Pech. Kolejna ściana. Miał nadzieję, że jego towarzysze mieli w tym aspekcie więcej szczęście niż on i podejmowali lepsze decyzje. Po zbadaniu jej struktury, którą nie wyróżniała się na tyle swoich poprzedniczek, wycofał się tą samą drogą, po czym skręcił na zachód, wybierając kierunek południowy, potem obrał drogę północną, aż wreszcie znalazł się na odcinku P9 i skręcił w zachodni korytarz.

Wciąż wpatrywał się z troską w oblicze drugiej zwierzchności, nie mając zielonego pojęcia stąd u Jahleela taka pewność i oczywistość w głosie co do dobrze obranej drogi, aczkolwiek ufał mu na tyle, by przy pierwszym rozdrożu faktycznie skręcić w kierunku zachodnim, wedle jego słów. Miał tylko nadzieję, że labirynt nie podsuwał mu do głowy złych decyzji...

Cierpliwość i niespieszne, stopniowe działanie opłaciły się jej wielce, ponieważ tym razem wydobycie niebieskiej, jarzącej się bierki zakończyło się powodzeniem. Bezskrzydła przyglądała się z ogromnym zainteresowaniem procesowi zanikania całej tej swoistej pułapki - wtopienie się słupa w ziemię, zniknięcie leżących na jego powierzchni patyczków, wsiąknięcie w pustkę tej błękitnej i przez nią dzierżonej, jak również rozpłynięcie się niewidzialnych, więżących ją w tym punkcie ścian. Humnęła pod nosem, rozglądając się dookoła z zainteresowaniem lśniącym w srebrzystych ślepiach, aż wreszcie poruszyła ramionami - tak, jak gdyby chciała pozbyć się ciężaru na nich zalegającego - i pomaszerowała dalej tym korytarzem. Mogła zawrócić i skierować się w stronę, gdzie niby znajdowało się wyjście z tegoż labiryntu, jednakże ten tunel zapewnił jej pierwszą rozrywkę i przeszkodę, toteż zdecydowała się dalej nim dążyć. Na rozdrożu, na które natrafiła niedługo potem wybrała kierunek południowy, nie zatrzymując się nawet na ułamek sekundy i zerkając tylko przelotnie w ciemność zalegającą w tym drugim, niewybranym odnóżu.

Rozumiał troskę anioła i w jego sytuacji również by się zmartwił. To było niecodzienne, niepokojące oraz wątpliwej prawdziwości, niemniej postanowił zaufać dziwnym głosom. Jeśli cokolwiek pójdzie nie tak, weźmie za to odpowiedzialność i obroni Akaiaha choćby za cenę własnego życia.
- Hayaiel mi powiedział. - Wyjaśnił lakonicznie, nim udali się w stronę zachodniego rozdroża.

Krótki post jest krótki...

W głowie wciąż miał wspominkę o tej tajemniczej bestii. O wiele bardziej chciałby jej pomóc, aniżeli zabijać ową. Uwięzione w labiryncie stworzenie... to nie brzmiało zbyt pozytywnie. Kości nie znalazł, więc komu miałaby zagrażać? Powinien jej współczuć? Czymkolwiek była, na kolejnym rozdrożu skierował się na wschód. H15

Jego wybór padł na zachód, zatem poszedł w tymże kierunku.

Ta droga nie była zbyt długa ani interesująca. Widząc następne rozdroże, rozejrzał się na boki. Tak dokładne podpowiedzi Hayaiela nie były, nie mógł ich zatem dłużej stosować. Dalej na zachód już iść się nie da. Zatem po chwili zastanowienia, skierował się na północ. Zawsze może się potem cofnąć i obadać południe. Jak na razie miał tę komfortową sytuację, że każde swoje rozdroże sprawdził, poza dwoma. Chciałby ten stan utrzymać w przyszłości, zatem w myślach odhaczał sobie, które korytarze pominęli, aby potem do nich móc wrócić.

Podążył za Jahleelem.

Dobrze, że się nie rozpędził... niechybnie uderzyłby w przeciwległą ścianę. Zapamiętując kolejną niezbadaną ścieżkę, skierował się na północ. G15