c h a r a k t e r
Mamoru (imię z jap. oznaczające obrońcę) obrońca, no właśnie czego? Prawdopodobnie własnego życia. Zbyt długie sznurówki, wystające kamienie na drodze i wiele innych przeszkód, potrafią sprowadzić człowieka do parteru. Zwłaszcza, pokroju kogoś takiego jak Mamoru. Zdarza mu się być nieostrożnym poprzez wieczne gdybanie o niebieskich migdałach.
Duma w chmurach, trochę odrealniony od świata zewnętrznego, bywa uznawany za dziwaka
Czemu się dziwić, skoro należy do tego typu ludzi, których nie wyprowadzi z równowagi nawet najbardziej irytująca osoba. Możesz dźgać, irytować go, a on pomimo wszystko zachowa kamienną twarz. Nerwy ma ze stali, co często odbierane jest przez osoby z otoczenia jako wyraz obojętności; braku uczuć.
Zdenerwowany często mamrocze, bełkocze i nieskładnie składa zdania, aby jakikolwiek wybrnąć z sytuacji, bądź chowa się za swoją poduszką, jakby to miało pomóc.
Mamoru potrafi być krzykliwy, a raczej dobrym określeniem byłoby — hałaśliwy, ale nie awanturuje się z byle jakiego powodu oraz nie wszczyna burd i nie jest skłonny do rękoczynów. Stroni od agresji. Dość ufny oraz pomocny pomimo desperackiego otoczenia.
Najczęściej podczas nagłego wybuchu emocji zdarzają mu się niekontrolowane gestykulacje, które podpowiadają drugiej stronie, że skumulowane uczucia w końcu musiały mieść ujście.  Zazwyczaj wygląda to komicznie, jednak nie ma czego się obawiać — zapał ma słomiany. Wiecznie marudzi, jak to bardzo nie jest zmęczony i praktycznie, gdyby mógł przesypiałby wszystkie dni. Leniwy misiek skupiający całe pokłady swojej energii na zwykłej egzystencji.
Niegroźny pod postacią ludzką. Chyba, że próbuje żartować. A jego żarty są tak suche i nieśmieszne, że potrafią zabić.

w y g l ą d
— 168cm lenistwa i 56kg wkurzającego marudzenia. Knyp jakich mało, jednak czy bycie niskim nie jest urocze?
— Szczupły oraz kościsty, jednak nie z niedożywienia, jak wielu prześmiewców próbuje mu wmówić.
— Jasna cera, wręcz anemiczny wygląd.
— Krótkie blond włosy, często przyklapnięte. Zdarza się również, że tuż po powrocie z formy biokinetycznej do ludzkiej włosy ma czarne. Powrót do naturalnego koloru zajmuje mu nawet kilka dni.
— Szare, wiecznie umęczone życiem oczy. Ich wyraz wyraża jedno — spać. TERAZ. NATYCHMIAST.
— Brak znaków szczególnych.
— Ubiera się we wszystko to co znajdzie.


m o c e
Kontra — artefakt: złota obrączka na małym palcu, u prawej ręki — Moc, dzięki której może odbić każdy atak z powrotem do wroga. Im silniejszy atak, tym silniejsze jest jego odparcie. Zdolność ta należy do defensywnych, ze względu na mocny defekt uboczny — Mamoru nie może zaatakować pierwszy, ani nie może używać do odpierania ataków swojej tężyzny fizycznej. Umiejętność ta działa jedynie po aktywowaniu artefaktu. Dodatkowo artefakt zbyt często użytkowany powoduje trudności w oddychaniu.
Użycie: 3 posty
Przerwa: 4 posty

Ostre szpony — Potrafi je wysunąć w każdej chwili, a ich twardość i ostrość można porównać do stali. Wysuwają się maksymalnie do piętnastu centymetrów. Spokojnie przetną: plastik, metal, tkaniny, ludzkie ciało.

Przemiana biokinetyczna: Niedźwiedź brunatny. Typowy dla europejskiego pochodzenia osobnik. Duże, masywne ciało. Szyja gruba i krótka. Ogon krótki i niewidoczny.

Kromstak — burgundowy — Znaleziony dziesięć lat temu w górach, kiedy zmierzał na Desperację. Kromstak był wówczas bardzo młody i poraniony, najwidoczniej oddalił się od stada i najwidoczniej musiał zostać zaatakowany. Wycieńczony leżał pod niewielką skałą. Mamoru znalazł go całkiem przypadkiem i zajął się nim. Od tamtej pory, bestia podąża za nim często mieszkając w kieszeni obszernego swetra.
[zamrożone — będzie po misji (• ‸ •) wpisałem, bo mi smutno, bo nie mogę teraz]

u m i e j ę t  no ś c i
— Strzelanie z łuku.
— Tropienie.
— Duża wiedza na temat roślinności i bestii.


s ł a b o ś c i
— Potrafi zapaść w sen na dobry tydzień i żadna siła nie zdoła go ruszyć. Zdarzyć się to może w najmniej oczekiwanym momencie, nawet w środku bitwy.
— Pod ludzką postacią jest słaby fizycznie.
— Na widok zbyt dużej ilości krwi potrafi zwymiotować — oczywiście znajdując się pod ludzką postacią, gdyż pod biokinetyczną nie bardzo wie co się dzieje, a po wszystkim niczego nie pamięta.

d o d a t k o w e
— Zaśnie w każdym miejscu i o każdej porze.
— Zazwyczaj drepta ze swoją śmierdzącą poduszką, która wygląda jakby widziała II wojnę światową.
— Wżera ogromne porcje jedzenia. Jest niczym odkurzacz. ON NIE JE, ON ŻRE.
— Nie łapie sarkazmu i ironii.
— Kiedy czegoś nie rozumie albo jest coś dla niego nowe, mruga niczym robot.
— Potrafi się szybko zauroczyć.
— Lubi memy. Sam uważa się za jednego wielkiego mema życia.
— Kocha kaktusy. W domu miał ich kolekcję. Cały parapet był nimi zastawiony.
— Jak mieszkał jeszcze w mieście to uwielbiał pisać sms'y i gadać przez komunikatory.

GOTOWE.
(￣(エ)￣)

Akcept.