"Król Cierni". Mark Lawrence.
Ta biel rozciągająca się aż do Przełęczy Sinego Księżyca, dusząca śniegami, nie dawała możliwości ucieczki i ciągnęła się dalej, aż do szczytu góry Botrang, i aż do nieba.

Strona 27.

"Czym bowiem były spokojne ulice tak dobrze znanego miasta wobec spalonych przez żar słoneczny bezmiernych stepów i pustyń australijskich?"

Alfred Szklarski, Tomek w krainie kangurów

Strona 284

"Ale spróbuję podsunąć ci pomysł."
Metro 2033, Dmitry Glukhovsky.

Strona 175.

W ogóle co wy na to, by spisywać po pięć zdań? Albo po akapicie, jak nie jest przerażająco długi? I: Bo czasami aż smutno ogarniać tylko jedno zdanie.

Zastosuję się, bo tak jest ciekawiej.

"Tkwię przy oknie jeszcze długo po tym, jak lasy przysłoniły mój dystrykt. Tym razem nie mam żadnej, nawet najmniejszej nadziei na powrót. Przed poprzednimi igrzyskami obiecałam Prim, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby zwyciężyć, a teraz przysięgłam sobie dołożyć wszelkich starań, aby utrzymać Peetę przy życiu. Nigdy już nie powrócę tą trasą."
W pierścieniu ognia, Suzanne Collins

"- Pięknie, Artem! Za dużo mędrkujesz! Masz rozkaz, to działaj według rozkazu i się nie zastanawiaj. Może to zwiadowca? Zobaczył, że nas tu mało, teraz przyjdzie ich więcej i... Może nas tu zaraz lekko i przyjemnie ukatrupią, ciach nożem po gardle i całą stację wyrżną, tak jak się to skończyło z Poleszajewską, a wszystko dlatego, że tyś gada na czas nie załatwił... Spójrz na mnie! Następnym razem każę ci ich gonić w tunelu!"
Metro 2033, Dmitry Glukhovsky.

Strona 27.

"Wszystkim się wydawało, że zapada mrok, kiedy centurion pierwszej centurii Marek, zwany także Szczurzą Śmiercią, wszedł na taras i stanął przed procuratorem. Był o głowę wyższy od najwyższego żołnierza legionu i taki szeroki w barach, że przesłonił sobą niewysokie jeszcze słońce.
Procurator zwrócił się do centuriona po łacinie:
- Przestępca nazywał mnie człowiekiem dobrym. Wyprowadź go stąd na chwilę i wyjaśnij mu, jak należy się do mnie zwracać. Ale nie kalecz go." - Mistrz i Małgorzata, Michaił Bułhakow


strona 232

Na szerokie barki miał narzuconą wojskową kurtkę w panterkę – prawie naturalnie, prawie jakby po prostu było mu zimno. Ale na kościstych kolanach leżała tylko jedna ręka, lewa. Prawej nie było aż do ramienia, i po to właśnie była kurtka. Dwa lata już minęły, a on wciąż przykrywał kikut, chował go. Nie chciał się przyzwyczaić. Tak jakby ręka mogła znów odrosnąć, trzeba tylko poczekać.
— Dmitry Glukhovsky, Metro 2035

Strona 144.

Wychodzę przez Bramę Tysiąca Słońc do Limbo, nawet nie spojrzawszy na zwiniętego w kłębek smoka, pełnego jak najgorszych przeczuć.

Maja Lidia Kossakowska - Żarna Niebios


Strona 17

"Szczury cofnęły się. Ich ślepa wola została złamana przez jedno z ostatnich osiągnięć ludzkiego geniuszu wojskowego. Ludzie zawsze umieli zabijać lepiej niż każde inne żywe stworzenie".
Metro 2033, Dmitry Glukhovsky.

Strona 111.

"Wyciągnął dłoń, nie spuszczając wzroku z paskudnego, płaskiego jak ludzka twarz, niedźwiedziowatego pyska. Z przeciętej tętnicy buchał pulsujący strumień, ale część posoki powoli, szybującymi w nocnym powietrzu kroplami, wsiąkała w futro i kapała na twarz Wędrowca."
Pan Lodowego Ogrodu, Jarosław Grzędowicz

"- Przeklęta- Rzucił z goryczą.- Ty wydarłaś ostatnie godziny szczęścia mego na ziemi! A... a bodaj ci nóżka spuchła!- Krzyknął i uciekł łzy lejąc rzęsiste".
Marta Kisiel - Dożywocie.

strona 47