Umiejętności:
~ Posługiwanie się bronią palną.
~ Wojskowe przeszkolenie.
~ Taktyka. - Czytał książki o taktyce wojennej. Grywał w gry. Ogarnia taktykę zarówno w skali większej jak i mniejszej. Choć zdarza mu się zapominać, że się na tym zna i działać na wyczucie.  
~ Zamiłowanie do nauk ścisłych. - W dzieciństwie był postrzegany jako potencjalny geniusz, bo łapał podstawy fizyki, chemii, matematyki szybciej niż inni. Tak na prawdę geniuszem wcale nie jest, ale dalej zna się na takich rzeczach i jest w stanie poskładać co po mniejsze urządzenia czy też zrobić baterie z kabli i ziemniaka.
~ Zajmowanie się dziećmi. - Serio, to jak dobrze radzi sobie z dziećmi to już osobna umiejętność doskonalona przez lata wolontariatu w domu dziecka.

Słabości:
~ Bezsenność - choć można by to bardziej określić jako absolutne zatracenie umiejętności wysypiania się. Nie dość, że zazwyczaj nie może usnąć, to gdy już to zrobi to zawsze będzie za mało. Dobrze, że ma bardzo dobry budzik, inaczej nie wiadomo jak długo byłby w stanie spać tylko po to, by się znów nie wyspać.
~ Uzależnienie od kofeiny. - Nie 'od kawy'. Od kofeiny pod każdą postacią. Przyjmuje ją w takich ilościach, że już dawno straciła swoje pobudzające właściwości, niezależnie od tego czy matka znów próbuje go pouczać, że to właśnie przez to ma kłopot z snem. Zazwyczaj pije po kilka kubków kawy dziennie i nosi przy sobie cukierki z kofeiną.
~ Problemy z agresją. - To jest w większości wynikiem dwóch poprzednich kłopotów. Brak snu powoduje rozdrażnienie, brak kofeiny podwaja rozdrażnienie. Jak to się skumuluje... To jest źle. Stara się to napięcie rozładować ćwiczeniem wszystkiego co tylko ćwiczyć może, ale czasami zwyczajnie nie daje już rady.
~ Klaustrofobia. - Ma to od zawsze i jest to irytujące. Co prawda nie jest to klaustrofobia pokroju 'mój własny pokój mnie dusi', ale zdecydowanie woli większe powierzchnie. Za to wszelakich wind używa tylko gdy faktycznie musi - nie będzie się przecież wspinać po schodach na trzydzieste piętro w momencie, gdy już praktycznie jest spóźniony.
~ Antypatia do pływania. - Serio, nic nie ma do wody, zbiorników wodnych, czy coś... Ha, kłamstwo. Umie pływać tylko dlatego, że został zmuszony by wiedzieć jak nie utonąć. Nie zanurzy się z własnej woli w wodzie rozleglejszej niż wanna (choć i tak woli prysznice) i ma nadzieje, że nigdy sytuacja go do tego nie zmusi.

Wygląd:
Wymęczony życiem stulatek zamknięty w ciele zbyt młodego chłoptasia. Tak na prawdę ciężko określić na pierwszy rzut oka jego wiek - jedne rzeczy wskazują na osobę młodszą, niż się wydaje, inne na starszą. W jego sylwetce jest coś jeszcze chłopięcego, choć długotrwały wysiłek i sporo pracy zostało włożone w jej utrzymanie. Za to jego postura, sposób poruszania się, wraz z wyrazem wiekuistego zdegustowania na jego twarzy daje wrażenie, jakby się obcowało z człowiekiem w kryzysie wieku średniego. Beznadziejny z niego przypadek. Wielu by go pewnie było skłonnych określić przystojnym, ale jest coś odpychającego w jego sposobie bycia.
No bo gębę w sumie ma całkiem niczego sobie. Znaczy zwyczajnie nie jest szkaradna, a to już jest jakiś plus. Dość wąska twarz z ostrymi rysami twarzy, raczej dość europejskimi, choć jego oczy mają coś wspólnego z japońską skośnością. Za to ich kolory są dość charakterystyczne - prawe zimnoniebieskie, lewe jasnobrązowe, wręcz złotawe. Nad nimi znajdują się dość krzaczaste brwi, no ale brwi jak brwi, nie ma w nich nic co przykuwałoby uwagę. Włosy też ma w sumie dość nijakie - czarne, rozczochrane, o fryzurze bliżej nieokreślonej. Raz na ruski rok zdarza mu się ogolić się na jeża, ale zwykle są przeciętnej długości, ot, na tyle długie by mu opadały na czoło kosmykami. W połączeniu z jego bladą cerą i podkrążonymi oczami z chronicznego niewyspania wygląda trochę jak chodzący trup, co sam uważa za zabawne, bo hej, wymordowani i te sprawy. Inni uważają to za a) przerażające b) atencyjne i zdzirowate.
Jest raczej przeciętnego wzrostu w okolicach stu siedemdziesięciu pięciu centymetrów. Ma szczupłą sylwetkę, raczej dość wąską i patykowatą, choć z drugiej strony można by ją określić jako atletyczną. W końcu jest wysportowany jak na wojskowego przystało. Ale patrząc na niego, niezależnie czy ubierze mundur czy ubrania cywilne, ciężko byłoby powiedzieć, że jest jakkolwiek wysportowany. Ubrania dziwnie na nim wiszą, są niedopasowane, nieodpowiednie... Może specjalnie wybiera takie o rozmiar za duże? Cholera go wie.


Charakter:
Ludzie postrzegają go jako skurwiela, służbiste i człowieka którym władają jego obsesje. Cóż. Nie to żeby się bardzo mylili, ale Mori sam siebie widzi nieco inaczej.
Bo czasami serio chce być wredny czy wypaść jak skurwiel a czasami... A czasami interakcje międzyludzkie są trudne. Prawdopodobnie pomogłoby gdyby tego nie nazywał w ten sposób, ale nic nie poradzi na to, że ciężko mu stwierdzić co kogoś urazi, jak dana osoba zareaguje na jego zachowanie, czy też czego właściwie dana sytuacja wymaga. Wypada więc na gbura, który nie szanuje innych i ma się za lepszego. Frustrująca sprawa.
Poza tym to nie tak, że jest nie wiadomo jakim służbistą. Raczej chodzi o to, że brak życia towarzyskiego, czy jakiegokolwiek innego, nadrabia wypełnianiem wolnego czasu dobrze zrobioną pracą. Często lepiej niż było wymagane. Ma czas, ma możliwości, ma zacięcie... Oto skutek. Czymś musi zapełnić te godziny braku snu, te godziny, gdy nie ma pojęcia co ze sobą zrobić.
A z tymi obsesjami to już w ogóle jakaś bujda. Że niby on ma obsesje na punkcie swojej rodziny? Niby w którym miejscu? Nie, nie ma mowy, na pewno nie ma... Ha, bujda jakich mało. Sam do siebie tego nie dopuszcza, ale ma wiele, wiele obsesji na których się skupia, choć wcale nie chce tego pokazywać. Rodzina jest jedną z nich - za równo ta adopcyjna jak i biologiczna. Oh, cholernie wiele by dał, by się dowiedzieć o co chodzi z tą jego biologiczną rodziną, ale akta o tym nie wspominają, a do całej reszty nie ma dostępu. To go pcha do przodu, by awansować i być może kiedyś się do tego dokopać. Ale to absolutnie nie jest jego jedyna obsesja, choć na pewno największa. Ma całkiem sporo innych, mniejszych, drobniejszych, które się zmieniają, natężają, uspokajają, czasami odchodzą w zapomnienie, a czasami pojawiają się całkowicie nowe.
Ogółem ludzie mają tendencje do reagowania na niego alergicznie. Nie umie utworzyć zdrowych relacji, a nawet z tymi niezdrowymi bywa ciężko.
I w tym momencie wkracza nam sprawa z dziećmi z sierocińca. Cuda dziwy i wianki, nikt by Moriego nie poznał gdyby go zobaczył podczas wolontariatu. Dzieci go lubią. On lubi dzieci. Umie się nimi zajmować, opowiadać, pocieszać... Ot, radzi sobie, nawet z tymi najmniejszymi szkrabami. Powtórzę jeszcze raz: dzieci go lubią. Ktokolwiek go lubi. Własne matki często mają go dość i zostawiają samemu sobie, a te dzieciaki autentycznie go lubią i on autentycznie wie co robić w sytuacji, jak by na to nie patrzeć, międzyludzkiej. Nie ma pojęcia dlaczego to nie działa w wypadku dorosłych, ale nie działa i basta. I choć nie ważne jak bardzo starałby się zrozumieć jak to przełożyć z jednego gruntu na drugi, to nie umie, nie wie i wręcz odpuścił sobie próbowanie.

Dodatkowe:
~ Lubi koty. Raczej bez wzajemności.
~ Jest adoptowanym synem dwóch matek.
~ Jedna z jego matek była wojskową.
~ Ma tendencje do przyciągania kłopotów.