Wbrew pozorom, Abi czasem potrafiła spoważnieć. W dodatku cały dzień był dla niej nieudany - od początku do końca wypełniony nieciekawymi i nudnymi istotkami. Tak się poświęciła, aby iść do miasta, a spotkało ją takie rozczarowanie. Mogła teraz sobie odpocząć, przespać resztę dnia i przyszykować się na następny dzień, aby rozpocząć go z uśmiechem, ale nie, po kiego wuja? Musiała się jeszcze zająć najemnikami, które przyniosły ze sobą martwego anioła. I jeszcze zamiast skończyć te swoje gierki, żeby zgarnąć jak najwięcej, bo przecież to była dwójka, to walczyły dalej i groziły, że pewnie niedługo po tym będzie musiała się męczyć z jakimiś windykatorami.
Kiedy najemniczki były zajęte koszami, Abigail wyciągnęła ostrze, jakie wcześniej wbiła w dłoń Ashleya, a następnie ponownie mu się przyjrzała. Uśmiech z jej twarzy znikł już dawno, został zastąpiony nieco nieobecnym wyrazem twarzy. Z radością udałaby się już do swojej celi, aby się nieco przespać. Zerknęła tylko na Smoki, kiedy te zaczęły się zbierać ze swoimi koszami, po czym kiwnęła w ich stronę głową, tak na pożegnanie.
- Życzę miłego dnia. Następnym razem polecam nieco uważać na stan swoich ofiar. - rzuciła od niechcenia, po czym złapała ponownie za czuprynę anioła i powoli zaciągnęła go w stronę jednego z przejść. Głowę sobie zatrzyma - najpierw tylko udowodni komuś, że był martwy, aby nikt jej nie zrobił problemu, że sama go jeszcze, nie daj Ao, pozbawiła życia nie tak, jak trzeba. Akurat w tle przelazł Alen i nieco zaciekawił się trupem, więc powiedziała mu tylko w wielkim skrócie, że były Smoki, były wkurzające, biły się o opłatę za dwa mimo iż nie dopilnowały, aby anioł trafił do nich żywy, bla bla bla. Ten tylko kiwnął głową i polazł w cholerę. Nawet nie patrzyła, gdzie poszedł. Potem jak gdyby nigdy nic wytworzyła coś, co kształtem przypominało maczetę i oddzieliła głowę anioła od ciała, które następnie wylądowało w jednym z rzadziej wykorzystywanych jeziorek - rybki chętnie go zjedzą, aż do kosteczek. A potem ruszyła w stronę swojego małego mieszkanka.
[z/t]

To cóż in pozostało? Szybko ruszyły do wyjścia - Kosiarka jako tragarz, zaś Rosomakowa jako opiekunka, przynajmniej do momentu aż opuściły przybytek Ao. Bez większych problemów, oczywiście, bo kto by je chciał zatrzymywać. A i zgubić się nie mogły, bo droga była wręcz banalna.
Dopiero po wyjściu Lipsum postanowiła podzielić się ciężarem i jeden z koszy oddałam towarzyszce, sama układając wygodniej Kosę na wolnym ramieniu. Teraz do kryjówki, naćpać się jak świnia i pójść spać. Tak, idealnym plan

zt x2

Ballantine po parogodzinnym marszu z Ruin w stronę Góry Shi nareszcie dotarł do kościoła. Fajkę którą palił po drodze schował, gdy zamieniał się z Mikem w taszczeniu Nathaniela. Gdy weszli na tereny kościoła zostali pokierowani do sali audiencyjnej.
    Ghoul wszedł pewnym krokiem pomieszczenia było one całkiem ładne, ale na to nie zwracał on uwagi spojrzał na anioła, którego przewiesił sobie przez ramię. Twarz białowłosego nieprzytomnego anioła była cała brudna od zaschniętej krwi wymieszanej z piachem. Gdy szedł przez salę echo jego ciężkich kroków rozniosło się po całej komnacie. Gdzieś, zanim szedł Michael.
   Ballantine rozglądał się w poszukiwaniu kogoś, kto miał odebrać od nich cel i zapłacić sumę pieniędzy, która była wyznaczona za Nathaniela. Problem polegał w tym, że chwilowo byli tutaj sami no, ale cóż trzeba będzie poczekać na jakiegoś psycho... znaczy jakiegoś kapłana lub kij wie kogo. Ball zrzucił truchło na posadzkę - Powinien zaraz się ocknąć... - zwrócił się do towarzysza - Jest tu jakiś przewspaniały ktoś, który zechciał, by odebrać swoje zamówienie!? - jego głos jak z resztą też kroki odbiły się echem po całym pomieszczeniu. Ghoul cmoknął z niesmakiem. Wyciągnął z torby jakąś manierkę i szmatę, a następnie polał skrawek materiału wodą. Przykucnął, po czym zaczął wycierać dość mocno i gwałtownie twarz anioła. Gdy twarz Nathaniela nie skrywała już tak bardzo ta paskudna skorupa stworzona z krwi i piasku oblał jego twarz resztą wody z manierki - Pobudka śpiąca królewno jesteśmy na miejscu...
------------------------------------------
Teraz Mike a następnie Nath.

Zlecenia. Tak. Jest z nimi problem taki, że hajs dostajesz jak przyniesiesz cel. No właśnie w tym jest kłopot. Prawie zawsze trzeba przejść pół pustyni. Na szczęście tym razem było do przejścia trochę mniej. W każdym razie po wielogodzinnym marszu – dobra nie przesadzajmy, szliśmy jakieś 2 godziny – w końcu doszli do góry Shi, w której to wykuta była ich ta „świątynia”. Nie było to jakieś pokazowe, ale cóż może nie chcieli hajsów marnować, bo te na pewno mają – inaczej nie wystawiali by aniołów za taką ich ilość.
Podczas marszu czasem się zmieniali. Bo raczej trudno by było żeby to cielsko cały czas ciągnęła / niosła jedna osoba, a aniołek do najlżejszych nie należał na pewno. Mimo tego, Mike'owi i tak nie sprawiło kłopotu ciągnięcie go. Był dla niego dość lekki, ale jednak każdy się kiedyś męczy. Widać też było, że Ball'owi targanie go też nie było straszne. Skoro to łowca.
Są. Już doszli. W końcu weszli. Ominęli coś na kształt straży i weszli do środka. Michael stwierdził, że należałoby się kogoś spytać co mamy zrobić, ale Ballentine był szybszy w podejmowaniu decyzji. Skoro tak. Ruszył więc za nim rozglądając się za jakąkolwiek wyżej postawioną osobą. I nic. Nieważne. Doszli do czegoś jak sala audiencyjna. Nie było tam nikogo. Ani żywej duszy. Widział jak Ghoul zdejmuje Cel z pleców i kładzie go na ziemię. Następnie jego kumpel przemył mu twarz aby nie była z krwi, a resztą wody chlusnął mu twarz i powiedział do anioła, żeby się budził. W tym czasie Benoit oglądał uważnie ściany i całe pomieszczenie w poszukiwaniu czegokolwiek. Nic. Nieważne. Pomyślał. Następnie podszedł do leżącego na podłodze celu i powiedział – Pobudka. Żeś nie usłyszał? - Po czym lekko kopnął go w udo i odszedł. Wyciągnął zapalniczkę, i paczkę petów, z której wyciągnął jednego i zapalił. - To co teraz? - zadał pytanie, na które znał odpowiedź – Czekamy. Wiem. - i na które sam sobie odpowiedział.

____Pobudka, śpiąca królewno. Pora przestać udawać drewno...~
____Nathaniel nie wiedział, gdzie się znajduje. Nie wiedział, czemu się tu znajduje. A przede wszystkim, czemu ktoś odciął mu wizję. No dalej, mózgu, zrób coś pożytecznego i chociaż uchyl te cholerne powieki – to nie może być aż tak trudne. Anioł poruszył się odrobinę. Błąd. Zalała go fala bólu napływającego ze wszystkich zakamarków ciała. Czuł, że zaraz rozsadzi mu głowę, która nawiasem mówiąc, wprost go napierdalała. Zaryzykował i powoli otworzył oczy. Mózg zapewnił mu kolejne niezapomniane doznania takie jak zawroty głowy, mdłości i ogólne nieogarnięcie tematu. Witaj, wstrząsie mózgu, jak się miewasz?
____Powiódł zdezorientowanym spojrzeniem po okolicy i... dla odmiany nie ogarnął. Przejechał językiem po wargach i zmarszczył brwi – co było kolejnym, poważnym błędem w jego życiu – wyczuwając metaliczny posmak. Niedobrze. I to dosłownie. Chyba zaraz się porzyga... Coś jeszcze się tu definitywnie nie zgadzało. Może to, że miał skrępowane ręce, nogi i skrzydła. Swoją drogą czuł, że ich nie czuł. No zajebiście.
____Dopiero teraz zapercypował, iż obok niego stoi dwóch mężczyzn. Kto, co, kiedy, jak i za ile? Nie pamiętał totalnie niczego poza tym, że jeszcze przed chwilą zwiedzał Ruiny, gdzie miał spotkać się z handlarzem bronią. Jego wspomnienia sięgały gdzieś tak do wpadnięcia na dwóch podejrzanych typów, którzy z pewnością nie byli tymi dwoma podejrzanymi typami. Tamci mieli na mordach nieco więcej syfu niż ci tutaj.
____Albinos wlepił nieco nieobecne spojrzenie w jeden z bliższych stalaktytów. Ktoś chyba próbował wyrzeźbić w nim półnagą kobietę, ale coś poszło nie tak – jej twarz, zamiast prezentować się jak na kobiecą twarz przystało, przypominała raczej gębę Neandertalczyka. I to takiego nie do końca rozwiniętego. Jak stylowo.
____Podczas gdy Levittoux wydawał się całkowicie pochłonięty swoimi autystycznymi rozmyśleniami, powietrze w okolicach kostek najemników zaczęło być dziwnie ruchliwe. Trochę tak jakby przemykał tam mini wiaterek, zataczając koła czy inne ósemki i tworząc formacje godne starożytnych Rzymian.

Kogo obchodzi cudze życie, jeśli nie jest się w stanie przeliczyć go na pieniądze...?

Nikogo... - szepnął sam do siebie kiedy wchodził spokojnym krokiem do sali. Miał odebrać stąd kolejnego anioła, który został tutaj przywleczony przez dwójkę plugawych "łowców". Praca jest pracą, a on już zaczynał czuć krople anielskiej krwi, spływające po sztucznej skórze swoich dłoni.
Angelus niemalże drżał z podniecenia tym bardziej, im bliżej byli pieprzonego aniołeczka. Sekunda, może nawet nie? Błysk w oku, ale to nie to było najstraszniejsze. Myśl o torturach jakie czekały ofiarę Aramil'a sprawiała, że na jego ustach pojawił nienaturalny sadystyczny uśmiech, zdolny zmrozić serce niemalże każdemu. Trwało to tylko ułamek sekundy, a jednak...
Widzę, że nawet psy mogą się do czegoś przysłużyć... - pomyślał. Nie zważył na reakcje "eskorty" jego nowej ofiary. Jego kroki były ciężkie i odbijały się przerażająco po całej sali. Ciszę przerwał niemalże niesłyszalny świst, a ostrze mężczyzny delikatnie przecięło skórę obezwładnionego osobnika. Leciutkie rozcięcie, które na nieszczęście anioł przez swoją krew, musiał odczuć jak dotknięcie rozgrzanego do białości metalu, na swojej  szyi.
Dobrze się spisaliście... Długa sprawa w szybkim tempie. Ile...? - zwrócił się do mężczyzn obok nieszczęśnika. Ogromny trud sprawiało mu powstrzymywanie sadystycznego uśmiechu ,gdy widział buzującą, na ostrzu swego miecza, anielską krew.
Najpiękniejszymi w pieśni są cierpień wyznania. Znam nawet nieśmiertelne łkania.

Ballantine widząc, iż anioł po chluśnięciu w twarz zaczyna mrużyć oczyma i najwidoczniej odzyskiwał przytomność, lecz, na co Mike dodatkowo go kopał w udo tego nie wiedział i nawet nie chciał komentować. Wrócił z powrotem do pionu, gdy usłyszał zbliżające się do nich kroki najwidoczniej to ktoś, kto miał odebrać towar... no nie ma co owijać w bawełnę Nathaniel w tej chwili zakończył swój byt jako wolna istota i od tej chwili do czasu bliżej nieznanego stał się zwykłym towarem wymienianym w tej chwili przez dwoje Smoków na pieniądze.

Do Komnaty audiencyjne wszedł wysoki będący o jakieś pięć centymetrów wyższym od Ghoula mężczyzna ubrany był w czarny skórzany płaszcz... w sumie cały jego strój był mniej więcej w tych barwach miał schludnie uczesane dość krótkie białe włosy i widoczne blizny nie mówiąc tu już o tej całej elektronice skalany w całej tej elektronice zmieniającej go w coś bardziej przypominającego maszynę niż człowieka. Podszedł on do Ball i Michaela oraz leżącego na podłodze Nathaniela, którego z niewiadomych przyczyna drasnął ostrzem. Ballantine znowu przewrócił oczyma i głęboko westchnął - Hmmm... Cena, cena pozwól, że się zastanowię przez chwilkę - jego głos był łagodny a zarazem chłody niczym Ocean Arktyczny - Zakładając, że musieliśmy go tu ciągnąć koszty zużytego sprzętu samej usługi i wagi zadania... - zatrzymał się na chwilę i podrapał się w okolicach skroni - Powiedzmy tak 78400 jenów na nas dwóch. Czyli 39200 jenów na głowę... może być ? - spojrzał najpierw na mężczyznę, a następnie na Mikea tak jakby chciał zobaczyć czy kwota jaką zaproponował będzie mu odpowiadać.

// Omijam, bo wszystko się strasznie ciągnie, a ja już chcę zmasakrowaną postać >:C

____Levittoux ledwo zarejestrował przybycie kolejnego faceta. Był zbyt zaabsorbowany obserwowaniem kolumn i sklepienia. Wodził rozbieganym spojrzeniem po elementach konstrukcyjnych, próbując zebrać myśli. Trochę mu to nie wychodziło, bo łeb nadal napierdalał go jak porąbany. Po pierwsze; musiał ustalić, gdzie jest. Nie potrafił. Po drugie; gdzie się ostatnio znajdował. Chyba gdzieś na terenach Desperacji. Ruiny? Ale czego tam właściwie chciał..? Jego rozmyślania w niezbyt uprzejmy sposób przerwał akt przemocy,
____W momencie, w którym ostrze przecięło skórę na szyi anioła, dało się słyszeć głośny świst powietrza, włosy zgromadzonych zafalowały na wietrze i... w sumie to tyle. A miało być tak pięknie... Nathanielowi pociemniało przed oczami i zrobił się wyraźnie bielszy na twarzy. Coś poszło nie tak. Najwyraźniej kontrola nad żywiołem wymagała większej ilości siły i energii, niż ta, którą aktualnie dysponował. Stracił wizję, już nie mógł podziwiać tej niedorobionej Neandertalki na kolumnie a jego mdłości urządziły sobie teksańską masakrę piłą mechaniczną. Tak, proszę państwa, ten wielce majestatyczny {przynajmniej z założenia} sługa boży zrzygał się na posadzkę w komnacie audiencyjnej jak kot na dywan. Trzeba było nie traktować jego twarzy z glana, może wtedy zachowałby resztki godności...
____Tak czy inaczej jego pozycja diametralnie zmieniła się z kulturalnego siadu pod ścianą na klęk podparty. Targnęły nim torsje, a powietrze wypełnił gryzący zapach. Cóż za uroczy początek znajomości.

-------------------
Edit po poście Aramila:
Wartakus napisz. Ja po tobie napiszę. Tym razem już na 100% bo jest kilka dni wolnego.

74800... - powtórzył pod nosem mężczyzna. Uśmiechnął się lekko prostując kark. Z wewnętrznej kieszenie płaszcza wyjął powoli sporą brązową kopertę, opieczętowaną symbolem Kościoła Nowej Wiary. Przyjrzał się jeszcze dokładnie aniołowi który najwidoczniej całą swoją dumę zostawił daleko poza komnatami tego prze świętego przybytku. Nie dało się ukryć, że sprawia mu to niesamowitą frajdę. Nie omieszkał jednak wbicia w bark nieszczęśnika klingi swojego miecza, który ponownie nagrzał się do czerwoności od anielskiej krwi.
Nie martw się, narzygasz się jeszcze ścierwo... - syknął zimno w stronę swojej ofiary. Jego wzrok ponownie powędrował w stronę dwóch najemników. Zimne oczy lustrowały ich dokładnie jeszcze przez dłuższą chwilę zanim wręczył im kopertę z pieniędzmi. W momencie kiedy najemnik pochwycił kopertę, Aramil złapał jego nadgarstek mocnym zimnym uściskiem swojej dłoni. Nachylił się powoli i szepnął do ucha osobnika który przyjmował pieniądze.
Mam nadzieję, że będziemy mieli przyjemność jeszcze nie raz robić razem interesy. Taki towar - wskazał głową na anioła - jest bardzo trudny do zdobycia, jeśli wiesz o czym mówię...
Zwolnił powoli lodowaty uścisk z nadgarstka swojego "sprzedawcy". Podszedł powoli do anioła, wyjął mu miecz z barku, wytarł go o skrzydła swej ofiary i powoli schował do sayi. Złapał brutalnie okowy na jego rękach i szarpnął do góry nieludzką siłą.
Panowie znajdą już mam nadzieję drogę do wyjścia, czy mam zaprowadzić? - Zwrócił się ponownie do Źmijów.

Reakcja na podaną sumę przez Ball była dość trudna do opisania można było dać jej miano "nijakiej". Nie zwracał uwagi na to, co Inkwizytor robi z aniołem szczerze mówiąc nawet go to nie wzruszało chodziło mu w tej chwili tylko o pieniądze. Podszedł do mężczyzny, by odebrać kopertę, gdy ten chwycił go za nadgarstek na usta cisnęły mu się zimne bezuczuciowe - Puszczaj śmieciu...- o mało, by tego nie powiedział, gdyby nie słowa androida i zwolnienie uścisku. Odpowiedzią na słowa metalowej puszki było dość obojętne - Zobaczy się... - otworzył kopertę i przejrzał jej zawartość wszystko zdawało się być okej. Schował ja do torby, po czym odwrócił się w stronę wyjścia machnął tylko do androida na znak, że wie, gdzie jest wyjście. Klepnął majka w ramię - Zmywamy się stąd. Aura tego miejsca źle wpływa na mą osobowość... co do nagrody podzielimy się, gdy wrócimy do kwatery. - po tych słowach szybkim, lecz miarowym krokiem zbliżał się do wyjścia, by po chwili zniknąć za jego drzwiami.
[z/t x2]