spokojną, zamyśloną minę, zupełnie zdając nie przejmować się dwójką innych młodzików. Wyglądał jakby starał się sobie coś przypomnieć albo zrozumieć. Pewne ulotne szczegóły, które gdy już sądził, że pochwycił, wraz wymykały się z jego myśli. Spojrzał lekko ponad głowami dzieciaków, delikatnie mrużąc oczy. Ta nienaturalnie spokojna twarz raczej nie wróżyła nic dobrego.
- Nory, która jest w przyjemnej okolicy otoczonej drzewami i zadbanymi trawnikami. Nory, która ma ciepłą, bieżącą wodą, pełną lodówkę, miękkie łóżko oraz szafę wypełnioną czystymi ubraniami. Gdzie mogę spokojnie usiąść w ulubionym fotelu, posłuchać radia lub iść pobiegać, podziwiając wschód Słońca. W garażu czeka na mnie poczciwe, chociaż mające już swoje lata auto. Parapety tej nory zdobią kwitnące kwiaty, zaś ściany - obrazy.
Przekręcił delikatnie głowę do boku, przerywając na chwilę. Prawie jakby zastanawiał się czy dodać coś jeszcze.
- Może nie jest to najwspanialsza nora. Ale co my mamy w twoim pałacu? - Drgnął subtelnie, sprawiając wrażenie wyrwanego z własnych myśli. Rozejrzał się, omiatając wzrokiem wnętrze magazynu.
- Kanapy. Zapewne z rozwalonymi sprężynami i stelażem. Materace. Zaszczane i zawszone. Motory. Kradzione i zaniedbane, na których jazda w każdej chwili może skończyć się rozsmarowaniem mózgu po ulicy. Spękane ściany pokryte niewybrednymi zdjęciami kobiet lekkich obyczajów. Zamiast jedzenia - piwo. Zamiast zapachu kwiatów - smród fajek i potu. Prysznic tylko w czasie deszczu. Rozwalające się na grzbiecie ubranie. - Wymieniał spokojnie, głosem nieco monotonnym i w pewien sposób usypiającym. Jakby nie mówił o warunkach, w jakich żyje jego własna rodzina, tylko relacjonował bardzo nudną książkę.
Callicore nie miał jeszcze wiele. W zasadzie tyle, co większość przeciętnych mieszkańców miasta. Jego lata bogactwa dopiero nadchodziły, czuł, że są tuż-tuż. A to, na co już zdążył zapracować, i tak wystarczyło do porównania warunków życia swoich oraz brata.
- Widzisz, moje wybory sprawiły, że zdobyłem taką właśnie norę. Twoje doprowadziły cię do tego pałacu. Doprawdy, powinienem przemyśleć swoje życiowe decyzje. - Dopiero pod koniec dało się słyszeć wyraźny sarkazm, kiedy spojrzał prosto w oczy chłopaka. Kącik ust uniósł się, twarz wykrzywiła w kpiącym uśmiechu. Cofnął stopę i kopnął puszkę w stronę Ulyssesa.
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

Zimny dreszcz przeszedł mu po jego plecach jak tylko z ust Callicore’a wydobyło się pierwsze słowo. „Nory”. Ulysses nie miał pojęcia, czemu w taki sposób działał na niego głos brata. Dlaczego mroził mu krew w żyłach i przyspieszał bicie serca? Jakby każdy dźwięk wychodzących z gardła blondyna zwiastował niechybną śmierć młodziaka…
A on tylko mógł stać i udawać, że wcale się go nie boi, że nie przytłacza go jego pewna w 100% siebie postawa i nie irytuje do granic możliwości ta wiecznie uśmiechnięta morda. Panując nad oddechem starał się uspokoić nerwy i myśli. Zmarszczył gniewnie czoło. Poruszył ramionami czując, że ze spięcia drętwieją mu mięśnie wokół szyi. Słuchał.
Słuchał, bo i tak nie miał innego wyjścia. Przerywanie bratu zwykle źle kończyło się w dzieciństwie… a on nawet teraz, kiedy był członkiem szanowanego gangu się go obawiał. Żałosne, nie?
Prychnął na wzmiankę o pałacu i skrzyżował ręce na piersi przyjmując defensywną pozę. Dwójka jego kolegów z kolei nie wiedziała zbytnio co robić, ale nie byli tak przerażeni jak sam Richerlieu. Dla nich Calli wyglądał jak typowy gościu z wyższych sfer, który zabłądził w złej dzielnicy i śmiał jeszcze do nich mówić jakimiś bzdurnymi monologami o norach i pałacach. Co to miało być? Niby do czego? Bo czegoś takiego jak „aluzja” czy „metafora” to Panowie z pewnością nie znali.
- Tsk, „wybory”. – Ulysses splunął na ziemię, gdy jego brat wspomniał o życiowych decyzjach. Jego szeroki uśmiech coraz bardziej wkurzał chłopaka, a to rodziło w nim tylko jeszcze większą agresję, którą ułamkowo zdołał wypuścić. Gdyby nie puszka kopnięta w jego stronę, młodziak, równie dobrze kopnąłby stół, a tak aluminium odgięło się od uderzenia i poturlało energicznie pod ścianę magazynu zatrzymując w śmierdzącej kałuży „czegoś”.
- Przyszedłeś tutaj tylko po to, aby sobie porównać jak żyjemy? – Warknął szczerząc zęby. – Żebyś się może mógł poczuć lepszy, co? Tak sobie umilasz czas? Znudziło ci się pewnie ruchanie dziwek za milion franków w swojej pierdolonej wilii, albo oglądanie jakichś nudnych filmów w teatrze, więc stwierdziłeś, że sobie przyjdziesz i popatrzysz jak żyje biedota. – Gorycz, zazdrość i frustracja wylewały się z ust Ulyssesa jak rzeka. – Jasne! Pewnie to nie pierwszy raz z resztą. Już widzę jak z kumplami w jakimś w chuj drogiej restauracji wpierdalasz stek i śmiejesz się z nimi jakich to bezdomnych dzisiaj nie widziałeś. – Nagle rozłożył szeroko ręce. – Proszę bardzo! Nie krępuj się! Podziwiaj do woli!
W trakcie tego monologu Ulek zaczynał powoli coś sobie też uświadamiać. Prawda, Callicore myślał, że jest lepszy. Wyglądał na cwaniaka i może kiedyś miał nad nim kontrolę, bo był mały i głupi, ale teraz. Jedno spojrzenie na swoich pewnych siebie kolegów utwierdziło go w przekonaniu, że to teraz on, Ulysses Richerlieu, jest górą. Brat wbił na jego teren, nie na odwrót. To on był sam, nie Ulek.
- Wpadłeś jednak do złej rewiry z wizytą. – Zarzucił głowa lekko do tyłu, a chłopcy pojęli w mig nagle uśmiechając się szeroko. W końcu ich kolega wrócił do gadania z sensem gangstera, a nie jak jakaś pizda. W ich dłoniach pojawiły się noże i zaczęli iść dziarsko w stronę mężczyzny. Ulysses szedł za nimi trzymając dystans 3 metrów. Wszyscy oczami wyobraźni widzieli jak starszego brata oblewa zimny pot i zaczyna w panice uciekać. – Pokażemy ci jak na prawdę wygląda życie na ulicy.
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

Uśmiechnął się szerzej, patrząc na wkurw brata oraz słuchając, co młody ma do powiedzenia. Bardzo mu się podobał kierunek, jaki obrała rozmowa.
- Przyszedłem zaproponować ci to samo! Ruchanie dziwek za miliony franków, wpierdalanie steków z drogich restauracji i wyśmiewanie biedoty. Jesteś moim bratem, Ulek. Tą samą krwią. Dobrą, gęstą juchą, która ma ambicję i talent wpisany w geny. Tymczasem co widzę? Marnujesz własne możliwości, bawiąc się w dziecinne napadanie na nauczycieli. Tsk, tsk, tsk... - Pokręcił głową w wyrazie rozczarowania z postawy chłopaka, klikając przy tym językiem o podniebienie. - Cóż za marnotrawstwo. Mógłbyś mieć tyle co ja. Jeszcze więcej!
Popatrzył nań, przestając się uśmiechać. Wykorzystywał ostatnie momenty, zanim młodziki się zbliżą, by dokończyć myśl.
- Nie jesteś głupim dzieckiem, Ulek. Wiem to i ty też zdajesz sobie sprawę z własnej inteligencji. Nie trwoń jej na takie niewielkie gangi.
Nie chciał się bić. Wolałby kwestię przekonania brata załatwić w miarę możliwości bezkrwawo. Jeśli spokojna argumentacja nie zadziała, ucieknie się do przemocy. Póki co śledził kątem oka dwójkę agresorów.
- Przybyłem do ciebie z propozycją nie do odrzucenia. a ty nasyłasz na mnie swoje kundle? - Otworzył szerzej oczy. Zaczął się cofać, kiedy dzieciarnia podeszła za blisko. Nie była to jednak ucieczka ze strachu. Jego postawa nijak nie wyrażała obawy ani nawet stresu. Kropelka potu nie pojawiła się na skroni mężczyzny, mięśnie się nie spięły. Popatrzył po Łysym i blondynie.
- Ależ panowie, co wy...? - Zdawał się być autentycznie zaskoczony ich chęcią do rozlewu krwi. Jakby nie mógł pojąć, skąd w młodzieży tyle agresji. A zaraz po tym wyraz udawanego szoku zastąpił ten sam, pewny siebie uśmiech, który doprowadzał Ulka do szału.
- Nie wiecie, że nie przychodzi się z nożem na strzelaninę?
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

Nie byłoby to przesadzone, gdyby powiedziano, że Ulysses dostawał wścieklizny na widok brata. Szczególnie po wszystkim co przeszedł, w bagno jakie sam siebie wpakował i tą wiecznie spychaną na bok myśl, że jego starszy brat jak zwykle wychodził lepiej niż on. Nie trzeba było być geniuszem, aby to wiedzieć, ale trzeba było być prawdziwym idiotą, aby myśleć, że uciekając do ulicznego życia stanie się wartościowym, wolnym od systemu człowiekiem. Naszprycowany debilnymi ideami o walce z "psami", że to społeczeństwo i rząd są winni ich biedocie, że to oni przejmą kontrolę nad światem swoimi spruchniałymi bejsbolami i handlem ziołem pod szkołami.
Nie... młody Richerlieu wiedział, że to debilizm. Zdawał sobie sprawę z tego, że ta pseudo-propaganda "starszych" gangsterów była zwykłym pierdoleniem niewyedukowanych popierdoleńców z poprawczaka. Na szczęście jednak nie dlatego uciekł z domu i dołączył do gangu. Przypomniało mu się to wszystko, gdy Calli wspomniał o genach. Taaa... był Richerlieu, ale nie chciał podążyć ścieżką wytyczoną przez nad ambitnych rodziców zainspirowanych bratem. Stwierdził, że to będzie jego "wolność". Życie z dala od udogodnień.
Chłopcy wyszczerzyli szeroko zęby już się uśmiechając, ale Ulysses pozostał czujny z surowym wyrazem twarzy. Delikatna zmarszczka pomiędzy jego brwiami świadczyła o wkurzeniu młodziaka, które teraz przyćmiony gniewem i złudną iluzją wyższości szedł dokonać bratobójstwa. Wątpliwości przyszły dopiero po chwili.
- Pokażemy ci jak się tutaj bawimy, frajerze. - Powiedział Łysol najbardziej nabuzowany na walkę. Udawane zaskoczenie mężczyzny zadziałało jak płachta na byka podniecając młodziaka jeszcze mocniej. Już miał się rzucić na niego, kiedy ten się nagle uśmiechnął szeroko, złowróżbnie. To nieco zbiło z pantałyku blondwłosego Emanuela, ale Łysol jednak nie zwrócił na to uwagi.
Ulysses natomiast zatrzymał się w pół kroku otwierając usta. Momentalnie temperatura jego ciała spadła o kilka stopni, a plecy oblały się zimnym potem przerażenia widząc ten uśmiech. Słowa, które za nim podążyły tylko dobiły gwoździa do trumny chłopaka.
- Przestaniesz być taki gadatliwy! - Bezmózgi chłopak rzucił nie łapiąc tak szybko jak Emanuel czy Ulek o co tutaj chodzi. Rzucił się na Callicore'a z nożem w ręce, chcąc rozchlastać mu ciało tym niewinnie wyglądającym nożykiem w ręce.
Emanuel i Ulek stali jak wryci.
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

Sięgnął niezbyt wyszukanym gestem pod marynarkę. W zasadzie wyglądało, jakby wolał, aby nikt tego ruchu nie zauważył. Lubił sprawiać ludziom niespodzianki. Taki z niego zabawny gość.
Ujął palcami broń, nie przestając się uśmiechać. Nie robił jednak teraz tego, by wkurzyć bruneta. Chciał, by Łysy ostatnie, co zobaczy przed śmiercią, to uśmiechnięta twarz Callicore'a. Nawet nie był to grymas pełen wyższości. Jedynie politowania dla jego braku pomyślunku. Przestąpił z nogi na nogę, aby w razie się nie zachwiać i odczekał, aż dzieciak będzie dostatecznie blisko. Uniknięcie niewprawnego ciosu nie stanowiło żadnego problemu. Niemalże jak przykra, lecz szybka formalność tańczenia z niedoświadczonym partnerem. Mężczyzna nie zamierzał jednak uciekać daleko. Może i taniec się skończył, ale partnerkę zabawić podczas tego spotkania wypada. Czując obowiązek bycia gentlemanem oraz uczynienia pierwszego znaczącego kroku, wyciągnął spod marynarki pistolet. Chwycił młodzika lewą ręką za nadgarstek dłoni dzierżącej nóż, nim pociągnął go w swoją stronę.
Ciężar ciała spoczął na czymś zimnym i metalowym, wbijającym się w brzuch Łysego. Zaraz po tym po ciele dzieciaka rozlało się palące gorąco. Świeża, wrząca krew przebiła przez brudne ubranie młodzika i spłynęła stróżkami po niemytej od tygodni skórze. Huk wystrzału w większości zdusiło ciało młodego, przypłacając ciszę licznymi oparzeniami oraz zwęglonym materiałem koszulki. Ale czymże są bąble i piekąca skóra w porównaniu z dziurą na wylot w miejscu, gdzie żadnych otworów być nie powinno?
Callicore puścił niedoszłego gangstera, odpychając do od siebie. Ten jeden ruch wręcz kipiał od pogardy oraz odrazy względem nieletniego rozbójnika. Jakby mężczyzna brzydził się, że w ogóle go dotknął.
Nogi odmówiły dzieciakowi posłuszeństwa, kiedy gwałtownie odepchnięty stracił równowagę. Upadł, wzniecając przy tym niewielką chmurkę pyłu.
Cicho kliknęła blokowana broń zanim Callicore poprawił marynarkę i spojrzał w dół.
- Nie krwawi się na czyjeś buty. To bardzo niekulturalne. - Możliwe, że chłopaczek jeszcze żył, kiedy blondyn podszedł i wytarł wierzch buta w jego spodnie, ścierając kropelki krwi z czarnej skóry.
- Zatem... - Poruszył przy okazji ciało stopą, skoro już przy nim stał. - Jak rozumiem moja lekcja życia na ulicy dobiegła końca? Szybko poszło. Widać mam naturalny talent.
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

- Hans, stój! - Krzyknął Emanuel, ale co to mogło znaczyć dla trupa. Wszyscy już dobrze wiedzieli jak się skończy ten taniec, do którego sami zaprosili starszego Richerlieu. Wszyscy poza łysym chłopakiem, któremu słońce wypaliło nie tylko włosy na łepetynie, ale najwidoczniej i mózg. Zrozumiał, że coś niedobrego się dzieje dopiero, gdy szarpnięcie w jego brzuchu wywołało nagły atak krwawych wymiotów, które nieszczęśliwie spadły na czyste buciki blondyna brudząc jego nieskalaną skórę płynnym gównem ulicy. Takie dramatyczne sceny śmierci zwykle w filmach są ukazywane w przepełnionej napięciem ciszy i spowolnionym tempie. Reżyser wydłuża agonie bohatera, wpycha w oczy widzów jego nigdy nie kończący się upadek na ziemię dając im czas do przypomnienia sobie wszystkich scen w jakich występował i przeanalizowaniu całej jego historii w rytmie bardzo smutnej muzyki. W realnym życiu tak oczywiście nie było. Wszystko działo się w kwestii kilku sekund. Zamach, szarpnięcie, wystrzał, upadek. A potem już tylko bolesny skowyt, okropne jęki, niezrozumiały bełkot o ranie i ostatnie poharkiwania gówniarza zanim opuściły go wszystkie siły wraz z krwią wylatującą z jego pleców.
Po tym Emanuel stał jak wryty, zapatrzony na rosnącą ciemną plamę pod kolegą. Powoli, bardzo powoli przeniósł swoje wielkie brązowe oczy na Callicora bojąc się, że samym spojrzeniem sprowokuje go do odstrzelenia siebie. Przez krótką chwilę po hiszpanie przelała się fala nienawiści i gniewu, ale została szybko stłumiona przez zdrowy rozsądek i prymitywny strach. On wiedział, że to nie jest zwyczajny biurokrata spod piątki... To był prawdziwy drapieżnik w tym jeziorze ryb, a oni zwykłymi płotkami.
Brzęk noża upadającego o ziemię wydawał się być w tej chwili niesamowicie głośny jak dla obu chłopaków, bo Ulek tak samo jak Emanuel mieli identyczne wyrazy twarzy. Chłopak odwrócił się w stronę młodego Richerlieu, aby na moment skrzyżować z nim wzrok i coś powiedzieć, jednak tylko otworzył usta. Ulek z zaciśniętymi wargami patrzył na niego z wyczekiwaniem przez sekundę, a zaraz po tym Emanuel rzucił się biegiem w stronę awaryjnego wyjścia chcąc zostawić braci samych.
- E-Emanuel?! - Krzyknął za nim Ulysses zaskoczony postawą zwykle zadziornego kolegi.
- Nie mam zamiaru dla ciebie umierać cioto! Radź sobie sam! - Krzyknął nawet się nie odwracając.
- TY SYNU KURWIĄCEJ SIĘ SUKI! - Wywrzeszczał za nim jeszcze. - DOPADNĘ CIĘ JESZCZE!
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

Śmiech wstrząsnął piersią starszego mężczyzny. Hiszpan miał rację. Callicore był urodzonym drapieżnikiem, bestią w ludzkiej skórze. Wyrafinowanym i okrutnym mordercą, który tylko czeka, aż jego ofierze podwinie się noga. Nie ma litości dla błędów i pomyłek. Każdego głupca powinno się wyeksploatować do zera, po czym zostawić na pożarcie innym. Niech nacieszą się resztkami z pańskiego stołu.
- Oto ile warci są twoi poplecznicy! - Krzyknął, uśmiechając się po tym szeroko. Zaczął bawić się pistoletem, patrząc na twarz brata. Jak zmienia się jego mimika. Wpierw pewność siebie, potem strach i przerażenie. A teraz złość na byłego wspólnika. Miał wrażenie, że Ulek jako jedyny z tego towarzystwa do końca zdawał sobie sprawę z powagi sytuacji. Jego przyjaciel przypłacił brak pomyślunku życiem.
Starł resztki krwawych wymiotów z butów - obrzydliwe, doprawdy - zanim uniósł broń, celując w stronę uciekającego chłopaka. Wahał się, czy go zabić, czy może oszczędzić. Z drugiej strony nie widział powodu zostawiania młodego przy życiu. A może to tylko przynieść niepotrzebne komplikacje. Ale czy wypada robić tyle hałasu? Cóż i tak będzie miał tu sprzątanie, więc jedno ciało czy dwa, nie zrobi mu to wielkiej różnicy.
Wycelował i zamknął oczy. Dwa uderzenia serca później strzelił. Niech się dzieje wola nieba, jak to przeczytał w jednej bardzo starej książce. Z nią się wszak zawsze zgadzać trzeba. Zatem oddał los Emanuela w ręce przypadku. Chłopak zdążył oddalić się kawałek i biegł dość chaotycznie. Callicore trafi? Nie trafi? Zabije od razu? Skaże na bolesne wykrwawianie się? Zobaczymy.
Otworzył oczy i spojrzał po efektach swoich działań, zanim spoważniał nieco. Podszedł do brata.
- Posprzątaj to. Twoje pierwsze zadanie jako nowego członka mafii. Powiem ci jak to zrobić. - Nie pytał, czy Ulek chce dołączyć, czy nie ma nic przeciw. Podjął decyzję za niego, zaś brunet nie ma nic do powiedzenia w tej kwestii. Jeśli spróbuje się rzucać, stawiać opór, albo ucieknie... Znajdzie go. Przed kimś pokroju Callicore'a nie ma ucieczki. Może to zająć tydzień, miesiąc albo rok. Ale zawsze dopadnie tego, kogo potrzebuje. Zaś Ulysses doskonale o tym wie.
Rzucał młodego na głęboką wodę, każąc mu sprzątać zwłoki znajomych a może nawet przyjaciół. Ale w świecie, do którego właśnie zaprosił bruneta, nie było miejsca na opory moralne albo rozklejanie się nad czyjąś śmiercią. Na szacunek, łzy oraz smutek trzeba zasłużyć, a sam się Ulek przekonał, że jego towarzysze warci są jedynie kupę ciepłego gówna. Nie ma więc powodu, aby ich żałować. Zwłoki to zwłoki. Sprzątnąć i nie pisnąć słówka skargi na ten temat. Niech nabiera odporności psychicznej.

0 - 28 - Strzał nietrafiony.
29 - 36 - Stopa
37 - 44 - Łydka
45 - 52 - Kolano.
53 - 60 - Udo.
61 - 68 - Tyłek.
69 - 76 - Lędźwie.
77 - 84 - Pierś.
85 - 92 - Szyja.
93 - 100 - Headshot.
                                         
avatar
Gość
Gość
 
 
 


Powrót do góry Go down

The member 'Toqué' has done the following action : Dices roll


'Kostka' : 34
                                         
VIRUS
VIRUS
 
 
 


Powrót do góry Go down

                                         
Sponsored content
 
 
 


Powrót do góry Go down

 :: Misje :: Retrospekcje :: Archiwum

Strona 1 z 2 1, 2  Next
- Similar topics

 
Nie możesz odpowiadać w tematach