Godność: Akiyama Yoshi (秋山吉)
Płeć: Kobieta
Wiek: 17
Zawód: Uczniak
Miejsce zamieszkania: M-3
Rasa: Człowiek
Ranga: Uczennica

Umiejętności:
W jednej chwili jest  po prostu sobą, w następnej wciela się w pięć lat starszą kobietę, by wejść do klubu z ograniczeniem wiekowym, a następnego dnia zgrywa perfekcyjną uczennicę, dzięki czemu termin spędzającego sen z nastoletnich powiek sprawdzianu został przełożony. Płynnie zmienia maski i kłamie jak z nut, nawet jej przy tym oko nie drgnie. Talent aktorski wykorzystuje w stu procentach egoistycznie, zamiast zostać uczciwym człowiekiem i wspomóc szkolny klub teatralny.
Mniejsze i większe domowe naprawy nie są jej straszne. W teorii wszystko da się zrobić, wystarczy tylko znaleźć instrukcję w internecie. Yoshi na tym nie kończy; uczy się coraz to nowych rzeczy i wciela je w życie: tu kran naprawi, tam wymieni zawiasy, gdzie indziej zbije z desek karmnik dla ptaków.
Jej majsterkowanie nie ogranicza się do "spełnia swoją funkcję, a wygląda jak wygląda". Jej dzieła właśnie wręcz przeciwnie, odznaczają się niebanalnym projektem i dopracowanym wykonaniem. Sporo maluje, czasem rzeźbi, skleja, wydrapuje, montuje i owija. W jej pokoju jakaś połowa mebli została ręcznie i samodzielnie przez dziewczynę ozdobiona, a reszta pokornie czeka na swoją kolej.
Nie stroni od ruchu i wysiłku, dzięki czemu silna z niej kobitka. We wcześniejszych latach szkolnych należała do drużyn różnych sportów, dopóki spędzanie weekendów na zawodach nie okazało się mniej atrakcyjne od leżenia do góry brzuchem. Mimo że zrezygnowała z rywalizacji, nadal dba o kondycję i plasuje się w czołówce wśród rówieśniczek, a kilka pozycji na szkolnej tablicy rekordów nadal zdobi jej nazwisko.
Z pustego i Salomon nie naleje! Yoshi większość swoich zdolności tylko w części zawdzięcza talentowi, reszta jest wynikiem ciężkiej pracy i intensywnej nauki. A trzeba przyznać, że szybko chłonie wiedzę, jest błyskotliwa i sprawnie łączy fakty. Dzięki temu też dobrze radzi sobie ze wszystkim tym, co opiera się na logicznym myśleniu.
Słabości:
Jest uczulona na jad pszczeli i rozliczne chemikalia, których kontakt ze skórą powoduje swędzenie, wysypkę i opuchliznę. Sprzątać musi w rękawiczkach, a na widok pasiastych owadów ucieka, gdzie pieprz rośnie.
Właściwie skoro już przy tym jesteśmy, większość stawonogów wywołuje u niej dreszcze i skok ciśnienia. Pająki, mrówki, osy, nawet motyli się brzydzi i nie tknie takiego nawet kijem przez szmatę.
Odkąd została panią domu w zastępstwie matki, jej młodsze rodzeństwo stało się dla Yoshi oczkiem w głowie. Broni maluchów jak lwica i rozszarpałaby każdego, kto ośmieliłby się im zagrozić. Z podobną troską traktuje ojca, próbując jakoś rozjaśnić mu dni i odciążyć w wychowywaniu dzieci czy prowadzeniu domu.

Wygląd zewnętrzny:
Gdy się ją już raz zobaczyć, trudno zapomnieć taki widok. Jak większość populacji M-3 ma kruczoczarne włosy, jednak zamiast prostej fryzury trafiła jej się burza loków. W chwili obecnej sięgają do połowy pleców, co jest wynikiem wieloletniego zapuszczania. Głęboka czerń kontrastuje z jasną, po azjatycku żółtawą cerą. Oczy o bardziej zachodnim kształcie są wyraźnie skośne, co uważnemu obserwatorowi słusznie przywiedzie na myśl mieszankę genów z różnych krańców świata. Charakteryzują się ciemnoniebieskim odcieniem tęczówek i wiecznymi cieniami poniżej. Ale nawet podkrążone oczy nie rujnują wizerunku energicznej, żywiołowej dziewczyny. Dość przeciętne usta zazwyczaj układają się w mniej lub bardziej ironiczny uśmiech, a jeszcze częściej wyrzucają słowa z mocą karabinu maszynowego. Ma dziewczęcy, ale silny głos, w niczym nieprzypominający ćwierkania uroczych lolitek. Z tymi ostatnimi łączy ją tylko wzrost, którego Matka Natura dziewczęciu poskąpiła. Ze swoim metrem sześćdziesiąt czuje się jednak doskonale, a i wysportowana budowa sylwetki zdaje się dobrze współgrać z nawet tak mało imponującym wzrostem. Ubiera się jak chce, a więc nawet najdziwniejsze kombinacje już dawno przestały dziwić osoby z jej otoczenia. Równie dobrze można ją ujrzeć w jaskrawych dresach, uroczej sukience, a innym razem zwyczajnych spodniach i koszulce. Nie ogranicza się do jednego czy dwóch stylów, z każdego czerpiąc to, co akurat jej się spodoba.
Charakter:
Dziewczyna pełna paradoksów. Choć płynnie kłamie i zmienia oblicza, potrafi być zaskakująco szczera, gdy przychodzi do wyrażania opinii. Nie lubi bawić się w eufemizmy i powściąga język tylko jeśli zwęszy zagrożenie lub potencjalny zysk. Wielu już usłyszało od niej cięte uwagi, a równie dużo sama otrzymała. Obelgi zdają się spływać po niej jak po kaczce, ale to tylko maska; później odreagowuje, płacząc w poduszkę cała noc. Jest niesamowicie emocjonalna, ale postawiła sobie za punkt honoru, żeby tego nie okazywać. Zresztą jest na tyle towarzyska, że szybko znajduje inne koleżanki i kolegów, by nie spędzać wolnego czasu samotnie. Jeżeli ktoś przetrwa próby bolesnej szczerości, ten może liczyć na wielką lojalność ze strony dziewczyny - co nie oznacza, że staje się cokolwiek łagodniejsza w dokonywaniu oceny. Równie krytyczna jest wobec siebie, często doprowadzając się do granic wytrzymałości dla osiągnięcia ważnego celu. Na te mniej ważne najczęściej szybko stawia krzyżyk, rozwala się na kanapie i oddaje słodkiemu lenistwu. W gruncie rzeczy byłaby chodzącym przykładem typowej nastolatki, gdyby takie pojęcie w ogóle dało się sformułować.

Dodatkowe:
Jest nosicielką genu odpowiedzialnego za daltonizm, na który zresztą choruje jej ojciec.
Mieszka z owdowiałym ojcem i trójką młodszego rodzeństwa.
Nie rozstaje się z maleńkim okrągłym wisiorkiem, który wcześniej należał do jej matki.
Uwielbia wszystko, co ma karmelowy smak, od cukierków po aromatyzowaną herbatę. Nawet jej płyn do kąpieli ma ten sam zapach.
Deszcz nie odstrasza jej od wychodzenia na zewnątrz, a wręcz przeciwnie - to wtedy najczęściej nachodzi ją ochota na spacer. Latem nawet nie zawraca sobie głowy braniem parasola.

Akcept.