Miałem parę takich sytuacji, gdzie gość, z którym pisałem, nagle zaczął dawać jakąś dramę, że postać mu się wali, krztusi, że mdleje, próbuje pocałować moją (tak, to było dziwne), że nagle dostaje czkawki, apokalipsa w tle - bez kitu, moja postać zawsze zostawiała albo dobijała. Do teraz pamiętam, jak raz X'owi wbił sztylet w klatkę piersiową, bo ten mu kazał się zabić, bo on taki biedny i chory, i w ogóle, płaczusie. Naturalnie, właściciel konta chciał, aby to wzbudziło litość, by go uzdrowić (Gilbert mógł uzdrawiać własnym kosztem) i opisywał mi cuda niewidy, co to będzie, gdy zostanie uratowany... Ysh.

Hue, czyli prawdopodobnie wiem, o co chodzi. Po prostu pan X ma u mnie mistrzostwo w kwestii bezsensownych dram. ~
I Lena to jednak Lena – jej to przynajmniej wychodzi. ._.

I co do kwestii powyższej – to racja. Często widzi się ludzi, którzy nie trzymają się swoich zamierzeń, a to w sumie psuje koncepcję postaci. Jednocześnie nie lubię też, gdy słyszę, że mam dostosować postać do potrzeb (nie, Kocie, Ryan nie będzie romantyczny <3), bo wiem, że to mi ją po prostu zepsuje, nie będzie taka, jak miała być. Chociaż wydaje mi się, że i tak chyba każdy w jakiś sposób odbiega od zamierzenia postaci, ale lepiej robić to w minimalnym niż w widocznym stopniu.

W międzyczasie jakaś trzecia dziewczyna stwierdziła, że jej postać to w ogóle przechodzi jakąś transformację {wut? x2} i też zemdlała. Więc taka drama - trzy postacie w temacie i wszystkie trzy leżą >D

Te plot twisty. xDD

Nataniel napisał:Eej, pamiętam jak na pierwszym forum, na którym byłam, w jednym temacie - bodajże nad jakąś rzeczką - siedziało kilka lasek {w tym moja postać}  i jedna brodzi sobie w wodzie do kostek, poślizgnęła się i wtem! się topi {wut?}, moja postać {taki badass i w ogóle} skacze, żeby ją ratować, a że była jakiejś tam rasy, która ma problemy po kontakcie z wodą, po wyciągnięciu tej pierwszej, zemdlała. Ta topiąca się, oczywiście również straciła przytomność, bo przecież przed chwilą się topiła, więc jakżeby inaczej? W międzyczasie jakaś trzecia dziewczyna stwierdziła, że jej postać to w ogóle przechodzi jakąś transformację {wut? x2} i też zemdlała. Więc taka drama - trzy postacie w temacie i wszystkie trzy leżą >D

|"DDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Ległem, bro.

Ale no, ja nie mówię, że dramy są złe. Co więcej - lubię je nawet! D: Lubię jak coś się dzieje, akcja jest, jak jakiś potwór, tu noga, ręka, mózg orbituje, że gdzieś tam ktoś dostał krzesłem, że inny się popłakał, tamten zemdlał. Serio. Ale trzeba to robić umiejętnie. I tak, jakby zrobiła to postać, a nie jakby to zrobiło 3/4 forum. ;c

*zerk na wagę Shet* ... whatever.

Ogólnie dramy spoko, o ile coś się w nich dzieje, a nie, że dziewoje padają jak muchy po spotkaniu z Raid'em. Wtedy to nie ma sensu. Za czasów psowatych to dramy z Hurr'em były na porządku dziennym, z tym, że tak serca wyrywali, radiacja napierdalała jak w Czarnobylu, a cały świat spieprzał, jak widział nasze postacie. To się nazywa renoma. ~

I serio - widzicie Shet miłą?
.
.
.
Nie.

Dramy są dobre. Ale pod warunkiem, że są uzasadnione i dobrze odegrane.

O ja jeszcze napiszę, że uwielbiam rozwój postaci na fabule.
Np.
Ktoś zrobił postać po przejściach i stopniowo, na fabule, zaczyna nabierać odwagi. Poprzez przeróżne wydarzenia, taka osoba zmienia się. Czy to z zachowania czy też jego poglądy. Wewnętrzne przemiany. Ale wszystko musi być ładnie umiejscowione na osi czasu i podparte konkretnymi wydarzeniami.

Mam zamiar zrobić coś takiego z moją Eve. Stąd poszukiwania były osób, które rozszerzą jej światopoglądy. Ale do tego są potrzebne odpowiednie wydarzenia, by było się do czego odnieść, dlaczego Eve już nie wierzy w idealny świat. A to będzie dosyć ciężkie, z racji, że jest to naiwna istota. I póki co zamierzam się tego trzymać. Tak samo faktu, że jest niezdarą. I potyka się o własne nogi czy wpada na różne przedmioty. Po prostu.

W sumie jak sobie teraz tak myślę, to stworzyłam postać, która nie odczuwa negatywnych emocji takich jak wściekłość czy agresja. I nigdy nikogo nie uderzy. Chociaż... Musiałoby nie wiem co się wydarzyć, by podniosła na kogoś rękę. Takie mocne wydarzenie, że Eve jest naprawdę wściekła o.o i przywala komuś swoją łapą o.o
Och tyle pomysłów na jej rozwój~

Ja z kolei, jeśli mam już się do czegoś przyczepić, poruszę temat postaci specjalnych. Ja rozumiem, ktoś ma fajny pomysł, rolę oryginalną i naprawdę wnoszącą coś do fabuły, ale na litość boską i chu*a pana, niechaj nie będzie ich +30 sztuk na forum, bo się robią same wyjątki od reguły i zniekształca się rzeczywistość danego forum. Zaobserwowałem już ten trend na wielu forach (tutaj na szczęście raczej nie) i jest to bardzo uciążliwe. A najlepsze są postacie typu "pół-bóg", zakrzywianie czasoprzestrzeni, wszechobecny, wszechwiedzący, czytający w myślach, nie starzejący się, najlepiej nietykalny. Wpada, robi ci rozpierdol z postacią i jej otoczeniem i znika. Postać nie do pobicia w retoryce, w ogóle najlepiej się nie odzywać, bo wyjdzie że jesteś dzieciak z wodogłowiem, jak niektóre postacie z shonenów. Na szczęście takie wybiegi zostają z czasem mocno ograniczone przez adminów, ale zdarzało się to nieraz.

Aha, strasznie też nie znoszę niedorobionych, zapłakanych cioteczek. Wkurwiają mnie i tyle.

Strasznie lubię natomiast postacie skrzywdzone przez los, ale które nie użalają się nad sobą, wręcz przeciwnie, są samowystarczalne i ogólnie reprezentują sobą jakąś wartość, mają swoją dumę etc.

Nie lubię postaci obcykanych. Wiecie, zero oryginalności.
Nie lubię postaci, które są 'niewiadomojakinteligentnepiękneiwogólesąsuper'.
+Nie lubię postaci zbytnio złych i ironicznych.
c:

Jak pierwszy raz zanurzyłam się w świecie mangi i anime, pokochałam słodkie postacie. Takie niezdarne, małe, mające pulchniutkie policzki, za które można złapać. Sama kilka takich zrobiłam. Po jakimś czasie zaczęły mnie denerwować. Jak można ociekać tak słodkością? To jakby ktoś wlał Ci 10 litrów lukru do ust. Ble.
Co do niezdarności. Ok, jest nawet fajna i urocza, ale bez przesady... Jeśli ktoś podkreśla ją co pięć minut, to zaczyna mnie denerwować. Oklepane jest też zdobywanie miłości w ten sposób. "Wyrżnęłam się na Ciebie. To musi być przeznaczenie." Naprawdę tego nienawidzę. Tak, w przeszłości zdarzało mi się tak robić. Dobrze, że otrzeźwiałam.
Podobają mi się takie niegrzeczne postacie, zadufane w sobie i to mocno. Bawiące się czyimiś uczuciami, zupełnie obojętne na krzywdę innych. Takie, które same nie doprowadzą się do porządku. Tylko nie mogą być zbyt lalusiowate. A najlepiej, jakby nie mieli takich bardziej konkretnych powodów do tego zachowania.
Tak to też nie lubię, kiedy postać zmienia się szybko, koksi i coś tam jeszcze.
Transwestyci zawsze spoko. Szczególnie w typie Doktora Frank-N-Furtera.
Brakuje takich dobrych idiotów.
Postacie skrzywdzone przez los są fajne, ale te zwyczajne też mi się podobają.

Uwielbiam postacie fizycznie słabe fizycznie i silne charakterem. Najlepiej takie, które zdają sobie sprawę z własnych ograniczeń i mimo to mają odwagę przeciwstawić się komuś, kto bez problemu może je zniszczyć.
Najlepiej męskie, bo mam wrażenie, że takie połączenie jest rzadsze w postaciach męskich - albo ktoś robi całkowitego twardziela, albo całkowitą mameję.

I jakby dla kontrastu, lubię postacie żeńskie, które są silnie fizycznie, ale zdające sobie sprawę z własnych słabości psychicznych.
Chyba w ogóle preferuję bohaterów obdarzonych sporą dozą samoświadomości.

Przyszedłem się pochwalić, że nogi się pode mną załamują na myśl o konfrontacji młodego mężczyzny ze starszą kobietą. Najlepiej, gdy szczyl oscyluje między 18 a 24 rokiem życia, a kobieta ma taką trzydziestkę czy nawet czterdziestkę na karku. (ಠ_ಠ  )

Ty chory pojebie.

Ian napisał:Ty chory pojebie.

XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD ten tekst nigdy nie przestanie być śmieszny.


A tak to Grołi - wiem co czujesz i popieram ╭( ･ㅂ･)و ̑̑   o ile stwierdzenie "załamują się podemną nogi" było w pozytywnym tego słowa znaczeniu :I w sensie no omdlewasz z zachwytu czy coś, bo jak to takie negatywne załamanie to wtedy już cię nie popieram, bo mamy przeciwne opinie na ten temat i no...