Jak ja uwielbiam motyw postaci, która ma problemy, ale coś sprawia, że motywuje się, aby z nimi walczyć, przykładowo pójść na terapię, znaleźć pracę. No i postacie, które wręcz by się nadawały na ojca/matkę bądź partnera. Takie opiekuńcze, ale jak trzeba to ustawią do pionu, jednakże dobierając słowa tak, aby nie zranić drugiej strony. Naturalnie pozytywne postacie też są przeze mnie uwielbiane. Lubię też motyw utraconej miłości, gdzie postać stara się wyjść po czasie na prostą.
Nie znoszę przesłodzonych postaci. I ultratoksycznych relacji. Znaczy mogę czytać u innych, ale sama bym nie potrafiła, to nie na moje nerwy. W tym przypadku wolę, aby moje postacie były ciągnięte ku górze, a nie w dół. No nie mogę jeszcze zdzierżyć postaci, które narzekają na dosłownie wszystko. Grr. Chyba to w większości cechy moich starych postaci.