Wymordowani to zmartwychwstałe istoty, będące efektem długotrwałych grzechów popełnianych przez ludzkość. Według powstałej na przestrzeni wieków teorii Bóg przestał ingerować w życie człowieka, tym samym nie chroniąc go od pokus, głupoty i sił nieczystych. Przyjęło się, że wirus X, będący przyczyną powstania wymordowanych, jest karą za coraz częstsze i intensywniejsze poddawanie się żądzom – co oznaczało zamknięcie się na słowo boże. Hipotez jest jednak tak wiele, jak wiele jest osób, które postanowiły zweryfikować tę sprawę.
Wymordowani są przeciwieństwem aniołów. Stanowią przede wszystkim ciało wiedzione instynktem – niewielki procent zachował człowieczeństwo. Zarażeni nie posiadają jednak duszy, a co za tym idzie: nie są w stanie odrodzić się jako anioł.

W historii nie uwzględniono dokładnej daty pojawienia się wirusa X. Przypadki przemian miały miejsce jeszcze przed Apokalipsą (tj przed rokiem 2012), jednak na ich temat informacje są szczątkowe lub żadne. Niektórych danych nie można w pełni podpiąć pod wirusa X – same opisy sytuacji przywodzą na myśl temat wymordowanych, jednak naukowcom wciąż brakuje argumentów na potwierdzenie tez.
 Obecne badania dowiodły, że wirus X umożliwia dalsze funkcjonowanie organizmu mimo odniesienia śmiertelnych ran. Epidemia rozprzestrzeniła się na znaczny procent ludzkości – szacuje się, że blisko 90% humanoidalnych istot to wymordowani. Większość z nich nie posiada jednak człowieczych odruchów. Pozbawieni są moralności i typowo logicznego punktu myślenia. Działają wiedzeni instynktem samozachowawczym; przez głód i spiekotę ich agresja jest mocno natężona.

APARYCJA, BUDOWA CIAŁA
Cechuje ich niecodzienny wygląd. Znaczna część tej rasy to „zmiksowanie” człowieka ze zwierzęciem, rzadziej z rośliną – warunkiem reguły jest przejmowanie cech od organizmów żywych. Już na pierwszy rzut fizjonomia wymordowanych znacznie odbiega od modelu ciała ludzkiego. Sylwetki nierzadko pozostają humanoidalne, ale inna struktura mięśni, kości, rozkład kończyn, dodatkowe odnóża, skrzydła lub przekształcone narządy stanowią chleb powszechny u przedstawicieli gatunku. Postać nie tyle zaczyna przybierać inny kształt, co scala ze sobą dwie (niekiedy więcej) formy; wszystko zależy od zasobów DNA z którymi ofiara miała styczność.
 Wymordowani z natury są potężniejsi i wytrzymalsi od przeciętnego człowieka, miażdżąc go swoją siłą, szybkością, zręcznością oraz odpornością na ataki co najmniej dwukrotnie. Tracą jednak umiejętności intelektualne – psychika przechyla się w kierunku instynktów przypisanych danym zwierzętom.

STATYSTYCZNY WYMORDOWANY
Typowego przedstawiciela gatunku najlepiej porównać do filmowego zombie – brnie przed siebie z bezmyślnym lub pełnym furii wyrazem twarzy, z luźno zwisającymi kończynami i zmysłami tak wyostrzonymi, że otoczenie wydaje się dla niego niemal bolesne. Mutacje wywołane wirusem X głęboko uśpiły ludzki pierwiastek, w licznych przypadkach wybiły go całkowicie. Wymordowany reaguje na bodźce zewnętrzne bardzo instynktownie, odruchy „zapożyczając” od gatunku, z którym został związany. Tym sposobem wymordowany z mutagenem związanym z ratelem zareaguje natychmiastową agresją na intruza, a wymordowany zdominowany przez DNA zająca podejmie się ucieczki.

LUDZKI PIERWIASTEK
(KWESTIA GRYWALNYCH WYMORDOWANYCH)
Garstka wymordowanych zachowała jasność umysłu – pełną bądź częściową. Odsetek jest niewielki, na jednego „rozumnego” wymordowanego przypada statystycznie pół miliona zezwierzęconych. Skupisko indywiduów, które zachowały człowiecze ja znajduje się w Apogeum Desperacji.
 Od strony technicznej: rzadko kto zdobywa się na grę całkowicie bezmyślną postacią. Choć opcja jest jak najbardziej dostępna to opisy samych czynności sprawiają nam, użytkownikom chcącym poczuć emocjonalność bohatera, trudność. Z tego tytułu większość kont wymordowanych to konta postaci całkiem ludzkich. Odsuwając na bok elementy wyglądu najczęściej decydujemy się na grę kimś, kto jednak dokonuje wyboru, jednak myśli, jednak posiada wspomnienia, podbija ambicje i ustala własne normy. Należy jednak pamiętać, że w zamyśle fabularnym nasze postacie to ledwie kropla w morzu. Nie można patrzeć na wymordowanych przez pryzmat jednostek, którymi gramy – bądź co bądź pamiętajmy, że wirus X nie wpływa korzystnie na zarażonego, a to, że nasza postać zachowała ludzkie odruchy, możemy uznać za niebywałe szczęście.

PRZEMIANA
Najczęściej przemiany są niekontrolowane. Wirus X działa w organizmie nieprzerwanie, jednak pod wpływem adrenaliny spowodowanej bieżącymi wydarzeniami krew przeprowadzana jest szybciej. Co za tym idzie – wirus X wzmaga swoją aktywność i „przejmuje kontrolę” nad komórkami, wymuszając na nich drastyczne zmiany kodu DNA.
 Modyfikacja formy nierzadko wiąże się z bólem, dyskomfortem psychicznym i fizycznym. W przypadkach wielu wymordowanych próg bólu okazuje się tak drastyczny, że umysł na czas przyjęcia zwierzęcego kształtu całkowicie się wyłącza. Wybudzenie się ze zdrętwiałymi mięśniami, luką w pamięci i krwią na ciele stanowi normę wśród reprezentantów rasy.
 Odnotowano kilkaset przypadków, w których przemiana przebiegła w pełni lub w połowie świadomie. Wymordowani należeli do grupy długowiecznych, ledwie paru osobników kwalifikowało się do grona „młodych” mających poniżej pięciuset lat. Geneza tej umiejętności jest wciąż niewytłumaczona.

EFEKTY UBOCZNE
Wirus X opanowuje wnętrze organizmu ofiary, wpływa nie tylko na jego fizyczną formę, ale także na umysł i samopoczucie. Zarażony może mieć częste wrażenie „stania na granicy”, czemu towarzyszy oszołomienie, problemy z koncentracją, mroczki przed oczami, stan porównywalny do zanurzenia głowy w wodzie.
 Pomijając indywidualne cechy każdego wymordowanego jest aspekt wizualny, który łączy ich wszystkich. Przerwanie tkanki oraz urazy wewnętrzne aktywują wirusa X we krwi. Wzrost natężenia wiąże się z chęcią odbudowania utraconego fragmentu jak najszybciej, choć nie ma tu mowy o ponadprzeciętnej możliwości regeneracji. Przy byle zadrapaniu organizm automatycznie zbiera potrzebne materiały do zasklepienia obrażenia, jednak w porównaniu do przedstawicieli innych ras, u wymordowanych pojawia się punkt wychwytywany gołym okiem.
 Na przykładzie rany szarpanej: w przypadku wymordowanych skóra dookoła ugryzienia odznacza się większym zsinieniem, pojawia się również wyraźniejsza czerwono-fioletowa siateczka żył – tym intensywniejsza im bliżej samej rany. Efekt jest bardziej widoczny, gdy postać działa pod wpływem adrenaliny. Funkcje przeprowadzane przez organizm stają się szybsze, więc właściwości wirusa również, a to przez jego obecność organizm wytwarza grubą „pajęczynę” okalającą ranę.

≫ POZIOMY ZEZWIERZĘCENIA
(RANGI)
Będąc wymordowanym postać automatycznie otrzymuje jedną z rang. Zwracaj uwagę na liczbę zajętych miejsc! Dodatkowo istnieje możliwość rezerwacji rangi – wystarczy skontaktować się z jednym z administratorów. Poziomy zezwierzęcenia są rozpisane od najmniej uciążliwego do najcięższego przypadku. Im niżej, tym mniejszą kontrolę nad organizmem posiada postać!

NOSICIEL
Persona, która pomimo posiadania w sobie ogromnego procentu wirusa X, nie odczuwa jego działania. Nie wyrosły jej dodatkowe kończyny ani rogi, nie telepie nią na widok hydrantu i nie zaciska zębów, gdy jad przelewa się przez kły. Nosiciele są niepodatni na najgroźniejsze skutki wirusa – nie zostali obdarzeni możliwością zmiany swojej postaci, a ich jedyną cechą świadczącą o przynależności do gatunku, jest długowieczność oraz obecność wirusa w organizmie. Uwaga! Nosiciele nie posiadają żadnych zmian genetycznych! Dodatkowo tylko oni mają szansę na stuprocentowe zarażenie zdrowego człowieka wirusem, podczas gdy szansa zarażenia przez innych wymordowanych wynosi 1 do 6 (rzut kostką).
Nosiciele: Miau, Rain, Veex, Cadoc (4/8)

OPĘTANY
Wymordowany posiadający w sobie duży procent wirusa, aczkolwiek jego organizm jest na tyle silny, aby mógł kontrolować ewentualne mutacje. Naturalnie, nie wszystkie są do opanowania, ale te osoby radzą sobie z tym o wiele lepiej. Posiadając szczątki biokinezy potrafią sprawić, by skrzydła, które jakiś czas temu wyrosły im spomiędzy łopatek, teraz zniknęły, wtapiając się ponownie w plecy; że znikają kocie uszy i puszysty ogon z dzwoneczkiem, a ich nienaturalne, dzikie podejście, jest spychane na dalszy plan. Obok nosicieli są najbardziej ludzką częścią wymordowanych.
Opętani: Fucker, Shirōyate, Skoczek, Shane, Shay, Insomnia, Jekyll, Rhett, Chyży, Lysane, Pride, Ian, Noa, Azeria, Seiyushi,  Haru, Nyks, Rashn, Santino, Banshee, Kruk, Kaku, Atashi, Elliott (∞)

OSWOJONY
Zwierzę, które nie straciło swojej człowieczej świadomości. Choć wirus X był wyjątkowo niełaskawy, na stałe umieszczając duszę danego człowieka w mało humanoidalnej postaci, to mimo wszystko tych wymordowanych ceni się o wiele bardziej niż poziomy E i zdziczałych. Wygląd oswojonych przekształcił się w zwierzę (często o wyprostowanej sylwetce), zachowując ludzkie zmysły i inteligencję. Większość z nich posiada możliwość zmiany w ludzką formę, ale są to przebłyski raczej krótkotrwałe.
Oswojeni: Amep, Kaihaku, Lampo, Salem (4/10)

ZARAŻONY
Wymordowany, który stosunkowo niedawno powrócił z krainy umarlaków i jego całkowity proces przemiany jeszcze się nie zakończył. W zależności od tego z jaką zwierzyną będzie miał styczność, w jego ciele zachodzić będą nieodwracalne, fizyczne, oraz psychiczne zmiany. Uwaga! Gdy wirus X się ustabilizuje, ranga zmienia się na inną (zdziczały/nosiciel/opętany/poziom E/oswojony). 2/3 pierwsze gatunki zwierząt, z którymi zarażony ma kontakt bezpośrednio po zachorowaniu, determinują cechy zwierzęce, którymi będzie się odznaczał.
Zarażeni: Yury (1/10)

POZIOM E
Wymordowany, który co jakiś czas nie potrafi znieść działania wirusa i traci całkowicie kontrolę nad swoim ciałem i umysłem, co często przysparza mu ogromu problemów. Ponadto ich organizmy są zbyt słabe, aby mogli stać się opętanymi, a im dłuższy czas próbują się przeciwstawić dzikiej naturze, tym ta bardziej ich wykańcza, ostatecznie mogąc prowadzić do bycia zdziczałym. Uwaga! Postać musi co jakiś czas wpadać w szał, inaczej może stracić rangę!
Poziomy E: Arcanine, Shion, Marcelina, Kirin, Jinx, Kirai, Arthur, Nier, Nine, Batsheba, Modliszka, Sansar (12/12)

ZDZICZAŁY
Osoba, która do reszty zatraciła się w swoim szaleństwie. Posiada bardzo nieczęste przebłyski człowieczeństwa, ale zwykle zachowuje się jak szczuty kijem kundel, który dosłownie w każdej chwili może rzucić się na delikwenta z kłami. Nierzadko utrzymuje się tylko w zwierzęcej formie, a przy niektórych przypadkach zanikła umiejętność przybrania ludzkiej powłoki.
Zdziczali: Psychosis (1/10)

≫ BONUSY OD RASY
– Zwiększona tężyzna – podniesiona sprawność fizyczna; zręczność, szybkość, siła etc. Wymordowani są dwa razy silniejsi od przeciętnego człowieka.
– Wyostrzone zmysły.
– Zwiększona czujność, tzw. szósty zmysł.
– Biokineza na niezaawansowanym poziomie umożliwiająca niewielkie zmiany w kodzie DNA.
Od strony technicznej: biokineza zakłada na start jedno z trzech dostępnych zestawień:
  Pierwsza możliwość: forma zwierzęca + forma ludzka
  Druga możliwość: forma półzwierzęca + forma ludzka
  Trzecia możliwość: forma półzwierzęca + forma zwierzęca
Forma ludzka: postać na pierwszy rzut nie wyróżnia się pośród tłumu. Posiada wyprostowaną sylwetkę, ludzkie ciało i twarz. Opcja może zakładać niewielkie zmiany fizjonomiczne, które nie wzbudzają szczególnych podejrzeń (np. wydłużone kły).
Forma półzwierzęca: postać posiadająca ludzką sylwetkę z widocznymi elementami zwierzęcymi lub roślinnymi. Najczęstszym motywem są dodatkowe pary odnóży, skrzydła, zwierzęce uszy/ogon, sierść.
Forma zwierzęca: postać przybiera formę zwierzęcia całościowo.

DODATKOWE INFORMACJE
– Długość życia: długowieczne, śmiertelne. Ich forma jest ostateczna, co oznacza, że po ponownej śmierci nie mają możliwości odrodzenia się w żadnym wcieleniu.