Godność:
Isabelle. Nazwisko nieznane, albo raczej zapomniane. Zresztą, tak jak imię, ale co do niego to miewa przebłyski wspomnień.

Pseudonim:
Claw.

Płeć:
Kobieta.

Wiek:
Wizualnie 16-17, rzeczywisty nieznany.

Orientacja:
Biseksualna.

Zawód:
-

Miejsce zamieszkania:
Desperacja.

Organizacja:
-

Rasa:
Wymordowana.

Ranga:
Zdziczała.


Moce:
- Darcie Kota - Claw wydaje dźwięk podobny do krzyku kota, któremu ktoś nadepnął na ogon. Owe darcie ogłusza przeciwnika oraz dezorientuje go na 2 posty. Kolejny raz może użyć tej mocy po 3 postach odpoczynku.
- Pazurek, pazurek... - Z łap dziewczyny wysuwają się długie na pół metra pazury, po trzy na każdą rękę. Są ostre, nie sposób ich złamać. A krzywdę zrobić mogą. Ograniczenia - 1 post użycia, 1 post odpoczynku, 2 posty użycia, 2 odpoczynku, itd. aż do 7.

Umiejętności:
- Kocia zwinność i zręczność.
- Dzięki drobnej budowie ciała wciśnie się w niemal każdą dziurę.
- Ponadprzeciętna szybkość.
- Kocia gracja i wręcz mistrzowsko wyćwiczona równowaga.

Słabości:
- Oh God, jej największą słabością są pieszczoty cielesne. Trochę głaskania, drapania za uchem, dotykania w inny sposób i ta istotka jest potulna jak baranek. Należy jednak pamiętać, że większość kotów nie lubi dotykania ich ogonów.
- Jedzenie. Przeważnie coś, co ma w sobie cukier (wyczuje go na kilometr!) również może ujarzmić drapieżne zapędy tego kociątka.
- Zbyt wielka naiwność i ufność. Przez to właśnie nabawiła się tych licznych blizn na ciele.


Wygląd zewnętrzny:
Niegdyś przeciętna dziewczyna, zbytnio niewyróżniająca się z tłumu... Wirus zmienił ją jednak tak, iż prawie nie można ją rozpoznać.
Claw ma szczupłą budowę ciała, jednak też nie ma w tym przesady. Jest dosyć drobna. Krągłości tam gdzie winny być - są. Zwłaszcza piersi, nie za wielkie, nie za małe, takie w sam raz. Skórę ma ciut ciemniejszą od normalnej, jakby opaloną, pokrytą licznymi bliznami na plecach, nogach i rękach. Mierzy sobie ledwo sto pięćdziesiąt pięć centymetrów wzrostu i waży niewiele ponad czterdzieści dziewięć kilogramów. Jej twarzyczka zdaje się być miła, cera nań gładziutka. Nosek lekko zadarty, usta drobne, nietknięte przez żadną szminkę, w ogóle uroda naturalna i te sprawy. Włosy ma niesamowicie długie, zaplecione w dwa warkocze, bo tak wygodniej. Oczy przyciągają wzrok, bowiem jej tęczówki niegdyś niezwykle błękitne po zarażeniu Wirusem X stały się całkiem czerwone. Włosy również dawniej były blond, lecz teraz ich kolor trudno sprecyzować, dla jednych to biel, dla innych jak gdyby kremowy.
Niby nic niezwykłego, prawda? Nie. Pod wpływem silnych emocji, np. złości (oraz w czasie "polowań"), dziewczęca twarzyczka Claw zmienia się nie do poznania. Nie można tego nawet nazwać głową, bo wydaje się, jakby był to cień lub zawieszona czarna kula, w której zieją błyszczące, rubinowe ślepia i majaczą ostre jak brzytwa zęby w dziwacznym uśmiechu. Z bliska widać jednak niewielkie podobieństwo do kociego łba, w tym mocno spłaszczony pysk. Poza tym, dziewczyna posiada czarne kocie uszy, długi ogon pokryty czarnym futerkiem z białą końcówką oraz łapy. Te jednakże rzadko kto miał okazję oglądać. Ponoć ręce Claw od łokci w dół pokryte są miękkim, czarnym futrem, a miast dłoni ma karykaturalnej wielkości łapy. Skryte są pod materiałem płaszcza, który jak gdyby został specjalnie dlań uszyty. Nogi, jak i stopy ma normalne.

Charakter:
Z jednej strony zagubione dziewczątko, z drugiej zaś chodzący własnymi ścieżkami wredny kocurek. Jednak które z tych dwóch osobowości jest prawdziwe? No ba, obie.
Małomówna, wbrew pozorom potrafiąca w ogóle wymawiać jakieś słowa, acz przeważnie słychać proste "Nyan", między innym zwiastujące jej przybycie lub atak. W tłumaczeniu "Nyan nyan" oznacza "Wynieś się z mego terytorium", więc także po tym głosie może nastąpić atak. Ale to spokojnie.
Nigdy nie zabiła i nigdy nie ma takiego zamiaru. Może dotkliwie podrapać lub nawet ugryźć i tym samym zmiażdżyć kość ręki, ale przenigdy nie ma chęci skończyć z czyimś żywotem. Co innego, gdy jakiś inny Wymordowany przejawia zamiar odebrania terytorium małego kociątka, wtedy może rozegrać się walka na śmierć i życie.
Leniwe z niej stworzenie, strasznie łatwowierne i przekupne. Rozumie, co się do niej mówi, ale niespecjalnie ma chęć odpowiadać na zadane pytania. Zwykle po prostu czegoś chce, a jak już dostanie to sobie odchodzi, acz nie zawsze. Lubi zabawę, to też w większości przypadków jej ataki mają na celu zachęcić kogoś do takowej rozrywki (straszne, co?), ale to wzbudza w ludziach strach i wolę o przetrwanie.
Jako kot chodzi często własnymi ścieżkami, nie przywiązuje się specjalnie do innych istot, choć są pewne wyjątki od tej reguły. Między innymi lubi wracać do osób, które z dobroci serca dały jej coś do jedzenia i nie mają wobec dziewczęcia złych zamiarów. Jeśli zostanie przez kogoś skrzywdzona, automatycznie uważa tą osobę za wroga. Trudno jest uzyskać jej zaufanie po raz drugi, więc dobrze jest zrobić z niej swego sojusznika już za pierwszym razem. A nuż pomoże przetrwać w Desperacji za parę łakoci?
Claw jest bardzo wrażliwa na pieszczoty, między innymi dlatego, iż jest po części kotem, ale również jej kobieca strona natury jest podatna na wszelki dotyk.


Historia:
-

Dodatkowe:
- Gdzieś tam w świecie jest jej starsza siostra.
- Siostra Claw wierzy w to, że dziewczyna została porwana i najprawdopodobniej nie żyje (tak jej mówiły władze).
- Miewa przebłyski człowieczeństwa tylko wtedy, gdy natknie się na coś silnie związanego ze wspomnieniem z dawnego życia lub na dźwięk głosu starszej siostry (lub na je widok).