Numer seryjny oraz nazwa: HMM-19007237XSPEC/0.1 | Lenka Takahinori
Pseudonim: „Schmetterling”
Płeć: Teoretycznie kobieca.
Wiek: 16 lat
Orientacja: Aseksualna
Zawód: Wojskowy
Miejsce zamieszkania: Zamieszkuje w koszarach wojskowych w północnej części Świata-3.

Organizacja: Full neutral (wojsko).
Rasa: Postać specjalna (biomechaniczny półrobot)
Ranga: Human Mortal Machine | Eliminator

Technologia:
- Pistolet laserowy (wiązka rozszczepiająca)
- Karabin szybkostrzelny na pociski dum-dum

Umiejętności:
- Dzięki dostępowi do aplikacji BABEL potrafi posługiwać się wieloma językami.
- Świetne wykształcenie w dziedzinie walki, obsługi broni palnej oraz taktyki wojskowej.
- Nikt nie ma pojęcia skąd, ale posiada talent plastyczny. W wolnej chwili rysuje i maluje, by oczyścić umysł.

Słabości:
- Jest egzemplarzem niezupełnie sprawnym. Zdarzają jej się zwarcia, czasami się zawiesza, wymaga serwisowania i częstszego ładowania, niż zakładano, opracowując Projekt Schmetterling.
- Pod względami emocjonalnymi może wydawać się niedorozwinięta. Po prostu nie rozumie tak abstrakcyjnych pojęć jak miłość, przyjaźń, szacunek, czy zaufanie. Nie ujęto ich w programie szkoleniowym. Nie oznacza to, że jest całkowicie pozbawiona emocji. Wielokrotnie jej słowa, czy reakcje pokazują, że ludzka część ciała i osobowości broni się dzielnie.
- Jest podatna na wyziębianie, a utratę ciepłoty ciała dodatkowo usprawniają metalowe elementy budowy. Wyziębienie oznacza obniżenie metabolizmu i znaczne zmniejszenie zdolności regeneracyjnych.
- Ma dwa słabe punkty na ciele: lewą kostkę, na której od strony wewnętrznej znajduje się przycisk reset oraz okolice karku. W szyjnym odcinku rdzenia kręgowego znajdują się ośrodki decyzyjne umożliwiające jej funkcjonowanie, jego przerwanie oznacza natychmiastową śmierć. Wciśnięcie przycisku „reset” doprowadza natomiast do natychmiastowego wyłączenia wszczepu komputerowego, co oznacza utratę przytomności. Wszczep samoczynnie uruchomi się po dziesięciu minutach, w ich trakcie Schmetterling jest całkowicie bezbronna.
- Czasami wszczep resetuje się sam, bez żadnej racji.
- Mimo że wszczep posiada trzy równolegle pracujące programy antywirusowe i zapory, da się go zhackować i zawirusować. Zawirusowanie komputera wywołuje objawy chorobowe: brak koordynacji ruchowej, zaburzenia świadomości, nudności i wymioty, potworne bóle głowy, osłabienie, halucynacje.
- Czasem nie może zasnąć, choć do prawidłowego funkcjonowania wymaga minimum ośmiu godzin snu dziennie.
- W trakcie zbyt intensywnej pracy (nadmiar danych, zbyt wiele czynności wykonywanych jednocześnie) wszczep komputerowy może się przegrzać. Objawia się to gorączką.
- Zdarzają jej się napady szału i ślepej agresji. Na ogół jednak jest zaskakująco chłodna.
- Nie posiada jako takiej mimiki twarzy. Owszem, może się uśmiechnąć, kiedy ktoś ją o to poprosi lub kiedy jest to wymagane, ale nie rozumie sensu uśmiechania się ani emocji, jakie niesie za sobą uśmiech.


Anomalie budowy anatomicznej i mechanizacja:
a) W mózgu posiada półorganiczny wszczep komputerowy, zasymilowany na zasadzie symbiozy z neuronami. Jest to swego rodzaju komputer podłączony do sieci, stale odbierający i przetwarzający dane, który rośnie z Lenką od momentu implantacji (jeszcze w cyklu rozwoju zarodkowego) i rozwija się razem z nią. Wszczep pozwala na błyskawiczne myślenie i podejmowanie decyzji, w sytuacjach krytycznych przejmuje władzę nad organizmem i jest w stanie wydać odpowiednie instrukcje, które, przekazywane przez nerwy, pobudzają efektory. Dodatkowo prawa gałka oczna jest mechaniczna, pełni jednocześnie funkcję kamery.

b) Jej ciało w ponad 50% zostało zmechanizowane lub technologicznie przerobione. Kości długie kończyn oraz paliczki dłoni wzmocniono tytanem, zaś panewki stawów włóknem węglowym. We krwi posiada około trzech milionów nanobotów eliminujących infekcje wirusowe, bakteryjne, a także ewentualne komórki nowotworowe. Zapewnia to sporą, niemal zupełną odporność na choroby.
c) Jej organy wewnętrzne zostały zredukowane: zamiast wątroby posiada mechaniczny detoksykator (jego pracę koordynuje wszczep), dwukomorowy żołądek trawiący pokarm całkowicie (nie wydala), zredukowane jelita. Nie posiada gonad.
d) Gospodarka hormonalna regulowana jest zewnętrznie (regularnie przyjmuje odpowiednie dawki).
e) Brak żeber wolnych. Dzięki temu ma nienaturalnie wąską talię i wydaje się być przeraźliwie chuda.
f) Oprócz płuc posiada także (sztucznie wyhodowane w laboratorium i przeszczepione we wczesnym okresie życia) worki płucne. Dzięki nim ma stały dostęp do świeżego powietrza, co przekłada się na znaczną wydolność tlenową organizmu. Dzięki temu nie męczy się szybko.
g) Gromadzi w organizmie zapasy tłuszczów, aminokwasów oraz soli mineralnych. W razie potrzeby może pobudzić gwałtowną syntezę białek, wykorzystując swoje rezerwy materii, dzięki czemu może się regenerować niekiedy w zadziwiającym stopniu. W odpowiednich warunkach i przy wystarczającej ilości środków żywieniowych może jej w ciągu kilkunastu dni odrosnąć cała ręka. Aczkolwiek nie zawsze. Wskazane więc, by Schmetterling nie dawała się okaleczać, kiedy nie jest to absolutnie konieczne.
h) Posiada zlokalizowane pomiędzy łopatkami gniazdo zasilania, do którego wszczepiane są kable w trakcie serwisowania (a przede wszystkim kabel od ładowarki, który wpina sobie na noc). Jest to wszczepiona w skórę, metalowa płytka z otworami pośrodku, kształtem przypominająca motyla. Stąd nazwa egzemplarza, Schmetterling, co oznacza po niemiecku „motyl”.


Wygląd zewnętrzny: Schmetterling jest niską, przeraźliwie szczupłą dziewczyną o bardzo bladej, nieznającej słońca cerze i czarnych włosach sięgających połowy pleców. Nieproporcjonalną, nienaturalną wręcz sylwetkę podkreślają czarne, przylegające, elastyczne stroje, które nosi w czasie wolnym oraz czarny uniform, który zakłada na czas pracy. Brak żeber wolnych sprawia, że jej talia wygląda, jakby od dobrych kilku lat nie zdjęła gorsetu. Ma chude, kościste nadgarstki i długie palce. Nigdy nie pozwala, by jej plecy były widoczne – zawsze zasłania je dodatkową bluzą, kurtką, rozpuszczonymi włosami, czy odrzuconym do tyłu szalem. Nie chce, by umieszczone na jej plecach gniazdo zasilania było widoczne. Ma wąskie biodra, małe piersi i ogólnie mało kobiecą i powabną sylwetkę.
Co się zaś tyczy twarzy – ma wysokie kości policzkowe, szczupłą twarz o trójkątnym podbródku i głęboko osadzone, intensywnie niebieskie oczy. Łukowato wygięte brwi są bardzo cienkie, choć nigdy ich nie poddaje żadnym kosmetycznym zabiegom wyskubywania. Ma wąski, nieco za długi nos, który z profilu wygląda na tknięty lekkim garbem.
Nosi się zwykle na ciemno, w dopasowane stroje, garnitury lub uniformy do zadań specjalnych. Wyraźnie nie przykłada wagi do ubioru, z wyjątku chwil, gdy ma na sobie elegancki garnitur. Widać wówczas, że chce wyglądać poważnie i szykownie. Nosi się surowo, bez jakichkolwiek ozdób, nie stosuje makijażu.
Na wewnętrznej stronie lewego nadgarstka ma wytatuowany numer seryjny oraz iluzoryczny wizerunek motyla, który widziany pod różnymi kątami zdaje się być żywy. Ukazanie tego znaku jest jej przepustką do wielu obiektów wojskowych.

Charakter: Brak.










Dokładnie - brak. Projekt Schmetterling nie zakładał wytworzenia obiektowi testowemu jakiejś własnej osobowości, poglądów, wrażliwości na otaczający świat. Mało tego - Projekt Schmetterling w głównej mierze miał na celu pozbawienie obiektu takich cech. Pozbawiony osobowości i własnego zdania, niezdolny do oporu, ale wciąż elastycznie myślący człowiek miał być nowym wyznacznikiem jakości żołnierza, wyższą poprzeczką w drabince kwalifikacji. Lenkę wychowano w warunkach laboratoryjnych, przez kilka pierwszych lat życia nie widziała nawet świata zewnętrznego. Otaczający ją ludzie traktowali dziewczynę jak robota interaktywnego. Dbano o jej staranne wykształcenie, ale nie przywiązywano wagi do tego, by nauczyć ją człowieczeństwa. Tylko jedna osoba, profesor Takahinori, była dla niej miła, widziała w niej człowieka.

Nie należy jednak zapominać o tym, że Schmetterling jest obiektem wadliwym. I podczas gdy jej wady fizyczne, drobne usterki, czy błędy funkcjonowania dałoby się znieść... o tyle "poczynionych szkód na płaszczyźnie psychicznej" nie sposób zbagatelizować. Szkody te wyrządził sam profesor Takahinori, zachowując się wobec dziewczyny przyjaźnie, wciągając ją w długie rozmowy zmuszające do myślenia, ucząc samodzielnego zajmowania stanowiska i rozważania sytuacji ze wszystkich stron. Dzięki niemu Schmetterling zyskała namiastkę człowieczeństwa, ale mrzonki o całkowicie pozbawionym emocji żołnierzu zostały zaprzepaszczone. Obecnie Lenka jest upośledzona społecznie, nie potrafiąc nawiązać interakcji, ale i w głębi serca łaknąc kontaktu z normalnymi ludźmi. Nie rozumie ich i pobudek, jakie nimi kierują, ale czuje, że pojęcie tych rzeczy jest bardzo ważne. Więc się stara. Bo sumienności została nauczona, podobnie jak systematyczności, pedantyzmu i wręcz niesamowitej samokontroli. Niemal nigdy nie okazuje szczątkowo posiadanych emocji. Mimo że fizycznie niewiele różni się od normalnego człowieka, dysonanse są widoczne w jej sposobie bycia, postawie, czy intonacji melodyjnego, spokojnego, beznamiętnego głosu. Schmetterling jest do bólu lojalna i wierna ludziom, którzy wydają jej rozkazy. Jest też bardzo ciekawa świata i głodna wiedzy.



Dodatkowe:
- Standardowa temperatura jej ciała to około 32 stopnie Celsjusza. Z trudnością jednak przychodzi jej utrzymanie tej ciepłoty ciała, jest podatna na wyziębianie. Zwalnia wtedy jej metabolizm i zdolności regeneracyjne.
- Przerwanie rdzenia kręgowego w odcinku poniżej szyjnego nie grozi jej utratą sprawności. W sytuacji, gdy odcinek rdzenia nie może pełnić danej funkcji, przekazując sygnały nerwami, jego funkcję przejmuje wszczep komputerowy. Natomiast uraz w okolicach kręgu szyjnego będzie jak najbardziej śmiertelny.
- Wszczep posiada wgraną aplikację BABEL, specjalnie opracowany translator językowy z ogromnymi bazami danych i schematami wypowiedzi. Dzięki temu łatwo może porozumiewać się w około czterdziestu językach.
- Jest samotna. Nawet jeśli nie rozumie zjawiska samotności.
- Przez całe jej życie tylko jedna osoba, profesor Takahinori, była dla niej życzliwa.
- Została wyhodowana w laboratoryjnie wypreparowanym środowisku sztucznej macicy jako embrion pozyskany metodą bazującą na in vitro.
- Nie posiada linii papilarnych.
- Mottem przewodnim projektu Schmetterling było ironiczne: „Sukces ma wielu ojców”. Zapłodnienie bowiem polegało na tym, że pozyskaną od biologicznej matki Lenki komórkę jajową umieszczono w środowisku dokładnie odzwierciedlającym środowisko jajowodu. Następnie wystawiono ją na działanie plemników zebranych z nasienia stu starannie wyselekcjonowanych żołnierzy, pragnąc skrzyżować dwa osobniki charakteryzujące się wytrzymałością i siłą fizyczną oraz inteligencją. Do samego zapłodnienia nie wiedziano, kto w istocie zostanie ojcem, wygrał najsprawniejszy plemnik.
- Kobietą, która użyczyła komórki jajowej, była dr Katia Andriejewicz zaangażowana w Projekt Schmetterlin, zaś dawcą zwycięskiego plemnika oficer Gunther Schmidt. Matka była z pochodzenia Rosjanką, ojciec zaś Niemcem, z tego wynika, że Schmetterling jest przedstawicielką rasy kaukaskiej. Odpowiada to jej wyglądowi zewnętrznemu.
- Schmetterling wie, kim są jego rodzice, ale nigdy nie czuła potrzeby porozumienia z nimi. Zna nawet swoją matkę, kilka razy spotkała się z nią na badaniach. Nie zrobiło to na niej większego znaczenia.
- Testy psychologiczne określają ją jako socjopatkę. Poziom jej relacji społecznych jest bliski zeru.
- Jest bezpłodna.
- Jest właściwie półrobotem, a jej schemat myślenia miał z założenia być tylko chłodną kalkulacją faktów i wyborem najbardziej optymalnego wyjścia. Dodatkowo nie wychowano jej wśród wartości takich jak dobro, czy piękno, nie miała rodziców, nikt z wyjątkiem profesora Takahinoriego nie traktował jej jako istotę ludzką. Nie powinna więc być w stanie do jakichkolwiek egzystencjalnych przemyśleń, myślenia abstrakcyjnego, powinna być wyłącznie maszynką do wykonywania zadań, inteligentną, bo ludzką, więc potrafiącą elastycznie działać. A tymczasem Schmetterling potrafi rysować i próbuje odnaleźć się w świecie, którego nie rozumie.
- Lubi czytać. Pochłania wszystko, co wpadnie jej w ręce - powieści detektywistyczne, harlequiny, fantastykę, poradniki kulinarne, tomiki wierszy, instrukcje obsługi telefonów... przeczyta wszystko. W przypadku dzieł poruszających kwestie egzystencjalne niestety najczęściej ich nie rozumie. Nie wynika to z jej braku w wykształceniu, a z niezrozumienia psychiki ludzkiej.
- Nazwisko w jej aktach przyjęła od profesora Takahinoriego, który ją oficjalnie adoptował.[/b][/b]