○ Moce:
ღ Pełna Biokineza - Dziewczynka zamienia się w coś, co przypomina małego, dość brzydkiego pieska z uszami jak radarami. A konkretniej - w fenka. Jest to najmniejszy członek rodziny psowatych i mają charakterystyczne olbrzymie uszy dzięki którym są w stanie usłyszeć zdobycz poruszającą się pod ziemią. Auraya zmienia się w osobnika odrobinę większego od naturalnych fenków. Ma około 50 cm w kłębie, mierzy sobie coś około 68 cm i waży nie więcej niż 3 kg. Sam ogon, zakończony na czarno, jest długi na 31 cm. Jeśli zaś chodzi o wzrok - Raya w tej formie widzi wszystko zamazane i z każdą godziną jej wizja pogarsza się.

○ Artefakty:
ღ Pan Królik(prezent od matki) - Całkowicie normalna maskotka która zawsze jest przy dziewczynce. Jednak w razie niebezpieczeństwa zmienia się w niewielką, pół-przeźroczystą białą barierę która chroni Aurayę i ewentualnie jedną dodatkową osobę przed wszelkimi atakami. Na samej górze kuli pojawia się śmiejący króliczy łeb z przepaską na oku.

ღ Wachlarz Emocji(dotyk) - Dziewczynka nie kontroluje tej mocy i na dobrą sprawę nawet nie wie, że ją posiada. Jest to dość niezwykła umiejętność, gdyż zarówno potrafi mieć negatywne i pozytywne skutki. Poprzez dotyk, dziewczynka jest w stanie wywołać czy też zmienić emocje u dotykanej osoby. Strach, panika, ból, złość, zazdrość, ale też i zadowolenie, odwaga, poczucie własnej wartości i tak dalej. Dosłownie, cały wachlarz emocji, od negatywnych, poprzez te, które nie mają większego wpływu na samopoczucie aż do pozytywnych.


○ Umiejętności:
ღ Ma wyostrzony węch i słuch.

○ Słabości:
ღ Jest niewidoma. Tak, dokładnie, nie widzi. Jej oczy są jednak specyficzne, gdyż są w stanie zobaczyć to, co dziewczynka wykreuje w swojej wyobraźni. Najczęściej są to potwory i bestie które chcą ją zabić. Wszelkie zło widzi w odcieniach szarości, kolory są dla niej całkowicie obce.
ღ Ma częste koszmary które nie pozwalają jej spać przez co wiecznie jest zmęczona. Zwykle budzi się zalana potem.
ღ Zachowuje się jak małe dziecko. Nie potrafi nic przy sobie zrobić, jest całkowicie zależna od ludzi wokół niej. To od nich zależy, czy dostanie jedzenie czy też będzie wykąpana.
ღ Oczywiście, nie potrafi również pisać ani czytać.
ღ Ma amnezję. Nie wie, że umarła i nie pamięta kim była za życia. Czuje się trochę tak, jakby ktoś wymazał z jej pamięci dziesięć lat życia.
ღ Nie potrafi się posługiwać bronią palną czy biała. Jest całkowicie bezbronna i, ponownie, polega na innych.
ღ Często podejmuj się rzeczy, których nie jest w stanie wykonać. To powoduje u niej smutek i załamanie.
ღ Cholernie łatwo doprowadzić ją do płaczu.

○ Wygląd zewnętrzny:
ღ Waga: 39 kg.
ღ Wzrost: 146cm.
Jej wygląd zmienił się drastycznie po śmierci. Kiedyś miała długie do pasa brązowe włosy i szare oczy, zaś teraz wszystko się zmieniło, a dziecko bez wątpienia wyróżnia się na tle normalnych ludzi. Jej włosy przyjęły barwę błękitu i pofalowały się delikatnie - zupełnie jak morze tamtego dnia. Kolor oczu zmienił się na bardziej intensywniejszy odcień niebieskiego. Mimo, że Aura nie widzi, to jej oczy zawsze wydają się takie żywe i szczęśliwe. Jej cera nic a nic się nie zmieniła - nadal blada, jednak zdrowo wyglądająca.
Kiedyś ubierała się jak prawdziwa księżniczka - W drogie sukienki z falbankami, w kolorach trawy, nieba czy lodów waniliowych, teraz jednak jej ubiór zależy od osoby, która się nią opiekuje.

○ Charakter:
Jej charakter niebyt się różni od tego z poprzedniego życia. Nadal jest zadowolona z życia i jest w stanie zrobić wszystko, by ludzie wokół niej również odczuwali radość. Często wygłupia się i robi z siebie klauna, by komuś poprawić humor. Ba, nie musi się specjalnie wysilać, zawsze zrobi coś głupiego nawet o tym nie wiedząc. Nie czuje się jednak całkowicie swobodnie w towarzystwie dużej grupy obcych jej osób.
Naiwnie ufa, że świat to piękne miejsce, a ciemność którą widzi, to po prostu mgła która może zniknąć w każdej chwili by odsłonić wszystko to, co piękne.

○ Historia:
Morze było takie piękne tego lata. Łódka spokojnie bujała się na niewielkich falach, można powiedzieć, że nawet w rytm muzyki która grała na pokładzie. Auraya śmiała się, do połowy wystając zza burty, i puszczała niewielkie papierowe łódeczki, które, mimo szczerych chęci, już po chwili mokły i topiły się na wskutek ciężaru. Zrobiła naburmuszoną minę, widząc jak ostatnia z jej cennych zabawek tonie. Nagle ktoś złapał ją w pasie, podniósł do góry i okręcił się dookoła.
- Rian! Moje łódki zatonęły! Mówiłeś, że nie zatoną! Kłamałeś! - okrzyczała brata, posyłając małe piąstki w stronę jego torsu, jednak nim się spostrzegła, znowu była wysoko w powietrzu, nad jego głową.
- G-głupek! - kochała go. We wszystkich bajkach które w życiu oglądała, zawsze pojawiała się księżniczka i książę, a następnie zakochiwali się w sobie. Właśnie taką miłością kochała brata. Była o niego zazdrosna, on jednak nie zwracał na to większej uwagi.  
Odstawił ją na ziemię i ruszył w stronę dwóch chłopaków i krótkowłosej dziewczyny. Nie należała do niego, jednak robiła wszystko by go w sobie rozkochać.
- Hej, Auraya? Chcesz popływać? - zapytał piskliwy głos który wręcz śmierdział sztuczną uprzejmością. Dziewczynka odwróciła się napięcie i całkowicie olała koleżankę brata.
- Skoro ona nie chce, to ja się chętnie z nią zamienię. - odparł Rian, wyszczerzając zęby w uśmiechu. Kobieta zaśmiała się i jeszcze raz spojrzała na dziewczynkę.
- Nie! Chce popływać w oceanie! Ty później popływasz! Idziemy Mirea? - Dziewczynka bez wątpienia wybrała mniejsze zło. Uznała, że chwile popływa z nieznośną koleżanką, a tym samym oszczędzi brata przed tym koszmarem.
- Ten ocean nazywamy morzem, słoneczko. - zaśmiał się jej brat i sięgnął po kolejne piwo. To chyba już siódme... A może i ósme?
Starsza koleżanka wskoczyła do wody bez kamizelki, czego oczekiwała również od Aury. Nikt specjalnie nie protestował, a więc nie miała zbyt wielkiego wyboru jak po prostu się zgodzić. Mirea wzięła ją za rękę i popłynęły w siną dal.
Pływały dobre pół godziny. Oddaliły się od statku, nie odzywając się do siebie nawet słowem. Obie były spięte, a dodatkowo dziewczynka czuła narastający niepokój z każdą chwilą. W pewnym momencie zatrzymały się, a Mirea zaśmiała się, wyciągając dziewczynkę przed siebie.
- Nie lubię Cię, wiesz? Denerwujesz mnie. Nie mogę znieść tego, jak na niego patrzysz, i tego, że cały czas próbujesz nas od siebie oddalić. Ale to ci się nie uda, słoneczko, on jest mój. I tylko mój. On cię nie kocha. Nie przejął się tym, że jesteś bez kamizelki, a ledwo potrafisz pływać. - pogłaskała niespokojną i przerażoną dziewczynkę po głowie, a potem, bez zbędnych ceregieli wepchnęła jej głowę do wody. Raya szarpała się i wierzgała, jednak po chwili jej ciało przestało być posłuszne i bez najmniejszego oporu zaczęło tonąć, tak jak łódki. Mirea odczekała dłuższą chwilę po czym powoli zaczęła płynąć w stronę łodzi.
Auraya resztą sił wyciągnęła przed siebie rękę, a potem... Nastała ciemność.
Ciemność.
Ciemność.


○ Dodatkowe:
ღ Potrafi śpiewać, jednak na pamięć zna tylko jedną piosenkę którą nuci pod nosem gdy jest jej smutno.

Co do mocy "Wachlarz Emocni", nie jestem do końca pewna, czy podchodzi to pod moce związane z ciałem. Jeśli nie, to Aura posiada artefakt który działa w ten sam sposób.
I tak, zdaję sobie sprawę, że historia jest fe, ble i w ogóle. Może kiedyś ją jakoś zmienię.

No to na początek – skoro bierzesz wymordowaną, druga ranga musi być jedną z rang, które przypisane są wymordowanym, także maskotka musi zostać zmieniona.
I faktycznie wywoływanie emocji nie jest mocą związaną z ciałem, więc dobrze, że ma ten artefakt. Moc z kolei nie będzie działała na osoby, które posiadają blokadę umysłu, bo emocje mają jednak podłoże psychiczne.
Bariera artefaktu będzie utrzymywała się przez 3 posty, a przerwa przed następnym użyciem będzie równa 4 postom.
Tak czy inaczej... do poprawy.

A miało być tak pięknie z tą maskotką... Tak czy siak, ranga zmieniona, a wachlarz przeniesiony do artefaktów.

No, zdarza się. Akcept.