Podciągnęła bardziej nogi pod siebie, siadając w wygodniejszej dla niej pozycji. Odetchnęła nieco, kiedy chłopak przekonywał ją, że nie przeszkadza. Co jak co, ale Ylva nienawidziła być kłodą, chyba że przywiązana u szyi Ruuki, wtedy to tak, bo było zabawniej.
- W takim razie dziękuję. – odparła cicho uśmiechając się delikatnie do niego. Kiedy w pokoju pojawił się kociak, od razu wzięła go na kolana, drapiąc delikatnie za uchem.
- Jest przekochany. – mruknęła bardziej do siebie, chociaż na tyle głośno, by jej rozmówca ze spokojem ją dosłyszał. Lubiła zwierzęta, chociaż sama żadnego nie posiadała. Miała ku temu powód, ale wiedziała, że kiedy tylko wyprowadzi się z rodzinnego domu i zamieszka sama, to na pewno będzie miała psa. Albo nawet i dwa.
- Geometrię umiem. Gorzej z algebrą. Do tej pory pomagał mi Ruuchan, ale aktualnie jest w szkole wojskowej. – wytłumaczyła, chociaż tak naprawdę jej korepetytor zapewne nie był takimi informacjami zainteresowany w żadnym stopniu.
- To jest w ogóle możliwe? Przecież mury są pilnowane, raczej nie ma szans, by cokolwiek prześlizgnęło się do środka.