Kiedy dowiadujesz się, że w jeden z Twoich nielicznych, cudownych, wspaniałych wolnych dni jest impreza urodzinowa Twojej maluśkiej bratanicy i nie możesz się nie stawić (bo inaczej katastrofa).

Karyuu, feel you...

Kiedy nie wybuchniesz wszystkich graczy na evencie, mimo tego, że użyłeś swojego mózgu do rozwiązania zagadki:

Kiedy chcesz napisać posta, ale zawsze coś, więc mówisz sobie, że już niedługo, jeszcze trochę i siądziesz, i go napiszesz, i będzie cacy, i...


...wreszcie siadasz, masz spokój, wolne, żadnych nagłych spraw, gryp żołądkowych, jesteś Bogiem, możesz wszystko, więc...


Kiedy odezwie się do ciebie ktoś, z kim ustalałeś pełno rzeczy — nawet miałeś zacząć wątek 21341141 lat temu — ale to ty i mówi, że nadal tego pragnie.

Kiedy piszesz jakże cudowny post o głupotach, bo miejsce w końcu namierzone co może pójść nie tak?



Kiedy patrzysz na posty wyżej "o, była tu misja" i czytasz podsumowanie i okazuje się, że w sumie ten teren jest przejęty. Hohoho. Co teraz?



Kiedy szukasz więc innego miejsca, bo nie wiesz jak to ugryźć, nie chcesz komplikować sobie życia, nie chcesz na razie też robić żadnych lokalizacji, ale co nie klikasz ma w opisie "jest tam bardzo niebezpiecznie".


Więc masz gotowego posta, ale w końcu nie wiesz gdzie go możesz wstawić by nie umrzeć.


Kiedy Nath daje ci proste rozwiązanie i może jakoś przetrwasz.

Kiedy wreszcie zaopatrzysz się w nowy strój kąpielowy, okulary do pływania i ostatni tom trylogii arturaiańskiej:


I jutro będziesz mógł spełnić obietnicę i pójść na basen pierwszy raz od pół roku:

Kiedy zakradasz się do szafy Growa, bo masz niecne plany go stalkować, a on cię wyprzedza samemu będąc w szafie i to ciebie podglądając.

Kiedy nie przybliżasz sobie mapki na wydarzeniu ani nie zerkasz do poprzednich postów, bo myślisz, że dobrze ogarnąłeś,  ale tak nie jest i popełniasz głupi błąd: