Godność: Akaike Eiji.
Płeć: Mężczyzna.
Wiek: 20 lat.
Zawód: Kilka miesięcy temu zaczął szkolenie w S.SPEC. W weekendy pracował w ZOO. Aktualnie można powiedzieć, że jest bezrobotny.
Miejsce zamieszkania: Desperacja.

Organizacja: DOGS.
Stanowisko: Kundel.
Rasa: Wymordowany.
Ranga: Opętany.

Moce:
○ Możliwość przemiany w czarnego lamparta. Odkrył moc stosunkowo niedawno, więc nie zdążył się z nią jeszcze do końca oswoić, przez co zdarzają mu się niekontrolowane przemiany. Czas działania i odpoczynku to 5 postów. Zbyt częste przybieranie zwierzęcej formy doprowadza do bólu mięśni, głowy oraz sporadycznie pojawiania się krwawienie z nosa.
Reszty mocy jeszcze nie poznał. Napiszę do kogoś z administracji, gdy przyjdzie pora na odkrycie przez niego pozostałych mocy.
Umiejętności:
○ Posługiwanie się bronią palną.
○ Dobra celność.
○ Zmysł węchu lepszy niż u przeciętnego wymordowanego.
○ Rasowe: zwiększona tężyzna, wyostrzone zmysły, zwiększona czujność.

Słabości:
○ Uczulenie na czekoladę.
○ Kurza ślepota, która pojawiła się wraz dołączeniem do grona wymordowanych.
○ Wyostrzone zmysły - możliwość ogłuszenia.
○ Co jakiś czas powracający ból w prawej nodze - skutek głupiego wypadku. Noga daje o sobie znać szczególnie po biegu na dłuższe dystanse.

Wygląd zewnętrzny: Prawdę mówiąc - na pierwszy rzut oka nie wyróżnia się na tle tysięcy przeciętnych Japończyków. Czarne włosy wydają się być zapomniane przez właściciela, który niespecjalnie przejmuje się ich codzienną pielęgnacją (byłaby ona raczej dość trudna przez brak bieżącego dostępu do jakichkolwiek kosmetyków), pozostawiając je na pastę losu; najdłuższe kosmyki sięgają początku kręgosłupa, nierówno przycięta grzywka opada na czoło zahaczając o ślepia. Oczy mają barwę wyblakłej czerni, przy jaskrawym świetle można zobaczyć w prawej tęczówce malutkie brązowe plamki. Wystarczy niewielkie wykrzywienie ust w uśmiechu, żeby na policzkach pojawiły się dołeczki. Wydłużone kły i zbyt szybko rosnące paznokcie są na razie jedynym nietypowymi dodatkami, których raczej nie uświadczy się u zwykłego człowieka. Zawsze narzekał na swój wzrost, niestety jakoś musiał się pogodzić z tym, że sto siedemdziesiąt siedem cm to jedyne na co może liczyć. Przynajmniej na wagę nie narzeka, w zupełności wystarcza mu sześćdziesiąt sześć kg.
Przez swoją nieuwagę nabawił się paru defektów w postaci blizn. Już pierwszego dnia pobytu w nowym miejscu przekonał się, że naiwność idzie w parze z głupotą. Zamiast ignorować dziewczynkę leżąca przy głazie, postanowił przekonać się, czy ta jeszcze żyje. Wyglądała na bardzo osłabioną, więc co mogło pójść nie tak? Gdy tylko się nad nią pochylił poczuł, jak postrzępione paznokcie wbijają się w jego prawe ucho. Zerwał się na równe nogi, pozostawiając kawałek płatka ucha między palcami wymordowanej.
Ochoczo zgodził się na towarzyszenie pracownicy ZOO przy karmieniu lampartów (a raczej namówił ją, by pozwoliła mu iść), przy okazji zapominając o zachowaniu wszelkich zasad bezpieczeństwa. Zbyt bliskie podejście do młodych nie bardzo spodobało się ich matce, przez co teraz prawą nogę Eiji’a szpeci pionowy ślad pazurów ciągnący się od połowy uda do łydki.
Bardzo rzadko przybiera formę zwierzęcą, woli poruszać się dzięki ludzkiemu ciału, próbując ograniczyć do minimum zwierzęcą część siebie. Lubił lamparty dopóki sam nie zaczął zmieniać się w jednego z nich. Jako kot jest parę centymetrów mniejszy od typowego przedstawiciela czarnego lamparta.

Charakter: Przybycie do Desperacji było dla niego jak wjechanie w grubą na kilka metrów ścianę bez żadnych zabezpieczeń i wcześniejszych ostrzeżeń. Mimowolnie musiał wykazać choć minimalne chęci dostosowania się do warunków panujących na nieprzyjaznym terenie, porzucając wygodne przyzwyczajenia. Zmiana nastawienia nie przychodzi mu łatwo, dlatego z uporem próbował trzymać się tego, co znał - dopóki większość nie okazała się równie pożyteczna co żwirek na pustyni. Nigdy nie był typem agresywnego osobnika, gotowego skoczyć do gardła komuś, kto ośmielił się podważyć jego zdanie. Wolał machnąć na tego kogoś lekceważąco ręką, nie zadając sobie większego trudu strzępienia języka po próżnicy. Wyprowadzenie go z równowagi równało się kiedyś małemu cudowi. Jednak coraz częściej zaczął zauważać zmianę zmiany w swoim zachowaniu. Złość i agresja, które nie tak dawno potrafił sprowadzać na drugi lub trzeci plan, zaczęły grać coraz większą rolę w jego umyśle. Nie pamięta swojego pierwszego napadu agresji, obudził się, gdy było po wszystkim, leżąc na twardej, gorącej i pokrytej kurzem ziemi, z odłamkiem patyka wbitym w ramię.
Kolekcjonuje różne rzeczy mające dla niego jakąś wartość. Zdjęcia, łańcuszki, pierścionki, figurki, nawet w jego kolekcji znajdzie się mały, czarno-szary kamyk, który dostał od siostry, gdy byli jeszcze małymi dziećmi ledwo odrastającymi od ziemi. Te przedmioty wiążą go przeszłością, nie pozwalając się całkowicie od niej odciąć. Upiera się przy tym, że tak jest lepiej, choć nieraz ma ochotę ułożyć to wszystko w małą piramidę i podłożyć pod to ogień.
Nie lubi zwierzęcej części siebie. Wręcz czuje się zażenowany, gdy z jego gardła przypadkiem wydobędzie cię ciche pomrukiwanie, a ogonem zawładną niekontrolowane ruchy. W takiej sytuacji ma ochotę schować się pod kocem, udając, że nic takiego się nie działo. Mimo że wydłużone pazury i kły prawie sprawnie uratowały go z opresji, to nadal wiele oddałby, żeby kocie DNA zniknęło z jego ciała, a wszystko wróciło do normy.


Dodatkowe:
○ Zna język japoński i angielski.
○ Uwielbia czytać komiksy i mangi. Kiedyś jego pokój był nimi zawalony.
○ Bałaganiarz.
○ Bardziej tęskni za swoimi zwierzętami niż rodziną.
○ Beztalencie jeśli chodzi o prowadzenie samochodów.
○ Uwielbia widok bezchmurnego nieba w nocy. Może godzinami leżeć wpatrując się w gwiazdy.

KP gotowe do sprawdzenia.

Akcept. Bardzo fajna karta postaci. Śmigaj na fabułę.