Godność: Hanael
Płeć: Ciału nadana męska
Wiek: Tysiące, zbyt długie, pamięta epokę sprzed chrystusowych narodzin.
Zawód: Archiwista, kronikarz, bibliotekarz, światło prowadzące śmiertelnych we właściwym kierunku.
Miejsce zamieszkania: Eden
Rasa i ranga: Anioł


Moce:
Ogień — Hanael od zawsze stanowił dla zagubionych światło, przewodnika duchowego, jednak sens ten był zwykle czysto symboliczny. Odkąd ciało ludzkie zostało mu nadane, anioł jest patronem żywiołu ognia; destruktywnego, pochłaniającego tak wiele na swej drodze potwora. Hanael jednak niezbyt skłonny jest do tego, by wyciągnąć dłonie ku innej istocie z myślą o wyrządzeniu jej krzywdy podarowaną mocą. Jest zdania, że żywioł ten przydzielono mu w zupełnie innym celu — wszak to właśnie jego pomagał okiełznać, tłumić, gasić, gdy świat tego potrzebował. Właśnie ogniem starał się w ciemnościach rozjaśnić drogę zagubionym, swoim głosem dodatkowo dodając im otuchy. Zwykle też starczyło wytworzyć z płomieni barierę, by odstraszała zagrożenie. Nie podnosi ręki na innych. Nie jest napastnikiem. Jest obrońcą i przewodnikiem.
Ograniczenia i skutki uboczne: osobiste — ma wstręt do używania mocy przeciwko komuś. Fizycznie czasami jest dla niego zbyt wyczerpująca za sprawą ogólnego przemęczenia. Dłuższe wytwarzanie ognia z jakiejś części ciała może poskutkować poparzeniami (nie dotyczy manipulacji na odległość ogniem rozpalonym w inny sposób). W postach — 3 używania/4 odpoczynku.

Dźwięk — Modyfikuje cechy fal dźwiękowych — ich wysokość, głośność, barwę. Za sprawą tego może być perfekcyjnym szpiegiem, ogłuszyć swój cel, zmieniać to, jak brzmi czyjś głos, ale doprawdy… Po cóż zajmować się takimi rzeczami, jeśli można użyć mocy do uciszenia hałasujących stworzonek w bibliotece?
Ograniczenia i skutki uboczne: obejmuje obszar o promieniu 5 metrów wokół postaci, nadmierne używanie może doprowadzić do problemów z własnym głosem czy z odbieraniem dźwięków, wymaga skupienia i precyzji.W postach — 3/4.

Grawitacja — Hanael ma możliwość manipulacji polem grawitacyjnym wokół siebie przez pewien czas. Choć naprawdę moc ta może przysłużyć się do robienia rzeczy niezwykłych, takich, jak zablokowanie ataku fizycznego, odrzucenie kogoś czy sprawienie, by zawisł w powietrzu za sprawą wyłączenia grawitacji wokół niego, to anioł jest bardziej prozaiczny w swoich działaniach. Najczęściej mocą chroni przed upadkiem spadające przedmioty.
Ograniczenia i skutki uboczne: obejmuje promień 3 metrów wokół użytkownika, wymaga podzielnej uwagi, nie uniesie czegoś, co jest przytwierdzone do podłoża. Nie do końca panuje nad mocą i z dwojga złego lepiej, że w przypływie emocji podnosi przedmioty, a nie je pali… Przeciążeniu towarzyszą zawroty głowy, krwotok z nosa, zaburzenia równowagi, w przypadku przemęczenia — omdlenie. W postach — 3/4.

Skrzydła — posiadanie białych skrzydeł umożliwiających lot - moc obejmuje również chowanie ich (dematerializację).
Zwiększona regeneracja ciała.


Umiejętności:
— Zielarstwo — Potrafi dobierać rośliny odpowiednie do zwalczania różnych chorób, łączyć je w leki. W skrócie — ma rozległą wiedzę o ziołach i umie ją wykorzystywać.
— Pamięć absolutna — Szczęście w nieszczęściu. Pamięta praktycznie wszystko, co spisał lub czego doświadczył. Trochę gorzej jest kiedy zaczynają dopadać go myśli o tym, co zrobił nie tak.
— Rzeźba w drewnie — przoduje w lalkach, jednak przy odpowiedniej ilości czasu i surowców zdoła zrobić praktycznie wszystko.
+ bonusy (zwiększona zwinność, szybkość)


Słabości:
— Klątwa — Anielska natura to jedno, ale fakt, że obłożono go klątwą, która nie pozwala mu kłamać, to już co innego. Hanaelowi przez gardło nie przechodzą żadne łgarstwa, a próbie opowiedzenia ich towarzyszy uczucie przypominające duszenie się.
— Słaby wzrok — Na odległość mało co widzi. 5 metrów przed nim to maksimum bez okularów.
— Lęk wysokości — Potrafi latać, jednak nie wzniesie się z własnej woli ponad wysokość pierwszego piętra. W innym wypadku złapie go atak paniki.
— Boi się wody — Utrudnia mu korzystanie z mocy żywiołu, w dodatku nie umie pływać.
— Przepracowany i wiecznie zmartwiony — Wszystkim się przejmuje, a stara się odciągać myśli od zmartwień wiecznym harowaniem, w efekcie czego jest przemęczony.


Wygląd zewnętrzny:
Około sto sześćdziesiąt pięć centymetrów nad ziemią, na czubku głowy pewnego osobnika, wyrósł dość charakterystyczny, wygięty w tył i odstający ku górze loczek, który zabawnie podskakuje, kiedy tylko anioł stawia kolejne kroki korytarzami bądź ścieżkami w Edenie. Zarówno sam loczek, jak i cała reszta przydługiej, roztrzepanej czupryny, został zabarwiony odcieniem jasnego blondu, który przy odpowiednim świetle wpada w złocisty rudy. Czasami, gdy Hanael pracuje, wiąże włosy, sięgające zwykle nieco za połowę karku, w krótką kitkę; niesamowicie rozprasza go, kiedy coś przesuwa się po jego karku, a delikatnie poskręcane końcówki zdają się lubić to aż za bardzo. Niemal odruchowo zawsze odgarnia kosmyki za ucho, choć wie, że lepiej prezentuje się, gdy włosy luźno okalają i zasłaniają jego twarz.
Lico ma dziecinne, młodzieńcze i delikatne — poświęcenie paru chwil na przyjrzenie się twarzy Hanaela poskutkuje słusznym skojarzeniem z typowym aniołkiem. Ma ją raczej okrągłą i zwykle zarumienioną, co, za sprawą bladej karnacji, jeszcze tym silniej widać. Poza czerwienią i bladością, dominującym kolorem na jego twarzy jest siny — zwłaszcza w okolicach chowających się za okularami jasnozielonych oczu. Jest to wynikiem tego, że anioł zwykle jest przemęczony i nie śpi za dużo. Ma wąskie i dość blade usta, drobny nos, dość spore, zielone oczy okolone długimi rzęsami i raczej przeciętne (choć nieco za jasne, co za błąd boskiej kreacji) brwi. Jeśli chodzi o wyraz twarzy, jaki najczęściej gości u Hanaela, to zazwyczaj delikatny uśmiech, zamyślenie, czasami „bez kija nie podchodź”.
Ciężko jest powiedzieć coś konkretnego o jego ubiorze. Nosi się raczej skromnie, ubiera niewyróżniające się kolory, charakterystyczne jednak jest to, że stara się zakrywać jak najwięcej swojego ciała. Można by było pomyśleć, że w ten sposób chce bardziej zniknąć i ukrywać się przed innymi. Nie sposób zobaczyć go bez czegoś wokół szyi, w rękawach krótszych niż za łokcie, w spodniach innych niż sięgające kostek.


Charakter:
Tutaj już trochę odchodzi  od kanonu anielskiego, ale jest to jedynie powierzchowność, która wynika z doświadczeń anioła. Gdyby spytać kogoś, kto go zna, o jakiś epitet określający Hanaela, pewnie w pierwszej kolejności padłoby słowo „ostrożny”. To typ człowieka, który dmucha na zimne, który odchodzi od rozbrojonej bomby, bo obawia się, że ta tak czy inaczej zaraz wybuchnie. Można go też śmiało nazwać pesymistą, bo prywatnie właśnie zakłada zwykle rozwiązania jeśli nie najgorsze, to przynajmniej złe. W pewnym stopniu można go oskarżyć o perfekcjonizm, z którego z kolei wynika chęć zrobienia wszystkiego jak najlepiej, a to natomiast prowadzi do tego, że anioł prawie nie odpoczywa. To też nie jest tak, że ma na sobie wiele odgórnych obowiązków — Hanael lubi sobie dokładać pracy zwyczajnymi rzeczami i pomaganiem innym aniołom czy też osobom, które zwyczajnie w okolice Edenu zabrnęły.
Może wydawać się chłodny w swojej uprzejmości, którą jednak stara się raczyć każdego. Wydaje się, że wszystkich trzyma na dystans, stara się w nic nie mieszać nadmiernie i utrzymywać neutralność we wszelkich relacjach. Nie znaczy to, że anioł nikogo nie lubi, bo to stwierdzenie mijałoby się z prawdą. Trochę ciężko do niego dotrzeć i wbrew ostrożności zwykł działać dość instynktownie i impulsywnie, jeśli chodzi o sympatie czy antypatie. Czasami nie trzeba wiele, by Hanael kogoś polubił, czasem znajomość musi trwać bardzo długo, by cokolwiek z niej wyszło.
Przebacza. Nie ma możliwości, by anioł ze szczerą mocą kogoś znienawidził. Uważa, że praktycznie każdy zasługuje na drugą szansę i to jest kolejny błąd, jaki popełnia. Prawdopodobnie gdyby ktoś go postrzelił, to Hanael kiedyś by mu przebaczył, tłumacząc to sobie cudzym zagubieniem na ścieżce życia. Kiedyś zbyłby temat i jedynie uśmiechnął się smutno. Przecież nic wielkiego się nie stało. To nie koniec świata.
Rola światła przenika go na wskroś i nie potrafi się jej wyzbyć. Stara się na siłę być przewodnikiem osób, które w jego mniemaniu robią coś źle, przez co zdarza się, że swoje dobre rady próbuje komuś wcisnąć na siłę. Jest opiekuńczy, rzec należy, że nawet aż za bardzo. Usiłuje też nie być aż tak ufnym wobec innych, jednak zwykle kończy się tak, że mu nie wychodzi.
Nie można go nazwać osobą cierpliwą jeśli chodzi o rzeczy, które go irytują. Jest nieuprzejmy, burkliwy, jednak nie zdarza mu się traktować kogoś źle na dłuższą metę. Tak naprawdę, jeśli do kogoś odnosi się naprawdę nieuprzejmie, to jest to bardziej winą samopoczucia niż tego, że cel nieuprzejmości zrobił coś niewłaściwego. W środku jest wystraszoną kulką, która walczy ze sobą, żeby być dla innych podporą i wsparciem. Jeśli trzeba coś zrobić, poręczyć za kogoś, pomóc — Hanael zrobi to, zwykle nawet nie trzeba prosić dwa razy. Lubi czuć się potrzebny, lubi pozostawiać w życiach innych małe przyjemności.


Dodatkowe:
— Obłożono go klątwą za wielokrotne próby krycia wymordowanych, którzy dopuszczali się na obrzeżach Edenu nielegalnych polowań i kradzieży. Teraz nie może kłamać.
— Do jego hobby należą śpiew, tworzenie lalek, sprzątanie, gotowanie i pomaganie innym. Perfekcyjna pani domu z dodatkiem disneyowskiej księżniczki.
— Zwykle ma palce i boki obu dłoni ubrudzone tuszem. Po tym, że więcej go znajduje się na lewej, można wydedukować, która ręka jest u niego dominująca.
— Najważniejszą z cnót dla niego jest czystość.
— Nie porzuca nadziei związanej z powrotem Pana.
— Woli koty od psów, ale w istocie lubi wszystkie zwierzęta.
— Żyje w zupełnym celibacie.
— Nieczęsto zdarza się, żeby wychodził poza lasy edeńskie, ale spotkanie go na Desperacji wciąż jest możliwe. W mieście trochę rzadziej, bo uważa się za zbyt archaicznego, by przekradać się do świata nowości.
— Nie dotykać, nie przytulać, nie głaskać, nie mówić o uczuciach. No, z paroma wyjątkami.

Akcept. Miłej gry.