Godność:

Nie należy się tutaj spodziewać niczego szczególnego, bowiem jest zwykłym człowiekiem, jakich tysiące na Ziemi – William Mayers.

Pseudonim:

Wex, po prostu Wex.

Płeć:

Mężczyzna

Wiek:

26 lat

Orientacja:

Heteroseksualna

Zawód:

Bycie kobolde… Znaczy naprawianie tuneli i takie inne!

Miejsce zamieszkania:

Desperacja, ale większość czasu spędza w Katakumbach, bo ludzie lubią zatykać wentylację trupami.

Organizacja:

Neomasoneria

Stanowisko:

050 (technik)

Rasa:

Człowiek

Ranga:

Złota rączka Neomasonerii

Umiejętności:

• Inżynier – dźwignie, matematyka, fizyka, prawa oddziałujące na ciało, trybiki, wichajstry i bulbulatory. Wszystkie te tajniki zgłębił do granic możliwości, więc nie ma przed nim żadnych tajemnic ich funkcjonowania czy budowania. Potrafi zrobić coś z niczego i na dodatek będzie to jeszcze działało. To całkiem przydatna umiejętność w czasach, gdzie o wszystko trzeba walczyć. Desperacja jest dla niego istną kopalnią skarbów, z której może wygrzebać wszystko, co mu się tylko spodoba.
  
• Uliczna bijatyka – przez dość burzliwą młodość Wex nauczył się walczyć wszystkim, co mu podleci akurat pod rękę. Nieważne czy jest to krzesło, kufel, stolik czy staruszka o lasce. Wszystko stanie się jego bronią! Jeśli jednak nie ma niczego do pomocy, to równie dobrze poradzi sobie gołymi rękoma i nogami (w butach też!). Zwyczajnie adaptuje się całkiem dobrze do każdej sytuacji. Może i z wprawionym adeptem sztuk walki ma problemy, ale może go przecież zaskoczyć nieprzewidywalnością, nie?
  
• Elektryk– kabelki, prąd, neonówki i linie wysokiego napięcia. Żadna elektryzująca tajemnica się przed nim nie ukryje, bo doskonale wie za jaki kabel złapać, żeby nie być kopniętym. Potrafi też wkręcić żarówkę, jeśli o to pytacie…
  
• Robotyka – bardziej wyspecjalizowana dziedzina inżynierii. Wex jest zdolny do samodzielnego stworzenia robota, który posłuży mu na własny użytek, o ile będzie miał na to czas i wystarczające materiały. To samo tyczy się naprawienia już istniejącego czy zwyczajnego serwisowania go. Mężczyzna zwyczajnie uwielbia trybiki, więc dlaczego miałby sobie odpuścić tworzenie megazordów?
  
• Wytwarzanie broni – kolejna przydatna umiejętność, która nie przejawia się jedynie w tworzeniu pistoletów i karabinów, ale także konstruowaniu przydatnych pułapek chroniących katakumby przed mniej lub bardziej nieproszonymi gośćmi. Wszystko co przyda się do obrony lub ataku może wyjść spod jego sprawnych palców.
  

Słabości:

• Brak zmysłu powonienia – w wyniku jakiegoś nieszczęśliwego zbiegu okoliczności, Wex utracił możliwość powonienia. Przez tę małą przeszkodę omijają go drobne przyjemności dnia codziennego, jak perfumy czy zapach kwiatów. To jednak nie jest najgorsze. Zawsze może bowiem zapomnieć wyłączyć gazu w kuchence i tego nie poczuć!
  
• Strach przed wodą – w wyniku dość przykrego wydarzenia z dzieciństwa Wex obawia się większych zbiorników wodnych. Oczywiście potrafi pływać, ale w momencie kiedy znajdzie się niespodziewanie pod wodą traci zdolność trzeźwego myślenia i wielki trud sprawia mu utrzymanie się na powierzchni wody.
  
• Ból kolana – w wyniku operacji, którą przeszedł za młodu jego kolano paraliżuje przeszywający ból pojawiający się w deszczowe dni. Jego nasilenie jest różnorakie. Raz jest to jedynie nieprzyjemne ukłucie w nodze, ale kolejnym razem może już sprawiać, że Wex nie może wyprostować nogi i zmuszony jest do chodzenia o kulach.
  

Wygląd zewnętrzny:

Mimo, że parę lat ma już na karku, to nadal całkiem dobrze się trzyma. Wysoki na metr i dziewięćdziesiąt osiem centymetrów mężczyzna zwraca na siebie uwagę nie tylko niecodziennym wzrostem, ale również swoją czupryną. Średniej długości włosy sięgają mu aż do oczu. Są tak proste, jak charakter chłopaka, a na dodatek mienią się kolorem ciemnego blondu. Często bił się z myślami i był bliski ich ścięcia, ale ostatecznie zostawia je zawsze w takiej samej wersji. Czasem sprawia to, że niesforne kosmyki wędrują do jego oczu i musi je stamtąd wyjmować godzinami, ale czego się nie robi dla odrobiny komfortu psychicznego. Idąc dalej należy wspomnieć o jego zielonych oczach, które podobne są do kocich patrzałek. Uważnie lustrują otoczenie, wyglądają na wiecznie szczęśliwe i roześmiane, a na dodatek są całkiem ładne. Sylwetkę ma za to całkiem zadbaną, choć nie do końca wiadomo czy jest to zasługa jego pracy czy też drobnych ćwiczeń, jakie wykonuje każdego dnia (88 kg żywej wagi!). Zwyczajnie lubi być w ruchu i zawsze znajdzie na to małą chwilkę. No, ale to tyle jeśli chodzi o normalność. Wex jest bowiem skromnym miłośnikiem tatuażów, co z kolei przekłada się na to, że jego skóra jest nimi oblepiona. Pierwszy i zarazem najstarszy umiejscowił pomiędzy swoimi łopatkami i w skrócie, przedstawia on krzyż. Kolejny znajduje się na jego lewej łopatce, gdzie wytatuował sobie słowa swojej ulubionej piosenki. Jeszcze jeden umiejscowiony jest również na lewym braku, jednakże tym razem jest to zwykły tribal, który mu się spodobał. Przedostatni znajduje się na jego krzyżu. Ostatni natomiast na lewym biodrze. Ah, tak! Najmniejszy za to umiejscowiony jest na małym palcu lewej ręki i ma formę gwiazdki. Oprócz tego, charakterystycznym elementem są dwa, puste nieśmiertelniki noszone na szyi oraz srebrny krzyż na łańcuszku. Ubranie ma za to zawsze takie same. Granatowy, jednoczęściowy strój, pod którym ma tylko bieliznę, a który posiada pasek na wysokości bioder, który trzyma całość na jego ciele w momencie, gdy pozbędzie się jego górnej części. Czasem na jego szyi spoczywają również czarne gogle ochronne, a ręce ochraniają czarne, skórzane rękawiczki, ale ogólnie Wex nie lubi nosić na sobie zbyt wielu ubrań.

Charakter:

ADHD, nadpobudliwość, zespół niespokojnych kończyn. Pierwszym, co rzuca się zapewne w oczy jest niesamowita i nieposkromiona energia chłopaka, która wypływa z niego z każdej strony. Zawsze musi się czymś zajmować, bo po kilku sekundach bezczynnego siedzenia zwyczajnie zaczyna się nudzić, a wtedy staje się niezwykle marudny i uszczypliwy. Te wielkie pokłady energii przekładają się natomiast na jego charakter również w inny sposób. Przez nie Wex jest człowiekiem dość porywczym przez co często chodzi poobijany, poobdrapywany i posiniaczony. Bójki nie wydają mu się niczym dziwnym i chętnie bierze w nich udział chociażby dla zabawy. Właśnie dlatego tak często bywa w barach, gdzie przy dobrym trunku i kilku kuflach można porozbijać niektóre twarze i głowy. Z tym z kolei wiąże się dość niewyparzona gęba, która zawsze mówi to, co uważa. Ale, hej! Wex wcale nie ejst takim złym człowiekiem poza kilkoma wadami. W końcu zachowuje się jak prawdziwy mężczyzna i w dobie wszechobecnej znieczulicy i obojętności na los drugiego człowieka, on sam nigdy nie zapomina o tym, ze ludzie są zwierzętami stadnymi. Zawsze stara pomóc się komuś w potrzebie i jest przy tym na swój sposób miły. Jedynym momentem, kiedy Wex potrafi się zamknąć jest praca. Wtedy jego wyraz twarzy zmienia się nie poznania, a sam mężczyzna skupia się na swojej pracy tak, jakby właśnie tworzył istne arcydzieło. I nie ma tutaj znaczenia to, czy naprawia dziecku zepsutą zabawkę, czy też konstruuje nowy karabin. Jego stoicki spokój i niesamowita precyzja objawiają się w każdym z tych przypadków. Może dlatego, że jest on perfekcjonistą i akurat dokładność oraz symetria zawsze są jego punktem odniesienia przy wykonywanej pracy. Będzie siedział nad jednym urządzeniem dotąd, aż nie zrobi wszystkiego idealnie tak, jak sobie to zaplanował.Jak już wcześniej było napisane, Wex nienawidzi nudy, ale do tego stopnia, że jest gotowy z nią nawet walczyć. Dosłownie! W takich chwilach wyobraża sobie, że nuda ma humanoidalną postać i urządza sobie z nią porządną walkę na śmierć i życie. Nuda nigdy nie wygrywa, bo albo do zabawy włączy się ktoś inny, albo Wex padnie na ziemię wycieńczony i będzie miał kilka chwil na odpoczynek. Obydwa wyjścia są dobre! Ostatnim, ale za to jednym z ważniejszych elementów jest fakt, że Wex nie czuje się zbyt pewnie w towarzystwie kobiet. Oczywiście wszystko jest w porządku, dopóki te zachowują względną odległość i zbytnio się nie narzucają, a on sam nie musi im słodzić, ale w momencie kiedy ta bariera pomiędzy nimi znika, William zaczyna gubić słowa i delikatnie się rumienić. Dlatego zazwyczaj unika bliższych kontaktów z płcią przeciwną, a tylko kilka jej przedstawicielek może z nim faktycznie naprawdę swobodnie porozmawiać. Tyle, że wtedy znają się już dobre kilka lat i mężczyzna zdążył przełamać swój niecodzienny strach. Jest jednak dzielny, więc zawsze potrafi wycofać się tak, żeby zachować dobry dystans.

Dodatkowe:

• Potrafi i uwielbia grać na gitarze oraz perkusji. Problemem jest jednak znalezienie takich instrumentów w zdezelowanej Desperacji.
  
• Uwielbia się dobrze napić i zabawić, więc można nawet powiedzieć, że często jest duszą towarzystwa.
  
• Nie dyskryminuje żadnej rasy stąpającej obecnie po ziemi. Jest mu całkowicie obojętne czy człowiek nadal wygląda jak ssak na dwóch łapach, czy też jest bardziej podobny do jaszczurki.
  
• Zbyt często pomaga innym ludziom, przez co nierzadko brakuje mu podstawowych artykułów bądź jedzenia.
  
• Skoro o tym mowa, to… zapomina, że powinien jeść! Zdarza się tak, że nie miał w ustach nic przez całe dwa dni i uświadamia sobie to dopiero wtedy, kiedy niemalże zemdleje albo z braku cukru ból rozsadza mu głowę.
  
• Jest nocnym markiem. Woli buszować do 10 rano, a odsypiać wszystko za dnia, niż chodzić do łóżka jak normalny człowiek robić powinien.
  

Owr, super kp. Chcę relację i rezerwuję sobie z Tobą fabułę, więc kiedyś tam wpisz mnie w swoją kolejkę~ Nie pozostaje mi nic innego jak dać Ci akcept i życzyć miłej gry~