G O D N O Ś Ć
Na samym, samym początku miała być Eugeniuszem, jednak koniec końców wyszło na to, że urodziła się dziewczynką, co jej rodzice przyjęli na dobrą sprawę z taką samą radością. Nadano jej więc imię kojarzone z jednym z wymarłych już gatunków kwiatów – Liliana. Co do nazwiska, dostała je po tatusiu. Co prawda tak na dobrą sprawę tatusiów to miała dwóch, ale mowa tu o tym rodzonym – Pużak.
P S E U D O N I M
Jak to na malucha bez specjalnego posłuchu, woła się na nią po prostu „Mała”. Czasem zdrabnia się również jej imię do „Lilka”.
P Ł E Ć
Jak najbardziej żeńska.
W I E K
Kolorowe, rozbrykane sześć wiosen.
O R I E N T A C J A
Jeszcze-jestem-za-mała-seksualna
Z A W Ó D
Bycie słodką?
Z A M I E S Z K U J E
Desperacja, razem z tatusiem. Nienajlepsze to miejsce dla małej damy, ale co zrobić


O R G A N I Z A C J A
Żadna. Lilka jest całkowicie neutralna z prostego powodu – jest jeszcze za mała, by mieszać się w politykę.
R A S A
Ludź ludziowy ludzikowy, jednym słowem – człowiek.
R A N G A
Obywatel
M O C E
» LOL NOPE I’M HUMAN


S K I L L S
» Szycie – jedna z jej mam była lekarzem, pokazała jej więc jak się szyje. Tak więc pomimo zaledwie sześciu lat Liliana potrafi szyć – i mowa tu zarówno o szyciu ludzi jak i materiału.
» Łatwe nawiązywanie znajomości – no bo kto nie spojrzałby z uśmiechem na takiego brzdąca? I, o ile oczywiście takowy osobnik nie będzie chciał jej zjeść/zgwałcić/porwać, można liczyć, że Mała się z nim zaprzyjaźni.
» Śpiew – Nie raz wieczorami, gdy konwój Wędrowców zatrzymywał się na odpoczynek, proszono ją, by śpiewała współczłonkom plemienia. Z początku nie chciała, bo się wstydziła, ale z czasem sama odnalazła w tym radość więc z radością spełniała te prośby.
» Jeździec – Lilianka potrafi doskonale utrzymywać się na grzbiecie swojej alpaki, można więc nazwać ją dobrym jeźdźcem.

W E A K N E S S E S
» Boi się pająków
» Boi się ciemności
» Boi się dużego ognia
» Boi się głębokiej wody
» Boi się samotności
» Jest łamagą
» Jak widać, łatwo ją wystraczyć – a wtedy płacz murowany

W Y G L Ą D
A czego się spodziewasz po sześcioletnim dziecku? Mieży sobie to to takie ledwo metr dwadzieścia i ważny tyle co nic - czyli dwadzieścia kilo. Do czasu gdy nie potrafiła szyć ubierała się w to co zrobiła jej któraś z matek, jednak odkąd nabyła tę umiejętność, sama sobie tworzy ubrania. Rodziciele musieli jej załatwić tylko materiał/futro/skórę a ona zaraz przerabiała to na odzienie.
Buzia okrągła, pyzata, włosy blond, oczy niebieskie. No powiedźcie, widzieliście bardziej urocze stworzenie?

C H A R A K T E R
Ilekroć któryś z rodziców uszkodził sobie odzienie, ona zaraz je cerowała - także widzicie że troskliwa z niej istotka. Ma radosne usposobienie. Nie zna innego świata poza wędrówkami z plemieniem a przecież nie było jej tam źle. Trochę płochliwe z niej dziewczę, jest nieco nieśmiała przy nieznajomych, ale po kilku chwilach zaraz się rozkręca. Za cukierki jest w stanie zrobić wszystko. Nieczęsto miała okazję ich spróbować ale bardzo jej zasmakowały.
No ale przede wszystkim to kocha swojego tatusia!

H I S T O R I A
Co tu dużo mówić. Żyła sobie razem ze swoim plemieniem nomadów, urodzona i wychowana pomiędzy nimi (Szczegóły o nomadach w KP tatusia >>klik<<). Jak przystało na wychowankę Wędrowca nie mogła się doczekać dnia aż będzie pełnoletnia i zciągnięta przez wybraka/ów poza obóz. Tak się jednak nie stało. Kiedy plemię zbliżyło się do M-3 i jeden z jej tatusiów (ten ulubiony) nie wrócił, Lilka bardzo się zmartwiła. Tym bardziej, że pozostali rodzice powiedzieli jej, że tatuś już nie wróci. Mała nie chciała w to uwierzyć, wsiadła na swoją alpakę i ruszyła do M-3 znaleźć Ścierworyjka i powiedzieć mu, jak to brzydko z jego strony, że nie chce wrócić do grupy.

A D D I T I O N A L
» Podczas wędrówek przez pustynię niejednokrotnie miała styczność z Wymordowanymi. Można więc założyć, że została zarażona wirusem X, jednak do przemiany nie doszło, z prostego powodu – Lilka nie zginęła w żaden sposób.
» Jest posiadaczką małej alpaki – tatuś ją dla niej złapał i wytresował. Nazwała ją „Pusiek” i od chwili gdy ją dostała, praktycznie się ze zwierzęciem nie rozstaje. Często na nim jeździ.
» Podobnie jak tatuś oraz całe plemię, zna jedynie język polski.