Wśród zadowolonych Psów, którzy nie mają na sobie ani jednego zadrapania, skaleczenia i nie męczą się z żadnym złamaniem, skręceniem czy chorobą.



Co myślisz o swoich rodzicach?

Nie mam rodziców.

Byłeś kiedyś w związku?

Nie.



Jak dałbyś na imię pierwszemu synowi?

Nijak. Nie chcę mieć syna, ale ten z przypadku ma na imię Alan. Nie ingerowałem w jego wybór.

Czy lubisz czasem pakować się w kłopoty tylko po to, by zabić nudę?

Nie. Zawsze potrafię sobie znaleźć jakieś bezpieczne zajęcie, kiedy zaczyna doskwierać mi nuda.



Co sądzisz o miastach za granicą?

Znam takiego jednego bodaj z m6...nic z tego dobrego nie wyszło...i wyszło dużo dobrego *zabieg powtórzeniowy celowy*
Choć są dziwne - chciałabym kiedyś odwiedzić.

Widzisz się w jakimkolwiek związku?

Aktualnie? Nie. Lubie się bawić, ale coś dłuższego, to nie moja działka.

Czy potrafisz nad sobą zapanować w niekomfortowej dla Ciebie sytuacji?

Zapanować...znaczy nie przypierdolić komuś, kto mnie drażni, ugryźć się w język i nie powiedzieć w prost co się myśli lub nie afiszować się z tym, że kogoś mam za debila bądź olać jakiegoś śmieszkującego sobie debila/pannę...?
Nie.
Chociaż raz była taka sytuacja w której to wylądowałem na dywaniku u generała, gdzie to zmuszony byłem mu opowiadać o tym, jak to jego córka jest puszczalska i że gdyby nie była taka nachalna to wcale nie znalazłbym się w jej łóżku. Sytuacja była o tyle niekomfortowa, że ciężko mi było wynaleźć odpowiednio delikatne słownictwo, a czułem taką potrzebę gdyż w rzeczonym pokoiku prócz owej córy znajdował się jej narzeczony, a mi się wcale nie uśmiechało gnić przez tą całą sytuację rok dłużej w akademii. Na szczęście nie byłem osamotniony, bo na owym dywaniku prócz mnie znajdowało się jeszcze trzech "winnych" i bardziej elokwentnych towarzyszy.
Wówczas rzeczywiście udało mi się siedzieć cicho i się nie wychylać, lecz to raczej wyjątek potwierdzający regułę.


Czy zawód/zajęcie któremu się oddajesz jest tym co zawsze chciałeś robić?

Nie. Chciałam być tancerką, albo służyć Miastu, ale cóż, wyszło jak wyszło.

Najsmutniejszy moment w życiu?

Kiedy jacyś obcy ludzie wparowali do domu, powybijali całą moją rodzinę łącznie z narzeczoną, każąc mi się na to wszystko patrzeć. Później tylko straciłem przytomność, a obudziłem się za murami miasta kompletnie bez niczego. Do tej pory próbuję złapać tego sukinkota, który kazał im to zlecić.

Co czujesz, kiedy w pobliżu Ciebie jest potrzebująca osoba?

Staram się jej pomóc na ile mogę, nawet, jeśli nie chcę. W końcu jestem aniołem, choć przyznam, że niejednokrotnie nie am na to ochoty.


Najzabawniejszy moment w Twoim życiu?