Seraph napisał:Godność: Seraph
   Płeć: Samica
   Wiek: Wizualnie 23 / Ponad tysiąc lat, których nie pamięta + 5 lat które pamięta.
   Zawód: Zabójca na zlecenie
   Miejsce zamieszkania: Desperacja

   Organizacja: DOGS
   Stanowisko: Doberman
   Rasa: Wymordowany
   Ranga: Poziom E

   Moce:
+bonus rasowy: Seraph z silnej półwilczycy, potrafi stać się bardziej człowiecza... Przynajmniej z wyglądu. Ogon, uszy, pazury i kły chowają się, a szare włosy przybierają bardziej nudny czarny odcień. Niezbyt lubi tą formę, dlatego bardzo rzadko jej używa.
   Artefakt: [You must be registered and logged in to see this link.] - Najpiękniejsza katana, która istnieje na tym zakichanym świecie, wykuta przez bogów. Takie chodzą głosy o tym śnieżno białym mieczu. Podobno należał do jakiegoś potężnego archanioła, który został zgładzony, a pozostała po nim tylko broń. Shirayuki potrafi kontrolować i wytwarzać lód, ale ma tylko określone ataki.
Wbicie w ziemię - zamrożenie nawierzchni.
Dźganie podłoża - lodowe kolce wyrastające pod celem.
Cięcia powietrza od góry w dół -potężne, jakby lodowe szpony tnące przeciwników.
Cięcie powietrza od dołu w górę - lodowa ściana, służąca za tarczę.

   Modyfikacje genetyczne:
Furia -
   Umiejętności:
Walka wręcz
Walka mieczem
Parkour
   Słabości:
Bardzo czuły węch i słuch
Ślepa na lewą stronę
Słabość do psów

   Wygląd zewnętrzny:
170cm/53kg
No i już w pierwszym zdanie was zaskoczę. Seraph to kobieta! Może i trochę płaska jak deska, ale za to nogi długie oraz całkiem ładne.
Ciało dość kościste, poobijane wraz z ogromną ilością blizn, jednak zarys mięśni (chociaż lekki) jest widoczny. Cera bardzo blada, nawet lekko podchodząca pod szary. Twarz ma typowe, delikatne, azjatyckie rysy, nosem mały i uroczy. Niestety jest oszpecona wiecznymi zadrapaniami i jedną dużą blizną, przechodzącą przez lewe oko, które również zostało uszkodzone. Jego barwa stała się biała oraz jest kompletnie bezużyteczne. Prawe za to ma piękny miodowy kolor, który ociepla wygląd szajbuski. Co również zawsze gości na tej pokiereszowanej facjacie? Ogromne sińce pod oczodołami, idealnie pasujące do różowych ust. Podczas szaleńczego uśmiechu (który kompletnie sprawia, iż wygląda jak rąbnięta baba), dokładnie widać śliczne białe, wilcze kły. Czupryna na głowie nie była czesana od wieków, za to przód regularnie sobie przycina kataną, dlatego wygląda jak wygląda. Tył włosów jest długi, aż do pasa. Cała ta szopa ma barwę jasnej szarości, tak samo jak jej urocze wilcze uszka, które jedynie końcówki mają ciemniejsze. Szyja jest smukła, a ramiona delikatnie zarysowane, ręce smukłe lecz nie słabe, palce dłuższe z ostrymi pazurami. W talii widać wyraźne wcięcie, nogi ładnie umięśnione, długie i mimo wszystko zgrabne. Z tyłu długi i puchaty ogon w kolorach takich samych jak uszy. Niektóre części ciała mogą być wyraźnie krzywe, przez liczne złamania.
Ubrana zawsze w biały krótki top, który w sumie wygląda jak gruby pasek oplatający jej piersi, do tego jakieś skradzione przetarte już spodnie w stylu bojówek, tego samego koloru (chociaż po latach używania kolor bardziej przypomina błoto zmieszane z popielniczką i krwią, jednak po myciu są... Jasne). Oczywiście do pasa przymocowany Shirayuki, a na stopach bardzo wygodne trapery, które są już tak pokiereszowane, iż nawet kolor trudno określić. Ostatnim elementem jej garderoby jest długi, piękny czarny płaszcz. Jest wykonany z grubej tkaniny, prosty ale również ładnie podkreślający jej talie. Posiada długie rękawy, więc w zimę nie zmarznie (haha). Ozdobiony białym zamkiem oraz kieszeniami po bokach.
   Charakter:
Seraph nie należy do tych cichych lub milutkich osób, jest bardziej jak chodząca bomba. Nie zważa na uczucia innych, a wszelkie zasady są dla niej nie istotne. Zawsze idzie swoją drogą, lecz jeśli obierze jakiś cel, dochodzi do niego za wszelką cenę. Wiecznie wpada w kłopoty i nigdy nie zobaczysz jej bez ani jednego zadrapania. Osoba nierozważna, gnąca przed siebie i nigdy nie oglądająca się do tyłu. Również nie należy do osób lubiących mówić cokolwiek o sobie, więc lepiej nie zadawaj jej pytań. Czy lubi słuchać? Nie, bardzo szybko się nudzi, a to tylko może doprowadzić do walki. Co jeśli chodzi o rozkazy? Jeśli dotyczą walki, zabijania, to jak najbardziej wysłucha, jednak woli konkrety niż długie przemowy. Zlecenia wykonuje szybko i sprawnie, dużo osób ją poleca więc ma jakąś renomę na dzielni. "Najpierw robi potem myśli", to zdanie tak idealnie opisuje to wredne stworzenie. Jedyną i jakąkolwiek wartość przykłada do swojej katany, nie wie dlaczego ale czuje, że jest dla niej ważniejsza niż życie. Wilczyca jest pozbawiona uczuć, nie wie co to honor czy duma, miłość czy zazdrość. Wszystko to zostało z niej wyprute, a jedyne co jej zostało to szaleństwo i spokój podczas walki. Ona i spokój? Ha! A jednak. Gdy tylko Seraph stanie do walki wraz z swoim mieczem, opanowuje ją spokój. Oddech staję się głębszy lecz wolniejszy, puls zwalnia, a serce jakby stawało w miejscu. Jej ciało bardzo dobrze wie co robić, każdy mięsień i każda cząsteczka jej ciała porusza się wtedy płynnie i precyzyjnie, zadając śmiertelne ciosy. Jest wtedy jak całkiem inna osoba, jak kwiat lotosy.
PS. Są nieliczne osoby (zapewne martwe), które twierdzą, iż widziały u niej przejawy dobroci.

   Historia:

   Dodatkowe:
Nałogowy palacz (zdarza się, że zjada papierosy)
Uwielbia ryzyko i adrenalinę
Jej pierwsze wspomnienie to obudzenie się w laboratorium
Nie jest pewne czy kiedykolwiek odzyska wspomnienia, chociaż czasami ma jakieś przebłyski
Kiedyś usłyszała coś o aniołach, teraz marzy by jakiegoś zabić
Niczym się nie brzydzi, zje wszystko (naprawdę wszystko)
Czasami gada do swojej katany
Prawdopodobnie w przeszłości była samurajem.
Bardzo często ma dziwne sny