Dom na odludziu, odizolowany od najbliższego sąsiedztwa dwukilometrowym lasem. Ulokowany dość niefortunnie, bo w niewielkim oddalaniu od muru, położony na wzniesieniu, otoczony zaniedbanym, sporym ogrodem i mniej zapuszczonym podwórzem. Sprawia wrażenie trudno dostępnego, bowiem osoby nieznające dobrze tej okolicy często błądzą wśród gęstego poszycia leśnego.
Budynek, zbudowany w stylu europejskim, złożony jest z czterech kondygnacji - piwnicy, gdzie zorganizowano przydomową kotłownie, parteru, pierwszego piętra i zapełnionego rupieciami, głównie zamierzchłymi pamiątkami rodzinnymi, poddasza. Przylega do niego służąca za garaż dobudówka, którą skonstruowano znaczniej później, bo niespełna dziewięć lat temu, a w niedużej odległości od muśniętych ciemną elewacją ścian stoi drewniana altana.
Do domu prowadzą dwa wejścia - główne od frontu i boczne, dawno nieużywane, zamknięte na cztery spusty  - umiejscowione na piętrze, do którego prowadzą schody, gdyż przed trzydziestoma laty był zamieszkały przez dwie rodziny szanujące swoją prywatność.


Parter
Drzwi wejściowe kierują do wąskiego i przy tym skromnie umeblowanego przedpokoju z półką na buty i szafką na odzież wierzchnią. Został tu zamontowane też kręte schody na piętro i dwoje drzwi - za jednymi jest łazienka, za drugim zaś salon, który jest przestronnym pomieszczeniem, utrzymanym w jasnych barwach. Zwykle panuje w nim rozgardiasz. W skład umeblowania wchodzi szara, pokryta psią sierścią wersalka, mały kwadratowy stolik, zwykle służący za podnóżek, meblościanka wyposażona w niezawodny zestaw stereo i kolekcje płyt, a przy oknie, z którego widok rozciąga się na las, biurko. Jedynym elementem dekoracyjnym jest jednokolorowy, duży dywan. Pod ścianą wciśnięto stół z czterema krzesłami.
Drzwi z tego pokoju prowadzą do niewielkiej kuchni - małego, dobrze oświetlonego pomieszczenia o niewielkiej powierzchni i rozmiaru prostokąta. Został wyposażony w potrzebne do egzystencje meble - w tym rzadko używany piekarnik i często otwieraną lodówkę, a także w mikrofale i zlew. W kącie pomieszczenia rozłożone są psie miski. Łazienka natomiast to mała, klaustrofobiczna klitka, wyłożona niemal całościowo, pominąwszy sufit, brązowo-beżowymi kafelkami. Umeblowanie jej też jest raczej skromne, gdyż składa się głównie z prysznica, umywalki i lustra z szafkę i sedesu.


I PIĘTRO
Po krętych schodach dojść może tylko do małego, podłużnego holu. Pierwsze drzwi od prawej to sypialnia Majora i jego psa, Kropka. Jej minimalistyczne wyposażone zostało dopasowane do niewygórowanych potrzeb lokatorów, a mianowicie w dwuosobowe łóżko, legowiska dla czworonoga, dużą szafę, komodę i półkę ścienną. Potem jest druga i ostatnia łazienka, równie minimalistycznie wypełniona, co jej poprzedniczka, lecz tym razem w wannę, ubikacje, umywalkę, lustro oraz szafę na ręczniki i przybory higieniczne. Na przeciwko niej mieści się sypialnia zarezerwowanej dla gości. Jest tam łóżko, komoda i niewielka szafka oraz atrakcja - do pokoju został dołączony niewielki balkon, z którego widok rozpościera się na zapierającą dech w piersiach dolinę pięciu jezior. Kolejne kręte schody to wejście bezpośrednio na niewielki strych, w którym kryje się wyżej wspomniana, pokryta kilkucentymetrowa warstwą kurzu rupieciarnia zapomniana nawet przez właściciela posesji.