Nie należał do zbyt towarzyskich osób. O ile na samym początku swojego istnienia wydawał się ufny i lgnął do innych, szukając w ich oczach atencji, to z czasem życie przynosiło ze sobą zbyt wiele kopnięciem w gębę. Dlatego też zmarkotniał, zdystansował a do tego stał się zgryźliwy. Przebywał z innymi istotami tyle, ile tego wymagało minimów. Nie pchał się sam z pomocą, nawet dla edeńskich aniołów, chyba że któryś go o to poprosił. Nie wciskał swojego nosa w sprawy, które nie dotyczyły go bezpośrednio.
Ale nadal był aniołem.
Nadal nikogo nie skrzywdził z premedytacją. Nadal czuł w środku ścisk, kiedy widział, że ktoś wyraźnie jest w potrzebie. Nadal sumienie nim ciskało, by pomóc. Dlatego też kiedy starsza kobitka go zaczepiła, przeszkadzając mu w jego powrocie do domu, obrzucił ją chwilowym, nieprzychylnym spojrzeniem. Nie wyglądała na anioła, ale w Edenie zamieszkiwało też parę ludzkich istot, które dostał zezwolenie od archanioła. Możliwe, że kobieta należała do nich. Nie wyglądała groźnie, z drugiej zaś strony wieloletnie przebywanie na Desperacji nauczyło go, że wygląd był naprawdę pozorny. Starcowie okazywali się potężni, a dzieci brutalne i okrutne. Dlatego też wolał zachować wszelaką ostrożność.
I chociaż naprawdę nie miał najmniejszej ochoty na bieganie po lesie w poszukiwaniu roślin, to wyciągnął dłoń w jej stronę, zabierając koszyk, by odciążyć ją w jego noszeniu, choć to zapewne i tak był niewielki ciężar.
– Colin. - odpowiedział na jej pytanie. Nie okłamał jej. Po prostu nie przedstawił się z pierwszego imienia, woląc użyć drugiego. Tak było bezpieczniej. Zawsze starał się zachować ostrożności na tyle, na ile mógł.
– Znam jedno miejsce, gdzie rośnie sporo roślin. Co prawda nie znam się na nich, ale może któreś z nich zainteresuje panią. - odparł, wreszcie posyłając w jej stronę delikatny uśmiech, który rozjaśnił jego oblicze, powoli ruszając w stronę, o której wspomniał. Rzeczywiście, pogoda powoli się zmieniała.

Odetchnął cicho przez nos. To był kolejny z powodów, dla których nie lubił podawać swojego imienia. Przeniesienie go na język japoński kaleczyło jego słuch i drażniło zęby. Mimo to pozostał w milczeniu, wybaczając kobiecinie ze względu na wiek. W innym wypadku zapewne zacząłby już szczekać i warczeć na swojego rozmówce, przy okazji poprawiając go, jak faktycznie powinien się do niego zwracać.
Ściółka cicho zgrzytnęła pod jego krokami, kiedy kierował się niespiesznie przed siebie, chcąc dostosować swoje tempo do kobiety. Osobiście zazwyczaj szybciej poruszał się, czy to na nogach czy w powietrzu. Tym razem nie mógł sobie pozwolić na aż taką swobodę.
– Dalego mieszkasz? - zapytał cicho, już teraz wiedząc, że najpewniej pod koniec zbierania roślin odprowadzi ją pod same drzwi, nie pozwalając nosić koszyka. Może i lekki był, ale w pewnym wieku nawet lekkość stawała się ciężarem. No i nawet edeńskie lasy bywały niebezpieczne.
Zerknął z ukosa na nią.
Nie, zdecydowanie nie mógł pozostawić jej samej sobie.
– Napar z lipy. - powtórzył po niej, chociaż nie przypominał sobie, żeby kiedykolwiek próbował. Raczej nie miał okazji, i w sumie nawet nie był zainteresowany nowymi doznaniami smakowymi. Pod tym względem był nieco konserwatystą.
– Hm. Kiedyś trochę piekłem, ale ostatecznie zaprzestałem. - wzruszył lekko ramionami.
– Mieszkasz sama?