Moce:

Moc żywiołu — Lód. Za sprawą dotyku zmienia w lód wszystko, co zawiera w sobie w minimalnym stopniu wodę i mimo usilnych starań nie potrafi nad tym zapanować. Nosi więc non stop rękawiczki, co by nikogo nieumyślnie nie skrzywdzić. Od tej reguły jednak są wyjątki w postaci ssaków. Jest to uwarunkowane przede wszystkim naturalną termoregulacją ich ciała, która w mniejszym lub większym stopniu wytwarza i utrzymuje ciepło w organizmie. W kontakcie z jego skórą ówże istoty przeszywają dreszcze i zimno na wskroś, które na okres dwóch do trzech postów paraliżują mięśnie. Siłą rzeczy wszystko jest zależne od masy ciała. Może też formować z lodu różne rzeczy – manipulować jego rozmiarem i kształtem. W tym wypadku ogranicza go tylko wyobraźnia, a im większy obiekt, tym więcej energii musi włożyć w swój twór.

Telepatia: najprościej rzecz ujmując w tym wypadku to umiejętność umożliwiająca czytanie w myślach każdej istocie żywej – tych mniej i bardziej odległych, liczących sobie maksymalnie dobę. Dzięki tej mocy Lillica uzyskuje możliwość szybkiej reakcji na niespodziewany atak. Niektórzy, niezdający sobie sprawy z jej prawdziwej natury, twierdzą, że jest w stanie przepowiadać przyszłość parę sekund naprzód. Z logicznych względów nie działa na ludzi posiadających blokadę umysłu. W przeciwieństwie do mocy żywiołu, tę zdolność opanował do perfekcji, lecz nadal jej długotrwałe stosownie owocuje atakiem migreny, a czasem nawet krwotokiem z nosa. Może ją użytkować przez dwa posty na trzy przerwy.

Ostatnią mocą, którą anioł może się pochwalić jest tworzenie bariery na okres trzech postów, po których następuje cztery posty odpoczynku. Jej zasięg jest niewielki, może objąć maksymalnie dwie osoby – z aniołem łącznie. Chroni przed każdym atakiem fizycznym. Jej efektywność jest jednak zależna od stanu zmęczenia i zdrowia Odrodzonego. Nie może jej używać, kiedy towarzyszy mu skrajne przemęczenie lub rozległe rany.  

Posiada parę anielskich skrzydeł. Kolor lotek jest sztampowy i charakterystyczny dla jego rasy – śnieżnobiały. Ich widok zapiera dech w piersiach. Może je w zasadzie materializować i dematerializować o każdej porze dnia i nocy, choć ich długotrwale użycie wiążę się ze skutkami ubocznymi. Jest to przede wszystkim ból pleców i rany w miejscu, gdzie „wyrastają”.  

Uwarunkowane rasowo: jego ciało jest podatne na szybszą regeneracje, więc rany goją się płynnie. Jest również całkowicie odporny na wirusa X.

Umiejętności:

Lillica porusza się bezszelestnie, co w zestawie z doskonałą koordynacją ruchową na absolutnie każdej powierzchni przychodzi mu z dziecinną łatwością, jakby zasady grawitacji go nie dotyczyły. Można odnieść nieodparte wręcz wrażenie, że unosił się parę centymetrów nad ziemią, nie dotykając stopami podłoża, z gracją, której nie powstydziłaby się najlepsza baletnica w swoim fachu.

Jak przystało na pełnoetatowego anioła, Odrodzony w kwestii udzielenia komuś pomocy lekarskiej nie jest laikiem. Potrafi opatrzyć mało i średnio skomplikowane rany (w tym zszyć je przy pomocy właściwego sprzętu), zmniejszyć ryzyko zakażenia, wyleczyć z chorób z poziomu łatwego i średniego, zatamować krew i wykonać sztuczne oddychanie. Nie jest jednak w tej kwestii specjalistą.

Do pakietu umiejętności można dorzucić w jego przypadku bonusy rasowe w charakterze zwiększonej zwinności oraz nietuzinkowej szybkości, z której korzysta głównie w powietrzu.

Zwierzęta z nieokreślonego powodu po prostu go nienawidzą. Ludzie czy to żywe istoty (za wyjątkiem roślin) oddychających tym samym powietrzem zresztą też.

Nie posiada w swoim zapleczu ani jednej umiejętności stricte bojowej, toteż jest cokolwiek bezużyteczny w tejże kwestii.

Jego ciało jest wiecznie zimne, wręcz lodowate i nie dociera do niego ciepło, toteż na każdy dotyk i impuls ciepła reaguje gwałtowniej.

Posiada bardzo wrażliwy układ nerwowy, więc siłą rzeczy nawet pojedyncze zadrapanie odczuwa dotkliwej.

Cierpi na chorobę Morgellonów w stopniu mało zaawansowanym.

Wszystko co pełza wywołuje u niego obrzydzenie, co może być bezpośrednim skutkiem jego choroby. Tak samo jak liczne rany na ramionach i nogach, będące wynikiem częstego drapania się.

Na pierwszy rzut oka widać, że jest aniołem. Roztacza wokół siebie tak charakterystyczną aurę, jakby na czole miał wypisane ten pięcioliterowy wyraz, alarmujący fanatyków Ao, że na ich drodze pojawił się łatwy cel. Ba, jego cała postawa krzyczy synchronizowanie o przynależności rasowej. Czuć jednak coś, co wzbudza szereg antypatycznych emocji. Bije od niego chłód, co jest ściśle związane z mocą jego żywiołu. Organizm Lillici od samego początku miał problem z utrzymaniem ciepła, stąd też jego skóra jest zimna jak u umarlaka. Chodzą pogłoski, że jakoby w jego żyłach nie płynęła krew, choć to rzecz jasna stek bzdur.
Mężczyzna ma zadbane, miękkie włosy o białej barwie wpadającej w szarość z krótszymi kosmykami upadającymi na lewą część twarzy, którą stara się zaczesywać za ucho. Posiada intensywnie niebieskie oczy oprawione w wachlarz długich rzęs. Rysy twarzy ma miękkie, pozbawione jakikolwiek znamion w postaci blizn, pieprzyków czy nawet piegów. Nie można na bladych policzkach zarejestrować rumieńców, a usta zazwyczaj są wykrzywione w delikatnym, kącikowym uśmiechu. Typ jego urody jest androgeniczny. Śmiało może uchodzi za przedstawicielkę płci pięknej i w zasadzie często jest mylony z kobietą, zwłaszcza teraz, kiedy przestał przycinać włosy, rosnące w swoim skądinąd zabójczym tempie.
Mierzy sobie metr osiemdziesiąt siedem przy wadze siedemdziesięciu pięciu kilogramów, co zdecydowanie nie czyni z niego kulturysty. Jest osobnikiem szczupłym, bez wyrobionej masy mięśniowej. Można w zasadzie bez problemu wyczuć pod ochłapami skóry żebra i dostrzec wyraziste obojczyki. Ubrania wiszą na nim jak na wieszaku, w końcu trudno dostać w realiach Desperacji odzież w stuprocentach dopasowaną do konkretnej sylwetki. Jego garderoba jest utrzymana w stonowanych barwach – przeważa w niej głównie paleta odcieni szarości.
Jest przede wszystkim osobą, którą ciągle się dokądś śpieszy. Sprawia wręcz wrażenie kogoś wiecznie zabieganego i urobionego po łokcie, choć w rzeczywistości tuła się po Desperacji bez określonego celu. Pojawia się znikąd i równie szybko znika, swoje życie upychając do niewielkiej rozmiarowo torby.  
Trudno jednym epitetem określić jego charakter. Jest zlepkiem paradoksalnie różnych od siebie cech, bo choć uchodzi za osobę obdarzoną niezwykłą tolerancją i stosunkowo ciepłym usposobieniem, nie umie tego okazać przez ograniczoną do zbędnego minimum ekspresję twarzy. Rzadko zerka komuś prosto w oczy. Jego wzrok zazwyczaj błądzi gdzieś na poziomie linii szczęki rozmówcy, przez to ma się wrażenie, że jest obecny tylko ciałem, a nie duchem. Nikt jednak nie wie, że jest to uwarunkowane jego częściową ślepotą nabytą podczas ludzkiej śmierci. Widzi mgliste kontury bez skonkretyzowanych kształtów. Co zabawne – zna całą paletę barw i potrafi je sobie wyobrazić. Najprawdopodobniej jest to jedyna z nielicznych rzeczy, które nie ulotniły się z jego pamięci.
Ma wybitny problem z wczuciem się w sytuację, ale utożsamienie się z emocjami człowieka, którego ona dotyczy, przychodzi mu już z mniejszym trudem. Wynika to z mocy telepatii, która w tej kwestii jest kluczowa. Dzięki niej szybko poznaje myśli osoby mu towarzyszącej, co czasem ułatwia mu komunikację, choć częściej przynosi odwrotny efekt do zamierzonego – zdarza mu się dokonywać nadinterpretacji we własnym zakresie. Nie umie też ugryźć się w język, toteż często wywleka na wierzch myśli swoich rozmówców, otwarcie je komentując. Zabicie czyjeś przestrzeni osobistej przychodzi mu z naturalną łatwością. Nie ma poczucia wstydu, co wynika głównie z tego, iż nie przykłada w żadnej sposób wagi do seksualności.

Dodatkowe:

Może patrzeć na swoje życie wyłącznie z perspektywy Odrodzonego, bo nie pamięta jak to jest być człowiekiem.
Wydziela specyficzny i na dodatek bardzo intensywny zapach lilaku – rośliny, która niemal całkowicie wyginęła przez swój charakter podczas apokalipsy. Sam zapach może mieć związek z jego śmiercią.
Nie pamięta swoich danych personalnych, więc dostał nowe imię – Lillica, bo w końcu anioły nie przywiązują wagi do płci.


* Przez to, że nie może sprecyzować swojego celu, a nawet punktu widzenia, jego okres bycia świeżo upieczonym aniołem przeciąga się w czasie. Nie ma predyspozycji do bycia stróżem przez swój takt, a raczej jego kompletny brak (choć ma zamiar w najbliższym czasie sprawdzić się w tym fachu). Nie posiada w swoim arsenale umiejętności bitewnych i ma w zasadzie dwie lewe ręce do tego typu spraw, co wyklucza go z roli żołnierza Edenu. Do roli przeciętnego mieszkańca Raju też niekoniecznie się nadaje – preferuje ruchomy tryb życia.