Kiedy się dowiesz będzie już za późno... [Neville, Karyuudo]

Mówiłem, że to przejebana sytuacja. Ich pobyt tutaj nie świadczył o niczym dobrym, a na pewno nie owa dziewczynka, która postanowiła ich odwiedzić. Nagłe poczucie strachu i niepokój, który zagościł w ich sercach oznaczał tylko, że ich wewnętrzny instynkt ostrzegał ich przed tą istotą. Najlepiej byłoby ją omijać szerokim łukiem i w ogóle olać. Możliwe, że będą mieli do tego okazję, ale chwilowo mają inne zmartwienie na głowie. Na razie próba realizacji drugiego planu zaczęła się dosyć powoli. Wzrok powoli przyzwyczajał im się do mroku jeszcze bardziej. Widzieli dokładniej zarysy wszystkiego co się tutaj znajdywało. Neville bardzo zgrabnie uwolnił się z wiszenia i brawa mu za to. Sprytnie, szybko i bezboleśnie. Łańcuchy są tylko trochę ciężkie, ale przynajmniej teraz ma jakąś swobodę ruchów. Problem był tylko taki, że jego nogi odmawiały mu posłuszeństwa. W momencie gdy stawiał krok załamywały mu się i lądował na ziemi. Jednak po chwili czuł mrowienie, które przechodziło od jego stóp, aż po tyłek. Krew zaczynała krążyć po jego kończynach, a to oznaczało że będą działać. Mają coraz większe pole do popisu. Powoli wydostanie się z tego pokoju będzie realniejsze niż ta dziewczynka, która ich nawiedziła. Wszystko sprowadza się do czasu i motywacji. Im szybciej tym lepiej. Samo uwolnienie się z łańcuchów to nic. Trzeba znaleźć jeszcze wyjście. Czas to cenna waluta, której macie coraz mniej.