Pokaźnych rozmiarów gmach uczelni widoczny jest ze wszystkich ulic otaczających kampus, jednak Shiroi nie składa się wyłącznie z pojedynczego centrum nauki. Wśród licznych segmentów są te przeznaczone na rektorat, sekretariat, bibliotekę akademicką, jadalnie czy właśnie budynek główny – największy, najnowocześniejszy i dumnie reklamowany przez uczelnie na wszelkich ulotkach rekrutacyjnych dla przyszłych studentów. Przeszklone fronty wymieszane z ozdobną ceglaną elewacją tworzą mieszaninę powagi i przystępności, która ma symbolizować modernistyczne podejście akademii. Budyn postawiony został siedem lat temu na miejscu starego gmachu o tej samej nazwie. Wypełniony jest przede wszystkim biurami naukowymi o minimalistycznym wystroju, w których uczniowie mogą załatwiać najróżniejsze formalności powiązane z ich kierunkiem, stypendiami czy nawet przyszłą pracą. Prowadzi do nich obszerny, jasny przedsionek w którym często organizowane są m.in. wystawy artystyczne czy wywiady z telewizją dotyczące osiągnięć terminatorów i ich wykładowców. Sekretariat otwarty jest zawsze w godzinach 7:00-16:00, ale sam budynek zamykany jest na klucz dopiero chwilę po godzinie dwudziestej. Akademia zatrudnia całodobową ochronę, która poza kontrolą nagrań z monitoringu zapewnia dyskretnych ochroniarzy spacerują w okolicy ośrodka.

Przed głównym wejściem ustawiono w tym roku kilka ławeczek oraz stoły, przy których przy dobrej pogodzie można się uczyć, odpoczywać albo cieszyć posiłkiem. Wszystko to odbywa się w otoczeniu ozdobnych, zielonych roślin, o które dba woźna – pani Tsubaki Ume. Wiecznie uśmiechnięta, niska i pulchna kobieta uwielbia zagadywać żaków i wciągać ich w krótkie, wesołe rozmowy na dobry początek dnia. Zawsze pierwsza przychodzi do pracy i wychodzi pawie ostatnia, dzięki temu zyskała sobie sympatię wielu roczników zabieganych studentów.