Pierwszy raz widział tego osobnika, ale nie ma co się dziwić. Nie znał wszystkich członków CATS. Zmieniali się w tempie ekspresowym. Każdego dnia ginęło parę Kotów, by po chwili na ich miejscu pojawili się nowi. Ponadto Shion nie był na co dzień u nich, tak więc wiele mu unikało. Już nic nie powiedział, cierpliwie czekając, aż goryl przestanie wpatrywać się w niego i w końcu przejdą do konkretów. W końcu ruszyli, a rudowłosy w milczeniu ruszył za nim schodząc do piwniczki, w głowie pamiętając drogę powrotną. Każdy skręt, ilość drzwi, wszystko. Na wypadek, gdyby musiał uciekać ile sił w nogach.
Henrego widział kilka razy, kiedy jeszcze mieszkał w norach Kotów, ale w sumie nie miał z nim jakiegoś bliższego kontaktu. Tylko przynoszenie informacji. To wszystko. Ale przez ten cały czas często obserwowało i jego przyzwyczajenia. Może przyda mu się to w tym momencie. Oby.
Rzucił krótkie spojrzenie całej reszcie Kociaków, próbując na szybko policzyć ilu ich jest, jednocześnie skinął głową witając się z nimi, by wreszcie zasiąść naprzeciwko mężczyzny. Przedstawienie czas zacząć. Już otwierał usta, kiedy do pomieszczenia wrócił wcześniej widziany mężczyzna i podał mu kubek z winem. Chłopak spojrzał na zawartość, ale nie napił się. Nie przepadał za alkoholem… W sumie to nigdy przedtem nie pił. I póki co wolał zachować tę tradycję. Trzymając wciąż kubek skupił się na mężczyźnie i bez większego wyrazu zaczął mówić to, co rzekomo wiedział.
- Ciężko o ich zaufanie, ale koniec końców chyba zaczynają za mną przepadać. A będąc nietoperzem można schować się wszędzie i podsłuchiwać to, co gadają. – powiedział cicho poprawiając się na krześle. - Growlithe stracił sojusz z Łowcami. Nie wiem o co poszło dokładniej, ale wiem, że próbował zabić ich aktualną przywódczynię. – powiedział pospiesznie i sięgnął do swojej torby, z której wyciągnął pognieciony świstek papieru. Rozłożył go przed mężczyzną.
- A to mapa, którą naszkicowałem na szybko. Tutaj… – pokazał palcem jakiś ciemny punkt. - … jest bar. A tutaj… – palec przesunął się bardziej na północ. - Mają się spotkać. Dzisiaj. Grupa składająca się ze słabszych jednostek odbiera przesyłki żywnościowe od łącznika z miastem. Ma być z nimi jedynie jeden doberman, biokineza pantera śnieżna. Grow, jego zastępca i trzech innych dobermanów ma się udać, albo już się udała, nie jestem pewien, ale wiem, że chcą urządzić polowanie. Mają corocznie tutaj… – kolejne przesunięcie palce gdzieś bardziej na środek - … jakieś spotkanie. Nie wiem o co chodzi, ale spotykają się co roku, wspólnie jedzą, bawią się i rzeczy w tym stylu. Jutro w nocy. Dlatego dzisiaj wspólne polowanie i odbieranie żywności. – zamilkł oddając mapę w dłonie mężczyzny. Teraz wystarczyło, że będzie czekał.

W milczeniu czekał, aż mężczyzna wszystko spisze. W głowie próbował znaleźć jakikolwiek sposób na pozbycie się wszystkich członków CATS z pomieszczenia, w celu zdobycia tego, po co tak naprawdę tutaj przyszedł. Niestety, póki co nic konkretnego nie przychodziło mu do głowy. A wiedział, że czas go goni. Zerknął kątem oka na naczynie z winem, mają ochotę przez krótką chwilę skrzywić się na sam jego zapach. Powstrzymał się jednak przyjmując maskę totalnego zobojętnienia. Przynajmniej dzięki temu nadal żył.
Drgnął lekko, gdy Henry wreszcie przemówił, kierując swoje słowa do niego.
- Nie. Ale powiedziałem im, że idę polować. Dziwnie będzie wyglądało, jak wrócę po tak krótkim czasie. – skłamał bez zmrużenia oka przyglądając się twarzy mężczyzny. - Mam nadzieję, że to nie będzie problem. – mruknął cicho, poprawiając się na niewygodnym krześle.
- Swoja drogą… – zerknął ukradkiem w bok. -
Widzę sporo nowych twarzy. Każdego dnia ktoś inny, co? – zagadnął chcąc dowiedzieć się nieco więcej o członkach CATS. No, przynajmniej o tych, których widział po raz pierwszy w swoim życiu.

Poprawił się na krześle, kiwając przy tym głową na znak zrozumienia, chociaż tak naprawdę jego myśli uciekały gdzieś daleko. Drgnął niespokojnie, kiedy Henry rozkazał reszcie Kotów opuścić pomieszczenie. Paradoksalnie w większej grupie czuł się bezpieczniej, aniżeli sam na sam z Henrym. W milczeniu odprowadził wychodzących dryblasów, zastanawiając się, co siedzi w głowie mężczyzny. Najchętniej to wstałby i uciekł stąd jak najdalej, by móc ukryć się w jakieś ciemnej norze i przeczekać tak długo, aż wreszcie wszyscy o nim zapomną.
- Nie musieli być wartościowi. Kot to Kot, członek rodziny, prawda? – zapytał cicho ciekaw odpowiedzi. Do tej pory, gdzie sięgał pamięcią, w CATS panowała zupełnie inna polityka. Nigdy jakoś szczególnie nie przywiązywali uwagi do przywiązania i zemsty za zabitego członka. Liczyły się tylko i wyłącznie przydatne oraz silne jednostki. Zupełne przeciwieństwo do Psów. Ale przecież od kiedy Shion „odszedł”, mogło się naprawdę wiele zmienić.
Wewnętrznie miał taką cichą nadzieję.
Ma na imię Growlithe przemknęło przez jego umysł, ale nie odważył się poprawić mężczyznę. Zamiast tego przytaknął potulnie. Czyli pozbawienie ich zapasów znacznie osłabiłoby ich siły… To byłoby coś. Taka wiedza, gdzie przetrzymują zapasy. Albo wykraść chociaż połowę z nich. Wtedy Shion… wtedy zyskałby w oczach Growa i reszty Kundli.
- Oczywiście, zapasy to ważna rzecz. Wiem, że Psy mają w Desperacji z trzy magazyny. Niestety, nie znam ich lokalizacji. Ale może do naszego następnego spotkania uda mi się coś z nich wyciągnąć. – powiedział, mając maleńką iskierkę nadziei, że Henry wygada się odnośnie ich zapasów. Cokolwiek, jakakolwiek informacja.
- Spróbu— – przerwał momentalnie, gdy usłyszał huki na górze. Zadarł głowę nieco ku górze, mrużąc przy tym oczy, a następnie przeczesał rude włosy, wyczesując z nich nieco piasku i tynku.
- Spróbuję jakoś go osłabić. Podać mu jakąś truciznę. Wiem, kiedy jada. Może uda mi się zakraść do kuchni i pod ich nieobecność dodać coś do jedzenia. Problem jest taki, że nie mam żadnej trucizny. – spojrzał znacząco na mężczyznę. Może się uda nieco więcej wyciągnąć.

Im dłużej siedział sam na sam z Henrym, tym bardziej czuł się gorzej. Do tej pory polityka CATS wydawała się być zupełnie inna, odmienna od tej, jaką przedstawiał mu mężczyzna. Rodzina? Więzy? Bliskość? Przecież u Kotów nie liczyły się takie wartości. Nawet Ethan mówił mu o tym. A im dłużej słuchał mężczyzny, to z każdą kolejną chwilą czuł się o wiele bardziej skołowanym. I choć nie dawał nic po sobie poznać, to w środku czuł, jak rozdziera się na pół w niepewności.  
Spuścił wzrok nieco zawstydzony, nie wiedząc jak odnaleźć się w takiej sytuacji, mimowolnie zaciskając delikatnie palce na skraju swojego ubrania.
- W sumie…. Nikt wcześniej nie powiedział mi czegoś takiego. – wypalił szczerze, czując dziwną gulę w gardle i ścisk w okolicach mostka, wreszcie podnosząc spojrzenie na mężczyznę.
- Zaproponowałem jedynie swoją pomoc. – wzruszył lekko ramionami. - Skoro i tak już tam jestem, to przecież mogę napsocić jeszcze bardziej niż tylko zbieranie dla was informacji. Dlatego też pytałem o te magazyny. Kiedy wiem czego mniej więcej wam brakuje, to mogę wykradać coś od nich. Tak, jak do tej pory to robiłem. – zamilkł, kiedy do jego uszu dobiegł odgłos strzału. Mimowolnie uniósł wzrok ku górze, a przez jego twarz przebiegł lekki grymas.
- Niebezpiecznie zaczyna się robić. – poprawił się na krześle, podskórnie czując, że lada moment może zrobić się nieprzyjemnie.
- Potrzebuję jakiegoś antybiotyku, jeżeli to nie będzie problem. Ponoć jakaś nieprzyjemna odmiana grypy zaczyna się panoszyć. I trochę jedzenia. I coś ciepłego na grzbiet. – wyrzucił na jednym wydechu, nie będąc pewnym na ile może sobie pozwolić w prośbach. - Oczywiście, jeśli jest taka możliwość.
Nie był do końca przekonany, czy Henry go sprawdza czy też naprawdę proponuje mu w jakiś sposób pomoc. Jednakże czas, który spędził w Apogeum skutecznie nauczył go, że nie można gryźć wyciągniętej ręki, tylko trzeba przyjmować pomoc, bo nie wiadomo co przyniesie jutrzejszy dzień. Gorzej, jak ta ręka trzyma pręt i może nim zdzielić skórę.

Wyciągnął rękę nad biurkiem zabierając karteczkę. Dokładnie ją zgiął a następnie schował głęboko w kieszeni spodni, żeby przypadkiem mu nie wypadła. Nie był do końca pewien czy to mu się w ogóle przyda, jednakże lepiej chomikować takie rzeczy przez jakiś czas. Kto wie, kiedy mogą się człowiekowi przydać. Omiótł przez moment wzrokiem biurko czy tam stół, przy którym siedzieli chcąc wyłapać jak najwięcej szczegółów. Głównie jakieś papiery czy inne temu podobne, które sugerowałyby o pożądanej przez rudowłosego zawartości. Musiał zdobyć te informacje, bo inaczej nie ma powrotu. Nie będzie mógł pokazać się Growowi na oczy a nieśmiertelnik, który nosił na szyi zacząłby mu ciążyć. Chyba po raz pierwszy od bardzo dawna, jeżeli nie pierwszy raz w jego nędznym i krótkim życiu, czuł, że musi to zrobić i że chce usłyszeć od Growa pochwałę za to, że się dobrze spisał. Dlatego też bez względu na trudności, nie mógł wrócić z pustymi rękami.
- Rozumiem. Będę pamiętał. – odparł cicho potwierdzając lekkim skinieniem głowy. Chociaż podświadomie miał nadzieję, że nie będzie już im dane nigdy się spotkać. Nie w takich okolicznościach.
Zauważył tę drobną zmianę, kiedy mięśnie Henrego się spięły. Sam Shion nieco podskoczył na krześle, próbując uspokoić palpitacje serca. Miał złe przeczucia.
” Na zachód od Apogeum znajduje się seria starych bunkrów, a kawałek dalej Limbo. Niemal na środku drogi pomiędzy nimi jest stara skała, którą jakiś kawalarz pomazał zieloną farbą od północy, wiesz, ma to udawać mech. Właśnie ta...” powtarzał w myślach za mężczyzną, chcąc wyryć w pamięci każde słowo.
- Co… – wyrwało się z jego ust, kiedy mężczyzna raptownie zamilkł. Niech to szlag. W takim momencie, kiedy mógł dowiedzieć się czegokolwiek więcej, co pomogłoby Kundlom. Spoglądał przez chwilę zaskoczony na barmana, czując, jak robi mu się słabo. Jeszcze tego brakowało. Idąc w ślady mężczyzny, uniósł powoli ręce ku górze i wstając z krzesła ruszył za Henrym, starając się nie zwracać na siebie uwagi. Zerknął na mężczyznę przed siebie czy nie ma przypadkiem ze sobą jakiejś torby. Cholera, przecież nie zostawiłby wszystkich papierów tutaj… prawda?