Nie mogłem znaleźć książki, która ma 264 strony... Znalazłem trzy mające 260. Aż wreszcie King mnie poratował.

"Jednak może w tym, co wyczyniali Niemcy, jest coś, co wywołuje ponurą fascynację - otwiera katakumby wyobraźni. Może część naszych lęków i obaw jest spowodowana skrywanym przeświadczeniem, że w sprzyjających - a raczej nie sprzyjających - okolicznościach, sami moglibyśmy wybudować takie obozy i obsadzić je. Fatalne objawienie. Może wiemy, iż w pewnych okolicznościach mieszkańcy tych katakumb ochoczo z nich wypełzną. I jak sądzisz, jakby wyglądali? Jak szalone führerki z kosmykami, uczernionymi wąsikami, hajlujące na okrągło? Jak czerwone diabły, demony albo smoki unoszące się na cuchnących, nietoperzych skrzydłach?
- Nie wiem - odparł Richler."
Cztery pory roku, Stephen King.

Strona 155.

"Choć nie był stary, zostało mu tylko trochę włosów, które wyrastały mu nad uszami i były długie jak u kobiety."
z Gry o Tron

strona 300, ew. 30 dla książek ubogich w strony

"- To jakieś znaki? - zainteresował się Arman natychmiast. - Dajesz komuś znaki?
- Nie, skąd, tak sobie machnąłem. - odparł Znajda, przeklinając się w duchu. Tylko tego brakuje, by Merrowie nabrali jakiś głupich podejrzeń! - Nie masz tak czasem? Wyobrażasz sobie obraz tak bezsensowny, że nie wiesz, co zrobić, żeby go przegnać...
- Nie wyobrażam sobie obrazów - odparł syn sardara wyniośle. - Ojciec je wiesza na ścianie namiotu, nie muszę sobie nic wyobrażać."
Łzy Diabła, Magdalena Kozak

"- Krótko mówiąc – uśmiechnął się Geralt – Nifgaard powoli zdobywa towarem i złotem to, czego nie zdobył orężem. Temeria nie broni się? Foltest nie wprowadził blokady południowych granic?
- Jakim sposobem? Towar idzie przez Mahakam, przez Brugge, przez Verden, przez porty w Cidaris. Dla kupców liczy się zaś wyłącznie zysk, nie polityka. Gdyby król Foltest zablokował granice, gildie kupieckie podniosłyby straszne larum...
- Waluta jest? – warknął, podchodząc do nich, celnik o przekrwionych oczach i zarośniętej gębie. – Coś do oclenia?
- Jestem uczonym!
- Bądźcie sobie nawet księciem! Pytam, co wwozicie?"
Krew Elfów, Andrzej Sapkowski.

Strona 82.

"To jest ta chwila, gdy rozum już wie, a dusza jeszcze wciąż ma nadzieję. Chwila, gdy lekarz nie chce już z tobą rozmawiać, chce natomiast rozmawiać z twoją żoną, bo przestałeś być człowiekiem. Stałeś się mięsem na stole operacyjnym, które patroszy się, faszerując odczynnikami, przewozi niby pakunek. Mięso nie ma prawa do godności ani do życia. Ma leżeć na swojej półce i biernie czekać na następny zabieg. "
Księga Jesiennych Demonów, Jarosław Grzędowicz

Obserwowanie mimoidu w jego szczęśliwych dniach (są to, mówiąc ściślej, szczęśliwe dni badacza, który się nad nim znajduje) może być źródłem niezatartych wrażeń. Miewa on swoje "wzloty twórcze", kiedy rozpoczyna niesamowitą hiperprodukcję. Tworzy wtedy bądź własne warianty zewnętrznych form, bądź ich komplikację czy nawet "kontynuacje formalne", i tak zabawić się potrafi godzinami ku uciesze malarza abstrakcjonisty i ku rozpaczy uczonego, który późno sili się zrozumieć cokolwiek z zachodzących procesów.

Stanisław Lem - Solaris

str. 45

Po długich wahaniach postanowiłem włożyć kombinezon z neoprenu. Ma czternaście milimetrów grubości (łatwo marznę, a zimą woda w Galicii robi się lodowata), jest miękki i wytrzymały. Wątpię, czy dałoby się go przegryźć. Będę miał najwyżej siniaka pod warstwą neoprenu, a to można wytrzymać. Poza tym jest całkowicie gładki, zgrzewany na szwach. Nie ma żadnych zwisających dodatków, guzików ani troków, za które mogliby mnie złapać. To jakby druga skóra. Miałem moment zawahania, kiedy zakładałem kaptur. Zakrywa mi całą głowę oprócz twarzy, ale ponieważ jest bardzo gruby, po zasłonięciu uszu prawie nic nie słyszę. Nie mogłem ryzykować, że któreś z tamtych zajdzie mnie od tyłu. Poza tym ograniczał mi możliwość widzenia kątem oka.
Apokalipsa Z. Początek końca, Manel Loureiro.

Strona 16.

„Lady Sackville moreover believed it her privilege, indeed her right, to indulge, whenever it took her fancy, in great pendulum swings of mood and temper, with Vita almost always the innocent and confused recipient of her mother's flamboyant emotionalism. Day after day, as a child, Vita was treated as though she were a plaything — smothered with love one morning, hated the next; called beautiful and cherished in the morning, condemned as ugly and unwanted in the afternoon. Throughout much of her adult life, and even after her marriage, Vita lived in the shade of this egotistical and power hungry woman who ‘wounded and dazzled and fascinated‘ her. More important, however, Vita grew up with a sense of personal impotence. Never was she allowed to feel herself a separate person with rights of her own.”
The Letters of Vita Sackville-West to Virgina Woolf, red. Louise DeSalvo i Mitchell A. Leaska

strona 95

o kurde wtf. Od kiedy tutaj zaczęto pisać całe paragrafy zamiast jednego zdania...


"Otarł wysokie czoło lepiącą się od potu jedwabną chustką."
Szczury Wrocławi - CHAOS, Robert J. Schimdt.

!strona 333!

Cedna napisał:o kurde wtf. Od kiedy tutaj zaczęto pisać całe paragrafy zamiast jednego zdania...

też się zdziwiłam najpierw! ale przeczytałam sobie w tył i na 14 stronie grow zaproponował, żeby wypisywać pięć zdań zamiast jednego

„Potem, aż do zmroku, biegała i robiła przysiady, trochę dlatego, żeby się rozgrzać, a trochę dla niepoznaki, na wypadek gdyby ktoś ją jednak obserwował. Przyszła na plażę poćwiczyć, to normalne, wielu ludzi biega i ćwiczy dla zdrowia. Gdy w końcu zrobiło się ciemno, zebrała swoje rzeczy i wolnym krokiem ruszyła z powrotem do domu pana Meyera. Posesję ogrodzono taśmą policyjną, a dom opieczętowano plombami, ale terenu nikt nie pilnował. Ulica była pusta.”
Księżyc myśliwych, Julita Bielak, Katarzyna Krenz
(średnia książka swoją drogą, spodziewałam się że będzie lepsza :+()

strona 123