Dwie Formy - Alabaster może przyjąć albo postać humanoidalną łudząco przypominająca wróżkę albo nadgniłego alicorna (jednorożca ze skrzydłami). W obu formach potrafi latać. W postaci konia potrafi mówić, jednakże ze względu na słabo rozwinięte mięśnie pyska, sepleni i to często w tak mocny sposób, że trudno ją zrozumieć.

Aura Zepsucia - Kiedyś miała dar uzdrawiania z chorób i leczenia ran, jednakże w wyniku mutacji utraciła tą zdolność na rzecz czegoś przeciwnego. Teraz roztacza wokół siebie toksyczną aurę. Ciało jest przesycone jadem, który najbardziej widoczny staje się w jej końskiej formie, ale jest także obecny w humanoidalnej. Jej ugryzienia, a także krew są toksyczne, spowalniając gojenie się ran i często wywołując zakażenia. Toksyny te można przyrównać do radioaktywnych odpadów, świecą w ciemności na zielono.
3 posty użytku i 4 przerwy, bez możliwości zamordowania kogoś mocą na pstryknięcie palcami. To znaczy, że po trzech postach efekty mocy nie będą już nasilane i zaczną słabnąć.


Zielarstwo - Posiada dużą wiedzę o roślinach i ziołach i potrafi ją wykorzystywać. Głównie wykorzystywana aby warzyć sobie ziołowe papki, które są po prostu jej jedzeniem.

Dobra orientacja w terenie - Bardzo dobrze orientuje się w terenie co sprawia, że nie gubi się i szybko rozeznaje się na obcym jej terytorium. Zapamiętuje dokładnie strategiczne miejsca i potrafi do nich wrócić wręcz z zamkniętymi oczami.

Wróżbiarstwo - Potrafi wróżyć z kart tarota, a także z gwiazd. Jest to raczej hobby niż coś konkretnego.


Panicznie boi się ognia - Ze względu na swą silną zwierzęcą naturę, ogień jest jedną z tych rzeczy, które zmuszają ją do panicznej ucieczki. Co ciekawe nawet ogień w kominku czy ognisko wywołują u niej ataki paniki, dlatego zwykle stara się unikać tego typu "ognistych" rzeczy.

Tchórz - Nie czarujmy się - bohaterem narodowym to ona nie zostanie. Boi się ciemności, szczurów, wielkich robaków, nawet podejrzanego hałasu. Chociaż w końskiej formie ona sama mogłaby wielu nastraszyć to nie potrafi tego dobrze wykorzystać i zwykle sama się płoszy bez konkretnego powodu.

Maniaczka cukru - Jest uzależniona od cukru, działa na nią jak narkotyk, pobudzając. Gdy zje go zbyt dużo dostaje drgawek i traci nad sobą kontrolę. Dobrze wie o tej słabości, ale nie może się powstrzymać przed jedzeniem czegoś słodkiego albo nawet jedzeniem czystych kostek cukru. Podobno czasem wciąga go nawet przez nos niczym prawdziwy narkotyk!


Humanoidalna Postać
Obrazek dla leniwych
Delikatnej budowy, ale nie wychudzona, jasna karnacja. Mierzy 170 cm wzrostu, waży około 50 kg. Posiada długie włosy o seledynowym kolorze. Na czole ma róg, taki sam jaki posiada w swej aktualnej końskiej formie, aczkolwiek jest bardziej "spłaszczony", przez co czasem nawet trudno go zauważyć gdy patrzy się na nią frontalnie. Oczy o barwie jadowitej zieleni. Posiada półprzezroczyste skrzydła podobne do skrzydeł ważki o kolorze zielono-seledynowym. Nie potrafi ich chować, przez co często jest nazywana "wróżką". Nie posiada jedynek i dwójek, przez co gdy się uśmiecha wygląda jakby była wampirem.
Jeśli chodzi o jej ubiór to zwykle ubiera się w lekkie suknie kolorystycznie pasujące do jej włosów i skrzydeł (czyli wszelkie odcienie zieleni i niebieskiego) albo w jakieś ciemne szmaty. Chociaż w formie konia jest przecież zupełnie naga, to jednak w formie humanoidalnej czuje zawstydzenie i nie potrafiłaby w tej postaci chodzić zupełnie goła.

Dawna końska postać (tylko do wglądu)
Obrazek dla leniwych
Maść gniada ze znacznym granatowym odcieniem. Długa grzywa i ogon o granatowej barwie. Ślepia lazurowe. Róg na czole o długości około 30 cm. Budowa ciała niezbyt muskularna, majestatyczna. Skrzydła pierzaste, po rozłożeniu mierzące 2.5 metra każde. Złożone przylegały do boków konia.
Ozdobna zbroja widoczna na obrazku i symbol księżyca na udzie należały do jej wierzchowca od którego pobrano DNA i ona tych cech nie posiadała.

Aktualna końska postać
Obrazek dla leniwych
Maść gniada z dużą przewagą szarości, na ciele liczne ostre wyrostki przywodzące na myśl kolce róży. Jej grzywa, ogon i skrzydła mają barwę zgniłej zieleni, przechodzącej w niebieski. Róg na czole zdeformowany, ale nadal mierzący ok. 30 cm długości. Jest na wpół szczerbata, a jej ślepia mają teraz barwę jadowitej zieleni. Skrzydła są półprzezroczyste i trochę przypominają skrzydła muchy bądź ważki. Stoją one na sztorc po bokach klaczy, nie składa ich. W przednich nogach widać odsłonięty piszczel (fachowa nazwa - kość śródręcza). Po bokach widać coś jakby jej żebra, jednakże nie są nimi - bardziej można to przyrównać do przylegających do jej ciała odnóży wielkiego owada.

Nie jest do końca zrównoważona psychicznie, ale raczej nie jest zagrożeniem dla otoczenia. Dużo buja w obłokach i spogląda na świat przez pryzmat księżniczki, której wszystko wolno. Wiele rzeczy tłumaczy sobie w dziwny sposób np. "to sprawka krasnoludków". Jest przeświadczona o swej wyższości nad innymi rasami, że narodziła się "dla wyższych celów, ale jeszcze nie wie jakich". Chociaż jest raczej serdeczna i stara się wspierać swych przyjaciół, to jednak bardzo często się mądrzy, tłumacząc się tym, że "wiele w życiu przeżyła". Ogólnie oderwana od rzeczywistości, myśli, że wszystko w życiu jest łatwe i proste. Robi często dobrą minę do złej gry, tęskni za swym błogim życiem w pałacyku, trud życia w Desperacji jest dla niej poważnych wyzwaniem i bardzo często myśli o tym by się poddać. Lubi patrzeć na chmury i nocne niebo, ale zwykle nie ma okazji tego robić bo wiecznie coś-chce-ją-zjeść.
W formie konia bardzo często właściwie w ogóle nie myśli tylko skubie trawę niczym każdy szanujący się kopytny. W tej postaci jest bardziej płochliwa i na otoczenie reaguje bardziej instynktownie niż w humanoidalnej.

Jej historia sięga jeszcze czasów przed tą całą apokalipsą. Nasza bohaterka była sobie "księżniczką" w pewnej zamożnej rodzinie, mieszkającej w Japonii. Ich jedyna córeczka była okiem w głowie rodziców, zwłaszcza tatusia, który fundował jej wszystko co tylko zapragnęła. I tak oto pewnego dnia zechciała ona jednorożca. Tak, tak, konia z majestatycznym rogiem na głowie. Dodatkowo zażyczyła sobie u niego jeszcze skrzydła co by mogła sobie na nim latać po okolicy i omijać korki w mieście. Wydawać by się mogło, że niemożliwym jest stworzenie takiej istoty. A jednak, jej tatuś miał tyle pieniędzy i takie znajomości, że mógł niemal bezprawnie bawić się w drugiego Boga. Wkrótce jego córunia dostała to czego zapragnęła. Nic dziwnego, że pisali o tym w gazetach...
Niedługo jednak po tym na świecie źle się zaczęło dziać. Niezrozumiałe kataklizmy nawiedziły świat i stanowiły realne zagrożenie dla wszystkich. Nawet rodzina bogaczy musiała liczyć się z tym, że nie są bezpieczni i nawet Arka Noego ich nie ocali. Ojciec dziewczyny zdecydował się podjąć drastycznego kroku - chciał swej córce nadać zdolność zmieniania się w istotę, która miałaby szansę przetrwać w tym świecie. Niestety jedyne DNA jakie mieli wtedy w posiadaniu było DNA tego zmutowanego konia, którego ojciec kiedyś jej podarował. Bez zgody swojej córki zmusił swoich naukowców do dokonania niebezpiecznego eksperymentu. Naukowcy zdecydowali się wykorzystać tajemniczy Wirus X, który zdawał się być jedyną deską ratunku. Ostatecznie eksperyment się nie udał, a dziewczyna zmarła. Pozornie. Pochowana przez swych zrozpaczonych rodziców jednak powróciła do żywych, ale w formie magicznego konia, złudne podobnego do tego, którego DNA wykorzystano przy eksperymencie. Dostała jednak amnezji - zapomniała kim kiedyś była i utwierdziła się w przekonaniu, że narodziła się jako alicorn.
Długi czas żyje już na Desperacji, w międzyczasie doszło jednak do sporych zmian w jej ciele w wyniku zbyt dużego natężenia Wirusa X w jej organizmie, dlatego aktualnie jej końska forma to bardziej chodząca kelpie czy koszmar niż alicorn.
Nadal żyje w przeświadczeniu, że jest magicznym koniem, jednakże pewnego dnia, zupełnie przypadkiem przybrała formę humanoidalną. W niej też zaszły spore zmiany, było to odbicie jej dawnego, autentycznego jestestwa. Ona jednak o tym nie wie i dopiero uczy się zmieniać swą postać na życzenie. Nadal wydaje się jej jednak, że to jako koń zdobyła zdolność przybierania formy humanoidalnej, aby lepiej przystosować się do tego okrutnego świata.

~~ Jest weganką, aczkolwiek jak nikt nie patrzy, a ona naprawdę nie ma co zjeść, to czasem przymusi się by skubnąć jajka, mleko czy ser. Mięsa jednak nie tyka nawet kijem.
~~ Z powodu zaburzeń psychicznych wynikłych przy eksperymencie, jest święcie przekonana, że urodziła się jako alicorn.
~~ Jest strasznie przesądna; wierzy w krasnoludki, jednorożce czy nawet w smoki.
~~~ W humanoidalnej postaci często ma typowo końskie odruchy jak np. potrząsanie łbem czy skubanie wargą ramienia.
~~ Zapomniała o tym, że kiedyś miała latającego jednorożca jako wierzchowca. Generalnie nie wiadomo czy zwierze to nadal żyje (prawdopodobnie w dziczy także padło czyjąś ofiarą)
~~ Jeszcze nikt jej nie miał okazji osiodłać. Ktoś chętny?

Aura zepsucia: 3 posty użytku i 4 przerwy, bez możliwości zamordowania kogoś mocą na pstryknięcie palcami. To znaczy, że po trzech postach efekty mocy nie będą już nasilane i zaczną słabnąć.

Od siebie dorzucę, że postać genialna. Tak oryginalnego pomysłu dawno tutaj nie miałem. Zgrzyta mi tylko kawałek historii: po apokalipsie musiało minąć jeszcze kilkaset lat, aby M3 już funkcjonowało "pełnoprawnie". Jakiś czas nie było żadnych murów i żadnych struktur świadczących o zorganizowanej grupie ludzi, chcących założyć społeczeństwo. Mogła oczywiście uciec w okolice budującego się Świata-3, ale pewnie były to jeszcze marne konstrukcje budynków i szczątki cegieł, w przyszłości mających otaczać całe miasto.
Dodatkowo: po zarażeniu wirus x wykańcza niemal od razu. To kwestia indywidualna - u niektórych przemiana wynosi kilkanaście godzin, u innych kilkadziesiąt, jednak mimo tego w żadnym wypadku do zmiany w niehumanoidalne stworzenie nie doszło przed śmiercią. Innymi słowy: Alabaster musiała wpierw się zarazić, później umrzeć, w trakcie tej śmierci (klinicznej) jej kod DNA był poddawany modyfikacjom przez wirusa X, a potem dopiero się odrodziła.
Jednakże wymordowani mutują bez względu na to, czym byli na początku. Jeżeli chcesz, by na starcie posiadała pierwszą formę, a potem, w wyniku zbyt wysokiego współczynnika wirusa we krwi, jej ciało uległo kolejnym zmianom, przez które prezentuje się tak, jak obecnie, to jest to możliwe. Ale nie mogła między jedną a drugą formą umrzeć.

I weź zdziczałą. Zdecydowanie bardziej pasuje.
Poza tym problemów nie widzę. A jakbyś miała jakieś pytania: pisz tutaj lub do mnie na PW.

Jeszcze nie przypuszczałam, że komuś spodoba się ten pomysł na postać, sama musiałam sporo ćpać by to wszystko ogarnąć.

Poprawiłam historię, usuwając wzmianki o konkretnym Mieście 3, a także zmieniłam, że eksperyment jednak się pozornie nie udał i zmarła, powracając do życia w postaci magicznego konia, który potem z czasem zbrzydł. Mam nadzieję, że teraz jest w porządku.

Akcept.