Godność: Suriel
Pseudonim: Suri
Płeć: Kobieta
Wiek: 20 lat
Zawód: Brak
Miejsce zamieszkania: Desperacja

Organizacja: -
Stanowisko: -
Rasa: Anioł
Ranga: -

Moce:

• Marność - podobno niektórzy potrafią leczyć dotykiem, lecz w przypadku Suri jest zupełnie na odwrót. Samo przebywanie blisko niej spowalnia procesy regeneracyjne, a dłuższy kontakt fizyczny potrafi osłabić odporność, odebrać siły witalne i zwiększyć zmęczenie. Jest to moc na którą nie ma wpływu i o której nawet nie wie, nie może więc w żaden sposób jej kontrolować. Jest aktywna nieustannie.
  
• Sanacja -
  
• Żywioł - w przypadku tej konkretnej anielicy, nie doszło do rozwinięcia mocy panowania nad żadnym z istniejących na tym świecie żywiołów. Może to kwestia czasu... a może taka już jej uroda.
  
• Skrzydła - grają rolę jedynie ozdoby. Za małe i zbyt słabe by unieść Suriel w powietrze. Co mało spotykane, w ogóle się nie dematerializują.
  

Umiejętności:
Słabości:

• Skrzydła - nie może na nich latać, ani nawet ich schować. Delikatne, łatwe do uszkodzenia i bardzo wrażliwe.
  

Wygląd zewnętrzny:
Niska, filigranowa dziewuszka o wciąż niedojrzałym, delikatnym i, zdawałoby się, kruchym ciałku. Piękna, jak na anielicę przystało; o skórze alabastrowej i gładkiej, włosach długich do kolan w barwie ognia oraz z dużymi, migdałowymi oczami, których szerokie źrenice okalają czerwone niczym krew tęczówki. Jej niezmiennym atrybutem jest para białych niczym śnieg skrzydeł, zbyt małych by nadać się do czegoś poza ozdabianiem wiecznie odkrytych pleców. Niestety, w przypadku Suriel te dodatkowe kończyny nijak nie chcą się chować, tym samym ograniczając wybór jej garderoby. Na co dzień ruda panienka ogranicza się do prostej, białej sukienki sięgającej połowy łydek, o typowym dla Edenu kroju. Od czasu opuszczenia tego skrawku raju na ziemi, zdążyła dorobić się całej masy sińców, zadrapań i poplamić jedyne odzienie.
Charakter:
Z pozoru cicha, zawsze opanowana istotka o gołębim sercu. Przytuli, pomoże, do rany przyłóż. Jej anielska natura i niepozorny wygląd zakrywają to co można by podpisać pod zastępczy zespół Munchhausena. Pod grubą warstwą miłości do bliźnich, poświęcenia dla innych i bezinteresowności można znaleźć jeszcze zaborczość, zalążki socjopatii oraz wiele innych, mało pasujących do anioła cech. Wiecznie szukająca nowych pacjentów, podświadomie pogarsza stan tych, którzy trafią w jej ręce, litując się w ten sposób nad ich biednymi duszami poprzez usilne próby uwolnienia ich z kajdan cielesności. Łatwo przywiązuje się do innych i jeśli raz obdarzy kogoś swoją 'miłością', to już łatwo nie da się jej pozbyć. Kiedy 'podopieczni' nie słuchają jej dobrych rad lub próbują się sprzeciwiać, wychodzi z niej prawdziwa diablica. Staje się wtedy zupełnym przeciwieństwem tego co prezentuje sobą na co dzień.

Historia: -

Dodatkowe:

• Jest raczej małomówna, jednak kiedy czuje potrzebę to nie boi się zabrać głosu.
  
• Kiedy znajdzie kogoś lub coś co uzna za potrzebujące jej opieki, nie odstąpi tego aż do śmierci 'pacjenta'. Zdanie ofiary nie ma żadnego znaczenia.
  
• Wierzy w słuszność eutanazji, choć nie przyznaje się do tego otwarcie. Woli przemilczać takie tematy, nie chcąc straszyć cierpiących ani odbierać im nadziei. Mimo to nie waha się, jeśli uzna, że komuś bądź czemuś będzie lepiej opuścić ten świat.
  
• Łatwo ją wzruszyć. Ponadto ma w zwyczaju wiele rzeczy zakładać z góry, albo dopowiadać sobie pasujące jej fragmenty historii. Wewnętrznie żyje we własnym, małym świecie i nawet twarde dowody na jej omylność w żaden sposób nie robią na niej wrażenia.