Jestem na piątym odcinku, a i tak zdecydowanie polecam "Boku dake ga Inai Machi" . Bardzo przyjemnie się ogląda, chociaż czasem naprawdę potrafi zasmucić ~

Boku dake <3. Acz w skrócie... zamiast ostatniego odcinka czy ostatnich dwóch lepiej doczytać rzeczy w mandze. Tak bardzo względem mangi spłycili zakończenie ;-; Znaczy się sens ten sam, ale no... w mandze przedstawiono je lepiej, co nie zmienia faktu, że i tak jest warte poświęconego czasu.

Mnie się akurat zakończenie w anime bardziej podobało. c:

Pewnego dnia Naho Takamiya otrzymuje dziwny list od samej siebie, który zaadresowany został dokładne 10 lat później niż obecna data – w przyszłości. Czytając go dalej okazuje się, że wszystkie przytoczone w nim wydarzenia naprawdę po kolei się spełniają, łączenie z dołączeniem do klasy bohaterki nowego ucznia, Kakeru Naruse.
W treści listu Naho z dziesięciu lat później ciągle podkreśla, iż żałuje swoich wyborów w wielu sytuacjach, które miały miejsce w czasie pomiędzy jej 16, a 26 rokiem życia, jej teraźniejszością. Z całego serca pragnie to naprawić, zaś w wysłanym nastoletniej Naho pamiętniku pokazuje dziewczynie kiedy ta powinna zmienić swoje decyzje, szczególnie w stosunku do Kakeru. Co bardziej szokujące, wychodzi na jaw, że dziesięć lat później chłopak ten nie jest już obecny wśród żywych. Naho z przyszłości prosi swój młodszy odpowiednik, by ta czuwała nad Kakeru i bacznie mu się przyglądała, a może zdoła zmienić przeznaczenie.
Dawno mnie nie wkurwiało nic tak bardzo, jak te anime, a właściwie to sami główne postaci - Naho i Kakeru. Fabuła sama w sobie jest dobra. W zasadzie to po prostu kolejny łzawy dramat o egoistycznej miłości głównej bohaterki z ładną oprawą graficzną i dźwiękową. I dość ciekawie ujętym nurtem fabularnym.

W czasach Prohibicji, w dzielnicy Bezprawie prawo i porządek nie mają żadnej władzy, ulicami rządzi mafia, a nielegalny alkohol płynie szerokimi strumieniami. Swego czasu Avilio także mieszkał w tej części miasta, jednak kiedy przez zatargi z mafią zginęła cała jego rodzina, chłopak postanowił uciec i się nie wychylać. Przynajmniej do czasu, kiedy to otrzymuje list od tajemniczego nadawcy, ożywiający płonące w nim pragnienie zemsty. Bohater decyduje się na powrót do Bezprawia, gdzie przenika do rodziny Vanetti, by zbliżyć się do celu swojej vendetty – Nero.
Do tego anime to podchodziłem nieco sceptycznie, a po pierwszym odcinku miałem takie: "aha", ale im dalej w las, tym fabuła się zaostrza, gnając do przodu. Osobiście polecam. Jestem bardzo ciekawy zakończenia.

Jestem ciekawa Orange, moja koleżanka posiada wszystkie tomiki mangi i jest ogromną fanką tego tytułu, na wieść o wydaniu anime skakała pod sufit, a ja musiałam ją sprowadzać na ziemię i mówić, że wiele dobrych mang potrafią zepsuć na wiele kreatywnych sposobów. Jestem ciekawa jak ona ocenia to anime, bo i ja chce ją zobaczyć.
Fabułę znam już dosyć dobrze (taaak, ciągle mi o niej opowiadała), chociaż jeszcze nie miałam okazji tego od niej pożyczyć i samej się przekonać. No i nie lubię romansów i mang shojo, ale chce akurat ten konkretny tytuł zobaczyć.
To jest już może zakończone, czy nadal emitują?
Bo chyba wolę poczekać na komplet, żeby przy jakiejś okazji pożreć.

Nadal leci. Jest wyemitowanych 8 odcinków, a bodajże ma być ich 13.

Barakamon: Mijikamon
13 odcinków
Na pewno te ONA nie miały takiego poziomu, jak pełna seria. Na dobrą sprawę nie polecam. Nudne i nieśmieszne. Niby odcinki miały tylko po 2 minuty, ale i tak uważam ten czas za zmarnowany. Wrócę do oglądania czegoś innego...

Soredemo Sekai wa Utsukushii 12/12

Księżniczka Nike pochodzi z małej Krainy Deszczu. Jak każda przedstawiciela płci pięknej w swojej rodzinie posiada moc przywoływania deszczu za pomocą śpiewu. Zostaje zaręczona z królem Krainy Słońca. Na miejscu pojawia się "mały" problem.... dosłownie. Król Livius okazuje się być dzieckiem (w sumie między nimi jest różnica jedynie 2-3 lat), który sięga jej ledwo do ramienia.
Nie przepadam za romansami. Sięgnąłem za niego z ciekawości, bo polecali przy Lovely Complex. Oglądało się dobrze. Dużym plusem była sama księżniczka Nike, która nie była rozmiękłą kluchą czekającą na ratunek swojego księcia, tylko naprawdę potrafiła się ogarnąć, jak trzeba to i dokopać. Król miał swoje lepsze i gorsze momenty. Taki serio rozpieszczony dzieciak. Neil też był fajny. O i humor. Sporo go było i nawet sam uśmiałem się parę razy. Niestety, nie dało się uniknąć oklepanych schematów i motywów. No ale co zrobić.
Można anime obejrzeć dla relaksu. Bo serio nie było złe. Nie najwyższych lotów, ale niezłe.

Boku dake ga Inai Machi
12 odcinków

Fujinuma Satoru ma pewną "umiejętność", która objawia się niezależnie od niego. Gdy w najbliższym otoczeniu zdarzy się jakiś wypadek, cofa się o kilka minut i dzięki temu jest w stanie wytropić problem i mu zapobiec. Uratował już wielu ludzi od nieszczęść, czasami samemu trafiając pod samochód albo spadając ze schodów.
Pewnego razu, właśnie na skutek wypadku, trafia do szpitala. Choć sam wyszedł niemal bez szwanku jego matka i tak postanowiła wprosić się do mieszkania 29-letniego faceta. Tak na wypadek, gdyby jednak coś było nie tak. A tak się składa, że faktycznie nie jest zbyt dobrze, bo wydarzenia sprzed 18 lat wciąż depczą mu po piętach. Choć wydaje się, że sprawa dawno została zamknięta, duchy przeszłości odzywają się po długim śnie – aż wreszcie dochodzi do tragicznego zbiegu okoliczności, w trakcie którego Satoru zostaje oskarżony o... zamordowanie własnej matki. Wszystkie ślady wskazują na niego – krew na rękach, naoczny świadek, odciski palców. Nie ma tylko motywu, ale ten prędko się znajduje, gdy Fujinuma bierze nogi za pas, zwiewając przed policją.
Przeskakując przez barierkę znów cofa się w czasie. Tym razem jednak do roku 1988. Do wydarzeń, które wymazał z pamięci, a które doprowadziły do sytuacji, w jakiej znalazł się jeszcze chwilę temu. Będąc zaledwie 11-letnim dzieciakiem z mentalnością i wspomnieniami 29-latka postanowił zmienić przyszłość. Wiedział nawet od czego zacząć. Od Hinazuki Kayo. Dziewczynki, którą 18 lat temu zostawił samą w parku. Tej nocy Kayo została brutalnie zamordowana, a Satoru zżerała wina przez kolejne nabijane na kark wiosny.

To anime jest... dobre. Bardzo dobre. Było kilka niedociągnięć, które mnie zirytowały (przy końcówce – motyw z pasami), ale poza tym fabuła była mocna. Niektóre sytuacje z Kayo, mentalność Kenyi, charakter Satoru i jego matka.

Każdy odcinek kończył się tak, żeby chcieć obejrzeć dalszą część. Urywanie wątku w momencie, w którym ten właśnie miał się rozkręcić... no człowieka aż zżera ciekawość, więc klika w następny epizod. Trochę mi tylko szkoda, że już wcześniej rozgryzłem, kto jest sprawcą całego zamieszania. Pewnie gdyby mi to nie przyszło na myśl, to byłoby większe "boom" i głośniejsze fajerwerki. Ale polecam.

Swoją drogą, mam już na kompie prawie 100 nowych pozycji. Zapowiada się dużo nadrabiania.

edit:



Nijiiro Days
24 odcinki
Hashiba w święta został rzucony przez swoją dziewczynę. Załamany, z prezentem w rękach, pociągął nosem na środku drogi pod zamarzniętą fontanną. Podeszła wtedy do niego dziewczyna przebrana za Mikołaja i wręczyła chusteczki. Hashiba w zamian za życzliwość oddał jej szal, który wcześniej pełnił funkcję podarku dla jego eks. Sam był zaskoczony, że choć spotkanie z nieznajomą twało moment, jednak zapadło mu w pamięć. Po powrocie do szkoły los maczał swoje palce w całym scenariuszu i "zbiegiem okoliczności" napotkana wtedy dziewczyna okazała się uczennicą tego samego liceum. Natsuki chcąc nie chcąc zdał sobie sprawę, że go zainteresowała. I tu zaczyna się toczyć koło wydarzeń.
Chociaż to zwykła szkolna komedia romantyczna to oglądało się ją dobrze. Nie jakaś głęboka, niesamowita, z fabułą od której ciarki przechodzą po ramionach, ale była w porządku. Cholernie optymistyczna, wesoła, "szczekliwa", z uroczymi głosami i wiecznym happy endem, ale przez to, że odcinki były krótsze niż zazwyczaj (miały bodajże po 15 minut) nie odczuwało się takiego przecukrzenia. No i ja oglądałem to na raty, więc też mi to pewnie pomogło.



Hakuouki Movie 1: Kyoto Ranbu
1 hr. 35 min.
W sumie myślałem, że będzie to jakaś "odrębna historia", ale  film okazał się szybkim streszczeniem pierwszego sezonu "Hakuouki". Szkoda, bo w tak szybkiej formie spłycono wątki i gdybym nie znał ogólnej fabuły, pewnie nie połapałbym się w logice wydarzeń. Tym bardziej, że wiem, czego w ogóle tutaj nie uwzględniono i cały czas miałem wrażenie, że czegoś brakuje, czegoś nie podano, czegoś jest za mało, żeby to miało sens. Ale trochę odświeżyło mi pamięć i tak.

edit2:

+ Vampire Knight: Gekiai no Portrait
+ One More Time, One More Chance
+ Fuyu no Semi
+ Another: Misaki Mei - Shizuka ni
Wszystko to OVA, z czego pierwsza i ostatnia pozycja to jakieś porażki.

Akcja filmu rozgrywa się w XIX­‑wiecznej industrializującej się Europie, w której jako siłę roboczą wykorzystuje się „frankensteiny” – ożywione zwłoki z fałszywą duszą. Głównym bohaterem jest John Watson, student medycyny na Uniwersytecie Londyńskim, a poza tym tajny agent rządowy. Obok służb angielskich do rozgrywki włączą się przedstawiciele Rosji i Ameryki.
Czas akcji i tematyka to totalnie moje klimaty. Oprawa graficzna, jak i zarówno dźwiękowa na poziomie. Fabuła, choć może nie polewa, jest po prostu w porządku. W zasadzie bardzo chętnie obejrzałbym jakąś kontynuację, bo odczuwam lekki niedosyt.

No nie? Jest ten niedosyt :c *chce więcej Friday'a*

O dziwo – serio fajne. To krótka seria, typowo komediowa. Bez głębokiej fabuły i dramatycznych scen akcji. Skupiono się na opowiesci dwóch par rodzeństwa, składających się ze starszych sióstr i młodszych braci. Siostry są przyjaciółkami, bracia – przyjacielami. Cały urok tkwi w tym, że mimo "fabuły bez polotu" ogląda się to zwyczajnie przyjemnie. Może przez wzgląd na charaktery; jakoś mnie nie irytowali, a niektóre akcje serio były zabawne.



To mnie zgubiło... Jedno z najbardziej bezseonsownych anime. Nie, żebym spodziewał się czegoś lepszego, gdy fabuła kręci się wokół garstki podejrzanie bliskich konfrontacyjnie ze sobą facetów, ale... no. Nie spodziewałem się, że to będzie tak stracony czas; a odcinki miały po... ja wiem? Dwie minuty? Plus mam wrażenie, że na siłę starano się pokazać tu jakieś "głębsze" dno, coś – wiecie – pouczającego.



Dobra. To anime o czwórce dziewczyn, które uznały, że stworzą magazyn z mangą. I... w sumie tyle. Nie było złe, tak swoją drogą. Spodziewałem się cholernie głupich postaci; może tylko na główną bohaterkę czasami nóż się w kieszeni otwierał, ale w sumie to nie była najgorsza.

W ogóle oglądam teraz dużo anime jednocześnie (bo kilka serii to wspólne seanse; Kot, Tyrell, Take, Ev... tęsknię), ale wśród chaosu puszczam też sobie odcinki 07-Ghost.
Ten uczuć, gdy oglądasz serię, notabene, anime akcji... I nagle wyskakuje ci to:
Klik, klik, klik.