Ostatnie czasy były dość łaskawe dla Hadriana. Jedyne, czym musiał się przejmować, to wszystko, co nie było związane ze S.SPEC. W sumie była to masa rzeczy, jednak o wiele przyjemniej żyłoby się czarnowłosemu ze świadomością, że mogło być gorzej. Żyłoby się, bo jednak fakt, że miał miej zmartwień, nieco go niepokoił. Niepokoił do takiego stopnia, że postanowił poszperać nieco głębiej w tej kwestii, co dobrze znające osoby Hadriana mogłyby uznać za istny ewenement. Wszakże Gwardzista zwykł interesować się prawdziwie sprawami służbowymi dopiero wtedy, gdy dostanie konkretne polecenie od tych z góry. A jednak teraz z własnej, nieprzymuszonej woli, postanowił dopytać się o sytuację w S.SPEC i M-3, samemu mając w nie średni wgląd. Nawet mnie, jako narratora postaci, trochę to dziwi.
Hadrian musiał skontaktować się z odpowiednią osobą. Skoro o informacje mu chodziło, to oczywistym było, że to u jednego z Informatorów starał się szukać pomocy. Początkowo chciał załatwić sprawę jak najbardziej niepersonalnie i planował prosić wyłącznie o jakiś pisemny raport. Nie było to zupełnie w jego stylu, ale ufał, że ciężko byłoby mu odmówić spełnienia tego typu prośby, zważywszy na piastowane przez czarnowłosego - nawet, jeżeli bardziej militarne - stanowisko, w połączeniu z zastosowaniem formalnego języka. Bohater tylko czekałby w swoim mieszkaniu, zajadał się arbuzem albo innym smakołykiem i oglądał telewizję, dopóki nie dostałby stosownego odzewu. No i tym samym mógłby oszczędzić wybranemu Informatorowi swojego typowego narzekania, którego nie każdemu chciało się słuchać. A jednak, po uprzednim zażyciu gorącej kąpieli, Gwardzista zmienił zdanie i postanowił się pofatygować na osobiste spotkanie z personą, od której będzie mógł się czegokolwiek dowiedzieć, nawet jeżeli musiał ją skazać na nieprzyjemności związane ze swoim charakterem. Za tą decyzją przemawiało kilka argumentów za, jak chociażby integracja ze współpracownikami, a tymi przeciw Hadrian wolał się nie przejmować, żeby przypadkiem ponownie nie zmienić zdania.
Umówienie się na spotkanie okazało się łatwiejsze, niż Hadrian początkowo przypuszczał. Wybrał nawet miejsce niby niezwiązane za bardzo ze S.SPEC, a jednak mogące przywodzić je na myśl, żeby rozmowa miała nieco mniej służbowy charakter. Choć głównym motywem dla tego wyboru były nagłe, gastronomiczne zachcianki Gwardzisty, a niezupełnie jego dobra wola i chęć zapewnienia jako takowego komfortu psychicznemu swojemu rozmówcy. No ale skoro mógł upiec dwie pieczenie na jednym ogniu, to nie miał zamiaru narzekać.
Hadrian kroczył z rękoma schowanymi w kieszeniach spodni i z twarzą bez wyrazu. Końce jego szalu i prochowiec cicho trzepotały na wietrze, gdy zbliżał się do miejsca spotkania. Skupił spojrzenie swoich szmaragdowych oczu na McCronusa, w stronę którego zmierzał. Wyciągnął prawą dłoń, gdy dzieliło go kilkanaście kroków od wejścia, by przy jej pomocy pozwolić sobie wkroczyć do środka. Wewnątrz stanął krok przed drzwiami, wyciągnął z kieszeni i drugą dłoń, a następnie rozejrzał się za jakimś wolnym miejscem, gdzie mógłby sobie spokojnie zasiąść z jeszcze jednym towarzyszem, na którego musiał jednak chwilę poczekać. Hadrian ściągnął prochowiec ze swoich pleców i wolnym krokiem zbliżył się do stolika, który spełniał wspomniane wymagania. Odzienie zawiesił na oparciu siedziska, na którym następnie usytuował swoje zacne, cztery litery. Oparł się wygodnie, skrzyżował ręce na klatce piersiowej, nogi ułożył w amerykańską czwórkę i westchnął przeciągle. Zwlekał z zamówieniem sobie czegoś do jedzenia i picia. Chciał pierw zaczekać na swojego towarzysza, a dokładnej - towarzyszkę. To mu wystarczyło, by wierzyć, że zbyt długo nie będzie musiał czekać.

"She is graceful."

Przyjemny zapach serwowanego w tej miejscówce jadła miło dokuczał nozdrzom Gwardzisty. Jednak bezczynne siedzenie i czekanie nie było tak łatwe, jak czarnowłosemu się zdawało przed zjawieniem się w McCronusie. Jego nadmiernie produkujące ślinę usta domagały się czegoś na ząb. Hadrian sięgnął palcem wskazującym prawej dłoni do swojego szalika, by nieco go poluzować. Była to swoista alternatywa od wysyczenia przez zęby jakiegoś mało grzecznego określenia. Przynajmniej chciał stwarzać pozory, że go to nie ruszało, nawet jeżeli było inaczej.
Zielone oczęta natychmiast badały okolice wejścia, gdy tylko ktoś postanowił zawitać w progi McCronusa. Oczywistym było, że Hadrian wypatrywał osoby, z którą się tutaj umówił. Przedstawicielki płci pięknej odprowadzał wzrokiem chwilę dłużej, oczekując, że któraś za chwile postanowi się do niego zbliżyć. Nie dlatego, że bohater uważał siebie za takie ciacho, że dziołchy same będą do niego legły. Po prostu Informator, którego przybycia tak bardzo nie mógł się Gwardzista doczekać, również był kobietą. Przynajmniej fizycznie. To dlatego na pannach się skupiał. Nie dla popatrzenia na cycki. To innym razem.
Czekanie dobiegło końca, a przynajmniej na to wyglądało. Hadrian skupił swoją uwagę na złotowłosej, energicznie kroczącej pannicy z uniesioną ku górze ręką. Spoglądał na nią z powagą na twarzy. Wypuścił powietrze nosem i sugerując się kierunkiem, w którym potencjalna Informatorka zmierzała uznał, że to właśnie ona. Albo rzeczywiście Hadrian był magnesem na dziewczęta i to była jedna z jego ofiar. Żeby nie powiedzieć, że pierwsza.
Przymrużył nieznacznie oczy. Nie do końca spodziewał się tak żywotnej jednostki. Miał jednak nadzieję, że z takim samym zapałem będzie skora opowiedzieć mu co nieco o tym, co dzieje się w M-3. Bo nie wszystko można było zauważyć na pierwszy rzut oka. A przynajmniej Gwardzista nie mógł.
- Moebius - Przedstawił się i choć chciał wymusić na sobie uśmiech, to jednak mu się to nie udało - Hadrian Moebius.
Gestem dłoni zaprosił dziewczynę, by zajęła wolne, jedyne miejsce naprzeciw niego. Chcąc zapewnić ją o swojej tożsamości, odsunął rękaw zakrywający większość prawej ręki i tym samym odsłonił przepustkę. Następnie aktywował swój identyfikator dla wglądu Informatorki. Liczył, że jego rozmówczyni postąpi podobnie, nawet jeżeli mogło się to wydawać zbędną formalnością. Wszystko miało się po prostu zgadzać.
Chwilę później schował przepustkę pod odzieniem.
- Przepraszam, że tak nalegałem o szybkie spotkanie, ale chyba obydwoje jesteśmy dość zajętymi ludźmi.
Moebius chciał przynajmniej robić pozory zapracowanego. Wszakże Gwardzista to bardzo odpowiedzialna rola! Kroczył po cienkim lodzie, mówiąc tak do Informatorki. Liczył jednak, że w jej zawodzie ciekawostki o pracownikach S.SPEC nie były tak ważne. Oczywiście pomijając tych, którzy byli uważani za podejrzanych.
Wtem powstał na równe nogi i stanął obok stolika. Wystarczająco długo już z tym zwlekał. Spojrzał na Grace.
- Idę zorganizować nam coś na ząb, żeby rozmowa nam przyjemniej przebiegała. Chcesz coś konkretnego?
Był to taktyczny manewr. Hadrian specjalnie chciał odejść na chwilę od swojej rozmówczyni nie tylko dla jakiegoś BigCronusaca czy jakiegoś Wrapsellusa. Chciał w spokoju ponarzekać sobie w myślach, skoro nie bardzo wypadało robić mu to głośno. Przy Grace jeszcze by zaczął od tego dziwne miny stroić, co mogłoby być nieodpowiednio przez nią przyjęte. Dlatego też usłyszawszy odpowiedź swojej urodziwej towarzyszki, Hadrian uśmiechnie się nieznacznie i ruszy załatwić zamówienie. A potem wróci z powrotem, zajmie swoje miejsce, przekaże Grace to co sobie zażyczyła i będzie przygotowywał się do tego, po co tutaj ją w ogóle zwołał. Bo jak już będzie miał swoje zamówienie przed sobą, to będzie w stanie wykrzesać odrobinę więcej cierpliwości przed jego skonsumowaniem.

Można by rzec, że Informatorkę wręcz zatkało, kiedy mogła porozmawiać z Gwardzistą. Ten nie mógł też wiecznie czekać, bo jego jadło zupełnie wystygnie i straci przez to na smaczności, dlatego mimo wcześniejszego postanowienia postanowił zabrać się za wrapa w poczekaniu na jakąkolwiek wypowiedź ze strony białogłowy. Jednak minuty mijały, powoli konsumowany przysmak znikał, a rozmówczyni bohatera dalej nie zdawała się odzywać. Hadrian w różnoraki sposób tłumaczył sobie to mało mu na rękę zachowanie Grace. Głównie zwalał winę na swoją wątpliwą umiejętność komunikacji z płcią piękną, ale przecież nie był tutaj dla szukania sobie drugiej połówki, a załatwieniu bardziej służbowych spraw, nawet jeżeli robił to w jak najbardziej nieformalnym środowisku i atmosferze, jakie udało mu się zorganizować. Plan chyba nie wypalił.
W końcu Moebius odłożył na tacce opakowanie po wrapie, co było też oznaką zakończonego posiłku. Zielone oczęta skupiły się jeszcze chwilę na licu rozmówczyni w oczekiwaniu, że ta się w końcu odezwie. Znowuż jednak, pomimo cierpliwości, do tego nie doszło. Bohater podrapał się w tył głowy prawicą z zakłopotania. Następnie wstał, chwycił za tackę na której leżały śmieci po jedzeniu i zaniósł ją w odpowiednie miejsce, tuż nad śmietnikiem, z którego uprzednio też skorzystał. Potem wrócił do Grace, jednak nie usiadł na swoim miejscu, tylko zabrał zawieszony na siedzisku prochowiec. Jasne było, że szykował się do wyjścia.
- Daj znać, jak będziesz mogła rozmawiać. - Choć nie chciał zabrzmieć oschle, to neutralny ton i mina bez żadnego wyrazu zapewne sprawiły, że białogłowa inaczej nie mogła odebrać jego słów.
Zarzucił prochowiec na swoje plecy, a następnie skierował się do wyjścia. Aż mu się niedobrze zrobiło na myśl, że znów będzie musiał iść przez ten ziąb, jak zdążył się tutaj tak dobrze ogrzać. Gdy Hadrian tylko otworzył drzwi, przez zęby wysyczał krótkie "fuck" i opuścił lokal.

[z/t]