Niekiedy krocząc przed siebie w nieznane rzuca przed siebie słowo brzmiące "Ŷøshi", przedstawiając się tak wszem i wobec, wielce z brakiem chęci czy szacunku, czasem na odpierdol. Lecz, ów imię często słyszy z ust innych wypowiedziane bez charakterystycznego "ø", albowiem ofiary jego drugiej strony, dźwięcznie razem, niczym klęcząc w kościele, z dudniącym w głowie głuchym echem, z ustami wypełnionymi przez litry własnej krwi, słychać tylko "Y-y... shi". Natomiast wszem i wobec powszechnie znane, iż stare japońskie słowo "Shi" oznaczać może i liczbę cztery, a także i "Śmierć".

Ileż lat może mieć człek przypominający w tym momencie młodego mężczyznę w rozkwicie swojej siły? Ileż lat może mieć twarz, która mówi jasno i wyraźnie, iż maksymalnie rzecz jasna posiada wiosen czy zim ponad 20 parę. Ale kto w tych dzisiejszych czasach jest w stanie liczyć przemijające pory roku? Kto zwraca uwagę na wiek, kiedy ten nie liczy się w ogóle w tym świecie. Ŷøshi... zagubiony w swym własnym świecie od wieków, już od bardzo dawna nie zwraca na to uwagi. Dzień jak co dzień, przemijający i wracający, czasem bardziej szarawy, a czasem bardziej jasny. Pamięcią niezbyt sięga daleko, nie przywiązywał wagi, do miejsc które powstawały kiedy obok nich przechodził, kiedy były gotowy jak wracał i jakże zniszczone czy zburzone kiedy znów odchodził, a było tego wszystkiego trochę. Sto, dwa czy dziesięć, któż mógłby to sprawdzić? Bo na pewno nie on. Czyli nikt nie wie...

Kimże może być człek mający w głowie dwie istoty, gdyby wybrać pierwszą, rzecz można iż jest zawodowym pijakiem, kochankiem czy leniwym do granic możliwości skurwysynem. Nieprzejmujący się niczym... Natomiast rzucając to samo pytanie do drugiego z tej dwójki, jego określić inaczej nie można, niczym chodzącej bestii, która z niewiadomej przyczyny rozszarpać może wszystko i wszystkich. Chodzący morderca czy psychopata? Pierwszym więc aspektem ogółu można by nazwać go Królem, drugim zaś Krwistym czy Czerwonym, lecz mianem prostym i obecnym wszędzie wykrztusić z siebie można: Czerwony Król/Najemnik

A gdzie dłużej zagrzać może miejsca ktoś taki jak on? Zostawiając za sobą wszystko, krocząc przed siebie w nieznane czy znane miejsca, lecz zapomniane. Zostawiając po sobie ciała, przypominające bardziej ludzkie gruzy, śpi w miejscu gdzie mu się zachce, gdzie mu wygodnie i gdzie sobie wybierze. Czy to będzie ogrodzony czterema ścianami budynek bez sufitu, mający jako materac tony kurzu, piachu czy innego syfu. Lub może zwyczajna ściana, o którą się plecami, opuści głowę między ręce i uśnie w najlepsze. Ale kroczy przez miejsce zwane Desperacja.

Czy są ludzie na tym świecie z którymi może przebywać sam na sam? Czy istnieje taka jednostka, która wytrzyma jego pierwsze i drugie JA, albowiem pierwsze irytować może, drugie zaś zabić i zapomnieć. Jakie wyjście z tego wszystkiego może być? Otóż, trzeba spełnić dwa warunki czy raczej przeżyć... Albowiem nikt jeszcze nie był na tyle odważny czy szalony, spytać go o jedną prostą rzecz, czy dołączysz? Dlatego na moment dzisiejszy jest wolny od wszelkich ograniczeń i organizacji: Brak.

Opętany

W momencie kiedy jego ciało zostało opanowane przez wirus X, pojawiło się też i jego alter ego, a wraz z jednym i drugim możliwość zmiany swojego ciała. W efekcie kiedy Czerwony Król przejmuje kontrole nad organizmem, a jego wściekłość, podniecenie czy chęć mordu (czy inne pobudki) nabierają na sile, może aktywować coś co nazywa jeden nazywa Przekleństwem, drugi zaś błogosławieństwem dla swoich psychopatycznych zapędów. W wielkim skrócie zmienia się jego wygląd (opis niżej), jak i aspekty fizyczne, które rozwijają się do niewyobrażalnych granic, jak i jego skóra zyskuje na wielkiej wytrzymałości, co zmienia go w istne monstrum ukierunkowane do zabijania. Powiązanie przemiany z czarną panterą i niedźwiedziem brunatnym.

I Poziom
A wraz z nimi przychodzi pierwszy przypływ mocy. Sprawiając, że pierwotny wpływ wirusa X na siłę, szybkość, zręczność itp... Wzrasta niemal kilkukrotnie. Wszystkie zmysły wyostrzają się jeszcze bardziej, a jego maniakalne zapędy stają o wiele silniejsze i bardziej widoczne, a poprzez wpływający wirus na cały organizm, jego skóra staje się niemiłosiernie twarda, zdolna zatrzymać pocisk na gołej skórze, pozostawiając po nim tylko zadrapanie.

Ograniczenia: Bez większych problemów można pozostać na tym poziomie 3 posty, następnie 3 posty przerwy.

Skutki Uboczne: Przekroczenie ograniczenia może skutkować narastającym wielkim zmęczeniem, utratą przytomności, uszkodzeniami organizmu i wydłużeniu odpoczynku (ocenia MG jak szybko pojawia się efekt i który)

Jest to nic innego jak możliwość leczenia niemal całego organizmu. Oczywiście, bez głowy raczej nie będziemy w stanie czegoś takiego dokonać, ale wyleczenie rany po pocisku, regeneracja utraconej tkanki (odcięta ręka powoli odrasta, wyjątek stanowi odcięcie głowy) wyleczenie się z choroby i tego typu obrażenia nie stanową problemu. Jednak ma to swoje ograniczenia jak i skutki uboczne.

Ograniczenia:
Rany płytkie - cięcia, małe złamania przykładowo palca, zadrapania... - natychmiastowo
Rany głębokie - głębsze cięcia, pocisk, który nie uszkodził ważniejszego narządu, złamania ręki... - 4 posty - krwawienie ustaje w momencie rozpoczęcia posta
Rany wewnętrzne i obszerne - uszkodzenie jakiegoś organu, otwarte złamanie i reszta poważniejszych obrażeń... - 12 postów - krwawienie ustaje w momencie rozpoczęcia posta

Skutki Uboczne:
Porównywalne do efektów odstawienia, odczucie wielkiego głodu, a zaspokoić może go zjedzenie serca żywej istoty. Głód jest silniejszy im obrażenia przechodzące regeneracje większe

Jakiego elementu potrzebuje demon by wyglądać iście epicko i budzić jeszcze większy respekt, otóż to miecza! Kiedy na rękojeści pojawią się jego silne palce, zaciśnięte niemal w pięść, wtedy dzieje się istna sztuka. Poznanie wszelkiego rodzaju stylów walki tą bronią, żaden problem. Opanował on sztukę władania kataną, mieczem, wszystkimi rodzajami ostrzy do perfekcji, a nawet i bardziej, gdyż swymi magicznymi rękoma jest w stanie zamienić zwykły nóż do masła w iście morderczą broń.

Jest to coś jak instynkt, który mówi mu o tym, że znajduje się teraz prawdopodobnie w sytuacji, gdzie ktoś mierzy do niego z broni, ktoś chce go zabić, ktoś próbuje mu coś zrobić... Ot instynkt, sprawiający i dodający dodatkowe elementy bonusowe do walki, kiedy to chcąc wykonać jakiś ruch, instynkt może podpowiedzieć mu, iż zaraz skończy się to może większą utratą zdrowia dla niego, niż dla oponenta. Umiejętność, nie mówi mu skąd nadejdzie zagrożenie czy gdzie jest, lecz daje mu świadomość, że musi być przygotowany.

Stojąc naprzeciw niego, spoglądając na niego, myśląc o nim, można się zesrać... Dosłownie. Kto raz spotkał czy widział tę postać kiedy Czerwony Król siedział na tronie, ten trzęsie się ze strachu. Coś w nim musi być, kiedy to sama śmierć wstydzi się, kiedy spotyka się z nim oko w oko. (Aspekt raczej czysto fabularny ogółem, działający na te słabsze NPC, choć w graczach i silniejszych postaciach budzić może również jakieś negatywne emocje).

Alter Ego prawdopodobnie jego największa słabość, albowiem nie jest praktycznie zdolny do ukorzenia się przed nikim. Jest dolny do wypowiedzenia wojny całemu światu, co za tym idzie wrogowie czaić się mogą wszędzie. Czy to w postaci brata zamordowanej siostry, syna/córki który/a zobowiązany/a przez obietnicę zabić chce jego samego... Cóż, przez jego występki narażeni są na niebezpieczeństwo też otaczający go ludzie.

Brak stabilności emocjonalnej co idzie za aspektem Alter Ego. Bo kto wie, kiedy z leniwego skurwysyna wyjdzie morderczy psychopata.

Uzależniony od papierosów co mówi samo przez siebie. Uwielbia to gówno, które jak dla niego nie dość, że smakuje to jeszcze dodaje mu seksapilu, bo nie ma nic lepszego jak przystojny mężczyzna z papierosem (przynajmniej dla niego #nohomo). Często nosi przy sobie sporą ilość tego świństwa, dla porównania ma tego więcej niż wody.

Halucynacje bywa podczas rozmowy, że nagle słowa wypowiadane przez niego nie mają żadnego sensu lub raczej nikt ich nie rozumie, gdyż rzuca dziwnymi literami jakby chciał coś powiedzieć, lecz nie w ludzkim języku. Zdarza się to czasem, a związane jest to z jego przeszłością.

Niezaspokojona żądza mordu/walki choć to część jego drugiego JA, to jest to jego słabość, co doprowadzić może do większych problemów. Bowiem uwielbiając bawić się z przeciwnikiem, dłużej niż jest to wymagane, zdarzyć się może, że ktoś wykorzysta to wreszcie kiedyś.

Wygląd: Lat być może tysiąc, lecz morda dalej taka sama, nie urósł nawet o centymetr od pamiętnej chwili, kiedy stał się czymś co niektórzy nazywają przekleństwem, inni zaś błogosławieństwem, a jeszcze inni mają swoje specyficzne określenia co do bycia Wymordowanym. Ale my przecież nie o tym w tym momencie mieliśmy mówić. Aparycja, byłego człeka, który niezbyt różni się zazwyczaj właśnie od zwykłego ludu. Mający około 182 centymetry wzrostu i 71 kilogramów wagi, wygląda na dość przyzwoitego mężczyznę jeśli chodzi o wzrost czy wagę, nie jest wychudzony czy wielce wysoki, trzyma ten poziom od bardzo długiego czasu, choć czasem ucieknie mu kilo czy dwa, co niezbyt wpływa na całokształt jego postawy.
Tak więc miarę stojącą w pionie i na wadzę już można pominąć, kierując się do jego ogólnego wyglądu. Zaczynając od czubka głowy, który szczyci się krwisto czerwoną barwą włosów, sterczącą zazwyczaj na wszystkie strony świata. Nie spędza chwili przed lustrem czy spoglądając w odbicie własne w tafli kałuży, błota czy swego ulubionego ostrza. Jakoś tak u niego wszystko układało się zwyczajnie, dla niektórych ładnie, dla innych niezbyt gustownie czy zbyt chaotycznie, jeszcze inni rzucali wzmiankom o artystycznym nieładzie i oczywiście nie może zabraknąć wszelkich wyzwisk w jego stronę, albowiem nic z tak cudownym wyglądem włosów robić nie musi. Sterczące więc na wszystkie strony świata, lekko jak gdyby zaczesane czy odchylone do tyłu, przez być może codzienny podmuch wiatru, który mógłby zostać jego fryzjerem. Długość ich jest niezmienna, gdyż często przycina się sam, ale zazwyczaj robi to kiedy włosy zaczną przykrywać jego uchu niemal całe, a spora część włosów spocznie na barkach. Czyli mając codzienność, są długie do połowy szyi, kilka kępków spoczywa przed uchem, a reszta rozciągnięta w dół tuż za nim. Charakterystyczna może być ich barwa, lecz to co naprawdę go wyróżnia, to dwa odstające pasma włosów, które rozcinają twarz na trzy kawałki. Obydwa znajdują się przy zewnętrznych kącikach oczu i zwisają niemal po same usta.
A co do jego ślepi, dzięki którym widzi dzienny obraz otaczającego go gówna i rozpaczy, dzięki nim nie wejdzie w ścianę czy być może nic go nie zaskoczy, dumną barwę mają też, niemal identyczną do koloru włosów, lecz te były jakby ciemniejsze czy mocniejsze, nasycone większą ilością krwi, a padający z nich obraz dzielił się na dwa. Pierwszy z nich był lekko zmęczony, leniwy i niezbyt ruchomy czy żywy. Widząc takiego Czerwonego Króla, nikt by nie pomyślał, że w jego ciele żyje jeszcze jeden właściciel, zmieniający ich wyraz diametralnie, wręcz drastycznie, przechodząc w skrajność. Przecinając się wtedy spojrzeniami, można by dostać wrażenie, że przed nim nie stoi człowiek, nie stoi też istota zdolna żyć... Albowiem brak w nich było życia, brak głębi, jedynie płytka czerń i chęć mordu, rozciągająca się w nieskończoność. Mimo, iż jest płytka, to spokojnie można się w niej utopić, co sprawia, iż jego ofiara widzi go niczym demona, albowiem nic gorszego nie może mu przyjść do głowy, a najgorsze bestie w tym świecie mają milszy wzrok niż on, tak wszyscy radzą sobie z opisaniem jego oczu. Niezbyt zainteresowany otoczeniem, lecz zabawą i mordem wszem i wobec, zadawaniem bólu wszelkiej kategorii...
Zaraz pod tym mamy nos, zwykły średniej wielkości lekko podniesiony do góry, zwyczajne ma też uszy czy wargi ust... Ogólnie twarz niezbyt emocjonalna, wręcz lekko zmęczona i pozbawiona większych aspektów, choć często rzucając żartem podniesie się uśmiech, otworzą się ze śmiechu usta. Ale wszystko to również zmienia się, kiedy na świat spoglądać będzie nie kto inny jak ON. Wtedy ten uśmiech rozciąga się od ucha do ucha, do granic możliwości, ukazując niesamowicie białe zęby, obmywane nie wiadomo czym, lecz zachowując swój blask, niczym u bestii, która szczerzy się na widok swej ofiary. Demoniczny uśmiech, kolejna charakterystyczna rzecz, która wyróżnia go spośród wszystkiego, a kiedy tak dwa kąciki ust unoszą się do góry, tak tylko w jednym, lewym pojawia się lekkie wcięcie. Z automatu unosi się też lekko i nos, przez co na jego górnej części pojawiają się jakby zmarszczki czy trzy fałdki. Przyjmując tę dziką posturę może rzucić wyzwanie całemu światu...
A reszta? Jak u zwykłego mężczyzny, dość szerokie barki, na które zwabiał niejedną kobietę, lubiącą taki aspekt aparycji u facetów. A gdyby ściągnął koszulkę, można by dostrzec mocno zarysowane mięśnie na brzuchu czy klatce piersiowej, choć na pierwszy plan przeważnie rzuca się blizna na środku pleców jak i klatki piersiowej. Nie pamięta już co stało się wtedy, co zostawiło na nim taki wielki znak, lecz musiało być cholernie bolesne, gdyż czasem wydaje mu się, że blizna pulsuje... A jej wygląd, cóż... Gwiazda, mająca sporą ilość swych zakończeń, jakby coś przebiło mu się przez klatkę i plecy na wylot? Któż tam wie...  Niżej schodząc docieramy i do tego czym szczyci, czasem chwali się niejeden mężczyzna. Przyrodzenie, wielkości jako długości i szerokości... Hmm... Jeśli zainteresowany spytaj czy zobacz na żywo. Być może Cie zawstydzi czy zaskoczy, a może rozśmieszy. Nogi również lekko umięśnione, trochę nawet bardziej, z racji licznych wędrówek przez tyle lat. A jeszcze przecież co do pleców, tuż nad blizną, a nawet na jej skrawku znajduje się tatuaż.
Ale jeszcze coś zostało! Coś czego być może się nie spodziewałeś. Czerwony Król czasem przybiera pewną postać, a właściwie dwie. Rozdziela się to na dwa być może nazwać to można poziomy.

I Poziom
Kiedy to Czerwony Demon niszczy wszystko, napotykając czasem na swojej drodze przeszkodę w postaci bardziej wykwalifikowanego przeciwnika, mającego niezmiernie dobre umiejętności czy szczycący się czymś ponad miarę, iż szacunek musi mu przyznać czy adekwatnie pochwalić jego siłę. Wtem na jego ciele zaczynają pojawiać się Czarne Znaki, na pierwszy rzut oka wyglądają jak tatuaże, ale przecież te nie znikają i nie pojawiają się nagle, choć kto wie jakie cuda przy pomocy artefaktów czy sztuk innych można teraz zdziałać, to ta jest mniej więcej podobną do tych... Ale jest to po prostu swego rodzaju efekt uboczny przy pobraniu DNA od czarnej pantery, przez co na skórze pojawiają się małe czarne włoski, przypominają coś na wzór nieregularnych poszarpanych i chaotycznie się rozciągających czarnych płomieni. Niemal połowa ciała zostaje przez nie pochłonięta, od stóp po głowę, pozostawiając jedynie białe zęby, lecz nachodząc na połowę białej twardówki oka, zmieniając jej kolor na czarny. Być może nazwać to można na wiele sposobów, lecz najprostszymi są porównanie do rozdarcia ciała na ludzką i demoniczna czy częściowe pochłonięcie przez ciemność tego świata...

II Poziom - do odblokowania w przyszłości
Dochodząc do granic swoich możliwości Czerwony Król, przybiera postać już tak niezbyt różniącą się od poprzedniej, bowiem Czarne Znaki rozciągają się na całe ciało, pochłaniając je dosłownie swym mrokiem. Stojąc w postaci między środkiem nocy, z zakątków cieni wyłaniają się przeważnie najpierw jego czerwone oczy, zaraz za nimi włosy, a dopiero później rysują się wzory demonicznej postaci. W tej formie, wszystkie aspekty Demona przybierają na sile, uśmiech rozciąga się jeszcze bardziej, zęby przybierają na ostrzejszych zakończeniach, białe części ślepi zmieniają barwę na czarną, a jego maniakalny wzrok przybiera teraz na sile. Na świecie żyją anioły, mające swe bajeczne skrzydła, ale on jest ich przeciwieństwem i szczyci się swym demonicznym ciałem.

Jak może ubierać się ktoś, kto z jednej strony jest cholernie leniwy, a z drugiej jest po prostu pojebanym mordercą? Otóż odpowiedź jest do tego przecież prosta i jasna, jako że nie nosi przy sobie szafy, a niezbyt kwapi się do zmiany ubrań, ubrudzone błotem, zaschniętą szkarłatną cieczą czy czymkolwiek innym, przepocona, przemoknięta czy po prostu znoszona. Mimo braku przywiązania do ubrania, nie zmienia go często. Spoglądając na siebie w lustrze rzuca czasem słowami, że jeszcze jakiś czas może to nosić, bo przecież kto mu rozkaże się przebrać. Nieznajoma postać? Którą zabije, oleje czy po prostu nawet nie usłyszy ów wzmianki. Jako, że ogólnie brudnym mu nie przeszkadza też być, a z reguły nosi się niemal identycznie, czyli miała koszulka z krótkim rękawem, niemająca zupełnie żadnego napisu czy znaku i innych zbędnych pierdół, ot zwyczajny biały niczym niegdyś zwyczajny śnieg t-shirt, na który zakłada coś co jest chyba jedną z tych rzeczy, która jest wyjątkiem z reguł. Jak to zmienia koszulkę czy spodnie, skarpetki czy cokolwiek innego, tak tej swego rodzaju kurtki czy bluzy, rozpinanej nigdy nie zmienił. Od zapomnianych czasów, lecz coś dziwnego poza pamięcią zostało, iż kiedy tylko przychodzi pora na zmianę pozostałych części garderoby, tak tą stara się wyczyścić, a czasem i nawet jakimś cudem zszyć. Zapinana więc zwykłym zamkiem na środku, czarna bluza z kapturem, który przyozdobiony jest futrzanym obszyciem. Mająca kieszeni dokładnie cztery, po dwie z każdej strony, umieszczone w lustrzanym odbiciu od siebie. Pierwsza jak i druga, znajdują się tuż przy dolnym zapięciu, trzecia i czwarta, nie jest otwarta, zapinana również na zamek, a usadowione są przy sercu i kolejna po drugiej strony. Można powiedzieć, że nie jest to nic specjalnego przecież, zwykły materiał, ale on jakimś cudem trzyma to przy sobie przez tyle lat...
Górną część więc już mamy, teraz możemy przejść niżej, jakieś zwykłe spodnie, które kolorem są czarne czy ciemno niebieskie, mające kiszenie z przodu i na dupsku, jeśli tylko znajdzie takie do których można dodać też pas, to chętnie takie przyodzieje. Pod spodniami, powinny być majtki, które nosi, a czasem nie. Ot tak, bez jakiejś wielkiej przyczyny. A kiedy tak jest? Można by sprawdzić samemu czyż nie?
Skarpetki czarne, całe czy dziurawe. Ma dość spory problem z tym, gdyż niespecjalnie lubi chodzić w butach bez skarpet, bez butów i bez skarpet owszem, lecz w butach już nie. Irytuje go i drażni wtedy wszystko w stopę.
Buty, a różne... Tenisówki, skórzane, sandały czy gumiaki? Wszystko może być na jego stopach, lecz preferuje coś wygodnego, coś co jest całe i wytrzymałe, tak by nie musieć co chwilę zmieniać ich. Więc są one przeważnie niczym wojskowe buty skórzane, czarne czy ogólnie o barwie ciemnej.
Jest też coś jeszcze, o czym niemal zapomnieć można. Srebrny nieśmiertelnik, którego historia nie jest znana, lecz na nim wyryte są pomniejsze litery jego imienia, a większą sporą bardzo, napisana jest jedna litera "S".

Charakter: Ciężko jest określić go całego, albowiem w sytuacjach wielu zachowuje się inaczej, w zależności również do tego, kto prowadzi w tym momencie to ciało. Jeden w zagrożeniu życia walczyłby i mordował z uśmiechem na twarzy. Inny zaś unikałby kłopotliwego spotkania, uciekał ile sił w nogach. Trzeba więc ogółem wyobrazić sobie ich dwóch i w razie potrzeby natrafić na chwilę, kiedy ów wybrany i szukany jest u sterów kontroli.

Yoshi: O jakim charakterze może być człek, którego opisać można prosto i jasno, w wielkim skrócie w dwóch słowach... Jedno z nich to leniwy do granicy możliwości, drugie to zwyczajne podejście do całego świata olewczo, innymi słowy brutalniej i jaśniej, ma na wszystko i wszystkich wyjebane.
Ale gdyby ubrać go w kilka głębszych słów, dorobić kilka porównań, być może jaśniej wszystko by się ukazało. Jak choćby jego codzienność, gdzie żyjąc z dnia na dzień, nie martwiąc się niczym na zaś, czy jutro będzie głodować czy umierać z pragnienia, jeśli tylko będzie musiał się wysilić za bardzo, walczyć o pożywienie z wymagającym zwierzęciem czy przeciwnikiem, to wybierze jeden dzień ograniczeń i następnego już nie będzie tak samo, bo przecież drugi człek Czerwony Król musi też jeść, wtedy to on wszystko robi... Czyli mimo wyżerającego się żołądka, niezbyt śpieszno mu po jakikolwiek chleb. Ale za to chętnie napiłby się alkoholu, gdyby takowy miał zostać zdobyty przez nadmiar wysiłku, nie ma absolutnie żadnego problemu, zrobi naprawdę sporo i nie będzie patrzył zbytnio na konsekwencje. Zabawy wszelkiego rodzaju, jak kości, gry i inne pierdoły, nie kręcą go zbytnio, choć czasem dla oderwania się od codzienności być może i coś go na chwilę zaciekawi. Inaczej tyczy się sprawa, kiedy okazję ma by  zabawić się z kobietą, jak dla niego lekko wybrednego w tych aspektach, chętnie skorzysta i uniesie swe leniwe dupsko. Nie oddaje się wielkim myślą, kiedy nie jest to konieczne, a z reguły właśnie tak nie bywa, więc spokojnie może siedzieć czy leżeć, patrzeć do góry z zamkniętymi oczyma, spoglądając ślepo w swe wyciszone myśli.
A co do jego zlewania świata, jakby spojrzeć na to ze strony, w której dziecko głodne prosi go o coś do jedzenia czy picia, wtem ten reaguje jak? Jak to sobie wyobrażacie? Odprawi go głuchym ruchem dłoni czy krzykiem jasnych i prostych słów, Ciężko powiedzieć... To jest naprawdę dla niego ciężkie do zrozumienia, lecz otwiera w nim się nie raz swego rodzaju gest dobroci, który skierowany jest do kruchych osób, ale też nie raz już odmówił i jak tutaj określić schemat jego, skoro zawsze takowy łamie.
Nie jest zaczepny względem ludzi, nie demonstruje swojej wyższości w porównaniu do Czerwonego Króla, jest po prostu spokojnym facetem, chcącym spokoju na dłuższą chwilę. Zarazem przy tym wszystkim jest bardzo czujny, co wyrobił sobie na przestrzeni żyjących lat, otóż nie doświadczenie, lecz wyrobiony instynkt rozkazuje mu reagować w kiedy spotka na pustynnej bez ludności jakieś stworzenie ludzkie czy nie.
Nie działa też impulsywnie czy emocjonalnie, szczyci się analizą sytuacji i wybrnięciem z niej w jak najlepszy sposób z ograniczeniem wysiłku do minimum, ale w otaczającym go obrazie ciężko jest zachować się czasem w sposób racjonalny. A zwłaszcza kiedy jest opcja zarobienia kilku groszy jako najemnik, choć to Czerwonemu Królowi zostawia wykonanie roboty, to on przyjmuje warunki, obmyśla strategię czy też plan, który czasem nie jest wykonywany przez drugie Ja. Pewnie znajdzie się jeszcze sporo rzeczy, bo jest to dopiero malutki wycinek jego całości, reszta niestety nadejdzie, kiedy spotkacie się i spojrzycie sobie prosto w oczy.

Czerwony Król: Jego też można przecież nazwać jednym czy drugim słowem, takim jak Demon czy psychopata. Cieszący się z każdej walki, choć bardziej dotyczy to momentu kiedy zadaje ból, jak i go otrzymuje. Podnieca go uczucie kiedy jego przeciwnik stawia opór i może iść na całość, zdjąć wszystkie kajdany bezpieczeństwa i rozpierdolić wszystko w około, zostawiając za sobą jedynie zgliszcza otoczenia. Jest osobą, której nie chciało by się spotkać w ciemnym zaułku, kiedy księżyc to jedyne źródło światła, a z cieni wyłaniają się tylko krwawe ślepia i rozdarty uśmiech potwora, czającego się na Twoje życie. Ciężko mu się zatrzymać czy opanować, kiedy cel nie został jeszcze osiągnięty, co za tym idzie nie poddaje się łatwo. Jedną ciekawostką, jest to, że podczas walki czy nawet przed nią, ocenia swoją potencjalną ofiarę, nadając jej specjalne rangi od zaczynając od E, D, C, B, A i kończąc na S. Samemu mając przy sobie swój nieśmiertelnik z imieniem jak i wielką literą S. Często wisi na szyi, ale zdarza się, że jest schowany gdzieś głęboko w kieszeni. To ma podłoże jego przeszłości, która opowiedziana być może będzie przy piwie czy drinku lub gdzieś zapisana w być może jego przyszłym notatniku.
Tak więc psychopatyczne podejście do świata, gdzie każdy ale to KAŻDY, może czuć się w jego obecności zagrożonym. Kto wie kiedy coś strzeli mu do łba i rzuci się by to wbić się w szyję niczym prawdziwy zwierz i rozerwać na kawałki. Tak jego wybryki maniakalne zostawiają po sobie pobojowisko jeszcze większe, niż zostawiłby najbardziej krwiożerczy zwierz, toteż do jego morderstw nieświadomi często przypinają płachtę "tego nie mógł zrobić żaden człowiek", jakkolwiek to brzmi w tych czasach. Czyli wszystko zbiega się do jednego i tego samego, jeśliś nie szalony czy głupi, nie zostawaj z nim sam na sam... A reszta? Jak już standardowo, w fabule!

Ekwipunek:
-Plecak (rzeczy w plecaku):

• Dwie dwulitrowe butelki na wodę
  
• Bandaże (niezbyt czyste)
  
• Prowizoryczna mapa
  
• Metalowa miska, w której można gotować
  
• Papierosy 3 paczki
  
• Metalowa zapalniczka
  

Katana "Kokushibyō" - jest to nic innego jak zdobiona katana, które przez lata używania i niezliczoną liczbę ofiar powinna stracić już swój blask. Jednak tak nie jest, a to wszystko zasługa specjalnej właściwości. Otóż, ostrze za każdym razem kiedy zetknie się z krwią, zostaje jakby na nowo przywrócone do swojego pierwotnego stanu, tuż po wytworzeniu, kiedy można było zobaczyć zarys własnego odbicia w czarnej klindze. Gdy ostrze zostanie złamane, wystarczy zatopić pozostałą część nad rękojeścią i ta zacznie się odnawiać pobierając metal z krwi. Rękojeść obłożona specjalnym materiałem, który można wymieniać, jest aktualnie czarny, z czerwonym zdobieniem. Od początku katany ciągnie się kawałek łańcucha, ten jest zwyczajny i po prostu przyczepiony do rękojeści. Służyć może nawet i do pomocy w walce. A poza tym jest to po prostu zwykły miecz, który może zostać złamany jak każdy inny zwyczajny. Wygląd