Sprzymierzony z organizacja Szpital Ostatniej Nadziei znajdujący się na terenach Desperacji poinformował mnie o ataku ze strony nieznanej grupy. W ramach możliwości proszę o wsparcie w odparciu przeciwnika, informacje i ewentualną pomoc medyczną dla wysłanych tam ze strony Łowców żołnierzy. Naruszenie neutralności Szpitala, który znajdować się winien pod patronatem zarówno mieszkańców Desperacji uznaję za akt otwartej agresji także względem ziem, które organizacja DOGS uważa za własne.

Proszę o odpowiedź. Wysyłam z posłańcem własnego kromstaka, który dostarczy ją do mnie dużo szybciej.

Dobry Boże, nie szukaj wrogów w zwierzęciu które ma pamięć tylko nieco lepszą od złotej rybki.
Szpital Ostatniej Nadziei, wysyłam ludzi jeszcze tego samego dnia. Będę wdzięczna za każdą formę pomocy.

PS. ... (W tym miejscu najwyraźniej coś miało zostać napisane, ale ostatecznie pozostało wolne)

 Za trzy doby od momentu nadania tego listu, wreszcie stanie się to, czego dokonania obiecywałam Ci bardzo dawno temu. Nie piszę tego jako przywódca Łowców, dzisiaj zwracam się do Ciebie jako osoba prywatna. Chociaż dla pamięci nie przestanę się tytuować nadaną mi przez moich ludzi rangą, jestem przekonana, że sens istnienia rebelii przestanie istnieć wraz ze zniknięciem z horyzontu naszego największego wroga.
 Kiedy to nastąpi, bądź gotowy spełnić groźby. Zbierz swoje siły i oczekuj, aż zamknięte dotąd bramy miasta zostaną szeroko otwarte. Do listu dołączam dla Ciebie mapę Północy z uwzględnieniem wszystkich informacji, jakie na dzień dzisiejszy posiadam. Może nie być doskonała, ale powinna pomóc w osiagnieciu twojego celu. Pozostałą grupę moich ludzi pozostawiam pod rozkazami Vettoriego. Możesz się do niego zwrócić z prośbą o pomoc, gdyby zaszła taka potrzeba.
 Z wiadomych przyczyn nie odsyłaj Javiera. Jestem niezmiernia wdzięczna za wytrwałą służbę twojego zwierzęcego towarzysza, ale za trzy dni nie będzie już miał pod czym warować i oczekiwać. Obawiam się, że nie będzie też już nikogo, kto mógłby przyczepić do jego obroży list.
 Uciekam z miasta. Nie wiem czy jako najlepszy, czy najgorszy, prawdopodobnie ostatni przywódca. Największy dezerter, czy jedyny lider, któremu udało się dokonać tego, czego wszystkim pozostali nie potrafili osiagnąć. Z obawy przed ewentualnym pościgiem, nie mogę Ci zdradzić dokąd zmierzam. Mam jednak nadzieję, że nasze drogi będą miały okazję się kiedyś przeciąć.

Yū Kami