Poźółka trawa. Wielkie głazy i mniejsze kamienie utrudniające przemieszczanie się. Powalone, suche drzewa wyrwane wraz korzeniami. Od dekad wyschnięte koryto rzeki, przez które raz do roku przepływa strumień wody - w marcu, kiedy zima ustępuje pod naporem palącej w skórę temperatury, przez co w okalających okolice górach stopniowo topnieje śnieg. Ten stan utrzymuje się do początku maja, a potem przełącz, pomimo zalegającego tam błota, staje się dla interesantów nieobeznanych z naturą Smoczej Góry najatrakcyjniejszym szlakiem, który prowadzi wprost do siedziby najemników. Mimo iż wędrówka do niej z tego punktu jest znacznie wydłużona, a po drodze czekają atrakcje w postaci trzech wyjątkowo stromych podejść, zmuszających jednostki pozbawione kondycji do nadludzkiego wysiłku, zapał przy wyborze tej trasy nadal nie opadł, chociaż trudno tutaj mówić o nadciągających tłumach. Na przełęczy równi często są widywani sympatycy górskiego powietrza i sami mieszkańcy Kamiennej Wieży trenujący wytrzymałość i koordynacje.