Kod:

✿ ORGANIZACJA I STANOWISKO: Już jakiś czas pałęta się pod nogami Starszyzny Kościoła Nowej Wiary jako Spowiednik.


Kod:

✿ ZAMIESZKAŁY: Za czasów Taihen odesłany został na Desperację, jednak litościwa Echotale przyjęła go z powrotem w Góry Shi.

Kod:

[color=#e18687]✿ ZAMIESZKAŁY:[/color] Zajmuje jedną z cel w świątyni wykutej w majestatycznych [color=#e5e5e5]Górach Shi[/color].

Kod:

[…]Oczy błękitne, wiecznie przymknięte, okalane długimi, ciemnymi rzęsami.[…]

Kod:

Oczy zielone, wiecznie przymknięte, okalane długimi, ciemnymi rzęsami.

Kod:

Jedyną bojową blizną, jaką posiada, jest rozgałęzione znamię po uderzeniu pioruna. Rozchodzi się od lewego obojczyka do około dziesiątego, prawego żebra przez całą klatkę piersiową.

Kod:

Po Kościele krążą różne plotki na jego temat. Za jego plecami niektórzy nazywają go 'świrem' czy 'schizofrenikiem'; inni mówią, że jest po prostu 'zagubiony'. Alex sam siebie nie uważa za chorego; nie rozumie, czym miałaby być ta choroba. Przecież każdy słyszy głosy, prawda?
Alexander już w dzieciństwie zachorował na schizofrenię, jednak dopiero jego długi i wyboisty pobyt na Desperacji spowodował, że zaburzenie gwałtownie się rozwinęło. Ma omamy słuchowe i wizualne, czasami również somatyczne. Nie ograniczają się zwykle do jednego tematu; często oscylują między wewnętrznym poczuciem winy chłopaka, jego słabościami, przeszłością i obsesyjną nienawiścią do aniołów. Alex nieraz ma wrażenie, że słyszy, 'jak rośliny do niego szepczą'. Czy to kwestia jego choroby, czy to przez jego silne genetyczne powiązanie ze światem botaniki, nikt tego nie wie.
Jest silnie religijną osobą. Kościół uważa za swój dom, łatwo oddałby swoje życie w imię organizacji. Prywatnie jest egoistą i uważa siebie za najwyższego wysłannika Ao (zaraz po Proroku, oczywiście). Z natury spokojny, przyjazny, towarzyski. Schizofrenia sprawiła, że stał się zupełnie innym człowiekiem. Robi się bez powodu nerwowy, agresywny, nieprzyjemnie ironiczny. Innym razem popada w apatię, depresyjnie myśli o śmierci, ma napady lęku panicznego. Mówi dużo i bez sensu, tworzy własne wyrazy, robi niespodziewane pauzy w trakcie wypowiedzi lub kompletnie gubi wątek. Jego nastrój silnie zależy od nastawienia osób dookoła niego. Bywa niesamowicie naiwny, a czasami jest uparty jak osioł. Alex jest pełen skrajności, niczym kolorowa mieszanina błyskająca wszystkimi kolorami na wszystkie strony. Jedyne, co pozostało stałe przez ponad trzysta lat jego marnej egzystencji, to zamiłowanie do ogrodnictwa. Praca przy roślinach zdecydowanie go odpręża i wtedy chociaż na moment może stać się dawnym, kochanym przez rodzinę Alexem.

Kod:

[color=#e18687]✿OBSESYJNA NIENAWIŚĆ DO ANIOŁÓW[/color] - Alex nie posiadał żadnego celu istnienia, więc jak tylko przybył pod progi świątyni to wchłonął całą sekciarską wiedzę tak jak mu ją podano, niczym zeschnięta kuchenna gąbka. Nic dziwnego, że uważa skrzydlaki za najgorszy sort stworzeń i reaguje agresją, gdy jakikolwiek kurczak zapomni, gdzie jest jego miejsce. Praktycznie nie ma wyjątków od tej reguły.

Kod:

✿KAMUFLAŻ - W sytuacjach zagrożenia Alexander potrafi stymulować własny naskórek do budowy czegoś na kształt kory drzewnej. Tekstura przypomina bardziej łyko aniżeli właściwe drewno, jest miękka i nie chroni go przed uderzeniami. Jej działanie też jest zupełnie inne; potrafi przyjąć kolor otoczenia. Łatwo mu się zlać z kolorem piasku na pustyni, wtopić w lesie czy na bagnie. Nie potrafi imitować dokładnych kształtów i ostrych krawędzi (skóra pokrywa się niewyraźnymi, dobranymi kolorystycznie plamami).
OGRANICZENIA:  Zbyt długie używanie mocy może prowadzić do zaczerwienienia skóry, świądu, a nawet zapalenia mieszków włosowych.
(dwa posty używania na trzy posty przerwy)

Kod:

[color=#e18687]✿KORA[/color] - W sytuacjach zagrożenia Alexander potrafi stymulować własny naskórek do budowy czegoś na kształt kory drzewnej. Jasnoszara narośl jest twarda, co chroni chłopaka przed uszkodzeniami mechanicznymi. Jest wystarczająco wytrzymała, by powstrzymać atak bronią białą. Kule wystrzelone z bliskiej odległości przedostaną się do tkanki żywej, natomiast kule, które straciły na pędzie, wywołają krwawe i bolesne siniaki. Gdy kora nie jest potrzebna, wtapia się z powrotem w ciało kapłana.
[color=#dc6d6e]OGRANICZENIA:[/color]Tak samo jak korę drzewną, narośl można oderwać ze skóry Alexa;  nie jest ona przyczepiona do niego na stałe, dlatego zerwanie naskórka powoduje okropny ból i powierzchowne rany. Zbyt długie używanie mocy może prowadzić do zaczerwienienia skóry, świądu, a nawet zapalenia mieszków włosowych.
[color=#ecadae][size=9](dwa posty używania na trzy posty przerwy)[/size][/color]

Kod:

(rany lekkie - post używania na post przerwy)(!!!)każda poważniejsza rana +(1/1)(!!!)

Kod:

[color=#ecadae][size=9](rany lekkie - post używania na dwa post przerwy)[/size][/color][size=9][color=red] (!!!)[/color] [color=#ecadae]schemat dalszego działania - (x/x+1)[/color][color=red] (!!!)[/color][/size]

Kod:

[…]uzdrowicielkę o złotym sercu.[…]

Kod:

Działał w kościele, aż pewnego feralnego dnia jego ataki były zbyt silne. Zaniepokojona Taihen odesłała chłopaka do wioski w Apogeum, aby nie uczynił przypadkowej krzywdy. Tam żył w pięknym ogrodzie, który pielęgnował codziennie, wzywany tylko w skrajnych przypadkach. Jednak kolejna z Prorokiń, litościwa Echotale, pozwoliła mu wrócić w szeregi wyznawców.

Kod:

Lata mijały, a prorocy zmieniali się. On był posłuszny każdemu z nich, w Kościele zawsze odznaczał się wręcz niezdrową służalczością. Z biegiem czasu zdobył szacunek młodszych wiernych i kapłanów, ale Alexowi nie na tym zależało. Jedyne czego pragnął, to bycie wspaniałym narzędziem w rękach najwspanialszego Alfy i Omegi.

Kod:

[color=#e18687]✿[/color] Urodził się 29 lutego 2659 roku. Jego znak zodiaku to Ryby.
[color=#e18687]✿[/color] Posiada grupę krwi A Rh+.

Pod względem aparycji, zawsze starała się wyglądać tak, żeby nie wyróżniać się z tłumu. Natura obdarzyła ją średnim wzrostem równym sto sześćdziesiąt pięć centymetrów i przeciętną wagą pięćdziesięciu kilogramów, która utrzymuje się na równym poziomie mimo słabego wiktu dostępnego na terenach Desperacji. Ma dość umięśnione ciało, z wyraźnie zarysowanymi liniami mięśni ramion, nóg oraz brzucha, za co odpowiedzialne są lata intensywnych ćwiczeń. Cerę ma chorobliwie szarą, wpadającą w delikatne odcienie beżu, a na lewej łopatce można odnaleźć okrągłe brązowe przebarwienie wielkości pięciozłotówki. Na prawym ramieniu, po wewnętrznej stronie figuruje tatuaż w postaci prostej, dziesięciocentymetrowej linii. Nad wzgórkiem łonowym biegnie długa, koloidalna blizna, rozciągająca się od jednego biodra do drugiego. Jest to pozostałość po kiepsko wykonanym i źle zagojonym cesarskim cięciu. Otaczają ją liczne, drobniejsze blizny – pozostałości po burzliwym wychowaniu Kiseki, którą nieopatrznie kładła sobie jako pisklę na brzuchu.
Drobną, okrągłą głowę pokrywa gęsta warstwa czarnych włosów przyciętych do pięciu centymetrów, a okazjonalnie zgalaną do zera. Pod wiecznie półprzymkniętymi, szarymi skośnymi oczami rysują się purpurowe półksiężyce cieni, uwidaczniające gęstą sieć cienkich żyłek biegnących pod skórą. Na brodzie, poniżej drobnych, pełnych ust o ładnym, ostrym serduszku zwieńczającym górną wargę, można zauważyć kontrastujące z wyblakłą, bladą skórą, różowe blizny po trądziku.