Jadalnia znajduje się równolegle do długiego korytarza, od którego prowadzi do środka kilka osobnych wejść. Sala jest obszerna, jedna z największych w całych ściekach, ale dzięki temu nawet w porze obiadowej nie brakuje tu miejsc. Większość łowców woli pożywiać się we własnym zaciszu, jednak nabycie samego posiłku wiąże się najczęściej z odwiedzeniem przylegającej kuchni. Pomieszczenie, w którym przygotowywane są wszystkie specjały obsługuje na zmianę kilkunastu utalentowanych w dziedzinach kulinarnych członków organizacji. To właśnie oni pilnują, by ze skromnych zapasów zawsze mogło powstać coś wartego uwagi. Zapachy bijące od strony jadalni wyczuwalne są nawet w pobliskich tunelach, a ciepło pracującego sprzętu podgrzewa rury, dzięki czemu w innych częściach kryjówki znajduje się ciepła woda.
  Część jadalna zastawiona jest niemal w całości stolikami, ławkami i krzesłami, niewiele tu miejsca na innego rodzaju umeblowanie. Boczne ściany zdobią przeszklone okna, które wychodzą na wspomniany wcześniej korytarz. Strof z rzadka przyozdobiono lampami, które zwisają z metalowych belek konstrukcji, przypomina nieco dach magazynu, z którego został z resztą w kawałkach przetransportowany.

  Skład z żywnością (znajdujący się jeszcze za kuchnią) podzielony jest na kilka części, w zależności od rodzaju składowanych zapasów. Są tu niewielkie chłodnie umieszczone pod klapą w podłodze, półki na wieloletnie przetwory i puszki i niewielkie wnęki na świeże produkty, które zużywają się najprędzej. Większość składników transportuje się z innych partii kryjówki, ale także ze Schronu na Desperacji, na przykład jeżeli chodzi o czerwone mięso czy ryby. Kuchnia wyposażona jest także w osobne pomieszczenie na filtrowaną wodę, którą dostarcza się tu w beczkach z oczyszczalni.
  Kradzież zapasów jest surowo zabroniona, lecz ci, którzy przypodobają się starej, zakochanej w swoim zawodzie kucharce mogą zawsze liczyć na jakieś kąski. W kuchni można również samodzielnie przygotowywać posiłki jeżeli akurat nie trwa właśnie najruchliwsza pora doby, ale  pomieszczenie niemal nigdy nie zostaje puste.