Godność: Marco Ashikaga.
Pseudonim: Deus ex Machina.
Płeć: Zależy jak leży ale aktualnie mężczyzna.
Wiek: 1013. Widoczny około 23.
Zawód: Konstruktor androidów.
Miejsce zamieszkania: Świat 3.

Organizacja: S.SPEC.
Stanowisko: Inżynier.
Rasa: Android? Nie do końca...
Ranga: Biomech.

Moce (/artefakty/technologia):





Umiejętności:
* Inżynieria.
* Hakerstwo.
* Walka wręcz.
Słabości:
* Awersja do broni palnej.
* Czasem postrzega życie przez mangowy pryzmat starając się i oczekując od innych zachowań wzorowanych na fantastycznych wzorcach.

Wygląd zewnętrzny:
Niezwykle blada skóra; Białe sterczące w nieładzie włosy; Ciemne, mahoniowe oczy; Niezwykle przenikliwe, spokojne spojrzenie; Nieco kanciaste, zdecydowanie wschodnie rysy; Poważny wyraz twarzy; Wysportowane ciało o wyraźnie zarysowanych mięśniach; Stylowy, szyty na miarę czarny garnitur z szarym krawatem i białą koszulą. Gustowne, czarne rękawiczki. Chłodny, głęboki, na wskroś męski głos.

Charakter:
Ponad wszystko Marco ceni sobie swoją swobodę. Uwielbia dobrą muzykę, seks i smaczne jedzenie. Ma bardzo luźny stosunek do świata nie przejmując się rzeczami wielkimi i wzniosłymi a skupiając na tu i teraz. Nie darzy żadnym zainteresowaniem polityki i konfliktów. Jest raczej pokojowo nastawiony chodź oczywiście jeśli ktoś przekroczy granice jego cierpliwości powinien liczyć się z energiczną reakcją. Granice te są bardzo szerokie chodź nie mieści się w nich definitywnie hipokryzja dla której jest pełen pogardy. Pomimo tak wielu lat nigdy nie przestał być pasjonatem mangi i stanowi ona jedno z głównych hobby mężczyzny. Kolejną, nieprzemijającą życiową pasją są dla niego sztuki walki. Nie mowa tutaj o pokazywanym gawiedzi sporcie a o prawdziwej SZTUCE w pełnej swojej okazałości. Dodatkowo nie gardzi samą walką więc i też wszelakimi systemami bojowymi. Cóż więcej? Lubi szachy a jego praca stanowi zarazem hobby bo lubi programować i grzebać się w elektronice.

Historia:
Pokrótce mówiąc Marco pochodzi z dość nietypowej acz całkiem dobrej rodziny. Był wynikiem związku szanowanego i wysoko postawionego członka jednej z większych Japońskich Yakuz i pochodzącej z ameryki znanej programistki. Urodził się w trzynastego marca 1990 roku a "zmarł" 2043 ale o tym później. Jego matka umarła co prawda przy porodzie ale wychowywała go druga żona ojca która to obdarzyła go szczęściem posiadania o 3 lata młodszej siostrzyczki. Wiódł dosyć dostatnie życie z którego był dosyć zadowolony. Idąc w ślady swojej rodzicielki zainteresował się technologią i inżynierią uczęszczając na Uniwersytet Tokijski. Wpływy ojca natomiast sprawiały, że czasem uczestniczył w jakiś nielegalnych interesach albo stawał na podziemnej arenie gdzie najtwardsi z twardych walczyli by zdobyć miano legendy. "Koniec Świata" dorwał go w wieku lat 22 ale nie koniecznie zrobiło to na nim wrażenia. Styl życia, pozycja społeczna i kontakty jakie zdążył w międzyczasie nawiązać pozwoliły zapewniać mu i jego żonie godny byt. Życiowa partnerka młodego mężczyzny stanowi temat godny wspomnienia gdyż stała się nią wcześniej wspomniana przyrodnia siostra. Pomimo kontrowersyjności takiego związku żyło im się razem dobrze a wszystkich którzy mieli czelność unieś na nich rękę szybko konfrontowano z realiami "Nie podskakuj do Yakuzy!". Jakieś trzy lata po światowym incydencie zostali niestety zaatakowani we własnym domu przez wrogo nastawioną, włoską mafię. Wywiązała się strzelanina w której Marco zastrzelił wszystkich w czym licząc przypadkowe morderstwo własnej miłości. Brzmi nierealnie ale zwyczajnie kule przeleciały przez jednego napastnika na wylot zabijając stojącą za nim kobietę. Od tego czasu facet zamknął się w sobie, utył i dał całkowicie pochłonąć projektowi nad którym pracował. Przez wzgląd na niekorzystne warunki ludzkość zaczęła wzmożone dążenia do stworzenia androidów a on należał do jednej z głównych grup poruszających te zagadnienie. "Deus" czyli bóg to określenie które przypadło mu za bycie jednym z najważniejszych współtwórców SI czyli de facto nowego rodzaju życia. Przez wiele lat tęsknoty za utraconą miłością, grzebania w półmechanicznych ciałach i oglądania dziwnych, animowanych pornosów z poprzedniej epoki na gdzieś po drodze totalnie mu odwaliło. Skończył jako 53 - letni spasły perwers bez przyszłości i zabijany przez cholesterol kiedy do głowy przyszedł mu całkowicie radykalny i nieetyczny pomysł na którego realizację jednak miał środki i możliwość. Żyjąc w epoce androidów wszedł w posiadanie "Diademu Pamięci" i stworzył sobie idealne ciało Hatsune Miku do którego przeniósł swoją świadomość. Poprzednie ciało umarło oczywiście tego samego roku. Jako młoda i atrakcyjna zabawka erotyczna (Z taką bowiem myślą stworzył swój "pojemnik".) próbował bawił się z dosłownie każdym niezależnie od płci uparcie twierdząc, że to nie homoseksualizm skoro ciało ma niewieście. Uformowany już nowy rząd widział oczywiście jego dewiacje ale byli tam ludzie nadal pamiętający zasługi i uściśnięte dłonie a i on... czy też ono sam stanowił pożytecznego specjalistę (Nigdy nie porzucił swojej pracy.). Zgodnie z nieoficjalnym układem tak długo jak unikał poważnych konfliktów z prawem mógł liczyć na spokój i przymykanie oczu na liczne wykroczenia i wybryki. "Żyjąc" takim życiem dotarł niemal do czasów obecnych powoli zdrowiejąc ze swojego szaleństwa. Pewnego dnia przy pracy wpadł na pomysł aby spróbować czegoś co teoretycznie nie powinno być już możliwe a czego nie zrobił za życia - naćpania się. Jako robot zwyczajnie nie miał takiej opcji ale współpracując ze swoim przyjacielem, znajomym z pracy i seks kolegą obmyślili sprytny plan. Stworzyli Marco nowe ciało, zachowali świadomość w diademie a następnie wywołali celowe błędy w oprogramowaniu wprowadzając symulującego "tęgą fazę" wirusa. Nie zadziałało tak jak się spodziewali ale plan awaryjny poskutkował. Kiedy spaczona dusza obudziła się w nowej zabawce ujrzała napaloną, masturbującą się, patrzącą na nich obu i ewidentnie zepsutą zabawkę w której spędził tak wiele czasu. Nie marnowali słów bo nie tak miało być ale źle też nie było i skorzystali robiąc z Miku swoje zabawowe zwierzątko. Niestety przy tylu errorach zabawka długo nie wytrzymała i się posypała. Pewnego razu przy pracy mężczyznę naszła kolejna myśl którą odkrywczo podzielił się z towarzyszem:
- Już wiem co będę robił w życiu! Poderwę anielicę!
Krzyknął triumfalnie tak, jak dawniej wołano "Victoria!". Jako odpowiedź otrzymał niezbyt emocjonalne:
- Mhm.
Tak oto dobrnęliśmy jakoś do chwili obecnej w której to Marco jest jaki jest, pracuje dla S.SPEC. w dwuosobowej grupie z podobnie powalonym jak on biotechnologiem i kombinuje jak tu zrealizować swój cel nadrzędny.

Dodatkowe:
* To co wyróżnia go od standardowych blaszaków jest system nerwowy dzięki któremu może czuć jak normalny człowiek.
* Posiada syntetycznie wyhodowane wnętrze ust dzięki czemu jest zdolny do odczuwania smaków.
* Jego narząd rozrodczy również działa jak powinien.
* Po zatankowaniu odpowiednich substancji (Wlew ukryty między mięśniami brzucha) może symulować płacz, pocenie się i inne naturalnie wydzielane ciecze. Wszystkie one są syntetyczne więc niestety "strzela ślepakami".
* Jednym z głównych życiowych celów Marco jest "zaliczenie" anielicy.
* Jest dość dobry w grze na pianinie.
* Doskonale gotuje.
* Kiedyś był człowiekiem.
* Ożenił się z własną siostrą (Zmarła.).

Jest raczej pokojowo nastawiony chodź oczywiście jeśli ktoś przekroczy granice jego cierpliwości powinien liczyć się z energiczną reakcją.

Nie pójdę.
Pewnie chodziło o „choć”, ale to jedyny błąd.
Swoją drogą – masz fajny, lekki styl pisania. Tylko przecinki zjadasz w tempie ekspresowym, ale pewnie się jeszcze wyrobisz. Podobała mi się historia; pomijam pozytywny wydźwięk tej postaci, ale opcja z diademem i przenoszenie wspomnień przez tyle wieków - masz ode mnie order za pomysł. ✖ Akcept.