Godność: Yoshiro „Yoshi” Kobayashi, nr seryjny YK-200
Płeć: mężczyzna
Wiek: wizualnie od 18 do 20 lat
Zawód: okazjonalnie student medycyny
Miejsce zamieszkania: M3

Organizacja: niezrzeszony
Stanowisko: N/D
Rasa: Android
Ranga: Replikant

Bonusy rasowe:
– odporność na choroby
– brak odczuwania głębszych emocji (chociaż miejscami widać po nim jakby starał się je poczuć)
– brak odczuwania zmian temperatur, bólu itp.
– brak konieczności jedzenia, picia, snu itp. (robi to jednak z przyzwyczajenia oraz dlatego, że podoba mu się przynajmniej namiastka człowieczeństwa)

Technologia:
– Mobiculum
– Rękawice „Strike”

Umiejętności:
– jazda na motocyklu – ta sama, która zabiła prawdziwego Yoshiro.
– podstawy samoobrony – przed swoją śmiercią Yoshiro trenował walkę wręcz; replikantowi zostały z kolei zaprogramowane zdolności na tym samym poziomie zaawansowania – czyli podstawowe.
– ręka do zwierząt – odczuwający większą przyjemność z obcowaniem z „braćmi mniejszymi”, Yoshiro nauczył się obchodzenia ze zwierzętami i łatwo się z nimi zaprzyjaźnia.
Słabości:
– Wyraźna dalekowzroczność.
– Lekkie materiały składające się na jego ciało czynią go widocznie bardziej kruchym od „standardowego” androida.
– Charakterystyczna dla wszystkich androidów apatia.
– Aspołeczny, nie czuje się dobrze w tłumie, a jeszcze bardziej w centrum zainteresowania owego tłumu.

Wygląd zewnętrzny:
Powstały na wzór zmarłego tragicznie syna małżeństwa Kobayashich, YK-200 niemal do perfekcji naśladuje swojego poprzednika. Nowoczesny, wykonany na zamówienie szkielet okrywa syntetyczna skóra bladej azjatyckiej karnacji. Ogółem go ujmując, „nowy” Yoshiro nie jest zbyt potężnie zbudowany, mierząc do 177 centymetrów i ważąc niewiele więcej niż 75 kilogramów; wykonano go z lekkich materiałów, co czyni go tak „ludzko” lekkim.
Głowę o chudej twarzy, zdobią dość długie, jak na chłopaka, czarne włosy o zielonkawym odcieniu, co w połączeniu ze smukłą budową ciała może sprawić, że mniej uważna osoba pomyliłaby go z dziewczyną. Zza prostokątnych szkieł spogląda na świat para ciemnych, mądrych oczu, często zdradzających więcej emocji niźli reszta twarzy, zastygłej najczęściej w stanie tzw. „resting bitch face syndrome”.
Ubrania replikanta są proste, pozbawione niepotrzebnych ozdób, ale za to eleganckie – ujmując krótko, „smart casual”. Lubi ubierać się schludnie, na przykład w garnitur, chociaż zdarzają się chwile, że wystarczy mu sama koszula do niego (nie żeby chciał paradować wyłącznie w niej).
Charakter:
Cichy i uprzejmy, Yoshi został zaprogramowany tak, by być niemal idealnym synem; swoistą antytezą swojego poprzednika. Około roku po tym, jak syn Aito i Sayi Kobayashich spotkał swój koniec w wypadku na motocyklu, jego replikant zawitał w progi małżeństwa. Z początku okazało się to miłą odmianą od głośnego, zbuntowanego nastolatka, jakim był Yoshiro, jednak im dłużej android patrzył na swoich „rodziców” (tzn. właścicieli), tym bardziej odczuwał, że nie jest mile widziany. Stał się zamknięty w sobie, zaobserwowawszy, jak bardzo wolą oni powrotu swojego faktycznego syna. Nie wini ich za to ani nie nienawidzi z tego powodu – chociaż gdyby mógł, pewnie by to zrobił.
Po swym poprzedniku Yoshiro odziedziczył takie cechy charakteru, jak sarkazm, poczucie humoru (chociaż znacząco osłabione przez własne oprogramowanie), zainteresowanie medycyną i motoryzacją oraz aspołeczność. Nie przepada za liczbą ludzi wokół niego przekraczającą cztery osoby; staje się wówczas niespokojny i nie powstrzyma się przed co najmniej niestosownym wycofaniem się z niekomfortowej sytuacji, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Potrafi jednak wykazać się inicjatywą, jeżeli zajdzie taka potrzeba lub jeżeli nikt inny nie uczyni przed nim tego samego. Kiedy ktoś musi, to czemu nie on?
Dodatkowe:
– Lubi zwierzęta. Z pewnością odnosi się do nich z większą empatią niż do ludzi.
– Odczuwa olbrzymi dyskomfort, kiedy jest przez kogoś dotykany bez jego zgody.
– Ma dostęp do rodzinnych funduszy Kobayashich, które do małych nie należą, lecz nie korzysta z nich często, chociaż może.
– Jest pacyfistą, lecz nie obawia się użyć siły w obronie własnej lub czyjejś.
– Twórcy Yoshiro postarali się o wszystkie potrzebne detale, by uczynić go tak podobnym do zwykłego człowieka, jak to możliwe; oznacza to m.in. tyle, że nie posiada on „anatomii lalki Barbie”, przez co jest zdolny do odbycia stosunku płciowego bez najmniejszego problemu. Naturalnie nie jest to jedyny efekt owej budowy; może również przyjmować pokarmy i napoje, i nie dokonają one żadnych szkód w wewnętrznych systemach androida (zwyczajnie przez niego przelecą).
– Niezdolność do odczuwania takich bodźców, jak ból, zimno czy ciepło sprawiły, że w jego oprogramowaniu pojawiła się niewielka usterka, objawiająca się masochizmem – chociaż wie, że nic nie poczuje, to z rzadka próbuje się okaleczyć i sprawić, że coś w jego wnętrzu wreszcie zaskoczy; jak na razie nic się nie zmieniło.

Karta bardzo ładna, jednakże mam jedno zastrzeżenie. Mimo wszystko 66kg dla androida, nawet zbudowanego z lekkiego materiału, przy takim wzroście waga jest za niska. Podnieś ją o 15-20kg i będzie akcept c:

Zrobione. Przy okazji dodałem nr seryjny, skoro już pojawił się w opisie c:

Akcept.