Ariael, hodowczyni jeleni, przybyła prosić o pomoc mieszkańców Rajskiego Miasta. W stadzie najbliższych jej stworzeń znajdowało się kilka unikatowych — szóstka rosłych samców, których rogi żarzyły się ognistymi barwami. Dotknięcie ich groziło ukłuciem bolesnego gorąca, nieliczni, mniej uważni aniołowie, skończyli z poparzonymi dłońmi — Ariael znalazła jednak idealne zastosowanie dla poroży.
Pół tuzina jeleniowatych, które ich patronka zwykła nazywać danielami ciepłorogimi, co roku, najczęściej pod koniec października lub na początku listopada, zaopatrywało się w rogi tak szaleńczo różniące się od całej reszty. Gorąco jakie z nich emanowało roztapiało warstwy śniegów. Ariael zorientowała się zresztą, że magiczne właściwości posiadały także poroża zrzucone w ubiegłych latach; przez większość roku stanowiły zwykłą ozdobę, jednak wraz z przybyciem zimy, ich temperatura gwałtownie wzrastała.
Od tego momentu anielica stale nadzorowała nowy gatunek jeleniowatych; odszukiwała zrzuty (daniele pozbywały się poroży najczęściej w okolicy lutego) i kolekcjonowała je. Z czasem zaczęła rozdawać mieszkańcom Edenu i wysyłać egzemplarze w głąb Desperacji, aby ocieplić tamtejszych wymordowanych. Okazało się jednak, że takowe modele wytrzymują jedynie kilka lat — w zależności od tego, jak przez pełen okres noszenia poroża odżywiał się i zachowywał dany byk jelenia.

Jednakże zeszłego poranka, Ariael, jak każdej doby, wyruszyła na poszukiwania swoich towarzyszy. Daleko szukać nie musiała — na pobliskiej polanie, gdzie zwykła spotykać się z nimi o brzasku, ujrzała jednego z roślejszych samców. Pomiędzy jego łbem a szyją trawa mieniła się krwistą czerwienią. Wrzask patronki wystraszył ptactwo.

Kto zabija jej zwierzęta?