No najbardziej mnie urzekło, jak zacząłeś marudzić, że nic się tam nie dzieje chwilę po tym, jak na ekranie zamordowano dwie osoby, a drugie dwie były w stanie krytycznym. :'D Jak to dla ciebie było nic, to naprawdę musiało wiać nudą.

Ev, właśnie ja czekałem na to "napięcie". I go nie znalazłem. *kaszl*

Chyba te hiszpańskie wrzaski przytłumiły całe napięcie. Też nic nie poczułem niestety.

NO CO JA PORADZĘ. To się wydarzyło tak nagle, a potem już mało kto zwracał na to uwagę. |:

- Prawie jak gladiator (1 godz. 35 min.)

✗ THE SILENCED
Kolejny film obejrzany dziś z Koirą, tym razem lepszy. Koreański. I shippowaliśmy hardo główne bohaterki, chociaż ciężko było je odróżnić spośród tłumu tak samo ubranych i uczesanych Azjatek, hehe. W każdym razie taki do obejrzenia, jeśli ktoś trawi azjatyckie kino, bo może się zdarzyć, że nie.

Zero napisał:✗ THE SILENCED
Kolejny film obejrzany dziś z Koirą, tym razem lepszy. Koreański. I shippowaliśmy hardo główne bohaterki, chociaż ciężko było je odróżnić spośród tłumu tak samo ubranych i uczesanych Azjatek, hehe. W każdym razie taki do obejrzenia, jeśli ktoś trawi azjatyckie kino, bo może się zdarzyć, że nie.

A ja od siebie dodam, że jak na horror mało tam było grozy. Raz się przestraszyłem, ale to dlatego, że nie patrzyłem w ekran, nagle zerknąłem, a tam jakaś krzywa morda. *kaszl* A tak na serio to był chyba jumpscare? Suma summarum - nawet najwięksi chojracy mogą spokojnie po to sięgnąć, bo nie było żadnego momentu, przy którym serce wali jak oszalałe.
Dałem temu dość wysoką ocenę (serio...), pomimo tego, że nie było jakieś wielce rewelacyjne. Ale lubiłem Joo-ran i Yeon-deok. Nawet jeśli początkowo faktycznie nie umiałem ich od siebie odróżnić. Jak od wszystkich.

- Martwe zło (1 godz. 30 min.) - Plz. Niektórzy nie powinni robić horrorów... Jak teraz nadrabiam większość z tego gatunku, tak to mogłem sobie odpuścić. Chociażby dlatego, że: a) chujowe postacie b) chujowe akcje c) chujowy klimat - albo raczej jego kompletny brat. Dawali nacisk bardziej na to, by zrobić zooma przy odpiłowywaniu sobie ręki, niż na to, by wprowadzić w mroczniejszą atmosferę. Momentami pojawiały się obrzydliwe sceny - jak zrzyganie się (chociaż ostatnio zaczynam się przyzwyczajać do takich rewelacji, bo są w co drugim horrorze).
Fabuła generalnie dotyczy grupki znajomych - w zasadzie przyjaciół - którzy spotykają się w domku Davida i Mii, by dziewczynę wyciągnąć z nałogu narkotykowego. Jednak już pierwszego wieczora coś niedobrego dzieje się z Mią, która stale twierdzi, że nie może znieść jakiegoś smrodu. Dzięki jedynej sensownej postaci w filmie - czyli dzięki psu imieniem Dziadek - drużyna niezawodnych bohaterów schodzi do piwnicy, gdzie odkrywają miliard porozwieszanych szczątków kotów i różne inne duperele. Nie wiedzieć po co wytargali na wierzch pakunek. W końcu poprzecinawszy druty kolczaste Eric - przyjaciel Davida i Mii - wyciąga zawartość; księgę napisaną w innym języku, oprawioną skórą (ludzką? zwierzęcą? zakładam jednak, że to pierwsze). W środku pojawia się tryliard informacji na temat tego, co później dziać się będzie tej nocy. Dobra. To w sumie tyle. Całość bazowała na opętaniach, mówieniu setką głosów z samych czeluści piekieł i tych dziwnych tikach nerwowych, przy przekrzywianiu głowy.
Z bohaterów nie było nikogo, kogo można polubić. David na początku taki się wydawał, ale potem coraz więcej irracjonalnych chwytów mnie wkurzyło. Jedynie w miarę podobała mi się opcja pod sam koniec. Eric na początku też irytował, potem trochę się wybił, ale znów spartolił. W ogóle nie rozumiałem z kolei roli Natalie - dziewczyny Davida, która przyjechała z nim z miasta, aby pomóc wyjść jego siostrze z nałogu. Dziewczyna nie robiła przez cały film nic, prócz biegania po pęsety i bandaże.
I tak jak pisałem - klimat był żaden. Ani razu nie czułem zaniepokojenia. Plus niektóre efekty... aż mi opadły ręce. Wszystko rodem z Gęsiej Skórki. *kaszl*
Nie polecam. Bardzo nie.

Podpisuję się pod tym totalnie. Początek filmu przypomniał mi, że kiedyś próbowałem się za to zabrać, ale ostatecznie zamknąłem kartę i wyszło na to, że widziałem może z trzy minuty filmu. Dziś przekonałem się, że los widocznie chciał mnie przed tym uchronić. No i prawie odpadłem. Znowu.

C'mon. Ze mną byś nie odpadł. Kto by ze mną śmieszkował z beznadziejnych rozwiązań?

No właśnie to, że z tobą pisałem w trakcie, utrzymywało mnie przy świadomości, hehe. Musiałem dawać znaki życia.

Ale dzięki tobie sam nie usnąłem. Chociaż z kolei moja sis była bardzo przejęta momentami. Padały hasła: "DOBRA, ZBYT STRASZNE, NIE PATRZĘ, POWIEDZ, JAK BĘDZIE MNIEJ GROZY D:" albo nagle mnie łapała za rękę i ściskała.

Jak cię to pocieszy, to właśnie oglądam coś złego, więc jesteśmy kwita. "

- Robinson Crusoe (1 godz. 30 min.) - chodzi o animację z 2016 roku. Całość dużo poniżej przeciętnej. Poza tym nie lubię, jak w bajkach zwierzęta też mówią ludzkim głosem, przy jednoczesnym towarzystwie ludzi. Chyba jedyny tytuł, przy którym mi to nie przeszkadzało, to Tarzan i najwidoczniej długo się to nie zmieni. Fabuła opowiada o Robinsonie Crusoe - którego chyba wszyscy kojarzą - ale jego historia pokazana jest od bardzo pozytywnej strony. Plus pojawił się nowy antagonista - jakieś wielce złe kotowate, które pragną wszystkich zeżreć, z Crusoe na czele. Nie, nie, nie. Kompletnie nie.
- Nietykalni (1 godz. 52 min.) - ♥