Godność:
O ile jeszcze jakaś jest...
Rei, Sayuki.

Pseudonim:
On, Potwór, Cień, Węż, Gad, Psychopata, Postać z Gry, idiota, as you want.

Płeć:
^ On.

Wiek:
Około 19 lat.
                 

Zawód:
Nope.


Miejsce zamieszkania:
Desperacja.

Organizacja:
Sam sobie jednoosobową organizacją.
.
.
.
Przeciw samemu sobie.
~Full Neutral~
       
Rasa:
Wymordowany.

Ranga:
Opętany.


Moce (/artefakty/technologia):
*Materializacja jadowitych węży - nic innego, jak różne ilości czarnych jadowitych gadzin w danym momencie wyrastających z jego pleców. Jad nie jest morderczy, ale ukąszenie wywołuje najczęściej silne zawroty głowy, mroczki, senność/ogłuszenie i utratę przytomności (albo zarażenie, kicz). Reszta zależy już od reakcji organizmu. Na niego oczywiście ogólnie jad nie działa, jednak jego zbyt wielka ilość w organizmie pod wpływem nadużywania kończy się uaktywnieniem toksyny wymuszającej na nim podobnych reakcji.  
trwanie - max. 3 posty, odpoczynek - następnych 5 postów.
*Powrót wspomnień - nic innego jak moc umożliwiająca mu wtargnięcie w czyjeś wspomnienia, razem z ich właścicielem. Mogą to być najczęściej te najbardziej bolesne, które w takim przypadku obejrzeć mogą przed sobą w pustej otchłani umysłu zarówno Rei, jak i owy nosiciel, sobie je przypomnieć. Nie jest to jednak możliwe w przypadku, kiedy ktoś ma kompletną amnezję. Nie działa na osoby z odpornością umysłu. Zbyt częste nadużywanie grozi chwilowym zanikiem pamięci trwającym ok. 5 postów.
czas - 2 posty, odpoczynek - minimalnie 8 postów.
+bonus; biokineza. Tak, to jest TO coś. - http://pre13.deviantart.net/9636/th/pre/f/2016/142/9/a/9a3093d60abf16f5204f3321495c7e98-da3e977.png

Umiejętności:
~ Doskonałe widzenie w ciemności, nawet kiedy dostęp do jakiegokolwiek światła jest mocno ograniczony.
~ Nadnaturalna zwinność, pozwalająca mu na ruchy z precyzją wiele bardziej niezwykłą od wszelkich zwierząt, które kiedykolwiek żyły na ziemi.
~ Od tysiącleci wiadomym było, iż zwodniczego węża trudno rozeznać po kłamstwie. Idealny talent autorski, połączony z kocimi możliwościami fałszerskimi.
+bonusy;
-zwiększona tężyzna,
-wyostrzone zmysły,
-zwiększona czujność.

Słabości::
-Instynktownie nienawidzi psów.
-Słyszał ktoś kiedyś o czymś takim, jak podwójna osobowość?
Zawsze miał z tym problem.
Od kiedy wirus płynie w jego żyłach,
to coś wyszło na wierzch, i widać, że od początku bardzo mu zależało, by wyniszczać zarówno swego stwórcę i nosiciela, siebie jak i wszystko co świadome, by zaspokoić swoje sadystyczne i masochistyczne żądze.

Wygląd zewnętrzny:
Chociaż z daleka mógłby zostać pomylony z najzwyklejszym człowiekiem, to po nawet nie do końca szczegółowym przyjrzeniu zdecydowanie nie wygląda na osobę godną podobnego uznania. No, a przynajmniej nie na godnego zaufania. Chociaż jest wysoki przy ok. 182 cm wzrostu, to przez te 63kg nie sprawia zbytnio wrażenia olbrzyma. Prędzej można by go nazwać wysokim chudzielcem, o atletycznej postawie i dość... khm, oryginalnym stylu.
Posiada włosy koloru czerni, z przodu w większości sięgające do uszu, związane w kucyk z tyłu głowy. Zwierciadła jego duszy są niecodziennie żółte, zielonkawe z kocimi źrenicami. Jego skóra jest iście bardzo blada, ostro zbliżona do białej. No tak, właściwie ciężko stwierdzić u niego jakiś odcień kremowego. W końcu nikt normalny raczej nie będzie narażał się na takie zbliżenie do tego (dosłownego) wybryku wybryku natury.
Jego niezmienny ubiór to czarna bluza nałożona na drugą, z dłuższymi rękawami i szare spodnie. Na szyi czarny kołnierz z żółtymi strzałkami skierowanymi w dół. Nad prawym policzkiem widnieją żółte, okrągłe znaki połączone ze sobą cienkimi liniami.

Charakter:
Kim... kim tak naprawdę
jestem?

I o to dobre pytanie... po części spokojny, udający zdecydowanego osobnik mający o swoim mniemaniu kompletną pustkę. Skłonny do ewentualnej agresji i okazujący brak zrozumienia dla tego, czym jest, a jak uważa - jest potworem. Wprawia go to w kompletny mętlik i każdy kolejny dzień staje się na tyle monotonny, że po pobudce zdarza mu się robić testy rzeczywistości. Wąż nie lubi tracić tego, co ma... czy raczej, lubi bronić swego. A to, czy mu zaprzeczysz czy nie, to twoja sprawa, i twoją sprawą jest jak ty skończysz, a jak skończy on. W tą grę wchodzą również ważne dla niego osoby, których aktualnie jest niewiele... jeżeli w ogóle jakieś są.
Niestety, w ową grę wchodzi także obrona 'ich' przed samym sobą.
Cierpi, że tak to ujmę, na niefartowne rozdwojenie osobowości. Nie typowe, ponieważ objawia się u niego z początku ostrym bólem głowy, na śmierci niewinnych -czasami- kończąc. Cień, to jest jego drugie 'ja', które zwykło żyć własnymi upodobaniami, a tak właściwie pragnieniem widoku ludzkiej paniki, lęku przed śmiercią, jak i samej ich reakcji na ból zarówno fizyczny jak i tym bardziej psychiczny oraz długiej i bolesnej agonii. Nie zawsze ich do tego zmusza, jednak czymże jest okazja na ujawnienie się bez zabawy?
Gdy przeciwnik jednak jest silniejszy, i to on dostaje baty, nic mu to nie robi. Czuć ból i na niego odpowiednio reagować to jedno, a czuć go i przeciwieństwo drugiego określenia - to drugie. A już najgorsze jest to, że wie, że Rei jako on sam, później weźmie to na siebie i obwiniwszy się będzie załamany stokroć bardziej chociażby (i nie tylko) faktem, że w jego ciele żyje takie coś. Wąż.

Historia:
Kiedyś.

Dodatkowe:
Cokolwiek ciekawego by to nie było, dalej nie pamiętam.