Co? Od kiedy w NGE to manga była pierwsza?
Ej, był bezpłciowy, to prawda, ale przyjął postać chłopca, więc jego zainteresowanie Shinjim i tę dziwną relację między nimi można "podczepić" pod yaoi. W sumie jest to nieważne, chodziło mi bardziej o moje gusta, bo nie przepadam tą szablonowością w yaoi.

Mangę zaczęto wydawać w 1994, a anime w 1997. No rozumiem.~

Gdzie? Anime emitowane w Japonii było już w 1995 roku, nie osiągnęło wtedy wielkiego sukcesu, później była ponowna emisja. Nie wiem skąd masz ten informacje. Wystarczy przeczytać gdziekolwiek.

Sprawdziłem specjalnie i wszędzie podają inne daty, wtf. To spisek.

Zresztą gdzieś czytałem właśnie, że wydanie magazynowe było w ogóle pierwsze-pierwsze i... mam konflikt informacji.

PS Można założyć, że wydawali je na równi, ale... co.

Z tego co wiem to manga była pierwsza, chociaż w planach najpierw anime miało wyjść. Jednakże manga miała promować anime, chociaż to było nadal w produkcji.

Ja tak z innej beczki, jak to ja.
Ishuukan Friends
{Odcinków: 12}
Em, dobrze. Kaori ma pewien gruntowny problem. Gdy ktoś pyta się jej, czy zostanie czyjąś przyjaciółką, ona natychmiast zalewa się łzami, odrzuca propozycję (co niektórych boli bardziej niż uderzenie w twarz) i ucieka. Dla ludzi z klasy jest oschła, nie pomaga w zadaniach domowych czy w rozmowie z nauczycielami, z którymi notabene ma świetny kontakt. W końcu jaki inny mogłaby mieć prymuska dostająca wiecznie 100 punktów na testach z matmy? Nic dziwnego, że nikt jej nie lubi. Nikt, prócz Yuki'ego (jasne, że Yuki'ego... w każdym anime musi być jakiś Yuki). To właśnie on jest tym nieszczęśnikiem, który prosi ją o zaprzyjaźnienie się (a tak naprawdę chce z nią być, normalka) i spotyka się z gruntowną odmową. Jak to każdy Yuki, w każdej serii i ten również jest bardziej upierdliwy niż ugryzienie komara po wewnętrznej stronie kolana. Przypadkiem dowiaduje się, że Kaori przesiaduje w zamkniętym dla innych uczniów miejscu - na dachu szkoły - i to tam właśnie jada śniadania. Yuki Hase od razu postanawia wziąć swoją kanapkę z jajkiem i pomaszerować dziarsko do dziewczyny... i tym sposobem obłapia ją od tygodnia, choć Kaori dzień w dzień mówi mu, że przyjaciół mieć nie może. Zaznaczam - nie może, a nie nie chce.
Okazuje się bowiem rzecz tragiczna... Dawno temu, gdy Kaori była jeszcze małą dziewczynką, mierzącą ledwie metr pięć... miała wypadek, w skutek którego nabawiła się... amnezji. Co tydzień jej umysł robi przysłowiową czystkę, a dziewczyna zapomina wszystkie wspomnienia związane... z przyjaciółmi. Tylko i wyłącznie. Gdy Hase się o tym dowiaduje robi wszystko (dosłownie wszystko), aby mimo przeciwności losu jej pomóc. W końcu ma ładną buźkę, a Yuki jest z tego grona dobrodusznych pierdoł, które nie umiejąc pływać rzucą się na bombę tonącemu. W trakcie serii dołącza Kiryuu (lubię gościa) oraz dziwna, nadpobudliwa zapominalska dziewczynka, której imienia już nie pamiętam.
Ogółem seria jest... lekka. To znaczy... khm. Poniekąd porusza bardzo poważny temat, cierpienie Kaori, zdobywanie przyjaciół, chodzenie na naleśniki, randki i takie tam inne, ale w rzeczywistości anime jest zwyczajnie niewymagające. Złe nie jest. Aktualnie skończyłem szósty odcinek. Nie ma zbyt porywających wątków, przy których oddech sam pakuje manatki i wychodzi z płuc, ale dla kogoś mniej wymagającego będzie okej.
No i kreska dość... dziwna. A już w ogóle profile. Ale nie jestem z tych, którzy muszą oglądać pięknych bishów i cud loli, więc...

Love Stage!!
{Odcinków: anime dopiero wychodzi, pewnie koło 12}
Izumi to totalne otaku. Ogółem czytałem mangę, przynajmniej do któregoś tomu i mi się w miarę podobała. Tylko dlatego sięgnąłem do anime. Głos mi nie pasuje do uke. ._. Tak czy siak, główny bohater żyje w showbiznesowej rodzinie. Matka aktorka, ojciec śpiewak (musicale i takie tam), starszy o siedem lat brat gra w kapeli rockowej, a laski obrzucają go nie tylko górną bielizną... Przed Izumim drzwi do kariery aktorstwa otwierają się, aż zawiasy piszczą... tyle, że on nie chce. Woli zostać mangaką, aby móc tworzyć dzieła podobne do tych, w których występuje jego ulubiona loli Lala-Lulu (pomijając, że to co rysuje, nie przewyższa bazgrołów sześciolatka). Nie poddaje się i dzielnie walczy ze swoim brakiem umiejętności, chcąc spełnić największe marzenie...
W czym absolutnie nie pomagają mu zbiegi okoliczności. Ichijou to popularny (i przystojny, bo jakże inaczej) aktor. Występuje, m.in. w reklamach. I robi to naprawdę dobrze od lat. Już jako parolatek wystąpił w reklamie "Happy Wedding", promującej, oczywiście, śluby. Zagrał tam z uroczą dziewczynką o niesamowitych oczach. Teraz, po dziesięciu latach, ta sama firma pragnie stworzyć nową reklamę... z tymi samymi aktorami. A problem tkwi w tym, że przez przypadek Izumi zagrał dziewczynkę sprzed dziesięciu lat (pal licho sześć, że zmoczył sukienkę)...

Nyanmaru napisał:"Haikyuu!!" z tym, że to nadal wychodzi. Także nie wiem.

Boskie jest~

Generalnie kocham sportowe animce. I gundamy. I supernatural. Za dużo gatunków żeby wymienić wszystkie.

Co polecam, z obecnie oglądanych:
"Yowamushi Pedal"



Standardowo: szkoła, spoceni faceci z ambicjami, takie tam.
Historia toczy się w okół Onody Sakamichiego który w zasadzie pod wpływem zbiegu okoliczności (taaaa) dołącza do szkolnego klubu cyklistów, kiedy to nie udaje mu się dołączyć/stworzyć klubu anime. Polecam, kupa śmiechu. Maki-chaaaaaaan!


"Kingdom"



Historia, Chiny, wojny i tak dalej. Ponownie spoceni (i zakrwawieni) faceci.
Kreska tego anime jest ciężka i rozwija się z każdym odcinkiem, zwłaszcza w drugim sezonie, jak komuś nie przeszkadza to jak najbardziej obejrzeć.
Co do samej historii, http://anime.tanuki.pl/strony/anime/4612-kingdom

To tyle na razie

Człowiek-przypadek znów w akcji.
Hakuouki Reimeiroku
{Odcinków: 12}
... mam do tego zbyt wielki sentyment.
Polecam.
Nogą, ręką, czołem, lewą brwią i obiema nerkami.

A poza tym aktualnie oglądam Ao Haru Ride (głównie dla kreski), Love Stage, Tokyo Ghul (uh, główny bohater jest irytujący...), Himegoto (co...) i DRAMAtical Murder (meh...).

K Project
{Odcinków: 13}
Dam temu może... 2/10. Bo hojny ze mnie gość. Ogółem... ja nie wiem o czym to było. Serio. Bo wychodzi na to, że to było o wszystkim. Plus jedynie za zakończenie, bo nie było do końca klarowne. I tyle. Bohaterowie byli denerwujący, kreska w porządku, fabuła do bani. To tylko moje osobiste zdanie. Nie podobało mi się. '

W sumie taka prawda. Właściwie mało osób wie, o czym to było. Wydaje się takie zrobione tylko po to, by było. Jakoś bardzo też mi nie utkwiło w pamięci.

A ja z nudów w Krakowie zabrałem się za kilka nowych serii. W sumie to błąd, bo teraz będę wyczekiwał na nowe odcinki. Okazało się, że jako tako da się to oglądać. Albo to ja jestem aż tak bardzo znudzony, że zainteresuję się wszystkim. Już wymieniam. Ale nie będę się tu rozwodził wyczerpująco.
Love Stage. Gilb już opisywał, więc nie produkuję się. Shounen ai, czytałem mangę - była lekka i przyjemna, więc oglądam anime, które... też dobrze mi się ogląda.
Barakamon. To był dla mnie kompletny random. Ruszyłem, będąc wręcz przekonanym, że to anime będzie do bani i mi się nie spodoba, ale przysiadłem do tego i cóż... zostałem na dłużej. Luźne i mała jest powalająca. Polecam.
Akame ga KILL! Zabrałem się za to, bo wczoraj mi polecono. Ogólnie włączyłem pierwszy odcinek i przez pierwsze kilka minut miałem ochotę odpuścić, bo pomyślałem, że to jednak nie mój klimat. Okazało się jednak, że po prostu to mi się cholernie dłużyło, ale później jakoś tak z łatwością przebrnąłem przez ten pierwszy odcinek, a później trzy kolejne. Pewnie dlatego, że bawi mnie ich podejście do mordowania.*parsk*
Ao Haru Ride. Aww. Więcej nie trzeba mówić. Z kolei za polecenie tego dziękuję mężowi.
Kuroshitsuji 3: Book of Circus. To dziś włączyłem, bo już nie wiedziałem, za co innego się zabrać. Trzeba przyznać, że dziwnie ogląda się kolejny sezon po tak długiej przerwie, ale miło znów zobaczyć tych bohaterów. Było... zabawne. Chętnie obejrzę kolejne odcinki.
I już mi się nie chce opisywać, więc poza tym jest Tokyo Ghoul, w którym główny bohater wkurwia i Gekkan Shoujo Nozaki-kun (lulz). No i Haikyuu!!