Despite all my rage I am still just a rat in the cage

16.03.17 9:01 • Despite all my rage I am still just a rat in the cage

Rattus

Kobieta | lat wizualnie 17, na ziemi od 58 | Desperacja | Niezrzeszona | Prawdziwego nazwiska nie podaje

Rasa: wymordowana
Ranga: Poziom E
Organizacja: Niezrzeszona
Stanowisko: -

moce

Biokineza - Rattus tymczasowo jest w stanie zmienić się w szczura, nieco większego niż normalny, z niewielkim porożem które jest spowodowane mutacją z jeleniem. Dziewczyna jest wtedy w stanie przedostać się gdziekolwiek lub szybko uciec w sytuacji zagrożenia. To umożliwiło jej dołączenie do drug-on i przejęcie roli fanfira. Biokineza to proces bardzo wymagający i Rattus nie może pozostać w tej formie na zbyt długo, po czym potrzebuje czasu na regenerację.
W sytuacjach skrajnie kryzysowych zdarza jej się stracić kontrolę nad biokinezą co skutkuje w wyrastających jelenich uszach i pokryciu się sierścią charakterystyczną dla jeleni.[2 posty na 4 posty przerwy]

Kości - Rattus jest w stanie chwilowo utwardzić swoje kości w obronie przed przeciwnikiem. Blokuje to wszelakie moce związane z łamaniem kości na krótki okres czasu. [2 posty na 3 posty przerwy]

umiejętności

Akrobatyka - Przez lata Rattus zdążyła wytrenować swoje ciało do tego stopnia, że wszelkie figury i salta są jej bardzo dobrze znane i wyćwiczone. Dostanie się wszędzie, przeskoczy wszystko, sięgnie gdzie potrzeba - wszystko to zdecydowanie ułatwia jej życie.

Orientacja w terenie - Od dnia, w którym musiała opuścić M3 Rattus świetnie radzi sobie nawet w nieznanym jej terenie. W połączeniu z dobrą pamięcią zawsze pamięta gdzie poszła i gdzie pójść powinna, a jeśli się zgubi z reguły da radę odtworzyć drogę, którą pokonała.

Pamięć fotograficzna - Rattus od zawsze z łatwością zapamiętuje wszystko, co widzi, a zanotowanie w umyśle nawet ogromnej ilości danych nie sprawia jej żadnego kłopotu. Wszystko, co raz wejdzie jej w pamięć zostaje tam na bardzo długi czas.

Zwiększona czujność, zwiększona tężyzna i wyostrzone zmysły. (bonusy rasowe)

słabości

Zaburzenie dysocjacyjne osobowości - zaczęło się, gdy miała 14 lat. Straciła przytomność ale zanim ktokolwiek zdążył zareagować on już tam był. Nataniel, bo tak nazywa się osobowość która od tamtego dnia pomieszkuje w jej głowie, ma wieczne 16 lat i mnóstwo nienawiści do świata. Rattus nauczyła się go do pewnego stopnia kontrolować, ale kiedy się jej wymsknie, przejmuje władzę nad jej ciałem i rzuca się na każdego, kto wejdzie mu w drogę, bez oszacowania czy ma jakiekolwiek szanse co naraża ich obu na niebezpieczeństwo. Dodatkowo, gdy Nataniel przejmuje kontrolę ciało dziewczyny na dziesięć sekund staje się zupełniebezwładne.

Astrafobia - Rattus panicznie boi się burz. Kiedy zaczynają trzaskać pioruny dziewczyna krzyczy, płacze i chowa się gdzie popadnie. Podczas burz istnieje większe ryzyko, że straci panowanie nad Natanielem.

Poroże - Mimo, że tradycyjnie poroże jeleni jest silne, w przypadku Rattus jest jedną z wad. Prawdopobnie nie wykształciło się do końca, przez to jest słabe a gdy komuś uda się za nie złapać, nie daj boże pociągnąć, dziewczynie sprawia to ogromny ból. Dodatkowo, ze względu na rozmiar i to, że jeden róg jest krótszy, poroże dość mocno jej ciąży.

wygląd zewnętrzny

Rattus to drobna i chudziutka dziewczyna, co zdecydowanie ułatwiło jej przetrwanie, ale powoduje wiele problemów. Całe 160 cm wzrostu i 56 kilogramów wagi, bo choć mała i chuda, nosi w sobie w końcu geny jelenia.
Za życia miała długie, brązowe włosy które po mutacji całkowicie zbielały. W ostateczności pozbyła się większości z nich dla własnej wygody, pozostawiając je tylko do ramion.
Podłużna, wąska twarz którą za życia uwielbiała, po śmierci i mutacji stała się wręcz upiornie blada a tęczówki oczu poczerwieniały, jakby na wzór szczura. Wąski nos, pełne usta, wiecznie poobgryzane przez jej zęby. Ah tak, bo one też zmutowały. Gdyby żyła, byłaby pewnie śliczną dziewczyną, ale w bonusie do wirusa otrzymała okropne, długie i ostre szczurze ząbki które przez większość czasu ukrywa znalezionymi maseczkami, a w skrajnych przypadkach jakimkolwiek kawałkiem materiału jaki wpadnie jej w ręce.
W dodatku, wskutek mutacji z jej głowy wyrasta ciemne poroże w którym jeden z rogów jest krótszy i mniejszy od drugiego. Są zupełnie bezużyteczne i nawet nie da się ich ukryć a Rattus z całego serca ich nienawidzi.
Stosunkowo długie w porównaniu do reszty jej ciała, wręcz patykowate nogi, szczupła sylwetka, budowa generalnie niepozorna, co kontrastuje z jej siłą.

Kiedy Nataniel przejmie nad nią kontrolę, dziewczyna zmienia się nieznacznie. Blask z oczu znika a usta wykrzywia upiorny uśmieszek, po czym najłatwiej rozpoznać kto w danej chwili panuje nad Rattus.

charakter

Gdyby nie dotknął jej wirus X oraz zaburzenie osobowości, Rattus byłaby całkiem charyzmatyczną i otwartą dziewczyną. Tak przynajmniej było zanim pojawił się u niej Nataniel. Potrzebujesz pomocy? Rattus zawsze jest na miejscu. Chcesz się wyżalić? Idź do niej. Była wszędzie i zawsze i było jej pełno.

Kiedy powstał Nataniel, siłą rzeczy musiała zmienić podejście do całego świata, a z dawnej świetności został tylko blask w oku i okazyjny delikatny uśmieszek. Cicha, spokojna, wycofana. Odcięła się od innych od razu żeby przypadkiem nie stracić kontroli, no i oczywiście, żeby nie zabrano jej z domu w tak młodym wieku.

W całym tym swoim spokoju jest straszliwie asertywna. Jeśli wie że ma rację, stanie przy swoim ze względu na wszystko, nieważne czy to sprawa życia i śmierci czy zwykła błahostka. Musi udowodnić, że się nie myli.

Z domu wyniosła nawyk organizacji i planowania wszystkiego na tyle, na ile jest to możliwe. Musi mieć konkretne cele, wiedzieć co robi i po co idzie, żeby przypadkiem nie zboczyć ze ścieżki. Z całego serca nienawidzi więc ludzi niezdecydowanych, takich, którzy sami nie wiedzą czego chcą lub, co gorsza, zmieniają swe postanowienia na ostatnią chwilę. To dla niej wada nie do przejścia. Nie i już.

Nie mówi o sobie wcale. Prawdziwe imię? Zapomnij. Skąd się tu wzięłaś? Nigdy w życiu, im mniej o niej wiesz, tym lepiej. Przecież lepiej powiedzieć mało, niż dać komuś nad sobą niepotrzebną przewagę.

Cierpliwość traci rzadko. Żeby wyprowadzić ją z równowagi trzeba się naprawdę nieźle napracować. O ile chamskie i chłodne odzywki z jej strony są na porządku dziennym, to jeśli ktoś wyjątkowo zajdzie jej za skórę, staje się nie do zniesienia. Kto tak wrzeszczy, kto rzuca wszystkim co leży po drodze? To ona, w tych nielicznych momentach kiedy akurat cierpliwość jej się skończy. Dopóki nie wygarnie nieszczęśnikowi który śmiał ją doprowadzić do takiego stanu wszystkiego, co jej tylko przyjdzie do głowy nie ma możliwości, żeby się uspokoiła. Częściowo to wina Nataniela, który to i owo jej dopowiada, a częściowo po prostu efekt krycia w sobie zbyt wielu rzeczy i pozostawania cierpliwą zbyt długo. Tak czy inaczej, zdarza się.

Bywają dni kiedy z Rattus wypływają wszystkie starannie ukrywane przez nią emocje. Staje się wtedy rozhisteryzowana bardziej, niż kapryśny dzieciak i kontakt z ludźmi ogranicza całkowicie, bo łatwo jej stracić kontrolę nad Natanielem.

Charakter może ulec zmianom ze względu na obecność alternatywnej osobowości z którą Rattus ma ciągły kontakt.

historia

Kiedy przyszła na świat świętowaniu i radości nie było końca, była tym wymarzonym dzieckiem na które wszyscy czekali latami. I w końcu się pojawiła.
Urodzona w M3, pochodzi z prostej, dosłownie "obrazkowej" rodziny. Matka, ojciec i jedna szczęśliwa córeczka. Świetny kontakt z rodzicami, rówieśnikami, nauczycielami, z kim tylko się trafiło. Uczyła się dobrze, i tak dalej i tak dalej.
Wychowana w strachu przed wirusem, grzeczna, ułożona aż do przesady - wszystko wyniosła z domu.
Był w tym wszystkim tylko jeden, malutki problem. Kiedy Rattus miała pięć lat na własne oczy widziała jeden z ataków Łowców, w którym coś wybuchło, coś się komuś umarł i tyle zapadło jej w pamięć. Podświadomie żyła jednak w ciągłym niepokoju, jej idylliczna wizja świata nagle runęła w gruzach. A Rattus? Rattus żyła dalej, wyrosła na grzeczne i wspaniałe dziecko jak miała, z traumą w podświadomości.
Wszystko posypało się jednego dnia, kiedy w wieku 14 lat nagle zasłabła. Nic poważnego, zaraz po tym sama się obudziła ale nie była już sama.
Nataniel, osobowość która powstała w jej głowie sprawił, że Rattus musiała na długi czas pozostać w domu, by nauczyć się nad nim panować, bo przecież w M3 nie może nikogo skrzywdzić albo, co gorsza, pozwolić komuś zobaczyć, że coś jest nie tak. Gdy wróciła, zmieniła się nie do poznania. Kontakt z innymi ograniczyła do minimum, żeby wyeliminować ryzyko utraty kontroli. Nie wychodziła z domu gdy nie było to konieczne, przestała się odzywać gdy nie była pytana, nauczyła sobie radzić bez ludzi i żyła sobie dalej.
Nie pamięta, kiedy się zaraziła. Prawdopodobnie zupełnie nieświadomie natrafiła na nosiciela, mimo że tak starała się unikać innych osób.
Umieranie nie trwało długo a Rattus niewiele z niego pamięta. Jednego dnia poczuła się źle, półtora tygodnia później leżała w łóżku czekając na śmierć. A śmierć przyszła.
Kiedy się obudziła, była już poza granicami miasta. Z pierwszych dni, tak samo jak z ostatnich dni jej życia, nie pamięta prawie nic, wszystko zlewa się w mętną i zamgloną całość. Na zmianę traciła kontrolę i ją odzyskiwała, wpadała w szał i się uspokajała a gdy świadomość wróciła, Rattus zaczęła wędrować.
I wędruje dalej. Poszukuje sobie zajęcia, łapie się czegokolwiek, co może zapewnić jej przetrwanie, kontakty z innymi wciąż ogranicza do minimum, żeby przypadkiem nie dać się komuś zabić.

dodatkowe

► Obie jej osobowości są świadome wzajemnego istnienia i mogą się ze sobą komunikować.

► Potrafi zasnąć dosłownie wszędzie, wysypianie się więc nie stanowi dla niej żadnego problemu niezależnie od miejsca.

► Poza japońskim biegle włada także językiem angielskim, Nataniel natomiast zna tylko ten drugi.

► Jest straszliwym zmarzluchem, więc odkąd zamieszkała w Desperacji chodzi owinięta tak dużą ilością znalezionych bądź skradzionych materiałów, jak to tylko możliwe.

► Pomimo upływu lat wciąż ma ogromny szacunek do swoich rodziców i to właśnie przez nich ukrywa swoją tożsamość - wie, że byliby zawiedzeni tym, że ich córka zaraziła się wirusem.

► Za życia uwielbiała czytać, ale pobyt na Desperacji zdecydowanie to utrudnił.

► Na szyi ma zawsze srebrny naszyjnik z zielonym oczkiem zawieszony na krótkim rzemyku, prezent od mamy.

17.03.17 19:40 • Re: Despite all my rage I am still just a rat in the cage

Gotowe~

17.03.17 21:03 • Re: Despite all my rage I am still just a rat in the cage

Akcept.