Godność:
Арина Федоров, czyt. Arina Fiodorow. Z pochodzenia Rosjanka, w 12,8% Japonka.

Pseudonim:
Po prostu Arina. Swego czasu dziewczyna miała naprawdę sporo przydomków, jednak po pewnych wydarzeniach zrezygnowała z nich, pozostając przy imieniu.  

Płeć:
Kobieta, a jakże!

Wiek:
Przeważnie stara się zatrzymać go dla siebie, ale 21 wiosen to nie powód do wstydu.  

Orientacja:
Teoretycznie heteroseksualna. Ale to czysto teoretycznie.

Zawód:
Kelnerka.

Miejsce zamieszkania:
Miasto-3, ostatnie piętro budynku upchniętego gdzieś w centrum.

Organizacja:
Pod żadną się nie podpisuje. Już. A przynajmniej na razie. Jej pozycja jest zależna od korzyści, które wówczas zyskuje.

Rasa:
Człowiek. Taki z krwi i kości.

Ranga:
Kelnerka w The Oakwood; małej knajpie, gdzie wieczorami ludzie śpiewają, a w ciągu dnia dobrzy znajomi spotykają przy barze. Głownie goszcząca stałych klientów, ale co jakiś czas można spotkać zainteresowanych zagraniczną nazwą Japończyków.

Moce (/artefakty/technologia):
Brak.

Umiejętności:
- Zna wiele (nie)legalnych i (nie)przydatnych miejsc i ludzi w mieście, dzięki czemu bez problemu przychodzi jej „pozyskiwanie” potrzebnych informacji i przedmiotów;
- Śpiew. Robiła to odkąd pamięta, i choć teraz przeważnie nikt o owym talencie nie wie, Arina lubi sobie podśpiewywać. Pozwala jej się to odstresować i na pewien sposób przywołać wizję ojczyzny, z której wywodzi się jej rodzina;

Słabości:
- Jej największym koszmarem jest samotność i, mimo iż sama nie zdaje sobie z tego sprawy bądź nie chce przyznać, właśnie tego się boi;
- Po części uzależnienie od nikotyny;

Wygląd zewnętrzny:
Generalnie gdy ją widzisz, nasuwają Ci się na myśl promyki słońca, które współgrają w parze z pyłkami wirującymi w powietrzu. Mrużysz nawet oczy, bo światło jest naprawdę mocne. Mimo wszystko sprawia Ci przyjemność, kiedy czujesz jak ogrzewa Ci policzki. Czujesz zapach korzennych ciastek zmieszanych z wonią dymu papierosowego, więc otwierasz oczy a światło pozwala Ci się jej przyjrzeć dokładniej. Wysuwa właśnie szluga ze spierzchniętych, brzoskwiniowych ust i wypuszcza mglisty obłok. Jej małe dłonie trzymają peta i strzepują z niego tytoń.
Oglądasz przez chwilę okrągłe rysy twarzy dziewczyny, nos zasypany piegami i intensywne, czekoladowe oczy wpatrujące się w Ciebie dokładnie. Pewnie Cię studiuje, wyrabia opinię, opracowuje. Ignorując frustrujące spojrzenie zauważasz jasne, wręcz słomiane loki sięgające linii szczęki. Kobieta wstaje, więc notujesz w umyśle szczupłą sylwetkę i nieco szersze biodra. Nie jest wysoka, coś koło 168 centymetrów, waży też pewnie do 55 kilogramów. I gdy już chcesz odejść, zapominając o napotkanej dziewczynie, ona przelotnie się do Ciebie uśmiecha. I ten jeden łobuzerski ruch wystarcza, żebyś nie mógł wyzbyć się Ariny z umysłu.

Charakter:
Sprytna osóbka o kocim spojrzeniu, jak i ruchach. Na tyle elastyczna, by dostosować się do większości sytuacji oraz bez problemu z nich wywiązać. Bardzo łatwo ją przeoczyć, ale bardzo łatwo można też wpaść w jej sidła. Ktoś mógłby pomyśleć, że jest wygadana i odważna, ale dziewczyna nie słynie ani z rozbieganego języka, ani z lekkomyślnych czynów. Dokładnie przemyśli każdy ruch i słowo, co świadczy o inteligencji i bystrości. Często steruje ludźmi na swoją korzyść  bądź zmienia w zależności od sytuacji, lecz nie róbmy z niej takiej dumnej, bezdusznej manipulantki. Arina jest nieco zamknięta w sobie, co doprowadziło do wytworzenia kruchej granicy, zresztą niezwykle łatwiej do przekroczenia. Wykreowana przez siebie tarcza mająca na celu sprawianie wrażenia nietkniętej i ekstrawertycznej często nie wystarcza, a skrywane uczucia dziewczyny wychodzą na wierzch. Podszyta tchórzem maniakalnie szuka bratniej duszy, kogoś przy kim będzie mogła być sobą i bezgranicznie zaufać, znaleźć oparcie i wspólny język, bo mimo wszystko boi się samotności jak ognia. Czasami potrafi popłakać się w dobrych chwilach z powodu nagromadzonych emocji i zachowywać jak małe, roztrzęsione dziecko. Typ osoby dążącej co odnalezienia szczęścia, a to w zupełności wystarczy jej do dalszego funkcjonowania. Łatwo przywiązuje się do ludzi, dla ukochanych osób może walczyć do ostatniej kropli krwi, bo jak już kogoś pokocha, to całym sercem. Myśli, że sprawiając wrażenie odważnej i nie dającej się zranić ludzie zaczną postrzegać ją inaczej. Nie wie nawet, jak bardzo się myli.

Historia:
By zrozumieć co Rosjanka właściwie robi na terenach dawnej Japonii, trzeba zacząć wszystko od początku. Swego czasu, krótko przed apokalipsą przodkowie dziewczyny zamieszkali na wyspach z powodu poważnego prześladowania ich rodziny. Jej część była powiązana z mafijnymi działaniami, a gdy organizacja się rozpadła, policja i wrogowie wszczęli poszukiwania. Jako iż w Mongolii i Chinach panowała bieda a Korea była dość ryzykownym pomysłem, rodzina Siergiejew zamieszkała w Japonii, i zaczęło się to właśnie od nich. Dalszą część historii możemy spokojnie pominąć, gdyż większych wydarzeń nie wnosi do biografii dziewczyny. Napomknąć można jeszcze o najbliższych członkach rodziny, takich jak rodzice i rodzeństwo. Arina zerwała z nimi kontakt, a jedyne co o nich wie to fakt, że mieszkają gdzieś na obrzeżach miasta. Kiedyś byli naprawdę bardzo zżyci, ale poprzez wypadki spowodowane jej wyczynami musiała odejść, głównie dla ich dobra. Szczegóły powiązania dziewczyny z wieloma gangami i organizacjami nie są niestety pewne, gdyż chciała jak najszybciej o nich zapomnieć i wręcz wymazać z kartoteki. Można więc powiedzieć że zaczęła na nowo, choć całkowicie kontaktów ze starymi znajomymi nie rzuciła. Prywatnie popiera wszystkie rewolucje przeciwko rządowi, mimo że osobiście się pod nimi nie podpisuje.

Dodatkowe informacje:
- Ma śnieżnobiałego kota bez oka, który wabi się Dener.
- Jej starszy brat Misza głęboko angażuje się we wszystkie manifestacje i akcje, przygotowane przez Łowców. Zawsze chciał do nich dołączyć, jednak chłopak woli nie mieć personalnego powiązania z tą grupą.
- Posługuje się biegle rosyjskim i japońskim.

(...) nos zasypany policzkami i intensywne, czekoladowe oczy wpatrujące się w Ciebie dokładnie.

*spróbował to sobie wyobrazić* phah. Takie tam drobne potknięcie. |'D Kartę zostawię ci otwartą, żebyś mogła poprawić, a na chwilę obecną akceptuję.

Wszystko ślicznie i dokładnie poprawione! Mam nadzieję że już niczego nie posypałam częściami ciała i jakoś to gra, dziękuję za zaakceptowanie i zwrócenie uwagi na błąd bo, tak na dobrą sprawę, głupkowate upokorzenie mi na start niepotrzebne. :'>

Sssha. Nic nie było. c: