Mike obudził się normalnie, jak codziennie. Żadnych koszmarów i innych głupot – normalna noc – chociaż miał nawet jeden sen, który jako tako zapamiętał. Śniło mu się, że wyszedł z domu i gdzieś na terenach Desperacji jakiś facio go zaczepił. Potem go powyzywał, a Mike się wkurwił i postanowił pozbyć się natręta. Po pojedynku Mike dreptał w stronę Apogeum ubroczony krwią swojego rywala. Sen wydawał się jak prawdziwy dopóki idąc w stronę zachodzącego słońca świat nie zaczął się rozpadać, a Michael się nie obudził. Po pobudce i dobrze przespanej nocy za sobą, wstał z łóżka podszedł do stołu, przy którym usiadł i zaczął pić kawę, która wybudziła go do reszty. Zjadł jakąś kanapką z podgniłym już serem, wziął ze sobą jak zwykle ukochany nóż, komórkę, paczkę papierosów, zapalniczkę i wyszedł z domu. Nie więdząc samemu po co poszedł w kierunku Apogeum Desperacji. Bo tak, kto mu zabroni.
Zbliżał się do hotelu "Czarna Melancholia". Przeszedł koło niego jakby nigdy nic, widział przy nim tylko kilka mordek, których zresztą nie rozpoznawał, więc po co miał się tam zatrzymać. Szedł tak dalej i dalej, w pewnym momencie zatrzymał się za parą mężczyzn udając, że szuka czegoś w kieszeniach. Tak naprawdę usłyszał ich rozmowę, która go naprawdę zaciekawiła. Mówili coś o jakichś zawodach dla wymordowanych, gdzieś na terenach Desperacji. W końcu i tak nie mam żadnych planów, więc czemu by nie. Pomyślał odwracając się na pięcie i idąc w z powrotem w kierunku hotelu. Ostatnimi słowami jakie usłyszał była wzmianka o tym, że brakuje im akurat jednego zawodnika i są gdzieś tutaj niedaleko.

Okazało się, że rozmowa nie była w ogóle przekłamana. A to dlatego, że zza rogu można było słyszeć różne dźwięki. Mike przeszedł się tam i - rzeczywiście - było tu bliziutko, bo tuż za hotelem. Kiedy podszedł już do tłumiku ludzi, zaczął przeciskać się między ich cielskami. W końcu wypadł na środek, a prezenter wziął go na scenę. Gdy już tak się stało wrzasnął, że mają siódmego zawodnika i przywołał pozostałą szóstkę. Kiedy zaczął ich przedstawiać Mike rozejrzał się po ludziach, a następnie spytano się go o imię.
- Ja? Ja jestem Gnat. Przedstawił się swoim pseudonimem. W końcu nie poda prawdziwego imienia, bądź nazwiska na jakichś zawodach - jeszcze ktoś go skojarzy.
Kiedy organizator zaczął opisywać zasady, Michael postanowił przyjrzeć się konkurencji. Były dwie osoby wyglądające na napakowane. Jedna osoba, a raczej chłopak wyglądał na słabego. Co prawda pozory mogą mylić, lecz wyglądał bardziej na takiego sprytnego lisa. Jedna kobieta z kolei, również była, jakaś takaś nie teges, ale jest wymordowaną, więc pewnie ma jakieś „tajemne” moce.
Kiedy skończył przyglądać się przeciwnikom, organizator kończył opisywać zasady. Kiedy oświadczył, że nie wolno korzystać z własnej broni, Mike spojrzał się na swoją katanę. Trudno. I tak jestem mistrzem w bijatykach. Prezenter spytał się czy są gotowi na pierwsze zadanie, a Mike mruknął cicho.
- Ta, jak najbardziej. Po czym pan „dużo-mówię” oznajmił, że przyjmują zakłady.

A więc tak. Poproszę o kilka dni. Prawdopodobnie w piątek, sobotę lub niedzielę pojawi się post.