Wysoki na metr osiemdziesiąt sześć i ważący siedemdziesiąt osiem kilogramów mężczyzna, który może rzucać się w oczy. Brunet od urodzenia, choć sporadycznie zmienia kolor swoich włosów, aby nie poznać się następnego dnia w lustrze. Do jego cech charakterystycznych z pewnością można zaliczyć wysportowane ciało, które od kilkunastu lat poddawane jest ciągłym ćwiczeniom czy to na balecie, czy to na gimnastyce. Szerokie barki i pokaźna klatka piersiowa z pewnością zwracają na siebie uwagę. Nogi nie są chude jak patyki, ale również nie należy ich zaliczyć do kategorii kulturystyki. Koniec jednak o jego sylwetce, bo ją już dostatecznie podkreślają obcisłe gatki na balecie. Twarz mężczyzny należy zaliczyć do smukłych, z wyraźnie podkreślonymi kościami policzkowymi. Broda lekko spiczasta, bez śladu włosia, które jakoś nieszczególnie chce zagościć na policzkach mężczyzny. Nos niezbyt szczególny, z lekko spiczastym, zadartym do góry czubkiem. Uwagę mogą przykuwać za to sporych rozmiarów oczy w kolorze... piwnym! Pewnie spodziewaliście się standardowej zieleni, ale nie. Niespodzianka. I to nie ostatnia! Nie należy bowiem zapominać o niewielkim pieprzyku, który Zah wyhodował pod swoim lewym okiem. Dodaje mu uroku i może rozpraszać potencjalnego rozmówcę, co z kolei przekłada się na lepszą pozycję negocjatorską Hidekiego. Sprytnie przemyślany plan. który zazwyczaj działa. Posiada jeszcze coś, czego nie dała mu natura, a co sobie przygarnął sam - tatuaże. Jeden na boku palca środkowego lewej ręki, kolejny na prawej łopatce, a ostatni na lewym przedramieniu. Rzadko kiedy je jednak ukazuje, bo lubi nosić długie rękawy. Szczęśliwcy, którzy je dostrzegą, będą również mieli opis tego, co przedstawiają. Na tę chwilę cicho sza!

Dziecko z marzeniami, dziecko ze skonfliktowanymi rodzicami - cały Hideki. Zacznijmy jednak od początku, kiedy to był jeszcze małym gówniarzem. Lubił wtedy wzmożoną aktywność fizyczną. Piłka nożna, koszykówka i wszystko inne, co mógł sobie tylko wymarzyć. Z początku nikomu to nie przeszkadzało, więc Zah był po prostu szczęśliwym dzieckiem. Dzięki urodzeniu się w mieście i kochającym się rodzicom, był radosny, otwarty na świat, ufny i uśmiechnięty. Wszystko zaczęło się zmieniać, kiedy zaczął podrastać. W wieku dziesięciu lat otrzymał pierwsze zderzenie z rzeczywistością w postaci rówieśników, którzy nie do końca rozumieli jego pasję. Balet? Kogo to mogło interesować? Przecież to dla kobiet. Chodzi w rajtuzach? Pewnie jakiś dziwak. Szykanom nie było końca, a szykany zaczęły wpływać na charakter dzieciaka. Hideki począł zamykać sie w sobie, tłumić złość i nie przykładać się do nauki. To z kolei doprowadziło do konfliktu z ojcem, który niezbyt chciał szukać przyczyny opuszczenia się syna w nauce. Dla niego porządny obywatel musiał być wykształcony niezależnie od tego co się z nim działo. Jedynym oparciem w tych trudnych czasach była dla chłopaka jego własna matka, która starała się zrozumieć jego rozterki. To dzięki niej nie zrezygnował z baletu i gimnastyki oraz to dzięki niej lanie dostawał rzadziej, niż powinien. Niestety nadal ona nie potrafiła jednak zmienić całego świata, więc Hideki dalej popadał w swój świat. Z czasem przytyki szkolnych cwaniaków zaczęły mu przeszkadzać, później irytować, a na końcu złościć. Kiedy natomiast szufladka złości zaczęła się przelewać, wtedy dochodziło do rękoczynów. Dzieciak coraz częściej przychodził do domu poobijany, coraz bardziej buntował się przeciwko swojemu ojcu i coraz bardziej szukał ucieczki w swojej pasji. To właśnie tam poznał wspaniałych ludzi i to z tamtego kręgu pochodzi największa ilość jego przyjaciół. Tak, przyjaciół, bo pomimo tego, że Zah był łobuzem w szkole, to całkiem dobrze dogadywał się z osobami ze swojego kręgu. Do tego stopnia, że kiedy skończył liceum i postanowił wyprowadzić się z domu, jedna instruktorka ze szkoły baletu pozwoliła mu zamieszkać u siebie dopóki sobie czegoś nie znajdzie. Tak też zaczęła się droga Hidekiego do samodzielności. Pozbawiony toksycznego wpływu ojca, charakter chłopaka zaczął się lekko stabilizować. Na co dzień uśmiechnięty i lekko uszczypliwy, potrafił się jednak troszczyć o bliskie mu osoby. Młodsi koledzy i koleżanki po fachu zaczęły postrzegać go jak starszego brata, który w przerwach pomiędzy nabijaniem się i koleżeńskim sprzedawaniem kuksańca, potrafił się nimi zaopiekować. Dał się również poznać jako osoba niezwykle lojalna, wielokrotnie wstawiając się za nimi kiedy tego potrzebowali. Lojalność często wprowadzała go w kłopoty, ale działo się tak głównie za sprawą wymieszania jej z agresją, która nadal gdzieś w środku niego drzemie. Zah z pewnością ma problemy z kontrolowaniem swoich emocji, która to kontrola osłabiona jest także przez czujność chłopaka. Hideki bardzo zwraca uwagę na to, żeby się zbytnio przed kimś nie odsłonić. Jeśli jego uczucia porównać do domu, to większość ludzi zatrzymuje w odległości pięciu metrów od swojej wycieraczki w obawie przed tym, że zabrudzą mu dywan. W skrócie: Zah jest osobą radosną, pomocną, lojalną, ale dziwnie niedostępną. O ile stara się pomagać ludziom, których zna, o tyle sam nigdy nie dopuszcza ich zbytnio do swoich problemów. Wszystko próbuje udźwignąć samotnie na swoich barkach i nie zwierza się nikomu ze swoich problemów. Zdarzają mu się nagłe wybuchy złości, podczas których prawie wcale się nie kontroluje. W gorsze dni bardzo łatwo go sprowokować zarówno do kłótni, jak i do rękoczynów. Ogółem chłopak dobry, ale lubi dać w mordę.