Szumiący wiatr odrywał od siebie obściskujące się korony drzew, uchylając nieco rozkosznego ciepła zerkających nieśmiało promieni. Złota aura wtapiała się w zgęstniałe od parnoty powietrze. Okalała też małą, drewnianą chatkę. Z niej w progu drzwi wysunęły się nagie, kobiece stopy. Jasna skóra na kształtnych łydkach i udach błyszczała niczym pył diamentowy w świetle słońca. Od strony głębi mieszkania wyglądało to tak, jak gdyby cienista, smukła sylwetka wynurzała się ospale z odmętów zaskarbionej sobie nocy. Chude ramiona wykonywały rytualne czynności związane z pobudzeniem persony do przeżycia kolejnego dnia. Ciche, lekkie westchnienie spowodowało, że bujne piersi jeszcze bardziej uniosły się i opadły.
Zrobiła krok w tył i schyliła się po koszyk pełen ciuchów do prania. Wiklina widocznie była wykonana z niemałym poświęceniem wieczorów i nocy oraz wprawą, którą wykazywały się drobne dłonie artystki niepozbawionej umiejętności manualnych. Nie żeby coś - większość przedmiotów w chatce również zostały przez nią zrobione.

— Pranie skończone! — Rzekła zadowolona i jakby pełna podziwu dla jak dobrze wykonanego zadania. Cotygodniowe pranie w strumieniu nieopodal chatki Layvaneth było kwestią niepodlegającą znieważenia. Nie należała absolutnie do leniwych osób - jak przystało na twory Metatrona.
Ostatnie pasma włókna zostały wyciągnięte z wody, odsłaniając w wodnym lustrze kryjące się za nimi lico. Jaśniutkie niczym perła, nieskażone pojedynczą szramą, zmarszczką, czy też piegiem. Dwa aleksandryty, niczym oszlifowane ręką mistrza jubilerstwa, uśmiechnęły się do odbicia z jasnozielonej tafli. Kształtne usteczka wygięły się w geście kolejnego westchnięcia, a dziewczyna podniosła się energicznie i, niczym zrywający się niespodziewanie wiatr, sięgnęła po wiklinowy koszyk. Jedwabne pończochy w tych samych barwach co reszta stroju, z których jeszcze ściekały pojedyncze rosy, sięgnęły cztery piąte ud. Zawsze lubiła czuć chłodny dotyk przemokłego materiału na nagiej skórze. Tak samo generalnie (chociaż zdarzały się jej pojedyncze przypadki w zmianie) przepadała za ubiorem w tonacji odpowiadającej dwóm kamieniom szlachetnym - alabastru oraz ametystu. Z ramion spadły pojedyncze kosmki nieskazitelnej bieli. Białe jak mleko włosy miała dzisiejszego ranka jeszcze nieogarnięte, widocznie ominęło ich pierwsze spotkanie z grzebieniem. Zwykle jej upięcie bywało niesymetryczne z prostą, równą grzywką sięgającą prawie że za rzęsy. Włosy długie do pasa. Kilka pasemek, z lewej strony grzywy zaplecionych w koronę warkocza, przeprowadzonych na prawą stronę i zwieńczonych uplecioną różyczką. Pod tym kokardka z cienkiej, ciemnofioletowej wstążeczki.

Tego ranka wybiegła w przewiewnej i odsłaniającej kobiece krzywe tiulowej koszuli. Przykryta tylko jeszcze cieńszym szlafrokiem. Wnet szybko się ogarnęła, zakładając to samo, co zawsze.
Spódnica klinowa z baskinką. Górną część stroju stanowił gorset wszyty w jak gdyby płaszcz. Top przyozdobiony w dwóch rzędach sześcioma fioletowymi koralami-guziczkami, nad materiałem chowającym biust - również ciemniejsza falbanka. Kołnierz nie zlewał się z nią - istniała subtelna przerwa, odsłaniająca nieśmiały dekolt. W formie stójki z białą kokardką z jedwabiu, złotym dzwoneczkiem na środku, a pod spodem wiszący kawałek tsaworytu. Ramiona odsłonięte, rękaw ledwie złączony skrawkami materiału. Obszerne rękawy były wykrojone przy ujściu nadgarstków w kształt liści, podobnie jak tył płaszcza, który sięgał do kostek.

☆ Powietrze - porywcza i charakterna niczym sama wichura, ale w przypadku jej usposobienia zawsze wychodzi to pozytywnie. Kontrola wiatru ma szerokie zastosowanie, a wszystko zależne od dostosowania siły i formy, jaką może przybrać. Jest w stanie przygasić płomień bądź go wzniecić, powstrzymać natarcie, tworząc swoiste pole siłowe. To samo można powiedzieć o utrudnieniu przeciwniku oddychania, czego nie preferuje białowłosa - chyba że znajduje się w stanie bezpośredniego zagrożenia życia. A do tej pory nigdy się to nie zdarzyło. Jeśli już używa, to przy drobnych czynnościach dnia codziennego.
Podnoszenie i stabilizacja dużych ciężarów, wywoływanie burz, huraganów, gwałtownych podmuchów, zmiana ciśnienia, zmiana gęstości powietrza: zastosowanie w stosunku 3/4.
Efekty nadużycia: zmęczenie materiału wywołane wysiłkiem, wzrost ciśnienia powodujący migreny, a czasami i krwotok z nosa. Nadużycia mogą doprowadzić do tymczasowej utraty tchu, a nawet omdlenia w wyniku gwałtownego skoku ciśnienia.

☆ Krocząca Wśród Snów - mówi się, że istnieją osoby zdolne do wkraczania w cudze meandry, podczas gdy ich mózg poddany jest fazom snu. Że wchodzą brudnym buciorem - bądź gołą stopą, i tak brudną - w cudze umysły i dyktują przebieg objęcia Morfeusza. Sterują poczynieniami ofiary, prowadzą po ścieżkach, udzielają odpowiedzi na dręczące pytania, które potrafią wygrzebać z najciemniejszych zakamarków duszy i umysłu. Layvaneth z całą pewnością należy do owych osób. O ile jest to przydatne do kontrolowania innych, tak używa jedynie, by zrozumieć prawdziwą naturę ludzką - którą tak łatwo jest zakłamać, zakląć słowami nieprawdy.
Fabularnie: raz na cały wątek fabularny, pod warunkiem, że dziewczyna włamuje się do obecnie trwającego snu.
Efekt nadużycia: krótkotrwała lecz intensywna hipersomnia, lekkie otępienie.

☆ Pocałunek Anioła - jedni leczą dotykiem, inni słowem, a jeszcze pozostali oddechem bądź wzrokiem poprzez trans. Layvaneth wprowadza sprawczą moc poprzez złożenie swoich warg na wargach poszkodowanego w wyniku choroby bądź obrażeń - wewnętrznych, ale także zewnętrznych. Przekazana energia zasklepia rany wszelkiego kalibru - chociaż, oczywiście, jest to podyktowane kwestią czasu. Im paskudniejsze obrażenia - tym więcej czasu schodzi, by zaleczyć. Nic nieznaczące, niezagrażające w żaden sposób zdrowiu, zwłaszcza życiu - jak ręką odjął. Tak samo w przypadku chorób - ustąpienie objaw gorszego sortu wymaga paru dobrych dni.
Użycie: raz na wątek fabularny.
Negatywny wpływ na Layv: skok ciśnienia - a co za tym idzie: krwotoki z nosa, szumy w głowie, przemożne zmęczenie.

☆ Mistrzostwo gry na instrumentach muzycznych - nie ma żadnego, na którym jej zręczne palce wirtuoza nie umiałyby wydobyć najsłodszych, najczystszych dźwięków. W połączeniu z jej zamiłowaniem do poezji i legend, czyni ją prawdziwą trubadurką. Uzdolniona muzycznie, na poczekaniu zanuci co rusz to nową melodię. Mało kiedy się słyszy, że nie śpiewa, podchodząc do niej. Zawsze brzęczenie pod nosem słyszalne będzie.

☆ Zielarstwo - znajomość ziół oraz przygotowania z nich medykamentów pokroju medycyny niekonwencjonalnej powinno być wymogiem u Aniołów. Także wszystkich żyjących istot, które chcą przetrwać. W myśl tej zasady, żeby jak
najbardziej być pomocną, Layvaneth pielęgnuje tę umiejętność - susząc nieustannie zebrane rośliny i powtarzając niczym mantrę receptury. Mimo to nie byłaby w stanie stworzyć ani eliksiru zwalczającego Wirusa-X, ani tym bardziej medykamentów, zdolnych by zwalczyć choroby śmiertelne i stosunkowo ciężkie do wyleczenia, nic z tych rzeczy.

☆ Niezłomna wola - nieważne, że dookoła niej świat fizyczny ulega stopniowej dezintegracji, a oni [Anioły] sami żyją w środku siedliska grzechu, przy którym Sodoma i Gomora byli niewinnymi psotnikami - ona zła się nie zlęknie. Odpowiedzialnie przyjęła misję, gdy zmuszeni zostali do misjonarstwa pod postacią cielesnej klatki. Zdolna do bycia spowiednikiem najbardziej zgorzkniałego przestępcy i największej szui, jaką ziemia jeszcze nosi. Mało tego, że wysłucha, jak będzie w stanie dodać otuchy do działania - wiedz, że na pewno to uczyni.

☆ Empatia - nieważne, że pomaga jakiemukolwiek kryminaliście któremu Hitler osobiście by wyszedł z piekła, coby tylko serdecznie uścisnąć dłoń - Layvaneth zaleczy wszystkie rany, należycie ugości i jeszcze pozwoli na pożegnanie wbić sobie nóż w plecy. Jeśli będzie musiała, uratuje wszystko, co wykazuje nieprogramowo słabsze oznaki życiowe. W połączeniu z jej wszechstronną łatwowiernością, nie zauważyłaby nawet, gdyby wpadła w pułapkę, za którą przypłaciłaby słono życiem.

☆ Pacyfizm - nie sięgnie po żaden przedmiot, którym byłaby w stanie wyrządzić komukolwiek krzywdę. A co mówić o broni białej lub palnej. Żyjąc - istniejąc tyle eonów nigdy nie przyszło jej chwytać się niczego, co jest domeną śmierci samą w sobie. Jest tylko w stanie defensywnie odeprzeć atak za pomocą kontroli wiatru, nic poza tym, nieporadna bardziej niż mały gówniarz.

☆ Cielesność - misjonarstwo w słusznej sprawie zamknęło w klatkach zwanych ludzkim ciałem. Jak każdy Anioł odczuwa wszystko, co związane z cielesnością - receptory czucia powierzchownego i związane z nim oddziaływanie na organizm jest swoistym rozpraszaczem dla większości, zwłaszcza dla białowłosej, która nagminnie stara się utrzymywać fizyczny dystans z jakimkolwiek rozmówcą.

☆ Niski próg bólowy - związane z cielesnością uczucie, którego tak najbardziej w świecie boi się Layv - aka zdolność odczuwania bólu. Siła psychiczna rekompensuje totalne braki w wytrzymałości. Tak samo jest mało odporna na dolegliwości bólowe wszelkiego kalibru.

☆ Zaburzenia psychotyczne - wiecznie radosna i rozśpiewana jak skowronek, gdy na jej oczach świat rozpada się w drobny, kryształowy mak? Stagnację negatywnych uczuć można wyjaśnić silną traumą, która wypaczyła jej umysł, usadawiając ją na etapie kilkuletniego dziecka ciekawego świata i nieodróżniającego dobra od zła. Inni po prostu nazwaliby ją zdziczałą na psychice, najprościej w świecie pojebaną. O ile istnieje naukowe potwierdzenie dla aleksytymii, tak nie wiadomo, czy jej przypadek można porównać do częściowego schorzenia o tym podłożu - czy też nazwać czymś nowym, a zarazem trudnym do zdefiniowania, gdy chodzi wyłącznie o spaczenie negatywnych emocji.

☆ Jest w posiadaniu fenka i dwóch kotów.
☆ Sądzi, że żyje 1669 lat. Faktycznie żyje... istnieje znacznie dłużej.
☆ Lubi prace, w których pokazuje swoje zdolności manualne.
☆ Ulubionym instrumentem białowłosej jest hang drum.
☆ W swoim inwentarzu muzycznym posiada marimbę, hang drum, biwę, koto, oraz gitarę klasyczną.
☆ Jej skóra w niewytłumaczalny sposób pachnie kawą.