Edeńska zabudowa pozwoliła stworzyć niezwykle interesujące architektoniczne dzieła, połączenie włoskiej i japońskiej tradycji dało początek nowym, hybrydowym stylom, w którym powstały między innymi balkony znajdujące się nad głównym placem Rajskiego Miasta. Są to długie, ciągnące się (pomimo nazwy) nie tylko przy centrum, obudowane częściowo tarasy. Kiedyś służyły przede wszystkim wyżej postawionym sługom boga, którzy poruszali się nimi na piechotę zbyt zajęci, aby zatrzymywać się co chwilę w tłumach potrzebujących, ciągnących się dołem. Z czasem jednak, przez wzgląd na to, że Eden odcięto od Desperacji, udostępniono je do użytku dla wszystkich mieszkańców. Wędrując nimi można oglądać miasto z góry, miejscami balkony rozbudowane są dodatkowo o małe platformy widokowe, na których w czasie obrzędów stoją kapłani odprawiające msze dla tłumów. Ponieważ tarasy ciągną się w okolicy większości najistotniejszych budynków w mieście, są zadbane i niemal zawsze oświetlone. Po zmroku są najbezpieczniejszą drogą dla każdego, kto nie znalazł się jeszcze w swoim ciepłym łóżku.

Liczne jaskółki i wnęki ozdobiono figurami i obrazami świętych z całego świata. Większość tych przedmiotów odnaleziono po kataklizmach, które zniszczyły budynki kościołów i dzieła chrześcijańskie rozniosły wraz z wodą i błotem po całym globie. To właśnie tutaj można odnaleźć niewielkie poświęcone patronom kapliczki i w zależności od potrzeby pomodlić się albo złożyć dary dla tego, którego wstawiennictwo jest nam w danym momencie najbardziej potrzebne.