Godność: Zapomniane.
Pseudonim: Shun zwany padlinożercą.
Płeć: Stuprocentowy... samiec xD
Wiek: 27 lat
Orientacja: Aspołeczna. Trudno się spodziewać po nim czegokolwiek w tym zakresie.
Zawód: Handluje tym co znajdzie/ukradnie.
Miejsce zamieszkania: Desperacja... whateva.

Organizacja: Drug-on.
Rasa: Wymordowani
Ranga: Zdziczały / Żmij

Moce (/artefakty/technologia):
- Zatruta krew -  Naturalny defekt z wirusa. Krew przepływająca przez krwiobieg Shun'a jest nafaszerowana chemikaliami wszelkiej maści, bez szkody dla organizmu. Shun może albo splunąć na kogoś, nacinając zębami skórę na języku, albo naciąć sobie dowolną cześć ciała i ją rozchlapać wg. własnej woli. Również, gdy ktoś w przypadku walki przypadkiem zetknie się z jego krwią również otrzymuje obrażenia. A są to obrażenia następujące: krew jest czystym kwasem w dodatku cholernie mocnym. Wypala wszystko czego się dotknie, rzecz jasna, przez grube materiały, lub o dużej gęstości (np. ołów) przeżera się znacznie dłużej niż np. przez gołą skórę czy ubranie wierzchnie.
- Tropiciel - Shun może się skupić idealnie na jednej osobie, nawet jeśli jej nie zna (potrzebuje tylko zapachu, smaku np. krwi czy potu lub wizerunku na zdjęciu) w promieniu do 50 km z dokładnością do 50 m.
Rasowe:
-  biokineza na niezaawansowanym poziomie, umożliwiająca niewielkie zmiany w kodzie DNA
Umiejętności:
- Gotowanie - W sumie, to jego umiejętności mimo wirusa zachowały się na dość wysokim poziomie, nawet ze znalezionego szczura na ulicy potrafi przyrządzić gulasz, który posmakowałby każdemu.
- Świetnie walczy wręcz.
- Dość dobrze radzi sobie, z kamuflowaniem się.
- zwiększona tężyzna (podniesiona sprawność fizyczna; zręczność, szybkość, siła etc.);
- zwiększona czujność

Słabości:
- Panicznie boi się broni palnej.  Kiedy widzi jak taka broń jest w niego wymierzona zaczyna od razu panikować.
- Nie potrafi skupić się na większej ilości celów. Dlatego unika tłumów, bo od razu traci orientację w przestrzeni i zwyczajnie nie wie co ze sobą zrobić.
- Cierpi na parę fobii m.in klaustrofobię, lęk przed wyładowaniami atmosferycznymi, hukiem (np. petard, strzałów z broni itp), boi się umrzeć.
- Jest ślepy na lewe  oko.
Wygląd zewnętrzny: Wygląda zwyczajnie. Jest przeciętnie niski [168cm], przeciętnie uczesany, z przeciętną wagą [54kg]. Jedyne co go wyróżnia to to, ze zawsze farbuje włosy na ciemną czerwień, nie rozstaje się z kulami czy fakt, ze jest ślepy na jedno oko. Często chodzi uśmiechnięty, a przynajmniej stara się wyglądać miło i uprzejmie. Ubiera się byle jak, co ma na sobie to ma, byle tylko to, żeby nie być nagim a będzie dobrze. Włosy ma krótko ścięte. Oczy jego jedynie zdają się tutaj być kolorowe poza włosami, a że są koloru błękitnego, to idealnie komponują się z jego włosami. Jego skóra jest bardzo jasna dlatego, ze taki był od zawsze. Wręcz można zobaczyć żyły biegnące przez jego dłonie czy ramiona.  Ogółem jego ciało niezbyt dobrze wygląda.  Wręcz zdawać by się mogło, że można by go złapać jak patyk.  Dosłownie bida z nędzą. Jednak nigdy nie chodzi przygarbiony czy coś. Pokazuje sobą, ze mimo przeciwności losu, można dalej twardo stąpać po ziemi. Mimo to, wygląda jak typowy, szary człowiek i taki też jest.
Adnotacja do Biokinezy: Na jego głowie pojawia się narośl, jakby na głowę narastała mu czaszka w kształcie jaszczurzej głowy, wraz z narośniętymi kośćmi na głowie, które przypominają rogi. Z tyłu tej dziwnej narośli narasta mu kościsty segmentowany ogon, który ciągnie się aż do podłogi. Tylne nogi robią mu się bardziej zwierzęce niźli ludzkie (chodzi mi tu o dłuższe stopy, krótsze łydki, czy jakby to tam nazwać). Jego paznokcie staja się dłuższe i twardnieją, co przypomina to względnie jakieś tam pazury zakończone ostrym hakiem.
Charakter: Zawsze był cichym i grzecznym chłopcem. Później też zadufanym w sobie, narcystycznym i tajemniczym chłopakiem z klasy, o którym mało kto wiedział. Teraz jest  po prostu tym samym cichym i skromnym dzikuskiem, który trzyma się z dala od innych, przemyka wśród tłumów jak cień, którego nikt nigdy się nie obawiał. Jedyne co go wyróżniało to właśnie ten twardy i zdawałoby się niezłomny charakter. Zawsze był chorobliwie ambitnym człowiekiem. Widać było to szczególnie w momentach, kiedy przegrywał, albo nie spełniał zbyt wysoko postawionych samemu sobie wymagań. Zaszywa się wtedy w kacie, znika ze świata na tydzień, dwa, popadając w stopniową depresję, która wyniszcza mu organizm. Dopiero będąc na dnie, brudny, zagłodzony i zapłakany, znów popada w nawyk stawiania sobie celów i realizowania ich, nawet jeśli miałby komuś zniszczyć życie. Zawsze był takim, "przynieś wynieś pozamiataj" jednak nigdy nie godził  się ze swoim losem. Zawsze tłamsił w sobie te wielkie wizje siebie, w których był kimś. Nigdy też specjalnie nie pozwalał do siebie kogoś zbliżyć, gdyż jak twierdzi, nikt nie jest w stanie zrozumieć jego marzeń, wszyscy chcą tylko czegoś od niego, a jemu nikt nigdy nic nie daje, sam musi pracować na to co dostał. Często ma niekontrolowane napady gniewu, zbyt emocjonalnie podchodzi do większości spraw, każdy swój cel traktując osobiście. Często rozmawia sam ze sobą, siedząc przed lustrem. Nierzadko szlaja się po różnych, paskudnych miejscach, chcąc poprawić sobie samopoczucie, jakoby on był lepszy od innych. W chwilach słabości często staje się nad wyraz wylewną osobą. Zupełnie jakby język mu się nagle rozwiązywał. Litość, pogarda i spisek. Nigdy nie był w stanie nikomu zaufać i tak mu to pozostało. Woli pójść sobie na coś zapolować, niźli poznać kogoś nowego. Kategorycznie unika jakichkolwiek tłumów. Robi tylko to co do niego należy. Trudno do niego dotrzeć. Nie przepada za częstym myśleniem, po prostu stara się przeżyć. Jest lojalny i wierny temu, co uważa za słuszne w danej chwili. Zmienny jak burza gradowa.  

Historia: Nołp.

Dodatkowe: Tajemnica.

Wygląd zewnętrzny: należy umieścić wzmiankę o wzroście i wadze,

Informacja z wzoru karty postaci. Musisz podać dokładny wzrost i wagę postaci w opisie. Także to do dopisania.

Ju.

Okej. W sumie trudno mi przyczepić się do mocy, bo za bardzo nie zmęczyłyby postaci. W każdym razie nie szalej za bardzo, coby nam całej Desperacji nie rozniosło.